Sent by Iridium

14/Φεβ 2017 Μαρινα Santa Marta, Colombia
06.00 Ανοιγω τα ματια μου και αφουγκραζομαι τους ηχους εξω απο το Φιλιζι: ησυχια! Ειναι η πρωτη μερα μετα απο μια εβδομαδα που ο ανεμος δεν σφυριζει στα ξαρτια των σκαφων. Ο δυνατός ανατολικος -βορειοανατολικος  (35-55 kts!!!)  που φυσαει τους μηνες της ξηρασιας (Δεκεμβριος- Απριλιος)  και που δυναμωνει Ιανουαριο-Φεβρουαριο, τωρα δηλσδη,  τρελλαινει τους ντοπιους και αυτοι με την σειρα τους τον ονομασαν  Loco – τρελλο- ενα λογικο παρατσουκλι.
Σημερα αποπλεουμε για τον Παναμα, με πρωτη σταση στην χωρα το αρχιπελαγος των San Blas, οπου υπαρχουν 340 περιπου ιδυλλιακα μικρα νησακια  (cays) με καταλευκη αμμο , κοκοφοινικες, διαφανα νερα και θεσπεσιους κοραλλιογενεις υφαλους, λενε! Τα νησια κατοικουνται απο τους ινδιανους Gunas, την μοναδικη φυλη της Αμερικης που εχει διαφυλλαξει την παραδοση και την δομη της κοινωνιας σε απολυτο βαθμο!
Η αποσταση ως εκει ειναι περιπου 300 ναυτικα μιλια.  Ο καπετανιος μου  ειδε στο Weather Track  και στο Passage weather ενα “παραθυρο καιρου” καταλληλο για το περασμα, δηλαδη  ο  ανεμος θα σπασει για καποιες μερες.
Ο Γιωργος φευγει, παει στην τραπεζα να κανει δολλαρια συναλλαγμα- απο χθες προσπαθει. Εγω καθαριζω, ταχτοποιω και κανω προετοιμασια αποπλου. Επισης καθαριζω φασολακια φρεσκα για να τα μαγειρεψω πριν φυγουμε, πρωτη φορα ειδα τετοια σαν τα Ελληνικα τα παλια- εκεινα με τις ινες! Αν αφησω το καθαρισμα για μετα, ετσι που θα κουνιεται το Φιλιζι θα…σφαχτω.
10.30 Ο Γιωργος επιστρεφει :
-“Θριαμβος ! Βρηκα δολλαρια, μας επεστρεψαν τα διαβατηρια,  εχω  το ZARPE μας (εγγραφο εξοδου απο την χωρα) αλλα και το  Sailing Permit για την Κολομβια!!!  Καλλιο αργα…”  Η γραφειοκρατία  μας θυμισε οτι βρισκομαστε στην Λατινικη Αμερικη και οχι στην Καραιβικη πια
11.00 Ο ανθρωπος της μαρινας, ο συμπαθεστατος  Οbir, μας βοηθα να λυσουμε. Λυπαμαι που φευγουμε απο αυτην την υπεροχη χωρα τοσο νωρις,  μα δεν γινεται αλλιως αφου ο ανεμος οριζει το ταξιδι μας. Παντως, ακομη  και ετσι  ειδαμε πολλα  μεσα στο 9ημερο αυτό. Τριγυρισαμε την Santa Marta  με τα ποδια και τα ποδηλατα, καναμε  ενα απιθσνο trekking (και πολυ δυσκολο για τα θαλασσινα, αγυμναστα ποδια μου)  στην περιοχη Siera Nevada, κοντα στο χωριο Minca, κολυμπησαμε κατω απο δυο καταρακτες. Υπεροχη η φυση της Κολομβιας, ειναι αλλωστε απο τις πρωτες χωρες του πλανητη μας σε βιοποικιλοτητα.
Επισκευτηκαμε μια μικρη  φυτεια καφε και μαθαμε την διαδικασια παραγωγης, ηπιαμε κακαο απο φρεσκοκαβουρντισμενους κοκους “chocochlata” μεσα σε ενα σπιτι  κατασκευασμενο  απο μπαμπου.
