Rebak Island Resort & Marina, Langkawi, Malaysia – 6°17’Ν 99°41’ Ε

Μετά από 8 ολόκληρους μήνες απουσίας, επιστρέψαμε στο Φιλίζι, στη Μαλαισία  και προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη περιπέτεια:  να διαπλεύσουμε  τον Ινδικό Ωκεανό, την  Ερυθρά Θάλασσα και την Διώρυγα του Σουέζ ως την Ελλάδα. Πριν μιλήσουμε για αυτό, θα   κάνουμε  μια αναδρομή, για να μην χαθούν  οι αναμνήσεις  από  το ταξίδι του Φιλίζι στην  Ινδονησία, τη Μαλαισία και την Ταϊλάνδη.

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023   08°06′S 118°03E Sumbawa Island

Ράλλυ  Ινδονησίας- 1.844 ΝΜ από την εκκίνηση στην Αυστραλία

52η ημέρα -14ος προορισμός

Χθες το σούρουπο, μετά από ένα ολοήμερο ταξίδι, σταματήσαμε για το βράδυ σε ένα ερημικό αγκυροβόλιο. Όταν φάνηκε μια παράξενη λάμψη στο βουνό από πάνω, συνδέσαμε το Starlink, κι είδαμε εμβρόντητοι στο χάρτη Google ότι έχουμε αγκυροβολήσει κάτω  από το ενεργό ηφαίστειο Tambora. Γνωρίζουμε βέβαια οτι η Ινδονησία έχει πολλά (130!) ενεργά ηφαίστεια κι οτι  βρίσκεται πάνω στο «Δακτυλίδι της Φωτιάς» του Ειρηνικού, αλλά δεν σκοπεύαμε να διανυκτερεύσουμε κάτω από ένα από αυτά!

6.00 Ξημερώνει και η ομορφιά της  φύσης μας κόβει την ανάσα: ο ορίζοντας με τα μεγαλειώδη χρώματα του, ο  επιβλητικός όγκος του ηφαίστειου,  που δημιουργεί δέος. Το χωριό Kawienda -αθέατο  πίσω από  πυκνή βλάστηση, ξύπνησε πολύ νωρίς, από το κάλεσμα  του μουεζίνη.  Χαρούμενες παιδικές φωνές και τιτιβίσματα πουλιών γεμίζουν τον αέρα, η καθημερινή ζωή των ανθρώπων κυλά κάτω από τη σκιά του ηφαιστείου Tambora, που η έκρηξη του (1815) έσπειρε καταστροφή σε ολόκληρο τον πλανήτη, και προκάλεσε την «Χρονιά Χωρίς Καλοκαίρι» (1816).

Ετοιμαζόμαστε στα γρήγορα. Τρέχοντας σχεδόν, πάω στην πλώρη  και  βιράρω άγκυρα. Ο Γιώργος στρίβει το τιμόνι, παίρνουμε πορεία δυτική. Επόμενος προορισμός μας είναι το  Saleh bay, ο  μεγαλύτερος κόλπος του νησιού Sumbawa, που φημίζεται για τα  κοπάδια από φαλαινοκαρχαρίες που ζουν εκεί. Πονούν τα κόκκαλά μου, νιώθω σα να έχω δέκατα.

 Ο ουρανός είναι ασυννέφιαστος κι ο ήλιος λάμπει όπως τις περισσότερες μέρες, μα ο νοτιοανατολικός άνεμος που  μας ταξίδεψε  τόσο ωραία από την Αυστραλία,  δεν φτάνει εδώ, στα νότια  νησιά της Ινδονησίας. Σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος  περιμένουμε συχνές μπουνάτσες. Το Φιλίζι πλέει με το μοτέρ κι αυτόματο πιλότο κι εμείς βρίσκουμε  ευκαιρία για να κάνουμε σκαφικές δουλειές και καθαριότητα.

Ανταλλάσσουμε μηνύματα με τον Manuel, ο Πορτογάλος του καταμαράν Anima  οργανώνει  μια ομάδα έξι  ατόμων  και ναυλώνει βάρκα να μας πάει στους φαλαινοκαρχαρίες (κόστος 450.000 IDR/ άτομο, περίπου 25 ευρώ). Συμφωνούμε να συναντηθούμε στο  νησί Rak,  στο βάθος του Saleh bay. Οι βαρκάρηδες θα μας παραλάβουν από εκεί στις 4 π.μ., χαράματα  Τρίτης, μεθαύριο.

Πλησιάζουμε  το pulau (νησί) Satonda, ένα ηφαιστειογενές  νησάκι που στον χάρτη  φαίνεται πολύ εντυπωσιακό:  πλούσια βλάστηση γύρω στην ακτή  και στο κέντρο του μια μεγάλη λίμνη. Καθώς μελετάμε  τις πληροφορίες  για το νησί στο pdf αρχείο του ράλλυ, έρχεται  μήνυμα στο WhatsApp group  των συμμετεχόντων (S2I  Rally Participants) από τους  Αυστραλούς του σκάφους Beyond Outrageous:

“Pulau Satonda is not worth the trouble”, δεν αξίζει τον κόπο! “Είναι ακριβό και η διαδρομή κουραστική”. Σωστή στιγμή! Να είναι καλά οι Outrageous, μας γλύτωσαν από τον κόπο. Το πρόγραμμα του ράλλυ είναι απαιτητικό, πολλά νησιά, πολλές εκδηλώσεις  και  πάρα πολλά μίλια!

13.00 Εξι ώρες  ταξίδι από το πρωί, με το μοτέρ σε χαμηλές στροφές σε  θάλασσα  λάδι.  Μόλις περνάμε τον κάβο και μπαίνουμε στον κόλπο Saleh με κατεύθυνση νότια, έρχεται άνεμος και κάνουμε ιστιοπλοΐα. Σε λίγο συναντάμε ένα κοπάδι από δελφίνια spinner, ένα είδος μικρόσωμων δελφινιών που κάνουν απίθανα  άλματα και περιστροφές  στον αέρα! Φανταστικά! Το ιστιοπλοϊκό ταξίδι μας με το Φιλίζι έχει πολλές δυσκολίες και στερήσεις,  μας ανταμείβει όμως με μοναδικές  εικόνες κι εμπειρίες.

14.00 Ο άνεμος δυνάμωσε και γύρισε όρτσα,  24 κόμβοι νοτιοδυτικός, στη μούρη. Ταξιδεύουμε τέσσερις εξαντλητικές ώρες όρτσα, τα  κύματα μας κάνουν μούσκεμα.

Tanjung Kuncar, Rak island 08° 36’S 117° 58′ Ε

18.30 Ρίχνουμε άγκυρα στη βόρεια ακτή του νησιού  Rak, δίπλα σε τρία από τα καταμαράν του ράλλυ: Beyond Outrageous (Tony & Shelly), Wild Thing (Russel & Vicky) &  Splashdown (Colin & Sharon), όλοι Αυστραλοί.

Μέσα σε λίγη ώρα ο  άνεμος σπάει εντελώς. Σε μια θάλασσα γαλήνια,  καθρέφτη του ουρανού δύει ο ήλιος, μια  κατακόκκινη σφαίρα βουτά στο βάθος του ορίζοντα. Από την άλλη άκρη του κόσμου όμως, από την Ελλάδα  έρχονται προβλήματα και θέματα. Μηνύματα & τηλεφωνήματα δεν σταματούν σήμερα  όλη μέρα και  έχει σφιχτεί το στομάχι μου. Δύσκολη η  δουλειά από απόσταση και  με μεγάλη διαφορά ώρας.

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου

Κάνει  ζέστη  κι έχει απόλυτη μπουνάτσα, μα να κολυμπήσουμε ούτε λόγος, η θάλασσα  εδώ είναι γεμάτη από μέδουσες! Κατά τις 8.30 επιστρέφουν  με μια βάρκα η Shelly & ο Tony του Outrageous. Είναι  κατενθουσιασμένοι, κολύμπησαν μαζί με έξι μεγάλους φαλαινοκαρχαρίες!

Ανταλλάσσουμε μηνύματα με το Anima, το αυριανό μας ραντεβού με τους ψαράδες μεταφέρεται. Μετακινούμαστε κοντά στον κόλπο Teluk Tambora,  όπου φουντάρουμε στα 15μ βάθος. Ευτυχώς  δεν υπάρχουν μέδουσες. Έτσι κάνουμε   βουτιά για να δροσιστούμε και για να καθαρίσουμε τα ύφαλα του Φιλίζι που έχουν ήδη γεμίσει  με στρειδώνα και καβουράκια, μόλις 4 μήνες μετά το μουράβιασμα! Η θάλασσα της Ινδονησίας είναι πολύ ζεστή και πλούσια σε ζωή. Νιώθω  σαν να έχω δέκατα, ο Γιώργος βήχει και συνεχίζει την αντιβίωση. Ξαπλώνουμε πολύ νωρίς.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου – Κολύμπι δίπλα σε φαλαινοκαρχαρία

02:30 Το ξυπνητήρι χτυπά. Πόσο εύκολα  ξυπνά ο άνθρωπος  σαν είναι για ταξίδι και χαρά?  Η βάρκα μας θα έρθει  στις 3.30 πμ, έχουμε μια ολόκληρη ώρα για να ετοιμαστούμε.

Το φεγγάρι πάει να δύσει, το  κόκκινο ποτάμι  της λάμψης του χορεύει πάνω στη θάλασσα, αληθινή μαγεία. Αισθάνομαι κάπως καλύτερα μα τώρα ο Γιώργος παραπονιέται ότι νιώθει δέκατα, πρέπει κάτι να έχουμε κολλήσει.  Νυσταγμένοι ακόμη, παλεύουμε για να φορέσουμε τις στολές καταδύσεων  2mm  που έχουμε από τότε που κάναμε ψαροντούφεκο στην Ελλάδα. Αυτές οι στολές είναι ιδανικές για μακριά παραμονή στο νερό, μα φοριούνται πολύ δύσκολα όταν το σώμα είναι στεγνό και μέχρι να  καταφέρουμε να ντυθούμε έχουμε γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα.

O Manuel έρχεται με τη βάρκα του να μας παραλάβει. Συγκεντρωνόμαστε όλοι στο ευρύχωρο Anima(καταμαράν Lagoon 42). Η ομάδα μας αποτελείται από τον Manuel και την αδερφή του, τον Αυστραλό Scottαπό το  Muskoka (Lagoon 40SR) και τον Rik τον Βέλγο singlehander από το  Masquenada (Najad 36).

04.00 Με  αρκετή καθυστέρηση, jam karet το λένε στην Ινδονησία δηλαδή «χρόνος από λάστιχο» –  έρχεται μια  μακριά, ξύλινη βάρκα  με εξωλέμβια μηχανή που κάνει δαιμονισμένο θόρυβο κι επιβιβαζόμαστε. Πλέουμε για  6 ναυτικά μίλια, με κατεύθυνση βόρεια, προς το κέντρο του κόλπου Saleh. Το πλήρωμα αποτελείται από τέσσερις  νέους άνδρες, πολύ θα ήθελα να  ζητήσω πληροφορίες για τους φαλαινοκαρχαρίες, μα δεν μιλούν αγγλικά. Μας προσφέρουν Ινδονησιακό καφέ, δυνατό με κατακάθι, όπως ο  ελληνικός  μα πιο πικρός. Η  διαδρομή  διαρκεί περίπου 30 λεπτά.

04.30 Είναι ακόμη σκοτάδι. Η βάρκα  πλησιάζει ένα  κατάφωτο “πλοίο αράχνη”, ένα παραδοσιακό ψαράδικο  του τόπου. Τα δυνατά  φώτα μας τυφλώνουν. Το  “πλοίο αράχνη” είναι δικάταρτο,  στενό και μακρύ  καΐκι, που έχει δυο πολύ λεπτούς  πλωτήρες, που απέχουν  σχεδόν 10 μέτρα από κάθε πλευρά! Οι  πλωτήρες συνδέονται με τα κατάρτια με ένα πολύπλοκο ιστό από ξάρτια, εξού και το παρατσούκλι “βάρκα αράχνη”.  Επιβιβαζόμαστε και μας καλωσορίζει ο καπετάνιος που μιλά λίγα αγγλικά. Το πλήρωμα   είναι  οκτώ  νέοι άνδρες, οι τέσσερις από αυτούς στέκονται  δίπλα σε  μεγάλα  βαρούλκα και μόλις ο καπετάνιος τους δίνει  εντολή, τα βάζουν μπρος. Ο καπετάνιος  μας εξηγεί πως τα βαρούλκα τραβούν  σχοινιά  50 μέτρων κι ανεβάζουν το  δίχτυ που έχουν ρίξει. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να τον ακούσουμε, η  γεννήτρια του σκάφους κάνει δαιμονισμένο θόρυβο. Τα  σχοινιά τυλίγονται αργά γύρω από τα βαρούλκα,  ώσπου κάποτε εμφανίζεται, κάτω από την επιφάνεια  της θάλασσας, ένα τεράστιο  δίχτυ με πυκνή πλέξη, που έχει πιάσει  μικροσκοπικές γαρίδες.

-“Ηρθαν. Βουτήξτε”, μας λένε.

Στο λιγοστό φως της αυγής, διακρίνουμε  από κάτω ένα  γιγάντιο   πλάσμα . Ένας από τους άντρες,  πιάνει  μια λαστιχένια σωλήνα και ρίχνει στη θάλασσα  πίδακα από νερό με  γαρίδες από το δίχτυ. Ο  φαλαινοκαρχαρίας  πλησιάζει, Φοράμε τις μάσκες και τα βατραχοπέδιλα μας και βουτάμε. Δίπλα μας σχεδόν κολυμπά ένας φαλαινοκαρχαρίας   με βούλες που έχει μήκος τουλάχιστον 4 μέτρα.  Το κήτος έχει ανοίξει το τεράστιο στόμα του και ρουφά αχόρταγα το νερό του πίδακα,  τα γιγάντια βράγχια του  ανοιγοκλείνουν ρυθμικά. Δεν μοιάζει να ενοχλείται από την παρουσία μας. Κοιτάζουμε γύρω, φαίνεται πως είναι μόνος του.

Οι φαλαινοκαρχαρίες (Ρυγχόδων ο τύπος) είναι  αργά κινούμενοι καρχαρίες που τρέφονται φιλτράροντας πλαγκτόν από το θαλασσινό νερό. Το μέγεθος τους  φτάνει ως 18 μέτρα μήκος και ως 21 τόνους βάρος,. Προφανώς, ο ήρεμος γίγαντας που κολυμπά μπροστά μας είναι ένας …μπέμπης!

Κολυμπάμε γύρω του με δέος αλλά με το πέρασμα της ώρας  παίρνουμε  θάρρος  και  πλησιάζουμε πιο κοντά. Ο “μπέμπης”  μας ρουφάει νερό, τα τεράστια βράγχια του πάλλονται, ανοιγοκλείνουν φιλτράροντας και η θάλασσα  γεμίζει από φυσαλίδες. Σε μια στιγμή  γυρνά  κι έρχεται κατά πάνω μου μα πριν προλάβω να λιποθυμήσω από το φόβο μου, κάνει βουτιά και χάνεται στον βυθό. Μετά από λίγα λεπτά  αναδύεται ξανά, κάνει μια περιστροφή και επιστρέφει στον πίδακα. Οι φίλοι μας κολυμπούν γύρω τραβώντας βίντεο.  Ο φαλαινοκαρχαρίας τρώει αμέριμνος και δεν μας δίνει καμιά σημασία, μας βλέπει μάλλον σαν μικρά κι ασήμαντα ψάρια. Μετά από μισή ώρα  περίπου, βγαίνουμε από το νερό. Κρίμα που  δεν ήρθαν κι άλλοι  φαλαινοκαρχαρίες να του  κάνουν παρέα. Πάντως η εμπειρία ήταν συγκλονιστική!

07.45  Η μακριά βάρκα μας φέρνει πίσω στα σκάφη μας. Ετοιμαζόμαστε αμέσως και αποπλέουμε. Πρέπει να φτάσουμε στο  αγκυροβόλιο Badas το  νωρίτερο δυνατό, για να βρούμε θέση!

