Sailing rom Galapagos to Marquesas
DAY 4 ​(21/6/17)
8.00 02°34S 96°40W Πορεία COG 255°, full ιστιοφορία και ρεύμα ευνοικό 0,8 ΝΜ. Ο καιρός είναι υπέροχος με άνεμο SE 10. Ο Γιώργος κάνει τον πρωινό έλεγχο και μαζεύει 7-8 καλαμαράκια , κοκκαλωμένα πάνω απ’το κατάστρωμα.
12.30 Σήμερα ο καπετάνιος έκανε την πρώτη του μέτρηση – noon sight – με τον καινούργιο εξάντα και ήταν ολόσωστος! Ξεκίνησε τις μετρήσεις στις 11.16 για να υπολογίσει την ώρα του local moon και χρειάστηκε να “κατεβάσει τον ήλιο” όπως λένε 13 φορές, μέχρι να βρει οτι το local noon εδώ που βρισκόμαστε είναι στις 18,24 UTC.
-«Ελα να σου δείξω. Γνωρίζοντας την ώρα του τοπικού μεσημεριού σε σχέση με την ώρα UTC (1ος μεσημβρινός – ώρα Greenwich – γεωγραφικό μήκος 0°) βρίσκουμε αμέσως το γεωγραφικό μας μήκος. Η ώρα αυτή την στιγμή είναι 18,24-12,00 (local noon) =6,24, δηλαδή απέχουμε 6 ώρες και 24 λεπτά από το Greenwich. Και εφόσον ο ήλιος διανύει 15° την ώρα και εμείς βρισκόμαστε στον ισημερινό, το γεωγραφικό μας μήκος είναι 96°»
Μου δίνει τον εξάντα και μου δείχνει πως «κατεβάζουμε τον ήλιο». Μετά το φαγητό θα το μελετήσω και εγώ.
13.00 Ετοιμάζουμε το μεσημεριανό φτιάχνοντας ποπ κορν (!!!) για να το βάλουμε στην χορτόσουπά μας (από κουτί). Το κόλπο σούπα με ποπ κορν το είδαμε στα εστιατόρια των Γκαλάπαγκος μα δεν το έτυχε να το δοκιμάσουμε. Σήμερα κάνουμε την πρώτη δοκιμή και το μόνο που έχω να πώ είναι ΤΕΛΕΙΟ, παιχνίδι και φαγητό μαζί.
14.00 Ο καλός μου πάει στην πλωριά καμπίνα να κοιμηθεί και μένω βάρδια με το φυλλάδιο οδηγιών του εξάντα. Είναι εκπληκτικό πόση συμπυκνωμένη γνώση υπάρχει σε αυτό το εργαλείο και πόσο αίμα έχει χυθεί, πόσα καράβια έχουν χαθεί, μέχρι αυτή η γνώση να αποκτηθεί. Και δεν είναι τυχαίο πως η Αγγλία, η χώρα που βρήκε πρώτη το μυστικό του Γεωγραφικού Μήκους έγινε θαλασσοκράτειρα.
16.00 Πλέουμε με 5,5 kts, ευνοικό ρεύμα 1 kts, ο άνεμος έχει πέσει στα 9 kts από τις 120°S. Το plotter γράφει πως μένουν 2.528 ΝΜ ώς την Hiva Oa. Κοπάδια χελιδονόψαρα πηδούν πάνω από γαλανά νερά του ωκεανού. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλώνται πάνω στην επιφάνεια του νερού και η λάμψη με τυφλώνει. Ο άνεμος σπάει ακόμα περισσότερο, η Hydrovane χάνει τον έλεγχο και το Φιλίζι ορτσάρει. Ξεκλειδώνω το τιμόνι και ποδίζω. Για την επόμενη ώρα τιμονεύω με οδηγό μου τον ήλιο, προσπαθώντας να νιώσω την κατεύθυνση του ανέμου στο πρόσωπό μου και κοιτάζοντας ελάχιστα την πυξίδα.