 Τελος πηγαμε με λεωφορειο στην Καρταχενα, τεσσερις ωρες πολυ ενδιαφερουσας διαδρομης στα παραλια της Καραιβικης.  Εκει μειναμε σε ενα παλιο μοναστηρι,  που τωρα εχει γινει πανεπιστημιο, εκθεση τεχνης και μικρο ξενοδοχειο. Η πανεμορφη, γεματη ζωντανια Καρταχενα σε ταξιδευει μεσα στον χρονο, μεσα απο στενους δρομους με πολυχρωμα αποικιακά σπιτια και πισω απο τις μισανοιχτες  πορτες με τα περιτεχνα  ροπτρα , ευωδιαζουν  ολανθιστοι, εξωτικοι εσωτερικοί κηποι.  Ιππηλατα αμαξια  τριγυρνουν την παλια πολη και καθε μια απ’τις  αμετρητες  πλατιες γίνεται ανοιχτή σκηνή για εταιροκλητους καλλιτεχνες  δρομου. Για ολα αυτα,  αποκαλουν την Καρταχενα  “διαμαντι της Καραιβικης”.

-” Γεια σου Santa Marta, γεια σου Κολομβια” Βγαινουμε απο το λιμανι, μαζευουμε  τα μπαλονια και ανοιγουμε πανια, δευτερη μουδα την μαιστρα και πρωτη την genoa
-“Ξεκιναμε με μικρα πανια & βλεπουμε. Βλεπω προβατακια εξω ” λεει ο Γιωργος
Ταξιδευουμε γρηγορα 7,5 kts.  Τα κυματα ειναι πολυ μεγαλα κυματα  και κουνημα  πολυ δυνατο και κανω ακροβατικα για να μπορεσω να ετοιμαζω πρωινο: σαντουιτς με αραβικη πιτα, αυγα βραστα αβοκαντο & τυρι. Τα αγαπημενα μας.
13.00 Βαζουμε πορεια και πρωτο waypoint  στα 20 ΝΜ εξω απο την Barranquilla για να αποφυγουμε τα ρευματα και το κακο  κυμα που δημιουργειται εκει  απο την εκβολη του ποταμου Magdallena- ακολουθωντας την πολυτιμη συμβουλη των φιλων μας Melike & του Nejat απο το s/y North που συμμετεχουν  στο ARC World Rally 2017-2018.   Οσο προχωραμε το σουελ  ειναι ακομα πιο εντονο, με κυματα απο ΒΑ  και δινες απο δυτικα. Η θαλασσα μοιαζει να βραζει!
15.00 Εδω και μια ωρα παρακολουθουμε ενα κοπαδι ψαρια  να πηδουν πανω απο τα κυματα σαν ασημενια βροχη και η θαλασσα αστραφτει σε μηκος ενος μιλιου!! Βλεποντας τον πλουτο σε θαλασσια ζωη και τις δινες συμπεραινουμε πως υπαρχει καποιο υπογειο ρευμα.
Στον χαρτη νοτια απο την Santa Marta βλεπω την πολη  Malambo και θυμαμαι το  τραγουδι που ακουγα παιδι. Τι αναμνηση, πηγα πισω στα οκτω μου χρονια, τοτε που ο μπαμπας μου ξυπνουσε τα απογευματα με ενα ξυπνητηρι- ραδιοφωνο για να παει στο ιατρειο του. Ποσο μου λειπεις πατερα μου…
17.00 Φτανουμε το πρωτο waypoint εξω σπο την Barranquilla  και βαζουμε πορεια στις 245*. Μαζευουμε την μαιστρα και αφηνουμε μονο την τζενοα. Το νερο της θαλασσας ειναι καταπρασινο!!
17.30  Στρωνουμε αντιολισθητικα σουπλα στο τραπεζι,  και τρωμε το φαγητο που ειχαμε πεθυμισει , μαζι με ψωμακι φρεσκο να βουτα στην σαλτσα. Η θαλασσα ανοιγει την ορεξη, και η δικη μου ανοιξε και δεν ξαναεκλεισε απο τοτε. 