Rak   το  Badas  44ΝΜ    08° 27’S 117° 22E

16.30 Το  Badas είναι ένα μικρό και  στενό αγκυροβόλιο. Ο μόνος τρόπος  για να χωρέσουν τα σκάφη του ράλλυ, είναι να φουντάρουμε “Mediterranean style” και να δέσουμε κάβους έξω, όλοι δίπλα-δίπλα σαν φλοτίλα. Ο Jeff και η 16χρονη κόρη του Sami, η οικογένεια Αμερικανών του καταμαράν  Seahorse (Leopard 48), τριγυρνούν με την βάρκα τους και βοηθούν όπου μπορούν.   Κρεμάμε μπαλόνια στα αριστερά (port) του Φιλίζι και πέφτουμε  δίπλα στους  Alisson (ΝΖ) & Brian (CAN) του Ozone (monohull Taswell 44), που είναι δεμένοι δίπλα στον Manuel του καταμαράν  Anima. Πριν περάσουν πέντε λεπτά, καταφθάνει κι ο Rik με το  Masquenada(Najad 36 ) κι έρχεται να δέσει δίπλα μας. Στο μεταξύ όμως σηκώθηκε άνεμος και  δυσκολεύει τη μανούβρα του Ρικ που ταξιδεύει μόνος (singlehanded). O Jeff και η Sami πλευρίζουν το Masquenada, η  Sami ανεβαίνει  και τρέχει να ρίξει  άγκυρα. Αστέρι η μικρή! Βάζουμε μπαλόνια στην δεξιά πλευρά (starboard) του Φιλίζι για το  Masquenada .

Συντροφιά  με τους Ozone και Serenity, βγαίνουμε με τις βάρκες, σε μια σαραβαλη  ξύλινη προβλήτα στην ακτή. Περπατάμε στον ήσυχο ασφαλτοστρωμένο δρόμο,  πάμε για δείπνο στο   μοναδικό  κοντινό εστιατόριο που βρήκαμε στο Google maps, Μετά από 20 λεπτά περπάτημα φτάνουμε στο εστιατόριο Rumah Makan. Ο χώρος είναι  όμορφος αν και παρατημένος. Έχει πολλά μακριά ξύλινα τραπέζια, έναν  μικρό κήπο και μια λιμνούλα με πανέμορφα μωβ νούφαρα και βατραχάκια όπου θα μαζεύονται προφανώς και πολλά κουνουπακια. Ειμαστε οι μοναδικοί πελάτες. Ονειρευόμασταν κοτόπουλο satay μα δυστυχώς δεν είχαν σήμερα. Τελικά φάγαμε όλοι nasi goreng, τηγανητό ρύζι.

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου

02.00 Ξυπνάμε από τον δυνατό βήχα του Γιώργου.  Ύπουλο πράγμα  η πνευμονία, από τον Φεβρουάριο    τον ταλαιπωρεί Στέλνουμε μήνυμα στον γιατρό μας στην Αθήνα που  απαντά πως χρειάζεται να ξεκινήσει αντιβίωση, πάλι.

07.00 Βγαίνουμε βιαστικά στη στεριά. Τα πληρώματα από 24 σκάφη  του Sail 2 Indonesia Rally  μοιραζόμαστε σε τρία  μινι λεωφορεία και πηγαίνουμε  για  αγώνες με νεροβούβαλους!  Σταματάμε σε ένα ξέφωτο, μπροστά από  μια  η πεδιάδα με  χωράφια και αραιά δένδρα.  κι ένα υπόστεγο, όπου είναι συγκεντρωμένος κόσμος. Πέντε – έξι  νεροβούβαλοι βόσκουν ήσυχα στο χορτάρι ενώ  κάποιοι άλλοι  είναι  ζεμένοι με  περίτεχνα χαλινάρια και  πολύχρωμα καλύματα στολίζουν το κεφάλι και τα κέρατα τους.  Οι  οδηγοί τους τα κρατούν με προσοχή και  φροντίδα

Καθόμαστε σε τρεις σειρές από καρέκλες που είναι τοποθετημένες   μπροστά στον αγωνιστικό χώρο,  ένα  μακρόστενο χωράφι σκεπασμένο με νερό και παχιά λάσπη. Οι ντόπιοι οδηγούν δυο νεροβούβαλους στην άκρη της “πίστας” και τους ζεύουν σε ένα ξύλινο άρμα. Ενας  άνδρας ανεβαίνει στο άρμα  χτυπά τα  ζώα  με μια λεπτή βίτσα και τους δίνει εντολή να ξεκινήσουν. Οι νεροβούβαλοι αρχίζουν να τρέχουν προς το τέρμα, δηλαδή προς εμάς. Ο άνδρας προσπαθεί να κατευθύνει τα ζώα προς  το σημείο που βρίσκεται ένας ξύλινος πάσσαλος, κι όταν φτάνει κοντά τον ακουμπά με τη βίτσα κι έτσι γίνεται νικητής.

-“Ποιός από εσάς θέλει να αγωνιστεί ?”ρωτά ο διοργανωτής μας Raymond. Πολλοί από τους rally participants  δηλώνουν  συμμετοχή.  Η όλη φάση έχει απίστευτη  πλάκα! Ο ένας μετά τον άλλο οι φίλοι από τα σκάφη ανεβαίνουν στα άρματα. Μόλις οι  νεροβούβαλοι αρχίζουν να τρέχουν, οι φίλοι αγωνίζονται να σταθούν πάνω στο άρμα, μα  πέφτουν αμέσως με εντυπωσιακές τούμπες στην παχιά λάσπη, χαρίζοντας  θέαμα με  πολύ  γέλιο. Συγχαρηρήρια στους θαρραλέους Jeff και Sami (sv Seahorse),  Rene  (sy Blue Spirit), Μαρκ (sv 9 Lives), Scott (syMuskoka), Mark (sy Memo ), Rik (sy Masquenada), Jean-Pierre (sv Katleya), Mitcho (sv Ocean Lady). Νικήτρια ήταν η Sarah του Serenity of Swanwick, που  ήταν η μόνη που κατάφερε να φτάσει  όρθια ως στο τέρμα! Ζήτω Sarah!

Μετά το Waterbuffalo Race ξαναμπαίνουμε στα λεωφορεία και πάμε σε ένα weaving village. Οι ντόπιες υφάντρες μας δείχνουν τα όμορφα υφαντά  της τοπικής παραδοσιακής τέχνης  μας προτρέπουν να χρησιμοποιήσουμε τους αργαλειούς τους!!

13.00 Επιστρέφουμε στο αγκυροβόλιο Badas την σωστή στιγμη. Ο καιρός  έχει φορτώσει και έχει σηκωθεί  κυμα. Η άγκυρα του  Masquenada ξεσέρνει  και το σκάφος πιέζει πάνω στο Φιλίζι! Ανάβουμε τις μηχανές, εγώ μπαίνω στο Masquenada να βοηθήσω. Ο Ρικ  πετά τους κάβους στη θάλασσα  κι εγώ βιράρω την άγκυρα. Μπαίνουμε στο βάθος του κόλπου και ξαναφουντάρουμε, με πολλά  μέτρα καδένα για να  κρατήσει.  Γυρνάω στο Φιλίζι με μια βάρκα, λύνουμε, βιράρουμε και πάμε κι εμείς στο βάθος του κόλπου για να κρυφτούμε από τον καιρό.

Τα μηνύματα στο whatsapp group Rally participants πολλά, και σε μια ώρα διοργανώνεται αποχαιρετιστήρια συνάντηση στα καταμαράν Domini – 9 Lives-Anima, που είναι δεμένα δίπλα-δίπλα.  “Progressive Nibbles”, δηλαδή όλοι φέρνουν κάτι για φαγητό ή ποτό.  Ετοιμάζω  πέννες al pesto  και πάμε. Μαζευτήκαμε τουλάχιστον 25-30 άτομα και περάσαμε και φάγαμε  τέλεια

sy Wild Thing, sy Sabbatical, sy Ozone, sy Blue Spirit, sy Serenity of Swanwick, sy Lola B, sy Masquenada, sv Domini, sv Anima, sv Seahorse, sv 9 Lives και Φιλίζι

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023

Sumbawa to Lombok 45NM

Σημείωση στο ημερολόγιο: Σαν σήμερα πριν δυο μήνες, αποπλεύσαμε από το Port Douglas  της Αυστραλίας, ορόσημο και  αρχή της φετινής μας περιπέτειας, φύγαμε από γεωγραφικό πλάτος  16° νότια  και σήμερα πλέουμε στις 08° νότια, έχοντας αλλάξει ήδη μια ζώνη ώρας!

07.00 Αποχαιρετάμε  τους φίλους στο αγκυροβόλιο Badas, στο νησί Sumbawa, και  συνεχίζουμε την δυτική μας πορεια  με προορισμό  την Medana marina   στο νησί Lombok, που βρίσκεται δίπλα στο νησί  Bali.

Σήμερα φυσάει και ταξιδεύουμε με πανιά, μα  ο άνεμος μεταβάλλεται και πρέπει να  αλλάζουμε συνέχεια  την πλεύση και  τα πανιά μας.

-“Κοίτα!”, λέει  ο Γιώργος και μου δείχνει ένα κοπάδι  από  δελφίνια που κολυμπούν σε κοντινή απόσταση. Τα δελφίνια  αντιλαμβάνονται το Φιλίζι κι πλησιάζουν  χοροπηδώντας για να παίξουν. Πάμε  στην πλώρη  και παρακολουθούμε τα υπέροχα πλάσματα, το χαρούμενο παιχνίδι τους, τα άλματα και τα μακροβούτια τους κάτω από την πλώρη.

Τα δελφίνια τα έχουμε συνδέσει με  το λατρεμένο μας σκυλί, την Περκάν,  που  μαζί  διασχίσαμε  τον Ατλαντικό ωκεανό το 2014 . Η Περκάν τρελαινόταν για  δελφίνια, μόλις  τα έβλεπε ή  μόλις άκουγε τη λέξη “Δελφίνια” , έτρεχε στην πλώρη γαβγίζοντας έξαλλα.  Όσο η Περκάν   γαβγιζε, τα δελφίνια έστρεφαν το κεφάλι τους  για να την δουν,  έκαναν άλματα  και χαρές. Με τη σκέψη αυτή βγάζω μια δυνατή  ας πούμε “ινδιάνικη κραυγή”  για να δω πως θα αντιδράσουν κι αμέσως μαζεύονται ακόμη 5-6 δελφίνια, μετά κι άλλα κι άλλα, κι άλλα ώσπου συγκεντρώνονται τουλάχιστον  τριάντα!

Ανεβαίνω στο κατάρτι, στον πρώτο σταυρό και φωτογραφίζω το απίστευτο θέαμα: μπροστά στην πλώρη το  κοπάδι  των αμέτρητων   δελφινών πηδά σαν να   καλπάζει και πίσω του το Φιλίζι, πλέει ως  θαλάσσιο άρμα. Θέαμα ονειρικό  και συγκλονιστικό!

 Gili Lawang, Lombok   08°17’S 116°41’E

16.00 Μετά από 9 ώρες ταξίδι  45 ναυτικών μιλίων αποφασίζουμε  να σταματήσουμε κάπου  για τη νύχτα. Με φουσκωμένα πανιά, σερφάροντας πάνω στα κύματα, το Φιλίζι  διασχίζει το  πέρασμα ανάμεσα στα  νησιά Lawang   και Sulat, στα βορειοδυτικά του Lombok.  Στην  υπήνεμη ακτή του Lawang, υπάρχει ένα αγκυροβόλιο, όπου βλέπουμε  3 σκάφη. Τα νερά  εδώ είναι επικίνδυνα, ρηχά,  γεμάτα υφάλους, και θα γίνουν ακόμα πιο ρηχά στην κορύφωση της άμπωτης. Μελετάμε τις εφαρμογές  Navionics και Noforeignland και προχωράμε. Με προσοχή μεγάλη, μπαίνουμε σε ένα στενό αγκυροβόλιο. Φουντάρουμε δίπλα το sy Memo (Amel Supermaramu), σκάφος του ράλλυ.

Νυχτώνει και η φύση γύρω μας μαγική, η θάλασσα γυαλί  και το γεμάτο φεγγάρι καθρεφτίζεται πάνω της. Δυστυχώς ο αγαπημένος μου  ταλαιπωρείται από  φοβερό  βήχα.

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου

Gili Lawang – Medana marina 41 NM

04.00 Ανήσυχος  και λίγος ο ύπνος μας απόψε. Φτιάχνουμε  καφέ και τον πίνουμε απολαμβάνοντας το υπερθέαμα σελήνης και θάλασσας. Έχουμε αρκετά μίλια να διανύσουμε, πρέπει να βιαστούμε.

05.30  Μόλις  ζωγραφίζεται η πρώτη  πινελιά   της αυγής στον ουρανό, βιράρουμε και ξεκινάμε.  Πλέουμε  αργά, γιατί είναι ακόμα σκοτεινά. Ο  καπετάνιος μου ακολουθεί το χθεσινό track  κι εγώ είμαι στην πλώρη και φέγγω μπροστά με τον δυνατό φακό. Διασχίζουμε το στενό, ρηχό πέρασμα και  μόλις βγαίνουμε από τα επικίνδυνα ρηχά ξεφυσάμε με ανακούφιση. Δεν είναι λίγοι οι φίλοι ιστιοπλόοι που έχουν χτυπήσει σε βράχια και υφάλους, οι τροπικές θάλασσες είναι ύπουλες. Περνώντας δίπλα από το sy Memo  βλέπουμε τον Mark να διαλογίζεται με το σώμα του σε στάση λωτού. Συνεχίζουμε πορεία δυτική, παράλληλη με την ακτή του Lombok. Έχει απόλυτη άπνοια και πλέουμε  αργά, ξυλάρμενοι  με χαμηλές στροφές στο μοτέρ. Εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία και φτιάχνω μελιτζανοσαλάτα, με την τέλεια  συνταγή της γιαγιάς Μαργαρίτας.

Medana Bay Marina, Lombok 08°21′ S    116°07′ E

14.00 Μπαίνουμε στον ανοιχτό  κόλπο και κατευθυνόμαστε προς το βάθος όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Medana  Bay Marina. Μετράμε δεκατέσσερα σκάφη δεμένα στα ειδικά moorings, και ευτυχώς προλάβαμε  το  τελευταίο ελεύθερο. Από απίθανη σύμπτωση, στο διπλανό mooring  βλέπουμε το  ιστιοπλοϊκό MissTic (30 πόδια!)  του  Γάλλου Gaby (Gabriel). Με τον Gaby γνωριστήκαμε στην Martinique της Καραϊβικής πριν από 8 χρόνια, τον ξανασυναντήσαμε  στην Tahiti στον Ειρηνικό, μετά ξανά στα νησιά Fiji, ζευγάρι με  την Mae, μια όμορφη Κινεζο-Ελβετίδα και τώρα πάλι  στο Lombok της Ινδονησίας. Στους θαλασσοπόρους ο όμορφος μπλε πλανήτης μας  φαίνεται κάποιες φορές πολύ μικρός.

Κατεβάζουμε  την βάρκα μας αλλά η εξωλέμβια Yamaha δεν θέλει να δουλέψει. O  καπετάνιος μου ιδρώνει τραβώντας ξανά και ξανά το σχοινί εκκίνησης, ώσπου εμφανίζεται, ως από μηχανής θεός, ο Gabi, ο οποίος, παρεμπιπτόντως,  είναι  μηχανικός. Μετά τις αγκαλιές και τα καλωσορίσματα, ανοίγουν μαζί τη Yamaha,  αλλάζουν τα spark plugs (μπουζί), καθαρίζουν το καρμπυρατέρ και η Yamaha συνέρχεται.