18.00 Το πλήρωμα πεινάει τρομερά και ακόμη περισσότερο σήμερα, που το μενού είναι μακαρονάδα με κιμά σόγιας, μια γεύση πολύ κοντινή με την γνήσια bolognese. Ό ήλιος έχει δύσει και είναι πια σκοτεινά. Ο Γιώργος ανάβει το κόκκινο ηλιακό φωτάκι και στρώνει τραπέζι με τα αντιολισθητικά σουπλά. Η απόλαυση από το αγαπημένο φαγητό είναι μεγάλη και τρώμε και οι δύο δεύτερο πιάτο. ΄Αλλωστε, ασθενείς και οδοιπόροι αμαρτίαν ουκ έχουν.
20.00 Έχει σκοτεινιάζει για τα καλά και η χθεσινή τεράστια λάμψη στην κατεύθυνση της Δύσης, έχει αντικατασταθεί από πολλές πηγές λαμπρού φωτός.
-«Πλοία» λέει ο Γιώργος.
-«Ψαράδικα, ίσως?» απαντώ
Το θέαμα είναι εξωπραγματικό και λίγο τρομακτικό, αυτή η συγκλονιστική φωταψία στην μέση του Ωκεανού. Ενα από τα φώτα, αρχίζει να ξεχωρίζει πάνω από τα κύματα. Παίρνω τα κυάλια.
-«Πλοίο. Να ανάψουμε το ραντάρ»
Ούτε στο ραντάρ ούτε στο AIS φαίνεται κάτι – ίσως φταίει το οτι οι κεραίες μας βρίσκονται πάνω στην κολώνα και όχι στο κατάρτι. Θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε πιο κοντά. Στις 21.30 πέφτω να κοιμηθώ στο sleeping bag
Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017
00.00 Ανοίγω τα μάτια απ’ τον ύπνο και τυφλώνομαι από το φως. Ένα από τα πλοία είναι πολύ κοντά. Το βλέπω στο AIS, στα 2 μίλια, όνομα HAIFENG, τύπος vessel fishing, 154 μέτρα μήκος. Είναι εκτυφλωτικά φωτισμένο και αναρρωτιόμαστε γιατί. Ο καλός μου πέφτει να κοιμηθεί. Η πλεύση είναι ήσυχη, πάμε με 5,5 kts και το κύμα είναι γλυκό. Περνάω την βάρδια μου ως τις 3πμ παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας. Κάπου – κάπου ρίχνω μια κλεφτή ματιά με αποστροφή στα κατάφωτα ψαράδικα. Μόνο η μουσική μπορεί να γαληνέψει την ταραχή που μου προκαλεί η θέα τους.
05.00 Ξυπνώ μετά από δίωρο ύπνο. Ο Γιώργος βρήκε ένα χελιδονόψαρο κάτω, δίπλα στην κουζίνα και μου το έβγαλε φωτογραφία! Θυμάμαι τον Rene και την Cheryl που μας διηγήθηκαν πως όταν έκαναν το πέρασμά του Ειρηνικού, κοιμόντουσαν στην καμπίνα με το χατς ανοιχτό και μια νύχτα, μπήκε μέσα και έπεσε πάνω τους ένα χελιδονόψαρο!! Τρελλά πράγματα! Ξαναβρήκαμε το ευνοικό ρεύμα 0,5 ! Πλέουμε ανάμεσα σε περίπου 24 κατάφωτα πλοία! Στην οθόνη του AIS μπορούμε να δούμε τα ονόματα των περισσότερων, με τον χαρακτηρισμό «vessel fishing»:
HUA YING, HUA YIN, JIN HAI 758, JIN HAI711, JING HAI YANG1…
Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες μιας μαζικής γεννοκτονίας ψαριών και ανατριχιάζω ολόκληρη. Λευκά υπέρλαμπρα φώτα φωτίζουν τα ψαράδικα και σκοτεινιάζουν τον ωκεανό και την καρδιά μας. Θέλω να φύγουμε μακριά, όσο πιο μακριά γίνεται από αυτή την φρίκη. Αυτή την φρίκη που φέρνει φτηνές κονσέρβες στα super market του πλανήτη
06.00 Πρωινή βάρδια και ξημερώνει μια μέρα συννεφιασμένη. Είμαστε ακόμα τριγυρισμένοι από τα ψαράδικα και ένα έρχεται κατά πάνω μας. Συμβουλεύομαι το AIS, το σκάφος κινείται με 8 kts και φαίνεται πως θα περάσει μπροστά μας σε απόσταση μισού μιλίου. Πλησιάζουμε. Για καλό και για κακό δίνω μερικές μοίρες στον κάπτεν Stubby (η Hydrovane ) και στρίβουμε δεξιά, για να μην έχει ο καπετάνιος του αμφιβολίες. Δυο δευτερόλεπτα μετά στρίβει και το ψαράδικο δεξιά! Ωχ! Ξεκλειδώνω γρήγορα το τιμόνι του σκάφους, το παίρνω στα χέρια και στρίβω αριστερά. Το ψαράδικο πλησιάζει. Ο Γιώργος νιώθει το απότομο στρίψιμο και ανοίγει τα μάτια του.