18.00 Ο ηλιος βουτα στον οριζοντα ολοστρογγυλος και εχει παρει χρωμα εντονο πορτοκαλι. Σε λιγο ολα γυρω βαφονται πορτοκαλι, ο ουρανος, η θαλασσα , το προσωπο του αγαπημενου μου. Σαν να φορω φακους επαφης.
20.00 Ξαπλωνω στο κοκπιτ – γλυκεια πλευση στις 240 μοιρες και  μαλλον κοιμαμαι για 20′
21.00 Σκατζαρω τον Γιωργο να ξεκουραστει. Στο σκοτεινο οριζοντα βλεπω τρια φωτα σπο πλοια ομως κανενα δεν φαινεται στο AIS και αυτο με ανησυχει. Το Φιλιζι μας πλεει κατω απο τα αστρα, αφηνοντας πισω φωτεινο μονοπατι απο φωσφορισμους.
21. 40  Ενω παρακολουθω την πορεια του πρωτου πλοιου, κατι σαν να νιωθω, γυρνω το βλεμα μου πισω στ’ ανατολικα και βλεπω ενα συγλονιστικο, κατακοκκινο φεγγαρι  να ανατελλει. Το παρακολουθω μαγεμενη να ανεβαινει στον οριζοντα αλλαζοντας χρωματα, κοκκινο, πορτοκαλι μετα κιτρινο και τελος λευκο. Η παρεα μας κι αποψε.  Ο Γιωργος ξυπνα και ξεκιναμε να δαβαζουμε στο kindle το βιβλιο του Bernard Moitesier “The long way”. Το γραψιμο του μας συνεπαιρνει απο την πρωτη σελιδα
Τεταρτη 15/2/17
03.45 Πηγα και κοιμηθηκα στην πλωρια καμπινα γιατι κουνουσε τρομερα και νομισα οτι θα επεφτα ξαπλωμενη στο κοκπιτ. Ο Γιωργος, εξυπνο πουλι, δενεται με τον ιμαντα ασφαλειας και ετσι ξαπλωνει με ασφαλεια.
Αναλαμβανω βαρδια.  Το φεγγαρι παιζει κρυφτο με τα συννεφα. Το iPad που εχει τους χαρτες Navionics χρειαζεται φορτιση.  Ελεγχω τις  μπαταριες  του σκαφους: 12,67 , ειναι καπως χαμηλα. Βαζω το iPad  να φορτισει στον 12V φορτιστη, χωρις να αναψω το inverter.
05.00 Πλεουμε με 5,5kts και η αποκλιση απο την πορεια μας (ΧΤΕ) εχει σχεδον μηδενιστει. Κυματα μεγαλα μας σπρωχνουν  αφριζοντας. Ακουω δυνατα μουσικη, μελεταω τα αστρα, παω ερχομσι και γενικα κανω οτι μπορω για να κρατηθω ξυπνια.
06.00 Ξημερωνει και η ανατολη κρυβεται πισω απο συννεφα. Ο Γιωργος ξυπνα μετα απο δυο ωρες υπνου .
