31 Ιανουαρίου,09.00 – 1η Φεβρουαριου 09.00
St Bart’s to Colombia 780 NM
Η πρώτη ημέρα του πέρασματος για Santa Marta ήταν πολύ γεμάτη όπως ηταν αναμενομενο. Ξεκινήσαμε την προετοιμασία στις 05.00, με δοκιμες στο δορυφορικο τηλέφωνο Iridium, μαγείρεμα ενα πρωτο γεύμα – λαχταριστες πατάτες με μουστάρδα, λεμόνι και δενδρολιβανο, ξεφουσκωμα και αποθηκευση του zodiac , ταχτοποιηση. Το πιο σημαντικό, και ηταν να τοποθετησουμε τα υπολοιπα κομματια μέρη της Hydrovane αφου σήμερα, θα την δοκιμάσουμε για πρώτη φορά! Η hydrovane – “το αυτοκίνητο”, όπως την αποκαλει ο Γιώργος λόγω του κοστους της, είναι ο νέος μας αυτοματος πιλοτος, που λειτουργει με τον ανεμο, μια εναλλακτική του ηλεκτρονικου auto pilot Raytheon, με το ψευδώνυμο Otto, ποιος είναι πεινασμένος για ηλεκτρική ενέργεια.

Το δελτιο καιρού προβλέπει σημερα 15-20 kts του ανέμου και πολλη βροχή και τα σύννεφα ξεκίνησαν νωρίς με μια ισχυρή λαίλαπα, ενα δυνατο μπουρινι πριν την αναχώρηση ισα για να μας καθυστερήσει περισσοτερο
09.30 Βιραρουμε την Άγκυρα και ο Γιωργος φυσαει την μπουρου, αποχαιρετωντας το υπέροχο St Bart’s και μας τους φίλους μας. Ο άνεμος μας ερχεται απο τις 150 μοίρες και ανοιγουμε την τζενοα.
Ο Γιώργος κανει δοκιμές στην Hydrovane για να εξοικειωθει και μετά από λίγο την ρυθμιζει άψογα- είναι τόσο εντυπωσιακα γρήγορος! Το όμορφο κόκκινο πτερύγιο της κινειται, στριβει και γερνει με χαρη, τιμονευοντας το Φιλιζι ακουραστα. Καταπληκτικη εφεύρεση!
Τα κύματα ολο και μεγαλωνουν όσο πλησιαζουμε προς την Saba και ευτυχως αντιθετα απο την πρόγνωση, ο ήλιος λαμπει κι ο ουρανός είναι καταγαλανος εκτός από λίγα αφράτα συννεφακια. Δεκάδες χελιδονόψαρα κανουν άλματα σαν ασημένια βελάκια πάνω από τα κύματα ειναι δηλαδη μια τυπικη μέρα στην Καραϊβική θάλασσα.
11.30 Προσπαθω να επισκευασω του σχίσμενο κάλυμμα του μεγαλου παραθυρου της πλωριας καμπίνα με ανθεκτικό στις UV ακτινες νήμα.
– “Να σου θυμισω, υπάρχει διαρροή σ´αυτο το παραθυρο και πρεπει να απλωσεις μια πετσετα στο κρεββατι μας, να μην βραχει το στρωμα.”λεει ο Γιώργος και τοτε μου ερχεται μια εντελως Μαγκαιβερ ιδεα: να βαλω κατω απο το υφασματινο καλυμα ενα κομματι απο διαφανο βινυλιο (σ.σ. ο Μαγκαιβερ ήταν ο ηρωας μιας τηλεοπτικης σειρας, που μπορούσε να αυτοσχεδιάσει λύσεις και κόλπα από … το μηδέν και ήρωας των νεανικων μου χρονων!!). Το ετοιμαζω, τοποθετώ αλλο ενα κομματι σε καποιο άλλο παράθυρο που σταζει. Μακαρι να πιασει το κολπο! Μετά από αυτό, βάζουμε προστατευτική σωληνα στα ρελια εκει όπου εχουν επαφή με τις σκοτες της τζενοας και τελειωνουμε τις δουλειες.
14.30 Ετοιμαζω μια μεγάλη σαλάτα για συνοδεια στις πατατες φουρνου. Τρωμε το μεσημεριανό μας καθως περιπλεουμε την Saba, το δυσπροσιτο, ηφαιστειακο νησι με τις αποτομες πλαγιες, που η κορυφη του το είναι πάντα κρυμμένη παντοτε κατω απ´ένα σύννεφο. Την Saba δεν την επισκευτηκαμε ποτε, καθως δεν εχει ασφαλες αγκυροβολιο.
19.00 Μετά  το ηλιοβασίλεμα ο ουρανος γεμισε με συννεφα βαρια, φορτωμένα με ανεμο και βροχή. Ο ανεμος δυναμωσε και σφυριζοντας γυρω απο τα ξαρτια μας και η ταχύτητα μας ανέβηκε στα 8,5 kts, παρ´ολο που εχουμε παρει δυο μουδες στο πανι. Φερνω γρηγορα τις νιτσεραδες μας, ισα που προλαβα πριν ξεσπασει η καταρρακτώδης βροχη. Ξέχασα να ελέγξω αν το τέχνασμα του Μαγκαιβερ δουλεψε. Ομως θα ξαναβρεθει ευκαιρια, η βροχή είναι μια καθημερινη βεβαιότητα στους τροπικους.