-«Κοίτα!» λέω και του δείχνω το σκάφος. Το ψαράδικο έχει ακόμα τα φώτα του αναμένα. Το πλοίο έτσι όπως περνάει δίπλα μας άσχημο, τεράστιο, φωτισμένο σαν πλατεία σε πανηγύρι και με το σκαρί του κατασκουριασμένο, μοιάζει σαν εικόνα από εφιάλτη. Πίσω στην πρύμνη του ανεμίζει η κόκκινη σημαία της Κίνας.
-«Να είναι άραγε τόσο χάλια όλα τα πλοία του «Κινέζικου στόλου?» αναρρωτιέται ο καπετάνιος μου…
08.00 02°54S 98°45 W Διανύσαμε 127ΝΜ μέσα στο 4ο εικοσιτετράωρο
Ωρες ύπνου Καρίνα 2,20’+2,00’+1,00=5,20’ Γιώργος 3,00+3,00’+0,45=6,45
DAY 5 ​​(22/6/17)
08.00 Όμορφη μέρα με γαλανό ουρανό και ήλιο. Πλέουμε με φουλ ιστιοφορία , άνεμο SSE 18 kts και η ταχύτητά μας ανεβαίνει! Γράφω ημερολόγιο με το laptop έξω στο cockpit. Μαγεία. Ο Γιώργος παίρνει ξανά noon site με τον εξάντα. Θέλω να το μάθω και εγώ. Μόλις βρω χρόνο…
13.40 Τρώμε για μεσημεριανό τα υπόλοιπα μακαρόνια και κοιμόμαστε εναλλάξ στην καμπίνα.
15.30 Κακώς πίστευα πως όταν θα βγούμε στον Ειρηνικό Ωκεανό θα περάσουν μέρες για να δούμε πλοίο, όπως έγινε πριν δυο χρόνια στο πέρασμα του Ατλαντικού. Γύρω μας βρίσκονται ακόμη δεκαέξι (16!!!) ψαράδικα. Κατεβαίνω και πέρνω την Nikon του Γιώργου με τον τηλεφακό. Βγάζω φωτογραφίες το ψαράδικο κοντά μας. Είναι και αυτό σε άθλια κατάσταση, όπως και τα προηγούμενα που είδαμε. Φαντάζομαι πως αντίστοιχες θα είναι και οι συνθήκες υγιεινής πάνω στο πλοίο. Φρίκη. Διαβάζω το φυλλάδιο του εξάντα. Είναι πραγματικά συναρπαστικό.
19.00 Με το που δύει ο ήλιος και σκοτεινιάζει, τα φώτα των ψαράδικων ανάβουν, μολύνοντας τον ορίζοντά μας με την φωταψία τους. Βρισκόμαστε δυστυχώς και πάλι ανάμεσά τους. Τί να κάνει κανείς? Πορεύεται όπως μπορεί. Ψήνουμε μεξικάνικες tortillas με τυρί και ντομάτα για dinner και βάζουμε να δούμε μια ταινία στο laptop όμως είναι αδύνατο να παρακολουθήσουμε και κάθε λίγο βγαίνουμε έξω, χωρίς πραγματικό λόγο, να δούμε τί γίνεται. Είναι τόσο πιο όμορφο να κοιτάμε την θάλασσα από τη όποια ταινία…
21.00 Εχουμε πέσει σε αντίθετο ρεύμα σχεδόν μισό μίλι με αποτέλεσμα η θάλασσα να είναι αναστατωμένη με άτσαλο κύμα και άσχημο κούνημα. Ο άνεμος κρατά, ευτυχώς.