Δένουμε τη βάρκα μας  σε μια  σαραβαλιασμένη προβλήτα και  βγαίνουμε στη στεριά. Στα ρηχά της ακροθαλασσιάς λικνίζονται όμορφες βάρκες με πλαϊνούς πλωτήρες (outrigger). Ψιλόλιγνα φοινικόδεντρα ρίχνουν τις μακριές σκιές τους πάνω στην μαύρη άμμο. Απολαμβάνω την αίσθηση της γης κάτω από τα πόδια μου, το περπάτημα στην άμμο και στο παχύ γρασίδι. Πιο πέρα βρίσκεται η  μία και μοναδική  προβλήτα της Medana marina,   όπου χωρούν να δέσουν έως δυο σκάφη – η Medana  προσφέρει μόνο moorings. Στην προβλήτα είναι πλαγιοδετημένο  ένα  τεράστιο καταμαράν Fountain Pajot Saba 50 με Γερμανική σημαία που έχει το  όνομα Jajapami γραμμένο στο πλάι με πολύχρωμα γράμματα, σίγουρα είναι σκάφος με παιδιά.

Το καρνάγιο της. Medana  είναι γαλήνιο  και αναπάντεχα όμορφο, με παχύ γρασίδι και  φοινικόδεντρα. Εδώ υπάρχουν σκάφη όλων των κατηγοριών, μικρά, μεγάλα, παλιά και καινούργια, πλαστικά, σιδερένια, αλουμινένια ως και τσιμεντένια, super περιποιημένα ή  σκουριασμένα και εγκαταλειμμένα, Κάποια σκάφη μοιάζουν  σαν ιδιοκατασκευές, μπορεί να χτίστηκαν στην αυλή του σπιτιού κάποιου παλιού ιστιοπλόου. Κάθε ένα  από αυτά  τα σκάφη ήταν το όνειρο κάποιου ταξιδευτή και πιθανότατα   ταξίδεψε χιλιάδες μίλια στους ωκεανούς της Γης ώσπου να φτάσει ως εδώ. Κάθε βόλτα μας σε καρνάγιο  είναι μια μοναδική  εμπειρία.

18.00 Καθόμαστε στο Sail fish, το εστιατόριο της μαρίνας μαζί με τον Gaby και το πλήρωμα του, έναν   νεαρό Νεοζηλανδό. Ο Gaby μας διηγείται όσα συνέβησαν  μετά την τελευταία μας συνάντηση στα Φίτζι.  Απέπλευσαν μαζί με την  κοπέλα του και την γατούλα τους με κατεύθυνση την Ινδονησία. Μια νύχτα, ενώ διέσχιζαν  το Torres Straight, στα νότια της Παπούα Νέα Γουινέα, έπεσαν σε δίχτυα,  μπλέχτηκε η προπέλα τους  κι έγινε  ζημιά μεγάλη. Η Ακτοφυλακή της Αυστραλίας ρυμούλκησε το  MissTic ως το  κοντινότερο λιμάνι, μια εξέλιξη εφιαλτική γιατί η Αυστραλία  δεν επιτρέπει τη είσοδο σε ζώα από άλλες χώρες, κι έτσι το  Biosecurity  έκανε στο  ευθανασία στην γατούλα τους! Με αφορμή αυτή την ιστορία, η Mae  έφυγε και γύρισε  πίσω στην πατρίδα της

Ο Gaby συνέχισε το ταξίδι μόνος, εκτός από τον τελευταίο καιρό που πήρε μαζί του αυτόν τον Νεοζηλανδό. Επόμενος προορισμός του  η Ταϊλάνδη και μετά… όλα είναι ρευστά. Ίσως πάει στη Reunion, που είναι Γαλλική αποικία  και έτσι θα μπορέσει να βρει δουλειά.

Στο διπλανό τραπέζι κάθονται οι Γερμανοί  του SV JaJaPaMi και, πριν περάσει πολλή ώρα, καθόμαστε όλοι μαζί. Οι γονείς ονομάζονται Jan & Jana και οι δυο γιοι τους Paul & Mikael, δέκα κι έντεκα χρονών, έτσι βγήκε και το όνομα του σκάφους. Ο Jan  διηγείται τις  περιπέτειες που έχουν περάσει  προσπαθώντας  να επισκευάσουν το σκάφος τους,  το  Jajapami  είναι το πρώτο Fountain Pajot που κατασκευάστηκε με ηλεκτρικό κινητήρα –  νέα τεχνολογία και μεγάλο βάσανο. Το τί έχουν τραβήξει οι άνθρωποι δεν περιγράφεται.

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023

07.00  Σήμερα συμπληρώνονται 30 χρόνια χωρίς τον Νίκο μας. Σαν σήμερα, στις 4 η ώρα,  χαράματα Πέμπτης 30 Σεπτεμβρίου 1993, ο αγαπημένος μας Νίκος Σωτηρόπουλος  άνοιξε πανιά για το τελευταίο του ταξίδι. Έφυγε στα 31 του χρόνια αφήνοντας όλους εμάς, την οικογένειά  και τους φίλους του  να θρηνούμε για τον άδικο χαμό και  το τεράστιο κενό της απουσίας του. Μου φαίνεται απίστευτη σύμπτωση ότι βρισκόμαστε σήμερα στο Lombok, δίπλα στο Bali που  ο Νίκος αγάπησε.

-«Κοίτα, τί απίστευτο!», λέει ο Γιώργος. Δίπλα μας ήρθε κι άραξε μια παραδοσιακή βάρκα outrigger. Το όνομα της γραμμένο με λευκά γράμματα: NO NAME.

Ζεις  πάντα στη σκέψη μας, Νίκο.

Κυριακή 1η Οκτωβρίου

04.30 Τρεις μουεζίνηδες, τρεις διαφορετικά καλέσματα σε προσευχή ακούγονται συγχρόνως  διαπασών από  τα ηχεία  των  κοντινών τζαμιών. Ο Γιώργος έχει ανεβάσει πυρετό 38,5°, παρότι είναι πέμπτη ημέρα που παίρνει αντιβίωσης. Βγαίνω με τη βάρκα και φέρνω τα πλυμένα ρούχα και φαγητό από το εστιατόριο. Γράφω blog έχω μείνει πολύ  πίσω στο ημερολόγιο, δυο μήνες τουλάχιστον. (και τώρα ένα χρόνο πίσω)

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου

Ο Γιώργος είναι απύρετος σήμερα. Κάνει τεστ και βγαίνει θετικός στην γρίπη τύπου Α.  Το απόγευμα μου ανεβαίνουν δέκατα 37,5°.

Τρίτη 3 Οκτωβρίου

Ο καπετάνιος μου  φοράει  μάσκα και  πάει  στην παρουσίαση του  Sail Malaysia Rally, στο οποίο σκεφτόμαστε να συμμετάσχουμε. Στο γυρισμό  φέρνει φαγητό από το εστιατόριο, τα φρέσκα τρόφιμα μας έχουν τελειώσει. Το απόγευμα νιώθω κάπως καλύτερα,  και βγαίνω με τη βάρκα  για  take-away. Καθώς περιμένω  την παραγγελία, έρχεται και κάθεται μαζί μου η  Αυστραλή Cozy  από το SV Ocean Lady,  μια πολύ συμπαθητική γυναίκα γύρω στα 45,  πάντα  χαμογελαστή και κεφάτη, η «ψυχή του πάρτι» της ομάδας των συμμετεχόντων.  Μιλάμε για το ράλλυ και για τα ταξίδια μας. Κάποια στιγμή, χωρίς να σταματήσει  να χαμογελά, μου λέει ότι διαγνώστηκε με καρκίνο στο συκώτι πριν από δυο χρόνια,  χειρουργήθηκε, της αφαίρεσαν περίπου το μισό ήπαρ και έκανε χημειοθεραπείες.

-«Η θεραπεία πήγε πολύ καλά, είμαστε αισιόδοξοι, μην λυπάσαι!» λέει χαμογελώντας. Με κοιτάζει με τα φωτεινά γαλανά μάτια της και η καρδιά μου πλημμυρίζει από  θαυμασμό κι ανακούφιση. Μετά από αυτή την περιπέτεια υγείας, η Cozy  και ο άντρας της ο Micho,  πούλησαν τα υπάρχοντα τους, αγόρασαν το παλιό, μικρό καταμαράν Ocean Lady  και έφυγαν να ταξιδέψουν. Δεν έχουν μεγάλη  ιστιοπλοϊκή εμπειρία μα είναι θαρραλέοι  κι έχουν  όρεξη να μάθουν. Καληνυχτιζόμαστε με θερμή χειραψία, θα ήθελα να την αγκαλιάσω αλλά δεν θέλω  να την κολλήσω. Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής δεν έχει όρια,  η Cozy και ο Mitcho είναι το  πιο ανέμελο ζευγάρι της ομάδας! Οι ιστορίες των ανθρώπων είναι συγκλονιστικές!

Επιστρέφω στο Φιλίζι με την ψυχή γεμάτη ευγνωμοσύνη. Έχουμε αγάπη, υγεία και ταξιδεύουμε. Σχετική υγεία, ο πυρετός μου ανεβαίνει στο 38,5°. Νιώθω κομμάτια.

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου

Οι άνθρωποι της μαρίνας μας φέρνουν  καύσιμα στο Φιλίζι, ευτυχώς ο καπετάνιος μου έχει ανακτήσει δυνάμεις. Ο  πυρετός μου ανεβοκατεβαίνει στο 38° κι εγώ παίρνω  αντιπυρετικά και βιταμίνες,  κάνω δουλίτσες και  γράφω στο blog. Πρέπει να συνέλθω γιατί αύριο φεύγουμε. Σε πέντε μέρες  πρέπει να βρισκόμαστε στη Lovina  του Bali, 100 ναυτικά μίλια μακριά, για τη μεγάλη γιορτή καλωσορίσματος. Ο Γιώργος ετοιμάζει  μεσημεριανό, νόστιμες αραβικές πίτες με τυρί και σαλάτα, αφήνοντας την κουζίνα σαν πεδίο μάχης, να είναι καλά το αστέρι μου!

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου

Εξαντλημένη, με δέκατα και με συνάχι βαρβάτο, κάνω την προετοιμασία απόπλου, ενόσω ο Γιώργος βγαίνει για προμήθειες και για να ταχτοποιήσει τους λογαριασμούς με τη μαρίνα.  Αλλάζω μπλούζες, ο ιδρώτας μου τρέχει ποτάμι.

Ανταλλάσσουμε  μηνύματα με την  Cozy, μου στέλνει το link από το κανάλι τους   στο YouTube @sailingoceanlife

Ξεκινάμε. Ο προορισμός μας σήμερα είναι το Gilli Air (άηρ σημαίνει νερό), ένα δημοφιλές τουριστικό νησάκι, μόνο 3 μίλια μακριά.

12.30 Πιάνουμε ένα από τα mooring,  στον νότιο κόλπο του νησιού, απέναντι από την ακτή του Lombok.  Το Gilli Air  είναι εξωτικό σαν ζωγραφιά, τα νερά είναι  τυρκουάζ διαυγή, ο βυθός από κατάλευκη άμμο. Όμορφες παραδοσιακές βάρκες φορτωμένες με επισκέπτες περνούν με θόρυβο, σε ένα ασταμάτητο πήγαιν’έλα. Ξαπλώνω στον καναπέ  δίπλα στον Γιώργο που κάνει editing  της ταινίας Sailing Filizi in Australia. Ο ιδρώτας μου τρέχει ποτάμι και το θερμόμετρο μου δείχνει  37° . Πάμε καλά!

Σάββατο 7 Οκτωβρίου

09.00 Το Gilli Air  είναι κουκλίστικο, πολύ εξωτικό, τουριστικό μεν αλλά με  ποιότητα! Στην  μικρή παραλία οι ντόπιοι  προετοιμάζονται για μια ακόμα μέρα γεμάτη επισκέπτες, ανοίγουν τα μαγαζιά τους, καθαρίζουν, σκουπίζουν, κουβαλούν τις προμήθειες που έρχονται  από το Lombok με τις μακριές βάρκες. Αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν στο νησί, μόνο ποδήλατα και  κάρα  που  σέρνονται από άλογα.

Καθόμαστε σε ένα από τα πολλά υπέροχα  καφέ όπου  απολαμβάνουμε  ολόφρεσκα κρουασάν, τάρτα με φράουλες  και σπουδαίο καπουτσίνο- μας είχαν λείψει! Υπέροχη η «βαθιά», μη- τουριστική Ινδονησία αλλά η ανάπτυξη έχει πολλές χάρες και χαρές. Τα δρομάκια είναι γεμάτα καλόγουστε μαγαζιά, boutiques  με  ρούχα,  αντικείμενα τέχνης και έπιπλα, πειρασμός πραγματικός! Στα  δαιδαλώδη δρομάκια του  οικισμού βρίσκονται εξωτικά Boutique ξενοδοχεία,  κέντρα διαλογισμού και yoga, γαλήνιοι κήπους με αγάλματα του Βούδα  και  λιμνούλες με νούφαρα. Η βουδιστική αρχιτεκτονική του Μπαλί κυριαρχεί.

Κατευθυνόμαστε προς την ανατολική ακτή, κάθιδροι από τη ζέστη.  Μόλις βγαίνουμε στο παραλιακό μονοπάτι  μας αγκαλιάζουν σαγηνευτικές αίσθησεις, η δροσερή θαλασσινή αύρα, οι ευωδιές από τα λουλούδια και  το θρόισμα των δένδρων.  Ο ήλιος έχει βάψει  τη θάλασσα ασημένια. Ο ιδρώτας έχει ρίξει τον πυρετό μου εντελώς.  Εξαντλημένη κάθομαι σε μια σκιερή γωνιά. Στο απέναντι κτίριο – κάτω από μια  επιγραφή MASSAGE – στέκεται   μια νέα κοπέλα και μας προσκαλεί. Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο όπου υπάρχουν μεγάλα παράθυρα με λευκές κουρτίνες χωρίς τζάμι και  κρεββάτια μασάζ. Ο χώρος μυρίζει incense και σαπούνι. Ξαπλώνουμε σε δυο διπλανά κρεββάτια  κι απολαμβάνουμε 60 λεπτά υπέροχο, χαλαρωτικό μασάζ (με 180.000 IDR το άτομο, 11 ευρώ). Ξανανιώσαμε!

Τριγυρνάμε στα στενά δρομάκια, γεμάτα  με  ωραία μαγαζιά. Αγοράζουμε ένα αναμνηστικό t-shirt  και πολύχρωμα βραχιόλια, πάμε για  burger και τηγανητές πατάτες στο Ian Bagus  και μετά για  παγωτό χωνάκι στην παραλία.

14.00 Επιστρέφουμε  στο Φιλίζι, ωραία η βόλτα μα το «home sweet home» είναι πάντοτε καλύτερο! Ο ήλιος παίζει κρυφτό με τα  σύννεφα, τα νερά γύρω μας αλλάζουν χρώμα από τυρκουάζ σε ασημί και ξανά πάλι.

Ο Γιώργος με κυνηγάει δυο βδομάδες για να τον κουρέψω, τώρα ήρθε πια η ώρα του.  Όσο κάνουμε το κούρεμα, με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ το σκισμένο  μαξιλάρι πίσω από το κάθισμα  του καπετάνιου. Κλασική Καρίνα, μόλις τελειώνω με το μαλλί,  βρίσκω ένα ρετάλι από γκρί ύφασμα sunbrella που περίσσεψε από  τις τέντες και ράβω  στο χέρι  ένα καθαρό, καινούργιο  κάλυμμα. Πολύ το φχαριστήθηκα!

Ο Γιώργος συνεχίζει το editing  της ταινίας της Αυστραλίας. Τρώμε τα υπόλοιπα fusilli από χθες και μετά κάνουμε μια πρώτη προβολή  του βίντεο, κρατώντας σημειώσεις για διόρθωσεις

Κυριακή 8 Οκτωβρίου

Gilli Air to  Lovina bay, Bali 80 ναυτικά μίλια

07.00 Κρίμα  που δεν έχουμε χρόνο για να μείνουμε περισσότερες ημέρες στο Gilli Air. Βεβαια δεν μας παίρνει  να παραπονιόμαστε! Σύντομα θα φτάσουμε στο Μπαλί με το Φιλίζι, το πιο μακρινό και συναρπαστικό νησί που ταξίδεψα στη νιότη μου!  Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω!