09.45 Με τα πολλα, ξαπλωσα στην πλωρια καμπινα  και κοιμηθηκα  1,5 ωρα. Βγαινω στο κοκπιτ. Ο ουρανος ειναι συννεφιασμενος, ο ηλιος δεν φαινεται καθολου. Πλεουμε αργα και πολυ κουνιστα  4kts – 5 kts με τον ανεμο καταπριμα. Κανω τον πρωινο ελεγχο γυρω στο καταστρωμα – ολα καλα ευτυχως και μαζευω 6 χελιδονοψαρα, τα δυο μεσα στο κοκπιτ!!!  – μα πώς δεν τα αντιληφθηκαμε;
Μετα διαβαζουμε  το  βιβλιο μας στο kindle. Ο Moitesier γραφει για το ταξιδι που εκανε το  1968, μονος με το σκαφος του Joshua (σε μνημη του Josua Slocum) στον πρωτο αγωνα  στην  ιστορια γυρω απ’τα πεντε ακρωτηρια του πλανητη, διοργανωμενο απο τους Εγγλεζικους Sunday Times, ενα πολυ σημαντικο βιβλιο.  Τρωμε λιγο πρωινο, σταφιδοψωμο με ταχινι και μετα κοβω το καρπουζι που πηραμε απ’την αγορα, μα δυστυχως, μας βγηκε μαπα το καρπουζι. Ο καλος μου ξαπλωνει στο κοκπιτ. Μετα απο μιση ωρα ο ηλιος ερχεται στα ματια του και τον ξυπνα. Τον πειθω πως ειμαι ΟΚ και  τον πειθω να ξαπλωσει στην καμπινα μας. Ανησυχει  οταν ξαπλωνει μεσα, οι ηχοι εκει κατω πολλαπλασιαζονται – το νερο που ρεει γρηγορα κατω απο την καρενα, τα τριξιματα των σχοινιων και των ξαρτιων και καθως δεν εχει αμεση επαφη με εμενα,  δεν χαλαρωνει πραγματικα.
Δυναμωνω την ενταση της μουσικης και κανω  γυμναστικη. Το Φιλιζι γερνει δεξια αριστερα ασταματητα και σερφαρει πανω απ’ τα μεγαλυτερα κυματα. Αγαπημενο Φιλιζακι. Μας πηγαινεις στον Παναμα!
11.00 Τελος 1ου 24ωρου
Εχουμε διανυσει 140 ΝΜ
Υπνος Γιωργος 1,30+2,00+2,00=5,30
Καρινα 0,20+2,30+1,15=4,05
Ο ανεμος εχει γυριςει πιο βορειος  απο τις 120 μοιρες με ενταση 10-13 kts. Ταξιδευουμε αργα με 3,5-4,0 kts με αντιθετο ρευμα 1,5 κομβο περιπου. Ο ουρανος εχει καθαρισει εντελως και ο ηλιος λαμπει. Τσεκαρω τις μπαταριες του σκαφους: 13,4 – ωραια,  τα ηλιακα πανελς δουλευουν  δυνατα τωρα Βαζω τα παντα να φορτισουν!
14.00 Μενουν 132 ΝΜ για τα San Blas. Εχουμε βαλει waypoint στα ανατολικα Hollandes, εκει οπου βρεθηκαν  πριν 20 μερες τα σκαφη του ARC  αλλα και οι Joe & Vicky που γνωρισαμε στην Santa Marts, του s/y Boysterous  που συμετεχει στο  Oyster World Rally . Απο καπου πρεπει να ξεκινησει κανεις, στα αρχιπελαγος San Bas υπαρχουν 340 πανεμορφα νησακια…
16.00 Κοιμηθηκα βαθια για  2 ολοκληρες ωρες. Ο καιρος ειναι τελειος & το κυμα εχει σπασει. Το χρωμα της θαλασσας ειναι εδω εντονο, ομορφο μπλε, παει εκεινο  το πρασινωπο χρωμα της  Barranquilla, που θυμισε στον Γιωργο τον Σαρωνικο της δεκαετιας του ’80. Βεβαια στη Barranquilla το χρωμα οφειλοταν  στο ποταμι…
16.30  Ενας δυνατος κροτος ακουγεται απο μεσα. Τρεχω και βρισκω την κουζινα γκαζιου πεσμενη στο πλαι-  εσπασε  το αριστερο μεταλλικο στηριγμα,  αυτο που της επιτρεπει να ταλαντευεται ακολουθωντας  την κινηση του σκαφους. Μπλεξιμο, δεν θα ειναι δυνατο να μαγειρεψουμε εν πλω.  Το δεξι  ειχε σπασει το περασμενο καλοκαιρι, οσο το Φιλιζι ηταν στην μαρινα της  Μαρτινικ.  Τοτε βρηκαμε ανταλλακτικο και το επισκευαςαμε. Τωρα θα πρεπει να αυτοσχεδιασουμε. Τι ειχες Γιαννη…. Οπως τα’παμε ” Yachting is about fixing your boat in exotic places…”
18.00 Ο Γιωργος πεινασε, κι ευτυχως εχουν μεινει λιγα φασολακια απο χτες.