22.00 Το αντίθετο ρεύμα χάθηκε και η πλεύση έστρωσε. Ταξιδεύουμε με 6,0 – 6,5 kts και τον άνεμογύρω στα 15 kts από τις 120°, δευτερόπριμα. Ο καπετάν Γιώργος ξεκουράζεται και περνάω όλη την βάρδια παίζοντας κιθάρα. Έχω πιάσει καινούργιο θέμα, τραγουδώ κάποια κομμάτια από τον Σταυρό του Νότου, μια πρόκληση και μεγάλη άσκηση για την μνήμη – όσοι γνωρίζουν τα τραγούδια καταλαβαίνουν τί εννοώ.
Παρασκευή 23 Ιουνίου, 2017
03.20 Κοιμάμαι και νιώθω τον Γιώργο να με σκουντά και ψιχάλες στο πρόσωπό μου. Σηκώνουμε το spray hood για να μην γίνουμε μούσκεμα. Ο άνεμος δυναμώνει στα 20 kts και παίρνουμε μια μούδα στην μαίστρα.. Ψαράδικα πολλά γύρω μας ακόμη, μα τα περισσότερα τα έχουμε προσπεράσει. Μπροστά μας βρίσκεται ένας ωκεανός ήσυχος, σκοτεινός, έτσι όπως θα’ πρέπε να είναι δηλαδή, τις νύχτες χωρίς φεγγάρι.
Το μπουρίνι ξεσπά και σε λίγο οι συνθήκες ησυχάζουν και πάλι. Ο Γιώργος ξεμουδάρει Ανεβαίνω στο κάθισμα να κοιτάξω τα πανιά και βλέπω κάτι να κρέμεται από την βάση του πανιού. Ο Γιώργος πάει μπροστά να ελέγξει από κοντά
-«Έσπασε το clevis pin”, λέει. Σκέφτομαι την μεγάλη επισκευή που κάναμε στο furling στην Martinique. Ευτυχώς έχει σπάσει μόνο ο γάτζος του pin και όχι ολόκληρο το σίδερο, ο γάτζος που κρατάει την μαίστρα κάτω στην βάση του furling. Αυτό όμως σημαίνει οτι δεν μπορούμε να μουδάρουμε, να μικρύνουμε το πανί εάν ο άνεμος δυναμώσει. Ο ουρανός είναι βαρύς, από σύννεφα, η μαίστρα είναι τώρα όλη ανοιχτή. Ο καπετάνιος δένει το πανί με ένα σχοινί πάνω στην μάτσα για να μην ανέβει.
-«Θα περιμένουμε το πρώτο φώς για να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε. Ας ελπίσουμε να μην έχουμε άλλο μπουρίνι» λέει.
Αλλά μπουρίνια ήρθαν. Αναγκαστήκαμε να μαζέψουμε εντελώς την genoa, μείναμε με την μαίστρα και όταν ο άνεμος δυνάμωνε πολύ ποδίζαμε (πηγαίναμε πιο πρίμα).
06.00 Ο Moitessier λέει πως «άν την βγάλεις μέχρι το ξημέρωμα, το πιο πιθανό είναι πως θα τα καταφέρεις». Με το πρώτο φώς ο Γιώργος πηγαίνει στο κατάρτι και ανοίγει το άλμπουρο. Πρέπει για να βρούμε λύση να στερεώσουμε το πανί. Κάναμε μια πατέντα και δέσαμε την μαίστρα μέ το furling για να μπορέσουμε να την μουδάρουμε. Βάζω την μανέλα στο βιτζιρέλλο για να πάρουμε δυο μούδες. Για λίγα δευτερόλεπτα κρατάω την αναπνοή μου
-“Μακάρι να πιάσει το κόλπο…” λέω και ξεκινάω να μαζεύω. Το πανί τυλίγεται και μπαίνει αργά μέσα στο κατάρτι. Αναστενάζουμε και οι δυο με ανακούφιση.