Ανοίγουμε πανιά. Με σταθερό  νότιο- νοτιοανατολικό άνεμο αρμενίζουμε γοργά ως ένα αγκυροβόλιο που πρότειναν  κάποιοι rally participants, το Ahmed bay στην βορειοανατολική ακτή του Μπαλί,  δημοφιλή προορισμό για εναλλακτικές διακοπές.

Gilli Air – Ahmed Bay, Bali 25 ναυτικά μίλια

11.30 Ο κώνος του διαβόητου ηφαίστειου, Gunung Agung υψώνεται σαν γίγαντας πάνω από τα γύρω βουνά του Μπαλί. Boutique resorts, χτισμένα  με την χαρακτηριστική τοπική αρχιτεκτονική ξεφυτρώνουν πάνω σε  καταπράσινους λόφους με έντονη κλίση, που στεφανώνουν την  ακτογραμμή του Amed, με την σκούρα, ηφαιστειακή άμμο. Ψάχνω στο Google Maps, η περιοχή φαίνεται να έχει ποιοτικά yoga retreats,  κέντρα διαλογισμού κι εστιατόρια με υγιεινό φαγητό. Τί ωραία.!

Πλησιάζοντας συνειδητοποιούμε ότι δεν γίνεται να σταματήσουμε γιατί έχει μεγάλο  σουέλ και  θα κουνάει. Πολύ απογοητευμένοι, στρίβουμε το τιμόνι και συνεχίζουμε. Η βόρεια ακτή του Μπαλί δεν έχει αγκυροβόλια, επόμενη εναλλακτική είναι η Lovina που βρίσκεται 55 ολόκληρα ναυτικά μίλια μακριά. Ουφ! Ο άνεμος έχει σπάσει εντελώς, ταξιδεύουμε με μηχανή και ανοιχτά  πανιά για σταθερότητα . Παρόλες τις αναποδιές η ψυχολογία μας είναι  ανεβασμένη: το Μπαλί είναι ένα landmark για το Φιλίζι, προορισμός που  προσδοκούσαμε χρόνια. Η κορυφογραμμή του νησιού, με τα  ψηλά ηφαίστεια στη σειρά μας  κόβει την ανάσα.

17.00 Ο άνεμος  δυναμώνει. Ταξιδεύουμε στα 500 μέτρα ανοιχτά, από την ακτή, κάνοντας βάρδιες για τον κίνδυνο των FAD, (επιπλέουσες κατασκευές από μπαμπού που προσελκύουν ψάρια). Μαγειρεύω  σάλτσα τόνου για μακαρόνια και το φαγητό βγαίνει πολύ νόστιμο, Σπουδαίο πράγμα η μαγειρική με φρέσκια ντομάτα, μια σπάνια πολυτέλεια στους τροπικούς.

Οι ώρες περνούν. Ταξιδεύουμε σε  θάλασσα αναστατωμένη με αμέτρητα διάσπαρτα FAD. Ευτυχώς,  εδώ στο Bali  τα FAD  έχουν και φώτα .Νυστάζω πολύ, αλλά μου κάνει παρέα το καινούργιο μου audiobook

GILLI AIR , LOMBOK – LOVINA, BALI  80 NM

08°9’S 115°1’E Lovina

22.00 Τα έντονα φώτα στην ακτή  μας τυφλώνουν.  Με  ένα δυνατό φακό και τη βοήθεια του AIS,  περνάμε ανάμεσα από αμέτρητα αγκυροβολημένα σκάφη. Μετά από ψάξιμο μισής ώρας, βρίσκουμε ένα  κατάλληλο σημείο και φουντάρουμε.

–«Τα καταφέραμε! Φτάσαμε στο Μπαλί!»

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023

08.30 Ξυπνάμε μετά από πολύωρο, βαθύ ύπνο. Η ημέρα είναι ηλιόλουστη, η  θάλασσα  διαυγής και γαλήνια αφού το αγκυροβόλιο της Lovina προστατεύεται από έναν κοραλλιογενή  ύφαλο. Η Lovina, βρίσκεται στη βόρεια ακτή του νησιού που δεν έχει  μεγάλα  τουριστικά συγκροτήματα πέντε αστέρων  όπως τα νότια, Kuta, Seminyak κλπ.  Το Μπαλί δέχεται πέντε εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, είναι ο βασιλιάς του  τουρισμού της Ινδονησίας, σε απόλυτη αντίθεση με τα νησιά που επισκεφτήκαμε ως τώρα. Αυτή δεν είναι η μόνη διαφορά: στην Ινδονησία των 280 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου ο Μουσουλμανισμός κυριαρχεί σε ποσοστό 87%,  το Μπαλί είναι το μοναδικό νησί όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι  Ινδουιστές.

Η Διοργάνωση μας έχει προσκαλέσει σε δωρεάν πρωινό, προφανώς θα είναι όλοι εκεί.  Ετοιμάζουμε τη βάρκα μας, ντυνόμαστε, στολιζόμαστε και ξεκινάμε για έξω.

Δένουμε ανάμεσα σε πολλά γνωστά tender, πάνω σε μια αποβάθρα από πλωτούς, πλαστικούς κύβους, τοποθετημένη ειδικά για την εξυπηρέτηση του rally fleet.  Η  παραλία απλώνεται μίλια μακριά κι έχει καστανή, ηφαιστειακή άμμο.

Τα πληρώματα από μια ντουζίνα σκάφη έχουν φτάσει ήδη  στο παραθαλάσσιο εστιατόριο Sea Breeze. Το «Πρωινό Γνωριμίας» είναι  προσφορά του James Khoo,  μάνατζερ της Pangkor Marina, στη Μαλαισία, ένα από τα stop-overs του Sail Malaysia Rally, στο οποίο αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε.  Ο  James, Μαλαίσιος κινέζος που μιλάει τέλεια αγγλικά, μας παρουσιάζει  την  Pangkor Marina, τις υπηρεσίες που παρέχει και τον τιμοκατάλογο. Πράγματι, φαίνεται εξαιρετική επιλογή  για  επισκευές και συντήρηση, σπάνια περίπτωση για τους τροπικούς.

Μετά το πρωινό, βγαίνουμε για εξερεύνηση και προμήθειες. Στην  παραλιακή πλατεία δεσπόζει  ένα πανύψηλο, γλυπτό δελφίνι, που είναι το σύμβολο της  Lovina καθώς στην θαλάσσια περιοχή της  ζουν μεγάλα κοπάδια  δελφινιών. Απέναντι, βρίσκεται ένα αρχοντικό σπίτι με χαρακτηριστικούς πορτοκαλί τοίχους, στολισμένους με περίτεχνα γλυπτά αγάλματα από σκούρα πέτρα, με έναν υπέροχο οικογενειακό   ναό και μια πόρτα εισόδου που την προστατεύουν δυο μεγάλοι πέτρινοι δράκοι!   Στο παραθαλάσσιο δρομάκι, δίπλα στην παραλία υπάρχει μια  αγορά με μικρά μαγαζιά που προσφέρουν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς,  από είδη τοπικής τέχνης, ζωγραφιές, ξυλόγλυπτα, σαρόνγκ, ρούχα έως εκδρομές. Εδώ οι γυναίκες δεν φορούν  μαντήλες.

Λίγο πιο πέρα έχουν στηθεί  περίπτερα  για την εξυπηρέτηση του ράλλυ. Πρέπει να αγοράσουμε τα ειδικά t-shirt  για να τα φορέσουμε όλοι, αύριο το βράδυ στο  Welcome Ceremony.

Νοικιάζουμε ένα μηχανάκι – οι ενοικιάσεις scooter στην Ινδονησία είναι απίστευτα απλές, ο Γιώργος έδειξε το δίπλωμα του, σημείωσε το ονοματεπώνυμο  του σε ένα χαρτί και παρέλαβε  scooter, δυο  κράνη και κλειδί!  Στον κεντρικό δρόμο βρίσκουμε το Pepito, ένα supermarket δυτικού τύπου με σπάνια καλούδια, καλό φούρνο, ζυμαρικά, τυριά, αλλαντικά και σαλάτες! Αγοράζουμε  δυο  κρουασάν βουτύρου. Καλομάθαμε εδώ…

Συνεχίζουμε τη βόλτα με το μηχανάκι. Ακολουθώντας τον χάρτη του Google Maps, παίρνουμε έναν ανηφορικό, φιδίσιο δρόμο που πάει  στον καταρράκτη, ένα από τα αξιοθέατα της Lovina. Παρκάρουμε και προσπαθούμε να εντοπίσουμε την είσοδο του μονοπατιού. Ερημιά στην περιοχή μα καθώς κοιτάμε γύρω   σαν χαμένοι, περνάει με το scooter  μια νέα κοπέλα, σταματάει και προσφέρεται  να. μας οδηγήσει στον καταρράκτη. Τι ευγένεια! Την ακολουθούμε στο μονοπάτι που είναι σχεδόν κρυμμένο από τη  βλάστηση και γεμάτο  σκουπίδια. Ακούγονται  βήματα σε ξερά φύλλα. Ξαφνικά, από το χαντάκι δίπλα, βγαίνει  και σκάει μπροστά μου  ένας δράκος (σαύρα monitor) ένα μέτρο μακρύς! Κοκκαλώνω τρομαγμένη κι ο δράκος το ίδιο. Κοιταζόμαστε για ένα δευτερόλεπτο κι  εξαφανίζεται. Jurassic Park εντελώς!

Φτάνουμε στον καταρράκτη που όμως είναι ξερός.  Μεγάλη ξηρασία φέτος, το φαινόμενο  El Niňo   έχει άσχημες συνέπειες στην  Ινδονησία, δημιουργεί  πρόβλημα στις σοδειές ρυζιού και καφέ της χώρας. Το μέρος είναι πολύ όμορφο μα υπάρχουν σκουπίδια παντού- πόσο κρίμα. Κουβεντιάζουμε λίγο με το κορίτσι την αποχαιρετούμε και  συνεχίζουμε Κάνουμε βόλτες στην περιοχή που  είναι πολύ ήσυχη και οι κάτοικοι  μιλούν ελάχιστα αγγλικά, όπως ακριβώς  στην υπόλοιπη μη  τουριστική Ινδονησία. Εντύπωση μας κάνει για Μπαλί.

Τρίτη 10 Οκτωβρίου- Bali tour & Welcome Ceremony

Σήμερα  θα  κάνουμε περιήγηση στην περιοχή, μαζί με την Sara & τον Phil του Serenity, εκδρομή που έχει ετοιμάσει η  διοργάνωση, ο πράκτορας Raymond Lesmana μαζί με τη τοπική κυβέρνηση. Ο οδηγός  Cening(Τσενίνγκ) μας περιμένει στο πάρκινγκ, δίπλα στο άγαλμα του δελφινιού. Διασχίζουμε μια  πεδινή διαδρομή  και μετά  ανηφορίζουμε ένα βουνό.

Η κίνηση ελάχιστη εδώ, γύρω μας πανύψηλα δέντρα, πυκνή τροπική βλάστηση κι αμέτρητοι πίθηκοι που ψάχνουν τα σκουπίδια τις άκρες του δρόμου για τροφή.  Περνάμε την κορυφή του βουνού και μπαίνουμε στο οροπέδιο, όπου βρίσκεται η λίμνη Beratan

 Το πρώτο μέρος που επισκεπτόμαστε  είναι το PURA ULUN DANU TEMPLE. Πληρώνουμε ένα μικρό εισιτήριο και περνάμε μέσα μαζί με αρκετούς επισκέπτες. Ο βουδιστικός ναός είναι χτισμένος μέσα σε μια τεράστια λίμνη είναι απλωμένος σε  μεγάλη έκταση κι έχει πολλά κτίσματα. Σε ένα από αυτά παρακολουθούμε μια πολυμελή ομάδα μοναχών σε  τελετή με παραδοσιακά μουσικά όργανα.

Σε διπλανό κτίριο, προσκυνητές ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, κάθονται σε σειρές κρατώντας  προσφορές για τους θεούς: περίτεχνες συνθέσεις από λουλούδια, φρούτα  και τρόφιμα. Η ομορφιά  του ναού και της φύσης γύρω του είναι πέρα από λόγια.

Συνεχίζουμε για τον επόμενο προορισμό. Μετά από λίγη ώρα  μπαίνουμε σε έναν χωματόδρομο, ανάμεσα από χωράφια γεμάτα ολάνθιστες γαλάζιες ορτανσίες. Σταματάμε έξω από μια ξύλινη είσοδο που γράφει: BanyumalaTwin Waterfalls. Κατεβαίνουμε από ένα απότομο, μονοπάτι, μέσα σε μια βαθιά χαράδρα με  βλάστηση οργιώδη. Όμορφες πεταλούδες  πετούν ανάμεσα στα λουλούδια. Φτέρες και παράξενα φυτά αναρριχώνται πάνω στους κορμούς των δένδρων κι ανάμεσα από τα βράχια αναβλύζουν  πηγές, σχηματίζοντας μικρούς  καταρράκτες.

Στην επόμενη στροφή ακούγεται  δυνατός βόμβος  νερού, δυο καταρράκτες ρίχνουν τα νερά τους από πολύ ψηλά, μέσα σε μια μικρή λίμνη.  Το μέρος είναι φανταστικό, η λίμνη υπέροχη! Δυστυχώς δεν φέραμε μαγιώ,  ο Γιώργος  όμως βουτάει με το σορτσάκι. Απίστευτο μέρος!

Συνεχίζουμε τη διαδρομή. Στην κορυφή του βουνού  ο οδηγός  σταματά σε ένα σημείο για να δούμε τη θέα.  Εκεί  συναντάμε ένα ντόπιο που  επιδεικνύει δυο ζώα: ένα  εξωτικό ιγκουάνα και μια ιπτάμενη αλεπού!  Πάντα ήθελα να δω από κοντά αυτό το παράξενο ζώο που έχει πρόσωπο αλεπούς και τεράστια φτερά νυχτερίδας, με έχουν άνοιγμα 1,5 μέτρο!!!

Μετά από ένα μέτριο γεύμα σε ένα τουριστικό εστιατόριο με πανοραμική θέα στα γύρω βουνά, ο οδηγός μας πάει να θαυμάσουμε τα περίφημα rice terraces, τους  ορυζώνες του Μπαλί

Τέλος επισκεπτόμαστε ένα μικρό μα συγκλονιστικό  βουδιστικό  ναό, που ονομάζεται  Brahmainara Arama. Υπάρχουν  ελάχιστοι επισκέπτες εδώ αυτή την ώρα, κι ο ναός αποπνέει γαλήνη.

Περπατάμε ανάμεσα σε  χρυσά αγάλματα του Βούδα,  λιμνούλες με τεράστια μωβ νούφαρα και  πέτρινα γλυπτά. Αληθινή  Nirvana! Σε μια από τις θαυμάσιες πύλες του ναού,  έναντι   μικρής αμοιβής, ένας ντόπιος νεαρός,  μας τραβάει μια εντυπωσιακή φωτογραφία οφθαλμαπάτη, με τη χρήση ενός μικρού γυαλιού!

Έχουμε αργήσει! Επιστρέφουμε βιαστικά στο Φιλίζι, φοράμε τα χαζά t-shirts Lovina Full Moon Party (!??) για να ταιριάζουμε στην ομάδα και   και ξαναβγαίνουμε έξω για την Τελετή Καλωσορίσματος.  Η κυβέρνηση της Lovina έχει στήσει στην αμμουδιά μια εντυπωσιακή σκηνή με τεράστια ηχεία, ειδικά φώτα και στρογγυλά τραπέζια με λευκά τραπεζομάντηλα.

Μετά τις  ομιλίες των επισήμων στη τοπική γλώσσα  (ευτυχώς αυτή τη φορά  τα μεταφράζουν και στα αγγλικά), αρχίζει μια  καταπληκτική παράσταση Μπαλινέζικου παραδοσιακού χορού με συνοδεία μουσικής από πολυμελή ορχήστρα παιδιών, ένα θέαμα απίθανο.

