DAY 7  Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ (24/07/2017)  

09.00 03°44 S   103°10’W  Ξύπνημα, ήλιος, σύννεφα άνεμος δυνατός και γρήγορη πλεύση. Ο καπετάνιος έχει συνδέσει το Iridium, έλαβε και έστειλε email  και τώρα μιλάει με τον Anders από το Freja με δορυφορικά sms: μικρός Victor έπιασε χτες το πρώτο του ψάρι, ένα mahi mahi και σήμερα το πρωί έναν τόνο. Τί απίστευτη εμπειρία! Αυτά τα παιδιά, 8, 11 και 14 ετών, περνούν έναν χρόνο μακριά από το σχολείο της πόλης τους και βρίσκονται στο μεγαλύτερο, το απόλυτο σχολείο: κάνουν τον γύρο  του πλανήτη  με τους γονείς τους. Οι Δανοί είναι  θαλασσοπόροι με  παράδοση. Στα Galapagos την περασμένη εβδομάδα, υπήρχαν 3 σκάφη με Δανέζικη σημαία, ένα με αμερικάνικη και ένα, βεβαίως βεβαίως με ελληνική. Γνώρισα και μια ακόμη Δανή, μια εικοσιτριάχρονη κούκλα,   ταξιδεύουν με το φίλο της έχοντας νοικιάσει δυο θέσεις σε ένα ιστιοπλοικό. Το κορίτσι έλεγε πως η γενιά της μεγάλωσε με ήρωες τους πρωταγωνιστές κάποιας δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς, ένα ζευγάρι ιστιοπλόων που  έκαναν τον γύρο του κόσμου μαζί με τα παιδιά τους.
-«Σήμερα η σειρά έχει πρωταγωνιστές τους δυο γιούς του ζευγαριού. Και είναι  κούκλοι. Τα περισσότερα κορίτσια και αγόρια της ηλικίας μου, ονειρεύονται να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι. Εμείς, πήραμε και οι δυο sabatical (άδεια άνευ αποδοχών) από τις δουλειές μας. Μπήκαμε στο Voyage (ένα Bavaria 50 feet) στον Παναμά και είμαστε μέσα συνολικά 10 άτομα, μαζί με τον καπετάνιο…» μου έλεγε  καθώς περπατούσαμε παρέα στο ηφαίστειο Sierra Negra στην Isabela.
Κατεβαίνω στην κουζίνα για να κόψω φρούτα. Καθώς δεν υπήρχε ελεύθερος χώρος στο ψυγείο, τα πορτοκάλια και  τα μανταρίνια που αγοράσαμε από τα Γκαλάπαγκος, τα έχω τυλίξει ένα- ένα μέσα σε χαρτί εφημερίδας  κάπου ξέθαψα μια κινέζικη που άφησε ο Έντυ – και τα τοποθέτησα σε έναν αποθηκευτικό χώρο κάτω από το πάτωμα της κουζίνας, όπου είναι  κάπως πιο δροσερά.  Αυτήν την τεχνική συντήρησης την διάβασα στο βιβλίο του Moitessier, ελπίζω να δουλεύει. Είναι τρομερά δύσκολο να διαχειριστούμε την τεράστια ποσότητα τροφίμων που έχουμε χωρίς απώλειες, χθές είδαμε οτι έληξε η ταραμοσαλάτα, που την φυλούσαμε για το πέρασμα. Νόμιζα πως έληγε 4 Ιουλίου, μα τελικά ήταν 4 Ιουνίου. Τραγική απώλεια.

14.00 Βάρδια και γράφω έξω στο κόκπιτ πίνοντας έναν καφέ decaf. Ο ουρανός είναι σκεπασμένος από σύννεφα όμως  σε κάποια ανοίγματα, φαίνεται τυρκουάζ. Μπροστά υπάρχουν νέφη βαριά, cumulonimbus και το δελτίο έχει δώσει βροχές. Αντιλαμβάνομαι την αλλαγή στον  ήχο του κύματος και σηκώνομαι. Βλέπω στο plotter οτι η κατεύθυνση του ανέμου άλλαξε από τις  90° πλαγιοδρομία στις 60° όρτσα Η ένταση 9 kts. Καπρίτσια. Τριμάρω τα πανιά και εύχομαι να μην ξυπνήσει ο καλός μου. Μετά κάθομαι στο κάθισμα του καπετάνιου και ακούω την θάλασσα. Το Φιλίζι ανεβοκατεβαίνει κύματα και κυματάκια, γέρνει, στρίβει, σερφάρει και το σώμα μου ακολουθεί απόλυτα την κίνησή του, κάπως σαν καβαλάρης του ροντέο σε αργή κίνηση. Ο άνεμος ξαναγυρνάει  από  τις 80   90 μοίρες με  ένταση 12 kts. Οδεύουμε ολοταχώς προς τα βαριά σύννεφα. Τα χελιδονόψαρα πετούν κοπαδιαστά,  να τα τρόμαξε το Φιλίζι άραγε? Καημενάκια. Το πρωί μαζέψαμε μια δεκαρία ψόφια στο κατάστρωμα. Σήμερα καλαμάρια  δεν υπήρχαν, μείναν φαίνεται πίσω, εκεί που ήταν τα ψαράδικα.