-“Ας ελπίσουμε να κρατήσει, για τα επόμενα 2.300 μίλια” λέει ο καλός μου.
Τώρα το πανί είναι αρκετά μικρό και μπορούμε να το αφήσουμε σε αυτό το μέγεθος, κι όταν ο άνεμος αλλάζει να αυξομειώνουμε την τζένοα. Πιστεύουμε οτι, για το δεύτερο μισό του ταξιδιού, ο καιρός θα γυρίσει πρίμα και τότε μπορούμε ίσως να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά το working jib για πλεύση πεταλούδα μαζί με την genoa και να μαζέψουμε την μαίστρα εντελώς.
Ξημερώνει μια πολύ συννεφιασμένη μέρα, ο ήλιος άφαντος. Το Φιλίζι πλέει απαλά πάνω στα κύματα. Ο καπετάνιος ξανακλείνει το άνοιγμα στο κατάρτι, ενώ εγώ μαζεύω καλαμάρια και χελιδονόψαρα από το κατάστρωμα- πρώτη φορά τόσα πολλά.
08.00 03°16S 100°53W Διανύσαμε 131 ΝΜ μέσα στο 5ο εικοσιτετράωρο, παρ’ όλα τα προβλήματα.
Ώρες ύπνου Καρίνα 1,45’+3,00’+1,00=5,45 Γιώργος 1,30’+1,45’+0,45’=4,00’
DAY 6
13.00 Είμαι κάτω στην κουζίνα και ετοιμάζω φαγητό, πέννες με κρέμα και μανιτάρια. Ο καπετάνιος είναι έξω στο κόκπιτ και επισκευάζει ένα σίδερο του spray hood που έσπασε την ώρα του χθεσινοβραδυνού μπουρινιού. Ξαφνικά ακούω φωνή
-«Αμάν! Καρίνα! Φάλαινα!»
Τρέχω αμέσως έξω και βλέπω στα πέντε μέτρα δίπλα μας ένα πτερύγιο ένα μέτρο ύψος και αμέσως το κεφάλι και τα μάτια μιας τεράστιας φάλαινας pilot whale. Στροβιλίζεται αργά μέσα στο νερό και γύρω της αφρίζει ένα καφέ υγρό. Κοιτάζουμε και οι δυο το κήτος σαν χαμένοι. Το Φιλίζι προχωρά γρήγορα και παρακολουθούμε την καφέ κοιλίδα νερού, την φάλαινα που στριφογυρνά κάνοντας την θάλασσα να αφρίζει ώσπου χάνεται στα κύματα. Κοιταζόμαστε σαν να ξυπνήσαμε σοκαρισμένοι από το θέαμα. Αναρρωτιόμαστε τί ήταν το καφέ υγρό. Μήπως η φάλαινα ήταν άρρωστη? Μπορεί άραγε να γεννούσε? Τί συνέβει. Τρέχω να βγάλω τα ζυμαρικά από την φωτιά ενώ ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. Καημένη φάλαινα, μακάρι να μην ήταν άρρωστη….
14.00 Συνεχίζουμε με την genoa όλη και την μουδαρισμένη μαίστρα πλεύση με άνεμο SE 10 kts και μικρό ευνοικό ρεύμα 0,3kts. Απομένουν ακόμα 2.270 ΝΜ για την Hiva Oa. Κοιμάμαι μια ώρα στην καμπίνα και μετά πάω για βάρδια. Σειρά του καπετάν Γιώργου να ξεκουραστεί. Διαβάζω το φυλλάδιο του εξάντα. Νομίζω πως είμαι έτοιμη να πάρω το πρώτο μου στίγμα, αύριο.