Η βραδιά συνεχίζεται με ένα τρομερό δείπνο 7 πιάτων (τρομερό όμως…)  και μουσική ροκ live σε τόσο δυνατή ένταση, που δεν αντέχουμε και φεύγουμε. Έχουν πρόβλημα με την ένταση της μουσικής στην Ινδονησία. Μεγάλο!

Τετάρτη 11/10  – Lovina – Teluk Banyuwean, Bali -30 NM

Πέμπτη 12/10  Bali -Tanjung Lumut, Java 30 NM  Time Zone-1

08.30 Κάνουμε ωραία ιστιοπλοΐα με κατεύθυνση βορειοδυτική προς το νησί Java.

Στην διαδρομή περνάμε σε νέο time zone, και  τα ρολόγια μας γυρνούν μια ώρα πίσω. Ρίχνουμε άγκυρα στην βορειοδυτική ακτή της Java, σε έναν όρμο καλά προστατευμένο από  έναν μεγάλο ύφαλο. Πέρα στα ρηχά βλέπουμε  5-6  ψαράδικες βάρκες. Λίγο πριν τη δύση  αποπλέουν η μια μετά την άλλη για το νυχτερινό ψάρεμα και  περνούν  δίπλα στο Φιλίζι. Είναι τόσο Απίστευτα όμορφες οι βάρκες της Java!

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου

 01.30 Λαϊκή μουσική στη διαπασών από το VHF. Έλεος! Σηκώνομαι και τρέχω στο cockpit να το χαμηλώσω, βρίζοντας από μέσα μου τον χαβαλέ ψαρά που κάνει άναυτα αστεία. Στις 4.30  πμ χτυπά το ξυπνητήρι για απόπλου.

05.00 Παίρνουμε κατεύθυνση βόρεια προς το νησί Bawean. Ταξιδεύουμε με μπουνάτσα και τη μηχανή, με συνοδεία από κοπάδια δελφινιών. Μόλις περνάμε το νησάκι Gili Lyiang,  έρχεται ωραίος ΒΑ 12-17 kts. Στη διαδρομή φτιάχνω  αρχείο Excel το Filizi Voyage Itinerary από τον απόπλου από την Ελλάδα το 2014 έως σήμερα 22 χώρες και 27.920 ναυτικά μίλια  και συνεχίζουμε Περνάμε τη νύχτα  με  βάρδιες. Ταξιδεύουμε γρήγορα με ωραίο άνεμο.

Java –  Bawean  180  NM

05°43’S – 112° 40E

Σάββατο 14 Οκτωβρίου

13.30 Ρίχνουμε άγκυρα στον κόλπο Teluk Promahan στα 7 μέτρα βάθος, σε άμμο. Γύρω μας βρίσκονται πολλά σκάφη, τα περισσότερα γνωστά  Agapi, Nok, Splashdown, Seahorse, Muskoka, Sabbatical και κάποια που δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Μένουμε  δυο ημέρες στο όμορφο και φιλόξενο μικρό νησί Bawean.

Bawean –  Borneo  – 210 NM

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2023 

05.00 Αποπλέουμε πριν ακόμα ξημερώσει για να προλάβουμε να φτάσουμε αύριο, πριν νυχτώσει. Ο επόμενος προορισμός μας είναι το Kumai,  λιμάνι που βρίσκεται 210 ΝΜ μακριά μέσα στον ποταμό Kumai, στο   Kalimantan, το Ινδονησιακό κομμάτι του τεράστιου νησιού Βόρνεο. Το γιγάντιο  Βόρνεο, το τρίτο σε μέγεθος νησί της Γης (Borneo 743.330 km2 – Ελλάδα 131.957 km2)  φημίζεται για τα τροπικά δάση του, την άγρια ζωή, την βιοποικιλότητα, τις εξωτικές παραλίες και για το εξαιρετικό diving. ‘Ενα μέρος του νησιού ανήκει στην Ινδονησία, άλλο στην Μαλαισία και ένα μικρό κομμάτι του ανήκει στο βασίλειο του Brunei. Εμείς, πηγαίνουμε στο Ινδονησιακό Borneo, που ονομάζεται Kalimantan, για να κάνουμε river cruise  και να δούμε ουρακοτάγκους.

Φυσάει ανατολικός – νοτιοανατολικός 20 KTS. Το Φιλίζι αρμενίζει με ανοιχτά πανιά   στα γαλαζοπράσινα νερά της θάλασσας της Java. Το βάθος εδώ   είναι μικρό, μόλις 15-30 μέτρα και είναι συνηθισμένο να δεις ψαράδικο αγκυροβολημένο στην ανοιχτή θάλασσα.   Μαγειρεύουμε φακή για μεσημεριανό και  αυγά καγιανά με φρέσκιες ντομάτες για βραδυνό, μεσογειακή διατροφή για αλλαγή από το τηγανητό ρύζι.

Μόλις δύει ο ήλιος κι αρχίζει να σκοτεινιάζει, εμφανίζονται  γύρω μας φώτα από αμέτρητα  ψαράδικα!  Ο άνεμος έχει φρεσκάρει  κι έχει σηκώσει κύμα.  Κάνουμε 2ωρες βάρδιες, με  τεταμένη προσοχή:  50 με 60 σκάφη με εκτυφλωτικά φώτα πλέουν  γύρω μας. Κάθε φορά που μας πλησιάζει ψαράδικο, τρέμω: μας έχει δει ο καπετάνιος ή θα πέσει πάνω μας, τυφλωμένος από τα φώτα του πλοίου του? Κοιμάμαι δύο ώρες και μετά δύο ακόμα.

Kumai  Borneo  02°44’ S 111°43’E

Τρίτη 17 Οκτωβρίου

Πορεία βορειοδυτική, προς την είσοδο του ποταμού Kumai. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, η θάλασσα εδώ είναι πάρα πολύ ρηχή, έχει βάθος μόλις 5 μέτρα και πρέπει να έχουμε το νού μας για τις αμέτρητες τσαμαδούρες (παγίδες ψαριών) με τα  δυσδιάκριτα σημαιάκια τους. Χλωμός ο ήλιος, η ζέστη φοβερή και η υγρασία αφόρητη. Ο καπετάνιος μου στέκεται από το πρωί όρθιος στο τιμόνι, γιατί το νερό είναι θολό και το βυθόμετρο του σκάφους δυσκολεύεται. Λίγα μίλια πριν φτάσουμε, μαζεύονται μαύρα σύννεφα κι  ο ουρανός σκοτεινιάζει. Έρχεται μεγάλη καταιγίδα.  Σβήνουμε τα κινητά και  τα iPad και  τα βάζουμε στο φούρνο. Όχι, δεν τρελαθήκαμε, ο φούρνος είναι σβηστός και χρησιμεύει σαν «κλουβί Faraday, προστατεύοντας  τα ηλεκτρονικά μας  από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο σε περίπτωση κεραυνού. Φοράμε αδιάβροχα ρούχα και περιμένουμε.

Πορεία στα τυφλά, μέσα στο κανάλι πλοήγησης του ποταμού Kumai, κάτω από  καταρρακτώδη βροχή και τρομακτικούς  κεραυνούς. Την χειρότερη στιγμή της καταιγίδας, στο στενότερο σημείο του καναλιού, περνά δίπλα μας ένα εμπορικό πλοίο, Δαυίδ και Γολιάθ.  Μετά από λίγη ώρα, η καταιγίδα ξεθυμαίνει κι ο ουρανός ξανοίγει, μα είναι βέβαιο ότι θα έρθει και άλλη. Βρισκόμαστε μόλις 2 μοίρες νότια από τον ισημερινό της Γης. Το ITCZ βρίσκεται σχεδόν πάνω μας . Το Intertropical Convergence Zone είναι   ζώνη από νέφη και αναβατικούς ανέμους που περικλύει την Γη κοντά στον Ισημερινό. Δημιουργείται από την συνάντηση των αληγών ανέμων του Βορείου και Νοτίου ημισφαιρίου και χαρακτηρίζεται από βαριά σύννεφα, έντονες ηλεκτρικές καταιγίδες και άπνοιες. Φουντάρουμε κοντά  σε γνωστά μας σκάφη.  Στην  αριστερή όχθη του ποταμού απλώνεται  η μικρή άσχημη πόλη Kumai ενώ η δεξιά όχθη είναι σκεπασμένη από πυκνή βλάστηση.

Μετά από λίγο, έρχεται με μια βάρκα ο Majid, ένας από τους tour operators της περιοχής. Ο Majid μας δίνει πληροφορίες:  κρουαζιέρα στο ποτάμι, στο φυσικό περιβάλλον των Ουρακοτάγκων, με παραδοσιακή βάρκα  klotok, για τρεις ημέρες, δυο νύχτες, διαμονή, φαγητό, είσοδος στο πάρκο Tanjung Puting. Μετά από  σκληρό παζάρι μας προσφέρει έκπτωση, τελική τιμή  3.500.000 ΙDR/pax δηλαδή περίπου 200 ευρώ το άτομο, Σκεφτόμαστε να πάμε μεθαύριο, παρέα με τους Sarah και Phil  του Serenity.

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου

Κοιμηθήκαμε 11 ολόκληρες ώρες, πολύ κουρασμένοι. Στέλνουμε μήνυμα στον Jeni, έναν τοπικό tour operatorπου μας σύστησε ο Florian του sy Ibex. Το Ibex  προηγείται αρκετά, έχει δικό του πρόγραμμα και έτσι ο Florianέχει γίνει πηγή πληροφοριών για την υπόλοιπη ομάδα. Ετοιμάζουμε τη βάρκα μας και βγαίνουμε  να δούμε το Kumai. Ο ουρανός είναι βαρύς και πέφτει ψιλή βροχή.

 Συναντάμε τον Jeni,  στο Klotok του, μια  ξύλινη, διώροφη βάρκα που είναι βαμμένη φούξια και τυρκουάζ. Δεν κλείνουμε συμφωνία  όμως καθόμαστε μαζί  στο διπλανό warung (οικογενειακό εστιατόριο) που ανήκει στην αδερφή του και μας μιλά για τους ουρακοτάγκους. Ο Jeni μας μιλά για τις αμέτρητες πυρκαγιές που καίνε καθημερινά το παρθένο δάσος, εμπρησμοί που έχουν στόχο να επεκταθούν οι φυτείες φοινικέλαιου (Palm Oil)

.

-«Παλεύουμε ενάντια σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο μόνος τρόπος  να γλυτώσουμε τα δάση από τους επιχειρηματίες του φοινικέλαιου, είναι να τα αγοράσουμε εμείς. Τα περισσότερα χρήματα που κερδίζουμε από αυτή τη δουλειά τα επενδύουμε σε γη. Η  ακτή απέναντι ανήκει σε πολλούς από εμάς, για αυτό είναι τόσο παρθένα η φύση της».

Ο Jeni  φεύγει και εμείς παραγγέλνουμε gado gado, ένα ινδονησιακό φαγητό με λαχανικά, ρύζι και φυστικοβούτυρο. Το εστιατόριο είναι παλιό και σε άσχημη κατάσταση. Παρότι είναι άδειο, η γυναίκα  μαγειρεύει συνέχεια, φαίνεται πως ετοιμάζει παραγγελίες για έξω κάτι που συνηθίζουν στην Ινδονησία. Κρυμμένη πίσω από την μακριά φούστα της μαμάς της, μια μικρούλα 3 ετών μας κοιτάζει με  τρομαγμένα μάτια. Δεν βλέπει συχνά ξένους ούτε γυναίκες με κίτρινα μαλλιά.

Περπατάμε ψάχνοντας για  φρούτα και λαχανικά μα βρίσκουμε μόνο durian, κάτι τεράστιους καρπούς  που έχουν  αγκαθωτό φλοιό,  μυρωδιά πολύ έντονη και φριχτή, και που είναι εξαιρετικά  δημοφιλείς στην Ασία. Περί ορέξεως ουδής λόγος.

Το Kumai είναι μια φτωχή, βρώμικη και  μελαγχολική πόλη. Ίσως φταίει ο γκρίζος ουρανός και η βροχή,  που  δεν σταματά  λεπτό.  Ακούγεται ασταμάτητο τιτίβισμα πουλιών, τα πανύψηλα κτίρια με τους ξεφτισμένους τοίχους είναι  εργαστήρια που παράγουν βρώσιμες «φωλιές πουλιών» για σούπα, μια λιχουδιά για …μερακλήδες.  Το bird nest soup  είναι πανάκριβο, κοστίζει 900 USD το κιλό!! Επισκεπτόμαστε το μουσείο του Εθνικού Πάρκου Tanjung Putting και μαθαίνουμε για τους ουρακοτάγκους.

Μόλις επιστρέφουμε στο Φιλίζι, έρχονται οι Serenity να μας πουν  τα νέα τους: η Sarah χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού της πριν 2-3 ημέρες και η πληγή μολύνθηκε. Σήμερα, μόλις έφτασαν στο Kumai, πήγαν στην τοπική κλινική όπου της αφαίρεσαν το νύχι! Ανατριχιάζω στη ιδέα μα η Σάρα χαμογελάει ανακουφισμένη. Ιδιαίτερη γυναίκα η Σάρα, μικροσκοπική και ήσυχη από φύση, ατρόμητη από χαρακτήρα.  Κλείνουμε με τον Majid, αύριο το πρωί πάμε κρουαζιέρα. Υπέροχα μεν αλλά. Ανησυχούμε  που θα αφήσουμε το Φιλίζι, από τη μια για πιθανούς κλέφτες κι από την άλλη για το ίδιο το  ποτάμι, που συνεχώς κατεβάζει κορμούς, κλαριά ακόμα κι ολόκληρα  επιπλέοντα «νησιά», δηλαδή φύλλα, κλαριά και σκουπίδια  που έχουν ενωθεί  δημιουργώντας μια μάζα σαν νησί, τεράστιο  κίνδυνο για τα σκάφη μας. Ο Majid μας καθησυχάζει. Στην τιμή πακέτου περιλαμβάνεται 24ωρη φύλαξη του σκάφους. Ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου   RIVER TOUR –  Day 1

10.00 Μια μακριά βάρκα μας μεταφέρει σε ένα από τα Klotok που βρίσκονται δεμένα στην προβλήτα. Οδηγός μας στο ταξίδι θα είναι  ο Samsul, ένας χαμογελαστός νέος 25 χρονών, αυτοδίδακτος στα αγγλικά. Το klotok είναι  καραβάκι με μήκος 15-20 μέτρα και πλάτος 4 μέτρα, φτιαγμένο ειδικά  για αυτά τα ταξίδια στον ποταμό. Έχει δυο ορόφους. Στον κάτω όροφο   βρίσκεται η γέφυρα του καραβιού, η κουζίνα, ο χώρος διαμονής του πληρώματος και η τουαλέτα. Στον πάνω όροφο υπάρχει ένα ξύλινο τραπέζι και καρέκλες για 6 άτομα, ένας νιπτήρας, δυο διπλά στρώματα ύπνου, το ένα πάνω στο άλλο  και μπροστά στην πλώρη δυο αναπαυτικές ξαπλώστρες, για την απόλαυση της διαδρομής. Η βάρκα είναι από παντού ανοιχτή, δεν έχει τοίχους, οπότε το ελεύθερο οπτικό πεδίο είναι σχεδόν 360°!

Παίρνουμε πορεία νότια. Η βάρκα μας  στρίβει αριστερά και μπαίνει μέσα στον παραπόταμο Sekonyer. Στην εκβολή του υπάρχει μια μεγάλη επιγραφή: Tanjung Putting  National Park και  δίπλα της ένα τεράστιο  άγαλμα ουρακοτάγκου

11.00 Πλέουμε στο  ποτάμι που σιγά σιγά στενεύει. Γύρω μας η ζούγκλα, οι όχθες είναι πνιγμένες στη βλάστηση, mangroves, πολλά άγνωστα  φυτά και πανύψηλα δέντρα. Κάποια στιγμή ο καπετάνιος κόβει ταχύτητα και πλησιάζει την δεξιά όχθη για να αφήσει χώρο σε κάποιο κλοτοκ που κατεβαίνει  το ποτάμι. Ξαφνικά, βλέπω  έναν τεράστιο ουρακοτάγκο, να τρώει ένα φρούτο καθισμένος πάνω σε ένα θάμνο. Είναι τραυματισμένος, έχει μια άσχημη πληγή στο  πόδι.