19.30 Ομορφη,  μα πόσο ομορφη  ειναι η Αφροδιτη και δεν θα μπορουσε να εχει ονομα αλλο αυτος ο σαγηνευτικος πλανητης. Ολολαμπρη,  ριχνει την λαμψη της χρυσαφι  στην θαλασσα & φωτιζει  μονοπατι στην πλευση μας μεσα στην σκοτεινη νυχτα . Και πιο πανω  ο Αρης, ο αιωνιος εραστης της  και παντοτινος συντροφος.
Ταξιδευουμε υπεροχα 5,5 kts ταχυτητα με φουλ ιστιοφορια, 15kts ανεμο απο τις  110* . Ο Γιωργος ξυπνα, μια ωρα υπνος  μονο. Λεει πως ξεκουραστηκε ομως εχει δυνατο πονοκεφαλο .
Το Φιλιζι αρχιζει να γερνει πολυ και ανησυχω για την κουζινα. Κατεβαινω, περνω ενα μακρυ σχοινι και την δενω, μα δεν ξερω αν θα σταθει, αν η κλιση μας  μεγαλωσει πολυ. Ευτυχως περιμενουμε να πεσει ο ανεμος.
22.30 Η αποψινη βραδυα εξελισεται σαν ανελπιστο δωρο. Το αερακι μας ταξιδευει γλυκα με 5-6 kts  και αυτη την στιγμη το φεγγαρι ανατελλει πισω απο την πρυμνη μας αναμεσα σε συννεφα. Υπερθεαμα….!!!
Πεμπτη 16/2/17
00.30 Ξυπνησα μετα απο 1 ωρα και 15′ υπνο παγωμενη: το λεπτο fleece κουβερτακι δεν ηταν αρκετο , καλυτερα να ειχα το sleeping bag.  Τουλαχιστον θα σκατζαρω τον κσλο μου να ξεκουραστει. Εκεινος παιρνει το iPad, ανοιγει την εφαρμογή iAIS και  μου δειχνει τα δυο πλοια που βρισκονται σχετικα κοντα.
– Το Norwegian Jewel  θα περασει σε 30′  στα 2 μιλια αριστερα μας, στις 180*, ενω το δευτερο, το Vilano σε 1 ωρα θα περασει στο ενα μιλι, στα  αριστρα στις 160* . Αν δεν αλλαξει κατι βεβαια.”

Ταξιδευουμε με φουλ ιστιοφορια και μηχανη με προπελα
-“Εβαλα προπελα και χαμηλες στροφες γιατι έχουμε δυο μιλια αναποδο ρευμα, και δεν πρεπει με τιποτα να φτασουμε στα San Blas μετα την δυση του ηλιου!”
Μενουμε για λιγο παρεα και μετα πεφτει να κοιμηθει στο κοκπιτ
-“Με το sleeping bag!”, επιμενω.
Κανω την βαρδια μου ακουγοντας  το ipod να παιζει  στο suffle songs, ανακατευοντας απο Κικη Δημουλα , ως Madonna και Χατζηδακι – με πολλες απολαυστικες εκπλησεις και εξωφρενικες αλλαγες.
02.40 Τα δυο γιγαντια πλοια βρισκονται πολυ κοντα μας και το ενα, το cargo ship Vilano θα πρεπει κατα το AIS να περασει απο μπροστα μας. Για καλο και για κακο παω στο VHF καναλι 1
– “Vilano Vilano Vilano this is sail yacht Filizi, over”. Στην φωτεινη φεγγαροφωτη νυχτα διακρινω καθαρα το προφιλ του τεραστιου πλοιου, τα containers , την γεφυρα. Μου απαντουν αμεσως
-” Yes, Filizi, go ahead’. Τους καλεσα για να σιγουρευτω οτι μας εχουν δει και δεν θα περασουν απο πανω μας  ομως απο  ευγενεια ρωταω αν φαινομαστε στο AIS. Ο αξιωματικος υπηρεσιας  απαντα θετικα. Μας εχουν δει. Ευχομαι καλο ταξιδι και κλεινω. Βγαινω γρηγορα στο κοκπιτ. Το Vilano περναει μπροστα, μας δειχνει την υπερ- φωτισμενη του γεφυρα και πρυμνη και σιγα σιγα μακραινει.