17.00 Ο άνεμος φόρτωσε καλά και γύρισε από τις 90°. Πετάμε με 7 kts με μούδα στην τζένοα. Δυο storm petrels πετούν γύρω από το Φιλίζι και στο πέρασμά μας τα χελιδονόψαρα σηκώνονται κοπαδιαστά σε πτήσεις πάνω από το νερό. Τα κύματα σηκώνονται και κάνουν κορυφές που γίνονται διάφανες γαλανές πριν σπάσουν αφρίζοντας. Τα σύννεφα αραιώνουν, ο ορίζοντας ξανοίγει και στο βάθος στην δύση βλέπω ουρανό γαλανό. Κάνω ένα γύρω με το βλέμμα στις 360° ουρανού και θάλασσας. Πόση ομορφιά έχει αυτός ο απέραντος γαλάζιος πόντος?
20.00 Ο καλός μου, που ήταν άυπνος όλη νύχτα επιτέλους αποκοιμιέται δίπλα μου εδώ στο κόκπιτ. Τα κατάφερα και τον αποκοίμησα με την κιθάρα μου, το τραγούδι μου είναι το καλύτερό του νανούρισμα. Δεν είμαι σίγουρη άν αυτό είναι καλό για μένα βέβαια. Έχουμε ρεύμα 1 κόμβο και ταξιδεύουμε με 5,5. Παίζω κιθάρα, η θάλασσα γουργουρίζει κάτω από το Φιλίζι. Τραγουδάω με την καρδιά μου και κοιτάζω τον καπετάνιο που κοιμάται μέσα στο sleeping bag. Σκύβω πίσω, σηκώνω το κάλυμα του VHF και κοιτάζω τις συντεταγμένες 03°30S 102°37W. Να θυμάμαι. Να θυμάμαι οτι σε αυτό το σημείο του πλανήτη ένιωσα πραγματική ευτυχία.
Σάββατο 24 Ιουνίου 17
00.00 Ο Γιώργος ανοίγει τα μάτια, «Όλα καλά μωρό μου», τινάζει τον ύπνο από πάνω του και κατεβαίνει να φορέσει τον εξοπλισμό του. Έρχεται στο τιμόνι «Πήγαινε να ξαπλώσεις» Μπαίνω στο sleeping bag και κοιμάμαι αμέσως.
02.30 Πολύ δύσκολα βγήκα από τον ζεστό υπνόσακο. Η μηχανή του σκάφους αναμένη. Η θάλασσα έχει πέσει κάπως.
-«Κοίτα …» λέει ο Γιώργος χαμογελαστός. Σηκώνω το βλέμμα. Όνειρο, έχει ανάψει το mini projector και κάνει προβολή πάνω στην μαίστρα!!!
-«Τέλεια! Πόσα χρόνια το κουβεντιάζουμε…» Η εικόνα είναι τέλεια, ακόμη και ο ήχος ακούγεται καλά, παρ’όλο που η μηχανή του σκάφους δουλεύει.
-«Έκανα μια δοκιμή για να δω πως στήνεται. Μια νύχτα με καλύτερες συνθήκες θα δούμε θερινό σινεμά» λέει ο καλός μου και τα μαζεύει.
03.20 Ο Γιώργος ξαπλώνει και μένω για βάρδια. Το ευνοικό ρεύμα έχει δυναμώσει, το ταχύμετρο δείχνει Boat Speed 4,9kts και ταχύτητα SOG 6,0 kts (boat speed=ταχύτητα πάνω στο νερό, μετριέται από ένα προπελάκι κάτω από το σκάφος – SOG = ταχύτητα speed over ground, μετριέται από GPS). Χαίρομαι που η ταχύτητά μας αυξήθηκε γιατί είχαμε πολύ αργή πλεύση όλο το απόγευμα. Όχι ότι βιαζόμαστε. Ταξιδεύουμε πάνω στην πορεία μας, στις 260°. Το βυθόμετρο δείχνει οτι έχουμε παρέα, 8μ, 10μ, 7μ. Κρυώνω και κατεβαίνω να φορέσω κάτι ακόμη, καλό είναι το κρύο πάντως, βοηθάει να μένω ξύπνια. Ο ουρανός είναι καθαρός, τον ουράνιο θόλο τον φωτίζουν μυριάδες άστρα, έχω ξαναδεί τόσα πολλά? Βλέπω καθαρά την θάλασσα, τα κύματα, τα απόνερα και τους αφρούς τους που αστράφτουν κατάλευκοι γεμάτοι φωσφωρισμούς από πλαγκτόν, τα πανιά μας το Φιλίζι μας που λικνίζεται. Τόση ομορφιά και εχω δυο μάτια μόνο. Τρώω κουταλιαστό φυστικοβούτυρο. Συνέρχομαι αμέσως.