Το klotok σταματάει. Μαζευόμαστε κοντά να τον δούμε και να τον φωτογραφήσουμε. Ο ουρακοτάγκος  δεν μοιάζει να μας φοβάται, το αντίθετο μάλιστα. Τραβά με το χέρι του τα κλαριά που είναι μπροστά, για να μας βλέπει και να τον βλέπουμε καλύτερα! Ο οδηγός μας εξηγεί ότι ο ουρακοτάγκος είναι αρσενικός  κι ότι επειδή τον εντόπισα εγώ θα τον ονομάσουμε Καρίνο! Γεια σου Καρίνο!

12.00 Η βάρκα συνεχίζει τη διαδρομή. Μας σερβίρουν νόστιμο τηγανητό ρύζι, σαλάτα και φρούτα. Ο ουρανός μαυρίζει και πέφτουν απανωτές βροντές και κεραυνοί.  Το klotok  σταματά δίπλα στην όχθη και το πλήρωμα κατεβάζει αμέσως τις πλαϊνές πλαστικές τέντες. Η  βροχή είναι πολύ δυνατή, η χοντρές σταγόνες της σαν κουρτίνα σκεπάζουν τα πάντα και περιορίζουν την ορατότητα μας στα δυο μόλις μέτρα. Η ηλεκτρική καταιγίδα κρατάει δυο ολόκληρες ώρες.

Εδώ που βρισκόμαστε δεν έχουμε σήμα στα κινητά, κι έτσι δεν μαθαίνουμε πως πριν από λίγο, καθώς έμπαινε στον ποταμό Kumai, το καταμαράν Domini (Catana 47,  Julian & Linda UK) χτυπήθηκε από κεραυνό!

14.30 Το klotok  σταματά στην προβλήτα του Tajung Harapan feeding station. Ο οδηγός μας συνοδεύει σε ένα μονοπάτι μέσα στη φύση.

Φτάνουμε και καθόμαστε στα ξύλινα παγκάκια. Στα 30 μέτρα απόσταση βρίσκεται μια υπερυψωμένη πλατφόρμα.  Δυο  park   rangers ανεβαίνουν στην πλατφόρμα κι αδειάζουν πάνω της  δυο   σάκους, με μάνγκο, μπανάνες  και κομμάτια ζαχαροκάλαμο. Ο ένας ranger βγάζει μια δυνατή κραυγή.

-«Kαλεί  τον Roger, το Alpha Male, τον κυρίαρχο ουρακοτάγκο της περιοχής ”, εξηγεί ο Samsul.

Ακούγονται κλαριά που σπάζουν και θροΐσματα και μέσα σε δευτερόλεπτα εμφανίζεται ο  τεράστιος Roger, ανεβαίνει στην πλατφόρμα κι αρχίζει να τρώει. Είναι προφανές ότι το φρούτο που προτιμά είναι το μάνγκο, μετά οι μπανάνες και τελευταίο τα ζαχαροκάλαμα. Ο Ρότζερ παίρνει μερικά σνακ για αργότερα, και εξαφανίζεται μέσα στους θάμνους.

-«Αντίθετα με τα περισσότερα  πρωτεύοντα θηλαστικά, οι ουρακοτάνγκοι είναι μοναχικά ζώα», εξηγεί ο Samsul.

Μόλις φεύγει  το Άλφα αρσενικό, έμφανίζονται δυο  θηλυκές του, αγκαλιά με τα μωρά τους, σαν  σε ντοκυμαντέρ του National Geographic! Μόλις χορταίνουν οι δυο μαμάδες, παίρνουν  μερικά ζαχαροκάλαμα στο στόμα,  τα μωρά τους αγκαλιά κι ανεβαίνουν ψηλά στα δέντρα, όπου βρίσκονται οι φωλιές τους.

Μετά, έρχονται οι άλλοι  αρσενικοί ουρακοτάγκοι, μετά οι πίθηκοι μακάκες (macaques), τα ιγκουάνα, οι σκίουροι, τα πουλιά κ.λπ. Παρατηρούμε την απίθανη ιεροτελεστία του ταΐσματος των ζώων. Long tailed parakeets,  πράσινοι και κόκκινοι παπαγάλοι πετούν στα κλαδιά των δένδρων, πάνω μας, το όλο θέαμα είναι φανταστικό.

Επιστρέφουμε στο πλοίο μας και ξεκινάμε.  Όσο μπαίνουμε πιο βαθιά, το  ποτάμι στενεύει και  το τοπίο γίνεται ακόμα πιο μαγικό.  Έξω στις όχθες, οικογένειες από provoskis monkeys,  (πίθηκοι με μύτη σαν προβοσκίδα και μακριά  λευκή ουρά) διασχίζουν το δάσος πηδώντας από κλαδί σε κλαδί, ντοκυμαντέρ!

Το klotok επιστρέφει στο Tanjung Harapan και μόλις σκοτεινιάζει βγαίνουμε για νυχτερινή βόλτα στο δάσος. Ο Samsul κι ένας park ranger προπορεύονται κρατώντας φακούς. Ευτυχώς πήραμε μαζί  τους δικούς μας φακούς κεφαλής. Είδαμε μια μεγάλη ταραντούλα, λευκές πεταλούδες, ένα κοιμισμένο πράσινο φίδι κι ένα κοιμισμένο πουλάκι kingfisher, ένα μικροσκοπικό πουλάκι με κίτρινα, φούξια και μωβ φτερά. Πάντα ήθελα να δω από κοντά ένα kingfisher!

Επιστρέφουμε και μας σερβίρουν δείπνο, noodles με ayam (κοτόπουλο) και σαλάτα σπανάκι. Το πλήρωμα οργανώνει τον ύπνο μας, στρώνουν σεντόνια στα διπλά στρώματα και κρεμούν από πάνω  δυο κουνουπιέρες. Μας νανουρίζουν  τα τζιτζίκια  και οι ήχοι της ζούγκλας. Κοιμόμαστε σαν βασιλιάδες.

RIVER TOUR-Day 2– Camp Leakey Feeding Station

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2023

Ο Γιώργος κι εγώ, ξυπνάμε  με το πρώτο φως της ημέρας. Απόλυτη ησυχία στο klotok, όλοι κοιμούνται. Σηκωνόμαστε αθόρυβα, καθόμαστε στις δυο ξαπλώστρες της πλώρης κι απολαμβάνουμε τη στιγμή, ο καπετάνιος μου κι εγώ, σε ένα ποτάμι μέσα στη ζούγκλα του Βόρνεο…

Ο ουρανός είναι καθαρός, καταγάλανος. Το πλοιαράκι μας μπαίνει σε ένα παραπόταμο, και φτάνουμε  στο Pandok Tangui. Εκεί  περπατάμε ένα  μονοπάτι και φτάνουμε σε έναν οικισμό με αυτόχθονες, κατοίκους του δάσους. Η Σάρα κι εγώ  αγοράζουμε και φοράμε κάτι όμορφα βραχιόλια που πλέκουν με ίνες από φυτά. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το Camp Leakey, επιστημονικό σταθμό μελέτης των ουρακοτάγκων που πήρε το όνομά του από τον θρυλικό παλαιοανθρωπολόγο Louis Leakey. Ο σταθμός  ιδρύθηκε το 1971, τα ξύλινα σπιτάκια  του χρησιμεύουν ως χώρος διαμονής  για επιστήμονες, φοιτητές και φύλακες πάρκου. Πολλοί από τους ουρακοτάγκους που ζουν εδώ έχουν υπάρξει  αιχμάλωτοι μα τώρα ζουν ελεύθεροι στο φυσικό τους περιβάλλον, έχουν γίνει  μητέρες και ακόμη και γιαγιάδες. Στο εθνικό πάρκο Tanjung Puting ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον περίπου  40 χιλιάδες ουρακοτάγκοι. Το είδος είναι υπό εξαφάνιση και ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι, βέβαια, ο άνθρωπος. Οι Φυτείες φοινικέλαιου εκτός από το δάσος  προσπαθούν να εξολοθρεύσουν και τα ζώα του και μια από τις μεθόδους τους είναι να ορίζουν  υψηλή αμοιβή για κάθε σκοτωμένο ζώο, ειδικά για τους ουρακοτάγκους.

Στο  feeding station βρίσκονται ήδη είκοσι επισκέπτες. Κάτω από το αναμενόμενο ψιλόβροχο  – το Tanjun Puttingείναι δάσος βροχής-  παρακολουθούμε το alpha male Jacob με το εντυπωσιακότατο κεφάλι  και δυο θηλυκές να τρώνε τεράστιες ποσότητες φρούτων. Μόλις αποχωρούν οι κυρίαρχοι ουρακοτάγκοι η ζούγκλα ζωντανεύει, οι θάμνοι κουνιούνται, τα κλαδιά σπάζουν, τα δέντρα λυγίζουν κι εμφανίζονται μακάκες πίθηκοι, σκίουροι, ιγκουάνα, παπαγάλοι  και ρίχνονται  στο φαγητό.

Καθώς  φεύγουμε εμφανίζεται μπροστά μας, στα 5 μέτρα, ένας θηλυκός ουρακοτάγκος, ψηλή σαν εμάς, που θέλει να περάσει προς την πλατφόρμα. Είναι ψηλή, λεπτή και το τρίχωμα της έχει καστανοκόκκινο χρώμα. Μας κοιτάζει κατάματα, με μάτια σχεδόν ανθρώπινα. Οι ουρακοτάγκοι (orangutans) μοιράζονται το 97% του DNA τους με τους ανθρώπους. Στη γλώσσα της Ινδονησίας Orang-gutan σημαίνει “πρόσωπο του δάσους”.

20.00 Γαλήνια  πλεύση στο σ ποτάμι, κάτω από το φως των αστεριών. Ο  καπετάνιος  σβήνει τα φώτα πορείας για να απολαύσουμε  ένα απίστευτο θέαμα:  χιλιάδες, εκατομμύρια πυγολαμπίδες πάνω στα δέντρα του  δάσους! Κοιτάζουμε μαγεμένοι! Το πλοίο μας αράζει στην όχθη, οι μηχανή σβήνει. Τα φωτεινά έντομα πετούν παντού, ο Samsul πιάνει ένα και το αφήνει απαλά στην παλάμη μου, πόσο όμορφο! Μετά από λίγο, η μικρή πυγολαμπίδα ανοίγει  τα φτερά της και πετά μακριά κι ακολουθώ με το βλέμμα την φωτεινή πτήση της στο σκοτάδι. Η φύση όλη  λάμπει, ο έναστρος καθαρός  ουρανός  αστράφτει από μακρινές αστραπές.  Αυτή την τόσο μαγική νύχτα, θα την θυμάμαι για πάντα. Η ψυχή μου πλημμυρίσει από απέραντη ευγνωμοσύνη.

Σάββατο 21 Οκτωβρίου – RIVER TOUR DAY 3

Ένα ονειρεμένο ξύπνημα στο ποτάμι και μετά πρωινό, αυγά, roti και φρούτα. Είναι τόσο ωραίο  να μας φροντίζουν, για αλλαγή. Ξεκουραστήκαμε. Μακάρι να μην τέλειωνε τόσο σύντομα. Καθώς το πλοίο μας πλησιάζει προς το Kumai,  έρχεται  σήμα 3G στα κινητά και  τηλεφωνεί ο διοργανωτής Raymond.

-«Μπορείς να εκφωνήσεις ένα ευχαριστήριο λόγο προς την κυβέρνηση του Kumai, εκ μέρους του rally fleet  στο Welcome Ceremony, σήμερα στις 10 πμ.?” Μπορώ! Γράφω ένα  κείμενο σε 15 λεπτά .

09.30 Επιστρέφουμε στο Φιλίζι  ετοιμαζόμαστε γρήγορα και βγαίνουμε.   Στην εκδήλωση έχει ήδη μαζευτεί πολλοί  ντόπιοι και τα πληρωματα από 3 σκάφη, μόνο. Ο τοπικός άρχοντας εκφωνεί ένα σύντομο λόγο, μετά ανεβαίνω εγώ- μάλλον καλά τα είπα ;-). Ακολουθεί  χορός από όμορφες κοπέλες και  επίδειξη  πολεμικής τέχνης από δυο νέους. Παίζουμε  το τοπικό παιχνίδι Sumpit (blow cane) και τρώμε νόστιμο τοπικό φαγητό. Ευχαριστούμε Kumai!

12.00 Ο tour guide Jeni, η γυναίκα του και η κορούλα τους προσφέρονται να μας πάνε με το αυτοκίνητο τους στο Pangkalanbun, την πρωτεύουσα του αντιβασιλείου (regency), για να αγοράσουμε Save the Orangutans t-shirts. Μετά πάμε μαζί  σε ένα τοπικό warung όπου τρώμε πολύ νόστιμο mie goreng (τηγανητά noodles)  και  βραστά αυγά περιστεριού!

Κυριακή 22 Οκτωβρίου.

08.00 Το ποτάμι  κατεβάζει  κλαδιά και κορμούς, αποτέλεσμα της δυνατής πρωινής καταιγίδας. Είναι επικίνδυνα εδώ και θέλουμε  να αποπλεύσουμε το ταχύτερο δυνατό. Ρίχνουμε στο ντεπόζιτο του κινητήρα  πετρέλαιο από τέσσερα 20λιτρα μπιτόνια, που είχαμε για περίπτωση ανάγκης. Το δελτίο καιρού προβλέπει μπουνάτσες και συννεφιές. Κι ενώ ετοιμαζόμαστε να αποπλεύσουμε, έρχονται οι Serenity και μας λένε ότι το Domini χτυπήθηκε από κεραυνό, έχουν πάθει τεράστια ζημιά κι αναζητούν διάφορα ανταλλακτικά. ΣΟΚ! Ο Γιώργος φέρνει ένα tricolor (φως πορείας για την κορυφή του καταρτιού) που έχουμε ως ανταλλακτικό, Kατεβάζουμε τη βάρκα και πηγαίνουμε  στο Domini.

Ο Julian και η Lyn μας υποδέχονται με χαμόγελο, δεν έχουν χάσει την ευγένεια και το εγγλέζικο χιούμορ τους, ούτε τώρα, στα δύσκολα. Ο  Julian πιστεύει ότι ο κεραυνός  έπεσε  στη θάλασσα, δεξιά (starboard) από το σκάφος επειδή όλα τα συστήματα που βρίσκονται σε αυτή την πλευρά καταστράφηκαν, πλοήγηση, επικοινωνία. Το chart plotter διαλύθηκε εντελώς ενώ η μίζα του κινητήρα κόλλησε και μετά  κάηκε. Ευτυχώς τα ψυγεία, λειτουργούν κι έχουμε παγωμένες μπύρες, σχολιάζει ο Julian.

Τρεις καπετάνιοι του ράλλυ εργάζονται πυρετωδώς, ο Manuel (sv Anima), ο Colin (sv Splashdown) που είναι μηχανικός προσπαθεί να επισκευάσει την μίζα και ο  Skott (sv Muskoka) που είναι  ηλεκτρολόγος, προσπαθεί να αντικαταστήσει το καμένο chart plotter  με ένα άλλο που πρόσφεραν οι Seahorse, που τώρα λείπουν σε  RiverTour. Για να βοηθήσουμε κι εμείς πάμε στο Φιλίζι, ετοιμάζουμε μια κατσαρόλα μακαρόνια με σάλτσα πέστο από φυστίκι Αίγινας  και μια  σαλάτα και τα πάμε στο  Domini.  Λυπόμαστε  πολυ για τους Domini, έχουν μακρύ, δύσκολο ταξίδι μπροστά τους  ώσπου  να φτάσουν σε  λιμάνι καλό, για  να γίνουν οι επισκευές.