03.00  Τα απονερα των πλοιων μας κουνανε, η ματσα χτυπαει, τα πανια βγαζουν τον λιγοστο τους αερα κανοντας κροτο και ο καπετανιος ξυπναει και σηκωνει το κεφαλι.
-” Τι συμβαινει;” ρωταει
-” Κοιτα!” του απαντω δειχνοντας το  φωτεινο cargo ship , μισο μιλι μακρια πια. Σφιγγω  την σκοτα της μαιστρας εντελως μεχρι να φυγουν τα απονερα. Η ταχυτητα πεφτει αμεσως , ομως ησυχασαμε . Ο καλος μουκοιμηθηκε μονο  μιαμιση ωρα μα  ξυπνησε με την φασαρια, ευτυχως χωρις πονοκεφαλο. Μαζευει το sleeping bag, φοραει τον εξοπλισμο του:  νιτσεραδα ανοιχτης θαλασσης, φακο κεφαλης, σωσιβιο, γαντια και μαντηλι στα μαλλια και ερχεται πισω απο το τιμονι, οπου στεκομαι  εγω
-“Αλλαγή” μου λεει. “Πηγαινε να ξεκουραστεις”. Εχει παει 3.30, σκεφτομαι εγω, προλαβαινω μια – μιαμισυ ωρα υπνο ωστε να ερθω για βαρδια με την ανατολη.
05.15 Ξαναβγαινω στο κοκπιτ χωρις να εχω καλοξυπνησει.
-“Καλημερα!”

Στα ανατολικα ο ουρανος εχει αρχισει να χαραζει. Το φεγγαρι μεσουρανει και ο  ουρανος ειναι διασπαρτος απο μικρα, λευκα, αφρατα συννεφακια. Ο καλος μου με καλωσοριζει και μου λεει για την βαρδια του και το μεγαλο συννεφο που μας ηρθε νωριτερα  και εφερε πιο δυνατο ανεμο μα δεν εβρεξε.  Ακουμε δυνατα μουσικη, το ipod παντα στο suffle songs και οι αλλοπροσαλλες αλλαγες συνεχιζονται, απο Joy Division σε Leonard Coher και ξαφνικα Olympians!! Με ξυπναει καπως αυτο , τρελλα!
06.00 Αλλη μια  ανατολη εν πλω και ειμαι βαρδια, το καλυτερο μου. Οταν εχει πια φωτισει καλα ο ουρανος, κανω προσσκτικα τον γυρο  του καταστρωματος για τον καθημερινο ελεγχο. Ο Γιωργος μου κεει να δενομαι με τον ιμαντα ασφαλειας οταν πηγαινω στην πλωρη μα εγω δεν τον φορω και προτιμω να  κρατιεμαι γερα απο τα ξαρτια και τα ρελια . Ολα καλα,  μονο που ανησυχω καπως για την μαιστρα και το in mast furling, αυτος ο ηχος που ακουγεται οταν γερνουμε σαν  να κτυπα το furling μεσα στο καταρτι Σημερα υπηρχαν αλλα τεσσερα μικρα χελιδονοψαρα ψοφια πανω στο ντεκ. Κριμα τα καημενακια
07.15 Συνεχιζουμε με την μηχανη σε χαμηλες στροφες και φουλ ιστιοφορια. Ο φαινομενος ανεμος ειναι 9-10 kts και η ταχυτητα μας 5-5,5 kts παντα με κοντρα ρευμα. Μενουν μολις 40 ναυτικα μιλια ως το waypoint στα νησακια Holandes και με αυτη την ταχυτητα θελουμε ακομα οκτω ωρες, δηλαδη θα φτασουμε στις 15.00 , τρεις ολοκληρες ως την δυση. Ειναι πολυ σημαντικο να φτασουμε στα San Blas με καλο φως , γιατι γυρω απο  τα νησια υπαρχουν πολυ επικινδυνοι  κοραλλιογενεις υφαλοι. Και πολλα ναυάγια επισης…