04.00 Η Αφροδίτη ανατέλει χαμηλά στον ορίζοντα λαμπρή, πορτοκαλί αγαπημένη παρέα της βάρδιας, προάγγελος της ανατολής που δεν αργεί πολύ. Στα δυτικά –βορειοδυτικά αχνοφαίνεται μια λάμψη, ίσως κάποιο πλοίο.
04.45 Ξεμουδάρω την genoa (που την μουδάρισε ο καπετάνιος πριν ξαπλώσει). Ο άνεμος έπεσε στα 12 kts. To current συνεχίζει να βοηθά, 1,3 kts τώρα! Ο καλός μου, ακούει το βιτζιρέλο, ανοίγει τα μάτια του και ρωτά άν είναι όλα καλά και τί ώρα είναι. Τον καθησυχάζω, όλα καλά, μην σηκώνεσαι έχεις ακόμη ένα τέταρτο, του λεω.
-«Δεν το χαρίζω το τέταρτό μου, λέει με νυσταγμένο χαμόγελο και κουκουλώνεται ξανά.
Συννέφιασε πάλι,τα άστρα χάθηκαν, μα σκοτάδι πραγματικό δεν υπάρχει εδώ, το κύματα λάμπουν, και πίσω από το Φιλίζι διαγράφεται μια μακριά φωτεινή ουρά που στραφτοκοπά. Διαγράφεται και ολόκληρος ο ορίζοντας, ολοστρόγγυλος, ορίζει απόλυτα την ζωή μας εδώ, σήμερα. Και εμείς μια κουκιδίτσα πάνω στον πλανήτη.
Η ένταση του ανέμου αυξάνεται ξαφνικά στα 20 kts. Τί είναι? Ένα σύννεφο, ένα καπρίτσιο? Ποδίζω, μουδάρω. Το Φιλίζι γέρνει. Ο Γιώγος δεν αντιδρά, πόσο κουρασμένος είναι, σκέφτομαι και αποφασίζω να μην τον ξυπνήσω για μια ώρα ακόμη. Τρώω μερικές κουταλιές φυστικοβούτυρο ακόμη, για να νικήσω την κούραση, νόστιμο κόλπο και αποτελεσματικό. Το μυαλό μου ταξιδεύει πίσω στην Αθήνα, στους αγαπημένους μου, φίλοι που έχουν σοβαρά προβλήματα μα….Οχι. Οχι εδώ δεν πρέπει να φέρω την Αθήνα και όλα τα ανθρώπινα, εδώ είναι θάλασσα και πρέπει να μείνουμε μόνοι. Τσεκάρω την πυξίδα και το XTE – τον εκπεσμό από την πορεία μας, πρέπει να ποδίσω περισσότερο. Ψάχνω να βρώ αστέρι για σημάδι μου. Ο Σταυρός του Νότου έχει χαθεί προ πολλού. Πιάνω την ουρά του Σκορπιού, που ακόμα δεν έχει δύσει και πορεύομαι.
06.00 Ο άνεμος ξανασπάει και η ταχύτητα πέφτει ξανά, Boat 4,5 SOG 5,5. Ξεμουδάρω και τριμάρω τα πανιά. Ο Γιώργος ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει τον ουρανό που έχει πάρει όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου. Μαγικό ξύπνημα. Σειρά μου τώρα να μπω στον υπνόσακο και κοιμάμαι βαθιά για τρείς ολόκληρες ώρες.
07.00 O άνεμος δυναμώνει, S 16 kts, και μαζί του το current 1,5 kts ευνοικό. Απίθανα γκάζια, 7,5 kts χωρίς θάλασσα
08.00 03°44 S 103°10’W Διανύσαμε 140° ναυτικά μίλια στο 6ο εικοσιτετράωρο
Ωρες ύπνου Καρίνα 1,00’+2,30’+2,15’=5,45 Γιώργος 1,20’+4,00’+2,30’=7,50’