Τεράστια σύννεφα εμφανίζονται  στα βόρεια. Σύντομα ο  ουρανός μαυρίζει κι ακούγονται μπουμπουνητά Ο Γιώργος πάει στην πλώρη κι αμολάει δέκα ακόμη μέτρα καδένα για περισσότερη ασφάλεια.  Ξεσπά δυνατός άνεμος και καταρρακτώδης βροχή. Οι κεραυνοί κι οι βροντές πέφτουν ασταμάτητα.  Παρακολουθούμε το  τρομακτικό ξέσπασμα της φύσης. Κεραυνοί σχίζουν τον ουρανό.

-«To Seahorse είναι ακυβέρνητο κι έρχεται κατά  πάνω μας! Τρέχα, φέρε  μπαλόνια!!», ουρλιάζει ο καπετάνιος μου, για να ακουστεί πάνω από το μανιασμένο σφύριγμα του ανέμου. Πιάνω δυο  μπαλόνια και τρέχω στην πλώρη. Το τεράστιο καταμαράν Sea Horse (Leopard 48) έχει ξεσύρει (η άγκυρα του έχει ξεπιαστεί) και κατεβαίνει  το ποτάμι  με τις πάντες.. Μου έχουν κοπεί τα πόδια,  μ’ έχει λούσει κρύος ιδρώτας. Το Seahorseπλησιάζει  και  σκάει με φόρα στην πλώρη του Φιλίζι. Ακούγεται ανατριχιαστικός ήχος από fiberglass που σπάει και   στρίγκλισμα  μετάλλων. Σπρώχνουμε  με όλη μας τη δύναμη, ευτυχώς  οι άγκυρες δεν έμπλεξαν και το Seahorse αρχίζει να φεύγει προς τα αριστερά!! Το ακυβέρνητο σκάφος  κατεβαίνει το ποτάμι  σέρνοντας την άγκυρα του. Δυο φουσκωτά περνούν με ταχύτητα και  προφταίνουν το Seahorse πριν να είναι αργά και σκάσει στην ακτή. Ένας από τους άντρες, μάλλον ο Scott, σαλτάρει επάνω. Αυτό ήταν, το έσωσαν!

Και το Φιλίζι σώθηκε!. Όταν  είδα αυτό το τεράστιο καταμαράν να έρχεται κατά πάνω μας ακυβέρνητο, σπρωγμένο από τον άνεμο και το ρεύμα του ποταμού, νόμισα ότι όλα τέλειωσαν. Το pulpit στην πλώρη  έχει  στραβώσει και  τα life lines (ρέλια) κρέμονται κάτω  στο deck  μα αυτό είναι μια ζημιά, ένα  πταίσμα. Ο καπετάνιος μου κάνει ένα μαγικό, σφίγγει και δένει κάπως τα ρέλια.  Μετά από λίγο έρχεται  ο Manuel  να μάθει αν είμαστε καλά κι αν χρειαζόμαστε κάτι. Μετά έρχεται ο Julian  και μετά οι Serenity. Είναι πάντα συγκινητική  η αλληλεγγύη των ιστιοπλόων. Η αδρεναλίνη κυλά ακόμα στις φλέβες μας κι έτσι βγαίνουμε να περπατήσουμε  για  να ηρεμήσουμε. Μαθαίνουμε ότι κάποιος ειδοποίησε τον Jeff του Seahorse,  επιστρέφουν με την οικογένεια απόψε. Θα πρέπει να έχουν πάθει  σοκ!

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου – Απόπλους από Kumai

06.00 Αποπλέουμε όλοι: Filizi, Muskoka, Anima, Domini, Splashdown Serenity, Barbarossa. Ο αυτόματος πιλότος τoυ  Domini δεν λειτουργεί, θα πρέπει να τιμονεύουν με το χέρι  για 600 ΝΜ, πέντε μερόνυχτα, δύσκολο πολύ! Ο δικός μας  προορισμός είναι το νησί Belitung, 300 NM μακριά

Απόλυτη μπουνάτσα και ταξίδι με μηχανή. Έχει πολλή ζέστη, ακόμα  και το νερό της θάλασσας έχει θερμοκρασία 30°C!!

Το Φιλίζι ταξιδεύει  αργά κι εμείς ακούμε παρέα το πρώτο audiobook από την εφαρμογή Audible: Why we sleep, του Mathiew Walker, απίστευτα ενδιαφέρον! Όταν πέφτει η νύχτα, φαίνονται στον ορίζοντα αστραπές που ευχόμαστε  να μείνουν μακριά  μας. Κάνουμε βάρδιες  τριών ωρών για αναζωογόνηση nRem

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 

06.30 Κάτι άλλαξε στον ήχο της μηχανής και ξύπνησα.

-«Η Yanmar υπερθερμάνθηκε και χτύπησε alarm”, λέει ο Γιώργος. «Την έσβησα  και την άφησα να κρυώσει. Την άναψα ξανά κατεβάζοντας τις στροφές στις 1.500»

Η μηχανή δούλευε επί 48 ώρες στις 1.800 στροφές, αυτή είναι η δουλειά της και δεν θα έπρεπε να υπερθερμανθεί.

-«Φταίει άραγε που  το νερό της θάλασσας είναι τόσο πολύ ζεστό?»

Kelayan, Belitung island

02°33’S 107° 39’E – 288 NM

14.00. Λίγα μίλια  πριν φτάσουμε  στο αγκυροβόλιο του Belitung,  ο ουρανός  μαυρίζει και από την απόλυτη άπνοια πέφτουμε σε μεγάλη καταιγίδα. Το Φιλίζι  πλέει ανάμεσα σε ρηχά και υφάλους, παλεύοντας με βροχή κι άνεμο 45 κόμβων. Ξαφνικά αρχίζει να χτυπάει το alarm υπερθέρμανσης.

-“Όχι τώρα! Θα πρέπει να σβήσω τη μηχανή!», λέει ο καπετάνιος μου. Με τις συνθήκες που επικρατούν και το επικίνδυνο σημείο όπου βρισκόμαστε η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ δύσκολη! Ο Γιώργος τιμονεύει και καταφέρνει να κρατήσει το Φιλίζι μακριά από τους υφάλους, μέχρι που η καταιγίδα περνά. Ρίχνουμε άγκυρα σε άμμο, στα 5 μέτρα βάθος σε διαυγή νερά.

Βγαίνει ο ήλιος και το  τοπίο αποκαλύπτεται.  Γιγάντιοι γρανιτένιοι ογκόλιθοι στολίζουν  μια παραλία με  κατάλευκη άμμο  και την θάλασσα γύρω. Τυρκουάζ νερά και κοράλλια. Όσα ζήσαμε πριν λίγο μοιάζουν σαν ένα κακό όνειρο. Απίστευτη ομορφιά!

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023

09.00 Το πρωί πηγαίνουμε στην εκδήλωση που οργάνωσε για μας η  κυβέρνηση του Belitung, με τοπικό χορό και  πολύ περίεργο φαγητό.

Μετά πάμε  μαζί με τους Allison & Βrian  του Ozone στην πρωτεύουσα Tanjung Padan. Το Belitung είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ινδονησίας. Οι μεγάλοι του δρόμοι και η καθαριότητα μας εντυπωσιάζουν. Ο οδηγός μας είναι δάσκαλος στο γυμνάσιο και προτείνει να επισκεφτούμε το σχολείο του που σήμερα έχει φεστιβάλ. Τα παιδιά μας υποδέχονται  με υπόκλιση και χειροφίλημα. Ζούμε μεγάλες στιγμές!

Επιστρέφουμε  στο Φιλίζι όπου κάνουμε service  στην  Yanmar: impeller, λάδια και φίλτρο λαδιού. Κι ασχολούμαστε,  όλος ο στόλος ,για να προμηθευτούμε πετρέλαιο. Τα καύσιμα είναι δύσκολη υπόθεση στην Ινδονησία. Οι τοπικές βάρκες  χρησιμοποιούν Dexlite, φτηνά καύσιμα που περιέχουν πολύ μόλυβδο και είναι επικίνδυνα για τους δικούς μας  κινητήρες. Η διοργάνωση  συστήνει κάποιον  για να μας προμηθεύσει καύσιμα καλής ποιότητας. Να τον εμπιστευτούμε?  Αγοράζουμε 80  λίτρα σε ακριβή τιμή, Κουβαλάμε με τη βάρκα τέσσερα βαριά μπιτόνια και γεμίζουμε το ντεπόζιτο του σκάφους. Αυτό είναι sailing life, τι νομίζατε? Πως τη βγάζουμε αραχτοί σε εξωτικές παραλίες, πίνοντας μοχίτο ?

Σάββατο 28 Οκτωβρίου – Fleet Dinner

Ο ουρανός είναι καταγάλανος, ο ήλιος λάμπει και εμείς κάνουμε βόλτες  με τη βάρκα και snorkeling. Το μέρος είναι συγκλονιστικό, οι γρανιτένιοι ογκόλιθοι που σχηματίζουν αμέτρητα νησάκια και η  καταγάλανη διαυγής  θάλασσα. Όνειρο! Ο Γιώργος πετάει το καινούργιο  drone. Πόση άνεση έχει με τα gadgets, καμαρώνω.

19.00 Όλα τα πληρώματα πηγαίνουμε στο επίσημο δείπνο που μας προσφέρει η τοπική κυβέρνηση. Η βραδιά είναι πολύ όμορφη,  καλό  φαγητό, κρασί και καλοί φίλοι.

Στο κλείσιμο της βραδιάς σηκωνόμαστε όλοι και τραγουδάμε το We are the world, we are the children κρατώντας σημαίες των χωρών μας. Δεν είμαστε παιδιά και ίσως  ακούγεται χαζό, μα  ήταν πολύ συγκινητικό.  Το ράλλυ,  ιστιοπλόοι από όλο τον κόσμο είναι η συντροφιά μας για τρεις ολόκληρους μήνες.

29 Οκτωβρίου  

Προετοιμαζόμαστε για τον απόπλου. Ο επόμενος προορισμός μας είναι το νησί Benan, που βρίσκεται περίπου 300 ναυτικά μίλια μακριά, πάνω από τον Ισημερινό της Γης στο βόρειο Ημισφαίριο!

08.30 Πάμε κολυμπώντας (πραγματική απόλαυση) στο sy ΝΟΚ και αποχαιρετούμε τους αγαπημένους Ολλανδούς φίλους, Anneke & Heinze. Πίσω στο Φιλίζι και βιράρουμε.  Άπνοια πάλι, πλέουμε με τη μηχανή στa1.850 revs. Μετά από  20 λεπτά, χτυπά το alarm της υπερθέρμανσης.

Συνεχίζουμε στa 1.500 revs. Πως θα καταφέρουμε να φτάσουμε?

13.00 Πλέουμε νότια του Βόρνεο με κατεύθυνση δυτική, βορειοδυτική. Βαριά, καταιγιδοφόρα  σύννεφα γεμάτα κεραυνούς, μαζεύονται στον ορίζοντα, πάνω από το νησί. Ευτυχώς μένουν  μακριά, μας φέρνουν μόνο  άνεμο. Ανοίγουμε πανιά και σβήνουμε τη μηχανή. Ζήτω!!

20.00. Ο άνεμος έσβησε, ταξιδεύουμε με μηχανή, κάνοντας βάρδιες. Πανσέληνος απόψε μα  ο ουρανός είναι πολύ συννεφιασμένος.

30 Οκτωβρίου

Day 1 –  93 NM

08.30 Αργή πλεύση με χαμηλές στροφές. Στις 24 ώρες  που πέρασαν κάναμε  αρνητικό ρεκόρ απόστασης 93 ναυτικά μίλια, δηλαδή η μέση ωριαία ταχύτητα του Φιλίζι ήταν 3,8 κόμβοι, δράμα! Ένα τεράστιο μπλέ cumulonimbus κρύβει τον ήλιο και  φέρνει άνεμο. Σβήνουμε τη μηχανή και κάνουμε ιστιοπλοΐα.

31 Οκτωβρίου 2023- Ισημερινός!

01.00 Νυχτερινή βάρδια παρέα με τη σελήνη που παίζει κρυφτό με τα σύννεφα. Ψαράδικα με εκτυφλωτικά φώτα γύρω  παντού. Αστραπές και κεραυνοί σχίζουν τον ορίζοντα. Εδώ ευτυχώς, είμαστε ακόμα στεγνοί.

Έρχεται αέρας, ανοίγω τη genoa και σβήνω τη μηχανή.  Ταξιδεύουμε με πανιά για τέσσερις ώρες, σαν όνειρο μοιάζει.  Ο καπετάνιος μου ξυπνά στις 6 πμ, έρχεται για βάρδια και πάω για ύπνο εξαντλημένη.

09.00 Ηρθε άνεμος ξανά και κάνουμε ιστιοπλοΐα!

00°00’ N– 105°00’E 

16.30 Μετά από 6,5 χρόνια στο Νότιο Ημισφαίριο,  26/5/2017-31/10/2023, το Φιλίζι διασχίζει  δεύτερη φορά τον Ισημερινό της Γης και επανέρχεται στο Βόρειο Ημισφαίριο!

Όπως επιβάλλει η παράδοση, προσφέρουμε σπονδή στον Ποσειδώνα, ρίχνοντας στη θάλασσα λίγο  ρούμι από τη  Martinique. Τσουγκρίζουμε τα  ποτήρια μας

-«Στην υγειά μας! Αγαπημένο  Φιλιζάκι, σε ευχαριστούμε!»

1 Νοεμβρίου 2023  Belitung – Benan island 284 NM

00°27’N – 104°26E – Benan island, Riau Group, Ligga Archipelago

04.00 Μετά από αργό ταξίδι 66 ωρών, δυόμισι μερόνυχτα, με συνεχή αγωνία για τους αμέτρητους κεραυνούς  και  για τη μηχανή που υπερθερμαίνεται, επιτέλους φτάνουμε,  φουντάρουμε και  σβήνουμε.   Το μικρό νησί  ονειρεύεται, λουσμένο στο φεγγαρόφωτο. Το μακρινό κάλεσμα  του μουεζίνη σαν νανούρισμα μας αποκοιμίζει.

09.00 Σε τόπο ειδυλλιακό, κάτω από  ψηλά φοινικόδεντρα, μεγάλα breadfruit trees και ολάνθιστα frangipaniαπλώνεται ένα ήσυχο χωριό, πολύχρωμα σπίτια χτισμένα πάνω σε λευκή άμμο ή σε στύλους πάνω στα κοράλλια,  μια μακριά- μακριά προβλήτα κι ένα τζαμί με χρυσό  τρούλο. Το νησί Benan είναι μακρόστενο και μικροσκοπικό, έχει 2,3 ΝΜ μήκος και 0,5ΝΜ πλάτος. Το αγκυροβόλιο που βρισκόμαστε είναι στην δυτική ακτή, σε έναν όρμο που γίνεται εξαιρετικά ρηχός την ώρα της άμπωτης.

Περνάμε την ημέρα συντροφιά με τους Janet & David (sy Sabbatical NZ) και τους Serenity, κολυμπάμε  στην  βόρεια παραλία, τρώμε nasi goreng στο warung της προβλήτας, κουβεντιάζουμε με τους ντόπιους.

Το απόγευμα βγαίνουμε για προμήθειες και βρίσκουμε – ευχάριστη έκπληξη – άφθονα φρέσκα φρούτα και λαχανικά στη  βεράντα ενός σπιτιού! Πολύ όμορφο νησί το Benan, πόσο κρίμα που έχει παντού  σκουπίδια.

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου

Έχουμε ανοίξει τη σκάλα και κοιτάζουμε τη μηχανή του σκάφους Yanmar 4JH3TE, που βρίσκεται από κάτω. Ο Phil του Serenity έχει φέρει το πολύμετρο του που μετρά και  θερμοκρασία. Με λειτουργία  σε χαμηλές στροφές, η μηχανή μας ανεβάζει θερμοκρασία ως 90°, πολύ υψηλή! Ο Γιώργος πιστεύει ότι το πρόβλημα οφείλεται στο ψυγείο, που θα πρέπει να βγει και να καθαριστεί, μια δύσκολη δουλειά που χρειάζεται ειδικό τεχνίτη.