08.00 Ο γαλανος ουρανος βαφει την θαλασσα με ενα υπεροχο, βαθυ μπλε χρωμα και τα λευκα συννεφα στελνουν κι αυτα την αντανακλαση τους απο ψηλα. Ενα ψαροπουλι με λευκο ραμφος, καταμαυρη ραχη  και λευκη κοιλια, πετα γυρω μας κανει ελιγμους δεξιοτεχνους και  εφορμα στα κυματα ψαχνοντας  την τροφη του. Ειμαι καθισμενη πισω απ’ το τιμονι και διαβαζω στο kindle το βιβλιο του Herman Melvil : Typee, A peep at Polynesian life, για να κρατησω το αλλο του Moitesier να το διαβαζουμε μαζι με τον Γιωργο. Ο συγγραφεας του Moby Dick – και προπαππος του αγαπημενου μουσικου Moby- περιγραφει ενα ταξιδι με φαλαινοθηρικο στην Πολυνησια, στην Nukuheva και την  Tahiti πισω στο 1850 περιπου.
10.30 Μαζεψαμε την μαιστρα, ο φαινομενος ανεμος εχει πεσει στα 4 kts και πλεουμε με μηχανη  στις 2.100 στροφες με φουλ  τζενοα και ταχυτητα 5 kts , ενα μιλι λιγοτερο λιγω ρευματος. Η θαλασσα ειναι γαληνια, και στην επιφανεια επιπλεουν sargasum, κλωναρια απο φυκια που ζουν στην επιφανεια της θαλασσας μα και πολλα σκουπιδια, μπουκαλια, καπακια, καρεκλες (!)  μα και μεγαλα ξυλα μπαμπου. Τρωμε σαντουιτσακια, διαβαζουμε το βιβλιο μας και μετα πηγαινω να κοιμηθω στην πλωρια καμπινα.

Τελος 2ου 24ωρου
Εχουμε διανυσει 126 ΝΜ
Υπνος Γιωργος 1,00+1,20+2,00+=4,20′
Καρινα 2,00’+1,15’+1,15’+1,30’=6,00
12.30 Πεταγομαι  απ’το κρεββάτι αναστατωμενη. Ακουστηκε ενας δυνατος γδουπος και  ο Γιωργος που ειναι εξω στο κοκπιτ κανει ενα σαλτο και  σβηνει  τη μηχανη
-” Οχιιιιι!! Γμτ! “!
Βγαινω εξω. Το προσωπο του ειναι τρομερα ανησυχο;
-“Τι εγινε;”
-” Χτυπησαμε κατι, εναν κορμο δεντρου νομιζω !” απαντα. Κοιταζω πισω  και  διακρινω το χοντρο ξυλο που ξεμακραινει.
” Ακουσα την προπελα να χτυπα 2-3 φορες πριν προλαβω να την σβησω”
Μενω για μερικα δευτερολεπτα καπως σοκαρισμενη. Ολα ειναι γαληνια γυρω μας, μονο μια ελαφρια ανασα ανεμου φυσα και απο το κυμα εχει απομεινει ενας ελαχιστος κυματισμος. Το Φιλιζι επιπλεει πανω στην ασυσπαστη επιφανειατης θαλασσας που αστραφτει κατω απο τον λαμπρο ηλιο.  Τα γαλανα βουνα του Παναμα διαγραφονται αχνα κατω απο τα νεφη του οριζοντα.
-“Θα βουτηξω να δω αν εχει γινει ζημια” λεει ο καλος μου και εγω ανατριχιαζω στην σκεψη και μονο. Τα βαθια νερα με τρομαζουν πολύ.