1η Φεβρουαρίου
00.00 Κάνω την βαρδια μου φορωντας παντα την νιτσεραδα, που ειναι ακομα νωπη. Ο Γιώργος κοιμάται εδώ στο κοκπιτ, μα ξυπναει κάθε 15 λεπτά και ρωτα πώς τα παω. Το σουελ είναι πολυ μεγαλο, το κουνημα δυνατο και απο, και κρατιεμαι σφιχτα παντα για να σταθω. Ευτυχως που καναμε …εξασκηση στο δυνατο κουνημα, ολες τις μερες που ημασταν αγκυροβολημενοι στην Gustavia.
Είμαι κουρασμένη και τα μάτια μου κλεινουν. Ειναι αστείο: περναμε τον μισό χρόνο προσπαθώντας να κρατηθουμε ξυπνιοι και τον αλλο μισο προσπαθωντας να αποκοιμηθουμε. Το μικρο σαν φετουλα λεμόνι φεγγαρι εδυσε νωρίς απόψε και ο ουρανό ειναι σπαρμενος απο μυριάδες αστέρια. Προς την Ανατολή, το δυνατο φως του Δία ζωγραφιζει μια ασημένια γραμμή πανω στο μαύρο βελούδο της επιφάνεια της θάλασσας.
03.00 Τα κύματα ειναι μεγάλα, πραγματικά μεγάλα και σπαζουν τοσο κοντα μας που νιωθω το σπρευ τους στο πρόσωπό μου. Τα κυματα μας ακολουθούν, μας κυνηγούν, έρχονται ολο και πιο κοντα, πανηψηλα και απειλητικα ωσπου το Φιλιζι γερνει με χαρη και αυτα βουτουν κατω απο την καρενα του. Τα κυματα σπαζουν γυρω, σκορπωντας φυσαλίδες πλουσιες σε ζωοπλαγκτον , που λάμπουν , σαν μυρια διαμάντια. Γυρνω το βλεμμα μου στην πρύμνη και τα χανω για μια ακόμη φορά από τις φωσφορισμους, απο τις φωτεινες εκρηξεις και λαμπερες μπαλες απο νερο, το φωτεινο μονοματι που χαραζει το Φιλιζι πανω στην σκοτεινη θαλασσα. Παιρνω μια ανάσα νιωθω βαθιά αίσθηση ευγνωμοσυνης. Ο δεικτης του βυθομετρου παιρνει ζωη ι : 6,5m … 6,0 M … 5,0 M …
– “Ποιος εισαι? ” ρωτώ δυνατά. Καποιο ψάρι πρέπει να είναι κάτω από τα υφαλα. Η μηπως ένα κοπαδι ; Σε τουτο το μοναχικο ταξίδι μεσα στο σκοταδι, είναι ωραίο να έχω κάποιον να μιλήσω …
04.00 Ανέμος από 170 μοίρες, η ταχύτητα του ανέμου 27kts κύματα 2-2.5 Περαςαμε την νυχτα σαν να βρισκομασταν σε λουνα παρκ, δεμενοι με ιμαντες ασφαλειας πλεοντας πανω σε με μεγάλα κοφτα κύματα που εκαναν το σκαφος να ταλαντευεται βίαια. πίσω από την πρύμνη, Το υγρα βουνά ολο και μεγαλωνουν και ετσι οπως μερικα χτυπουν την πρυμνη αναρωτιεμαι αν θα μπει καποιο μεσα στο Φιλιζι. Ο Γιώργος ξυπνα καθεται στην θεση του καπετανιου και ξεκινά την βαρδια του.
– “Ενα πουλί!” λεει ξαφνικά. Μεσα στο σκοτάδι της νύχτας, ενα πουλί πετα απο πάνω κανει εναν κυκλο και προσγειωνεται πανω στην ματσα. Καταλαβαινουμε πως ηρθε για να ξεκουραστει και το παρατηρούμε διακριτικα, προσπαθωντας να μην το τρομάξουμε. κοιμόμαστε στον στροφή.
Ξαπλωνω στο κοκπιτ και ειμαι τοσο κουρασμενη που με παιρνει ο υπνος με το που ακουμπαω το κεφαλι στο μαξιλαρι.
06.00 Ξυπναω απο θαλασσινο σπρευ στο πρόσωπό μου
– “Συγνώμη , ήταν ενα παράξενο κύμα”, απολογειται ο καλος μου για το μπουγελο. Αρχίζω την αγαπημένη μου βαρδια, αυτη που εχει την Ανατολη τουηλιου και εκεινος κατεβαινει να ξεκουραστει στην πρυμνια καμπίνα. Μολις ο ήλιος σηκωνεται στον ουρανο, δινει ενα φως καταπληκτικό, υπεροχος μπλε ουρανός και φωτεινη μπλε θάλασσα, και νομιζω πως φορω φακούς polarized. Ο ουρανός θυμίζει Αιγαίο πέλαγος το καλοκαίρι.
08.00 Το Φιλιζι συνεχιζει να κουνιεται δεξια- αριστερά και εγω παιρνοντας μια απερίγραπτη σταση σώματος για να μην πεσω κατω -τυπου βεντούζα πάνω στο ψυγείο, προετοιμάζω το πρωινό, γιαούρτι ΦΑΓΕ (!!) με φρεσκοκομενο, ζουμερο μάνγκο, αμύγδαλα και μέλι από τα Χανιά. Μετα γράφω LOG (day1) και στελνω το κείμενο με το Iridium στον Σταμάτη, τον web designer που έφτιαξε το blog μας για να το δημοσιευσει..