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου   Benan– Pangki 24 NM

08.30 Πλέουμε με τη μηχανή σε χαμηλές στροφές, σε πορεία βόρεια.  Απόλυτη η μπουνάτσα πάλι σήμερα, η θάλασσα είναι γαλήνια σαν καθρέφτης και  στην αστραφτερή της επιφάνεια  επιπλέουν  άπειρα  σκουπίδια,  κουβάδες, μπιτόνια, σχοινιά, ξύλα, παπούτσια και άπειρες σακούλες. Τραγικό και τόσο επικίνδυνο!

14.30 Κεραυνοί και  βροντές αναγγέλλουν μια ακόμα καταιγίδα, μπροστά μας έχει σχηματιστεί ένα γιγάντιο,  μωβ cumulonimbus, ένα καταιγιδοφόρο νέφος που υψώνεται  στον ουρανό σαν πύργος και  από την επίπεδη, κάτω επιφάνεια του, πέφτει στη θάλασσα μια  αδιαπέραστη κουρτίνα βροχής, εντυπωσιακά όμορφο όταν είναι στον μακρινό ορίζοντα, τρομακτικό πολύ όταν είναι κοντά μας. Κάνουμε … «προετοιμασία μπουρινιού», κινητά στο φούρνο, αδιάβροχα ρούχα κλείνουμε το σκάφος κλπ. Παρακολουθούμε την  κίνηση της καταιγίδας στο ραντάρ  και περιμένουμε. Για  γλυτώσουμε από τους κεραυνούς και την μηχανή από υπερθέρμανση, ρίχνουμε άγκυρα σε ένα νησάκι που μοιάζει ακατοίκητο.

Pulau Pangki    0°49’N 104°21’E

Τακτοποιούμε  τα  απαραίτητα έγγραφα και τα στέλνουμε στην μαρίνα Nongsa Point, στο νησί Batam, επόμενο προορισμός μας και   τελευταία στάση μας  στην  Ινδονησία.

Σάββατο 4 Νοεμβρίου pulau Pangki – pulau Batam 30NM

4.30 Αφόρητη η ζέστη στην καμπίνα, αδύνατο να κοιμηθώ. Βγαίνω και ξαπλώνω έξω, στο κόκπιτ. Ακούγεται το κάλεσμα σε προσευχή στη διαπασών από κάποιο ηχείο. Τελικά δεν είναι ακατοίκητο το pulau Pangki.

6.30 Ξεκινάμε με πορεία βόρεια. Όλα είναι δύσκολα  σήμερα.  Η μηχανή χτυπά alarm στα πρώτα 30 λεπτά λειτουργίας,  έχουμε αντίθετο ρεύμα πάνω από ένα κόμβο και η  κίνηση στη θάλασσα, από τεράστια τάνκερ και φορτηγά πλοία,  είναι  ασταμάτητη! Ταξιδεύουμε απελπιστικά αργά ανάμεσα  στα νησιά. Η Yanmar χτυπάει έξι overheat alarm, κι εμείς σβήνουμε, περιμένουμε και ξανά !

12.30 Το  ρεύμα  γυρνάει ευνοϊκό, μα ο ουρανός έχει μαυρίσει και πέφτουν κεραυνοί. Το καλό είναι ότι τα σύννεφα φέρνουν αέρα κι  επιτέλους ανοίγουμε  πανιά. Ιστιοπλοούμε γεμάτοι άγχος με βροχή και κεραυνούς, πλέοντας ανάμεσα σε γιγάντια πλοία, που δίπλα τους μοιάζουμε σαν μερμήγκια. Ευτυχώς που έχουμε  A.I.S.  και μας βλέπουν! Τρώμε στο πόδι. Η Nongsa μαρίνα στέλνει email, το Φιλίζι θα μπει στην  θέση C9.

14.00 Καβατζάρουμε τον ανατολικό κάβο  του Batam και στρίβουμε δυτικά εν μέσω μπουρινιού. Προσεγγίζοντας, βρισκόμαστε σε θάλασσα   ρηχή, με  υφάλους και  πολύπλοκη σήμανση.

Ράλλυ Ινδονησίας 92^η ημέρα – 27^ος προορισμός

01°11’N 104°5’ E Nongsa Point Marina, Batam.

Με αντίξοες καιρικές συνθήκες και το alarm να χτυπάει αγχωτικά, περνάμε  το στενό κανάλι εισόδου κι η  πρώτη εικόνα που αντικρύζουμε μπαίνοντας στη Nongsa Marina  είναι  τα κατάρτια ενός  βυθισμένου σκάφους!  Κατευθυνόμαστε στη θέση C9.  Το Φιλίζι δένει σε λιμάνι, μετά από δυο ολόκληρους μήνες!

Κατεβαίνουμε και περπατάμε, ωραία αίσθηση! Σε μια από τις κοντινές πλωτές προβλήτες βλέπουμε το  περίφημο sv Soggy Paws,  σκάφος που έχει καταχωρήσει χρήσιμες πληροφορίες  στους χάρτες Navionics για αμέτρητα αγκυροβόλια του Ειρηνικού, της Αυστραλίας, της Ινδονησίας, και  δεν  τους έχουμε συναντήσει ποτέ! Wow! Μετά από μια σύντομη στάση  στο γραφείο για τα διαδικαστικά,  συνεχίζουμε  στο παραλιακό μονοπάτι με την καστανή άμμο, τους τεράστιους  βράχους την πυκνή βλάστηση.  Κατακόκκινος  ήλιος βγαίνει από τα μολυβένια σύννεφα κι  αμέσως κυλά και χάνεται, πίσω από τους ουρανοξύστες της Σιγκαπούρης,  μόλις 10 ΝΜ μακριά, στην απέναντι όχθη. Ο ουρανός σκοτεινιάζει και η κορυφογραμμή της πόλης διαγράφεται  εντυπωσιακή, υπέρλαμπρη! Αμέτρητα φωτισμένα φορτηγά πλοία διασχίζουν το κανάλι,  η κίνηση αέναη!

Κυριακή 5 Νοεμβρίου

Όλο το πρωί ψάχνουμε ώσπου  τελικά βρίσκουμε  μηχανικό για την Yanmar και κλείνουμε ραντεβού για αύριο, υπάρχει ελπίδα!  Συγκεντρώνουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα για το Clearance, την έξοδο μας από την Ινδονησία και τα δίνουμε στο γραφείο.

Μαρίνα σημαίνει τρεχούμενο νερό και πλυντήρια. Δεκατέσσερις 14!!  φορές πήγα  κι ήρθα Φιλίζι – LaundryRoom – Φιλίζι, πλύθηκαν τα πάντα, ρούχα, σεντόνια, καλύμματα, τα πάντα.  Στα ενδιάμεσα πλένουμε και καθαρίζουμε το σκάφος,

Κολυμπάμε στην ωραία πισίνα της Nongsa, παρέα με γνωστούς ιστιοπλόους . Το βράδυ τρώμε στο εστιατόριο της μαρίνας, νόστιμο nasi goreng και  δοκιμάζουμε μοσχάρι Rendang,  ένα κλασικό Μαλαισιανό πιάτο.

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου

12.30 Ο Risal, ο Ινδονήσιος μηχανικός για την Yanmar, που μας  σύστησαν οι διοργανωτές του ράλλυ της Μαλαισίας, έρχεται, με μεγάλη  καθυστέρηση.  Επί τέσσερις ολόκληρες ώρες, εξετάζει, ψάχνει, καθαρίζει, σκέφτεται, αμφισβητώντας την άποψη του  Γιώργου, ότι πρέπει να βγει και να καθαριστεί το ψυγείο της μηχανής. Επί τέσσερις ολόκληρες ώρες τον παρακολουθούμε, του εξηγούμε, τον βοηθάμε, όπως συμβαίνει πάντα στο σκάφος: γινόμαστε  βοηθοί του κάθε  τεχνικού που  ακριβοπληρώνουμε.  Μετά από τόσες ώρες το μοναδικό  συμπέρασμα του είναι ότι ο θερμοστάτης της μηχανής λειτουργεί σωστά. Είμαστε απογοητευμένοι, ζεσταμένοι, κουρασμένοι και νηστικοί. Η μηχανή βρίσκεται κάτω από την σκάλα μπροστά στην κουζίνα, η πρόσβαση  έξω και  στο ψυγείο είναι αδύνατη.

7 Νοεμβρίου – No result from Rizal!

Ο μηχανικός  έρχεται ξανά, ξανά τέσσερις ώρες  χωρίς  αποτέλεσμα, ξανά  εμείς θεατές, βοηθοί και δέσμιοι μιας ανεκδιήγητης άγνοιας. Όταν παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει πως να βγάλει το ψυγείο, τον πληρώνουμε 2.000.000 IDR  (120 ευρώ) για να φύγει. Έλεος! Για την επισκευή θα πρέπει να πάμε ή στην Σιγκαπούρη ή στη Μαλαισία. Κι επειδή συμμετέχουμε στο Sail Malaysia Rally, αποφασίζουμε να πάμε στη Μαλαισία. Κλείνουμε θέση στην “ΟΝΕ 15° Marina”,  Puteri Harbour και κανονίζουμε Clearance  για την Πέμπτη.

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου  Goodbye Indonesia!

Batam, Indonesia – Puteri Harbor, Johor, Malaysia  48 NM

 1.30 Προετοιμαζόμαστε για απόπλου. Είμαστε πάρα πολύ αγχωμένοι για το πέρασμα, το Φιλίζι είναι «λαβωμένο», τα θαλάσσια ρεύματα είναι πολύ δυνατά και το marine traffic, η κίνηση  από τεράστια  δεξαμενόπλοια και φορτηγά πλοία και container ships είναι ασταμάτητη. Το θαλάσσιο κανάλι της Σιγκαπούρης έχει δυο λωρίδες κυκλοφορίας  τις οποίες εμείς θα πρέπει να διασχίζουμε ΚΑΘΕΤΑ, με ταχύτητα μόλις 3 κόμβων λόγω της ζημιάς, ενώ τα πλοία κινούνται με ταχύτητα 15 κόμβων. Για να τα καταφέρουμε  θα εκμεταλλευτούμε το δυνατό δυτικό ρεύμα  3-4 κόμβων που περιμένουμε να γυρίσει, σε μια ώρα περίπου.

02.30  Ξεκινάμε με τη μηχανή στις 1.400 στροφές. Σε σκοτάδι βαθύ, διασχίζουμε το S του καναλιού της μαρίνας και  παίρνουμε πορεία δυτική. Η θερμοκρασία της θάλασσας είναι 29,8°C.

03.30 Χτυπάει το alarm υπερθέρμανσης, η μηχανή ανέβασε 92°C! Ο καπετάνιος μου σβήνει το μοτέρ για  πέντε λεπτά, να κρυώσει. Μετά βάζει μπρος κατεβάζοντας σε 1.200 revs. Διανύουμε 7 ΝΜ σε μιάμιση ώρα, με ρεύμα  ευνοϊκό και  ταχύτητα χελώνας.

05.00 Alarm ξανά και ξανά, κατεβάζουμε τα revs (στροφές) ξανά και ξανά. Με το πρώτο φως της αυγής, αλλάζουμε πορεία, στρίβουμε βορειοδυτικά κι ανοίγουμε τη μαΐστρα, να μας βοηθήσει  Η τακτική που θα ακολουθήσουμε είναι να στοχεύουμε στην πρύμνη του κοντινότερου πλοίου για να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά πίσω του. Αυτό θα μας δώσει  χρόνο για να περάσουμε μπροστά από την πλώρη του πλοίου που ακολουθεί. Το ίδιο θα κάνουμε και στην δεύτερη λωρίδα κυκλοφορίας. Ακούγεται απλό μα  είναι δύσκολο και  πολύ τρομακτικό.

05.30 Στρίβουμε δυτικά κι ανοίγουμε και την τζένοα για βοήθεια. Η ταχύτητα μας έχει πέσει στους  3 κόμβους! Τεράστια πλοία περνούν το ένα μετά το άλλο, η μια πομπή έρχεται από τα δυτικά και η άλλη  από τα ανατολικά, σε μια διέλευση συνεχή και  ασταμάτητη. Το AIS (Automatic Identification System  μετράει 197 στόχους, δηλαδή 197 πλοία βρίσκονται γύρω μας κι είναι όλα μεγαθήρια!!!  Το πέρασμα του καναλιού της Σιγκαπούρης είναι εμπειρία για γερά νεύρα, ζόρική  και συγχρόνως μοναδική.

06.00 Βρήκαμε το ρεύμα!! Το Φιλιζάκι πλέει  γρήγορα με ταχύτητα 7 KTS S.O.G. (speed over ground) που είναι  το άθροισμα των  3 KTS  η ταχύτητα του σκάφους  πάνω στη θάλασσα και  4 KTS,  η ταχύτητα του θαλάσσιου ρεύματος!!!!

06.50 Διασχίσαμε το Shipping Lane της Σιγκαπούρης!  Αυτό ήταν, τα καταφέραμε!! Η ώρα αλλάζει  +1 και τα ρολόγια μας πάνε από 7πμ σε 8 πμ. Κοιτάζουμε πίσω κατά το Batam αποχαιρετώντας την υπέροχη Ινδονησία.

08.30 Πλησιάζουμε  το νοτιότερο σημείο της Σιγκαπούρης, το μικροσκοπικό νησί  pulau Satumu όπου βρίσκεται ένα σπουδαίο landmark ο  φάρος Raffles. Ο φάρος έχει ονομαστεί  προς τιμήν του Sir Thomas Stamford Raffles, Βρετανού αποικιοκράτη που θεωρείται ιδρυτής της Σιγκαπούρης. Μόλις περνάμε το φάρο παίρνουμε κατεύθυνση βόρεια. Για να αποφύγουμε τα τεράστια πλοία  πλησιάζουμε  δεξιά. Αμέσως έρχεται  δίπλα μας  ένα μικρό γρήγορο σκάφος POLICE,  και στέκεται διακριτικά εκεί ως υπενθύμιση για να μην περάσουμε  τα θαλάσσια σύνορα της Σιγκαπούρης!

10.30 Μπαίνουμε στο Johor Strait, το διεθνές κανάλι που χωρίζει την Μαλαισία από το νησί της Σιγκαπούρης.

12.30 Κατεβάζουμε το courtesy flag  της Ινδονησίας   κι ανεβάζουμε την σημαία της Μαλαισίας και τo Q- Flag, την σημαία καραντίνας.

Το Φιλίζι περνά κάτω από την εντυπωσιακή γέφυρα Second Link Bridge που συνδέει την Σιγκαπούρη με την Μαλαισία. Το τοπίο μέσα στο κανάλι Johor  είναι γεμάτο αντιθέσεις,  από τη μια γαλήνια φύση με πυκνά mangroves κι από την άλλη ουρανοξύστες αλλά και ξύλινες παράγκες. Επικοινωνούμε με τους   διοργανωτές και κανονίζουμε να έρθει αύριο μηχανικός για την Yanmar! Fingers crossed!

ONE°15 MARINA, Puteri Harbour, Malaysia 48 NM

16.00 Δένουμε σε ένα πλωτό finger pontoon. Το νερό είναι πρασινωπό και θολό. Ένας αμφίβιος δράκος, με μέγεθος μικρού κροκόδειλου, κολυμπά αργά δίπλα στο Φιλίζι, σηκώνει το κεφάλι, μυρίζει τον αέρα με την φιδίσια γλώσσα του και εξαφανίζεται από κάτω!  Γύρω πολυώροφα μοντέρνα κτίρια, ένα εμπορικό κέντρο με φωτεινές επιγραφές και απέναντι το γραφείο της μαρίνας.  Το λιμάνι Puteri και η Μαλαισία μας προσκαλούν να τα γνωρίσουμε. Πάμε?

Ταξιδέψαμε 4.705 NM  από τον Μάιο ως 2023 ως σήμερα

3.233 ΝΜ  στην Ινδονησία.