Λυνουμε  το καγιακ που ειναι δεμενο πισω απο την πρυμνη και το κατεβαζουμε στην θαλασσα. Ο Γιωργος δενει στο βιτζιρελλο την ακρη του επιπλεοντος πορτοκαλι  σχοινιου και το πεταει στο νερο “για να εχω καπου να κρατηθω σε περιπτωση αναγκης”.  Του δινω την μασκα με τον αναπνευστηρα. Σκεφτομαι αυτα που διαβαζα στο βιβλιο πριν λιγο για καρχαριες και κροκοδειλους στον Παναμα και η καρδια μου σφιγγεται.
-“Μηπως βαλουμε την GoPro στο νερο αντι για σενα;” προτεινω με παγωμενο χαμογελο στα χειλη
-” Εχε το νου σου, μπαινω” λεει και βουτα. Κοιταζω το ρολοι μου μα ο χρονος σαν να σταματησε και  ο δευτερολεπτοδεικτης  ξεχναει να κουνηθει. Ο καλος μου πιανεται για λιγο στην σκαλιτσα και μετα κανει βουτια απο κατω. Υστερα αρχιζει να κολυμπα κατα μηκος του σκαφους. Εχω λαχταρησει και δαγκωνω τα χειλη μου . Μετα απο λιγο επιστρεφει, πιανεται απο την σκαλα και βγαινει απο το νερο.
-” Τι ειδες?”ρωταω με αγωνια
– “Δεν ειδα τιποτα, δεν ειδα  να εχει γινει ζημια. Ακουσα ομως τρια χτυπηματα  οταν περασε ο κορμος, πρεπει να δουμε αν και η μηχανη ειναι ενταξει. Θα κατεβω κατω να ανοιξω για να βλεπω τον αξονα. Να βαλεις μπρος την μηχανη μολις σου πω”
Μου δινει το συνθημα και γυρναω το κλειδι. Η μηχανη παιρνει μπρος και κραταω την ανασα μου μεχρι να δω  το νερο της να βγαινει κανονικα απ τα δεξια.  Ο Γιωργος ερχεται εξω
-” Ολα φαινονται ενταξει. Φτηνα την γλυτωσαμε!”Μπορουσαμε να εχουμε παθει μεγαλη ζημια.
15.00 Με την μηχανη σε χαμηλες στροφες και τα ματια μας ορθανοιχτα προχωραμε προς τα San Blas-Guna Yala που διακρινονται ηδη χαμηλα στον οριζοντα, μελετωντας παραλληλα τους χαρτες και τις αεροφωτογραφιες του καταπληκτικου εν τελει βιβλιου Panama Crossing Guide. Ο καπετανιος κατεβαζει την σημαια της Κολομβιας και κανει επαρση σημαιας Παναμα – μαζι με την κιτρινη σημαια Q- flag!! Ζουμε μεγαλες στιγμες…
Ο Γιωργος εχει καταληξει να παμε αποψε στα West Hollandes σ’ενα αγκυροβολιο που ονομαζεται Swimming Pool!
16.00 Εχω ανεβει με τα σκαλοπατια στο καταρτι ως τον πρωτο σταυρο και κανω eyeball navigation οπως λεγεται, κατευθυνοντας τον καπετανιο στο στενο περασμα αναμεσα στους υφαλους.
Το τοπιο ειναι συγκλονιστικο, ο παραδεισος επι της γης πραγματικα. Φουνταρουμε την αγκυρα σε διαφανα τυρκουαζ νερα  αναμεσα στα  νησακια Banedup, Kalugirdup, BBQ island, Ogopirriadup, Quinquindup . Ολα τους μικρα καταφυτα με ψηλολιγνους φοινικες. Η ομορφια μας κοβει την ανασα.
Διπλα μας περναει μια παραδοσιακη βαρκα των ινδιανων Gunad  (ενας κορμος σκαμενος βαθια αλλα  με μηχανη εξωλεμβια) και οι επιβατες συζητουν δυνατα! Φαινεται να ψαρευουν με συρτη. Ζει στον Παραδεισο αυτη η φυλη, τωρα το βλεπω ιδιοις ομασι..
Αχ Φιλιζακι μου, αχ καπετανιε μου! Που με φερατε παλι….