18.00 Πίνουμε τσάι, μαλωτήρα από τα Σφακιά της Κρήτης και τρώμε μπισκότα. Μετά πρόγραμμα κιθάρα με φουλ ρεπερτόριο. Αναρρωτιέμαι τί μου έχει συμβεί, νομίζω παίζω καλύτερα από ποτέ. Ίσως απλά μου ταιριάζει ο Πασιφικός Ωκεανός. Για βραδινό ετοιμάζουμε noodles με λαχανικά από λαχανικά κονσέρβα, τα φρέσκα τα φυλάω για σαλάτες. Ταξιδευτές οριτζιναλ
22.00 Βάρδια ζόρικη. Πλέουμε  γρήγορα με φαινομενικό 18-20 kts  άνεμο κάτω από ένα τεράστιο σύννεφο. Αστέρι κανένα στον ουρανό. Μέσα στο σχετικό σκοτάδι τεράστια κύματα σπάζουν γύρω μας σκορπίζοντας σπρευ και αφρό με φωσφωρισμούς. Η ανεμογεννήτρια σφυρίζει μανιασμένα. Αγριεύομαι. Τριμάρω πανιά και κάνω ότι μπορώ να είμαι απασχολημένη και μόλις φτάνουν μεσάνυχτα ξυπνάω τον καπετάνιο και χώνομαι στην ασφαλή θαλπωρή του υπνόσακου. Κανονική στρουθοκάμηλος.
Κυριακή 25 Ιουνίου, 2017.
Ο Γιώργος είναι όρθιος  σε επιφυλακή.  Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύννεφο που φέρνει άνεμο 25-30 kts και σερφάρουμε στα κύματα με ταχύτητα 7,0  8,0 kts για δυο ώρες. Εγώ να πω οτι κοιμάμαι θα ήταν ψέμα. Το σκάφος γέρνει τόσο απότομα που νομίζω πως θα φύγω μες την θάλασσα και ζητάω στον καλό μου να  δέσει από πάνω μου ένα σχοινί ασφαλείας.
-«Και εγώ το σκεφτόμουν», λέει και δένει ένα σχοινί στο ρέλι  και το τραπέζι. Γύρω τα κύματα αφρίζουν και οι φωσφορισμοί τους αστράφτουν σαν χιλιάδες αστέρια. Ο άνεμος μπαίνει μέσα στο sleeping bag, και με παγώνει. Τυλίγομαι σφιχτά, προσπαθώ να του ξεφύγω. Κοιμάμαι ξυπνάω, ξανακοιμάμαι.
02.40 Τουλάχιστον το σύννεφο έφυγε και είδαμε τ’ άστρα. Ταξιδεύουμε με 2 μούδες στην (τραυματισμένη) μαίστρα μας και 3 στην  genoa. Ο άνεμος έπεσε στα 22 kts. Τώρα είναι όμορφα, έτσι μάλιστα.
03.00 Ο καλός μου πέφτει να ξεκουραστεί. Ο άνεμος πέφτει σε ένταση και ξεμουδάρω. Μετά από 15 λεπτά, άλλο σύνεφο φέρνει φρέσκο άνεμο από κατεύθυνση 60°!! Ο Γιώργος σηκώνεται να δει τί γίνεται.  Ξαναξαπλώνει, όλα καλά.
05.00 Ο άνεμος σταθεροποιείται στα 12-17 kts. Ηρεμία.  Αγναντεύω τα άστρα και γράφω νοερά ένα τραγούδι για την ανηψιά μου που μου λείπει τόσο που λιώνω, «Μελίνα μέλι τα ματάκια σου να δω…». Πλέουμε με τον αγαπημένο αστερισμό του Σκορπιού για πιλότο. Και όταν αυτός δύει έχουμε  το Triangulum Australis.
06.00 Ωραία ιστιοπλοία. Εντυπωσιακό πώς η θάλασσα που είχε φουσκώσει τόσο πολύ νωρίτερα, ησύχασε τόσο γρήγορα.
07.30  Ένα στρώμα χαμηλών νεφών καλύπτει τον ουρανό και ο ήλιος ανατέλει ανάμεσα  σε αυτό και τον ορίζονται. Θάλασσα, ουρανός και νέφος βάφονται χρυσά. Υπερθέαμα.  Η θάλασσα αγρίεψε και πάλι, να λοιπόν αυτό το πρόσωπο του Ωκεανού που δεν το είχαμε δει τις πρώτες μέρες. Το swell έχει το χρώμα του ατσαλιού, τα κύματα σηκώνονται σε κορφές, οι κορυφές γίνονται διάφανες για λίγο, μετά γίνονται αφρός και ξανά θάλασσα. Κάθομαι μισή έξω μισή μέσα στο κόκπιτ και απολαμβάνω την άγρια ομορφιά της πλάσης. Δυο storm petrels πετούν πιο πέρα. Ένα κοπάδι χελιδονόψαρα κάνουν την μεγάλη τους πτήση συγχρονισμένα. Ένα κύμα με κάνει μούσκεμα, πριν προλάβω να αντιδράσω
08.00 Διανύσαμε 154NM στο 7ο εικοσιτετράωρο (DAY 7), η μεγαλύτερη απόσταση που έχουμε διανύσει ως τώρα στο ταξίδι αυτό, ρεκόρ ταχύτητας δηλαδή.
Ώρες ύπνου
Καρίνα 1,15’+2.00’+1,00’=4,15’
Γιώργος 2,00’+2,00’+1,30’+0,30’=7,00’
DAY 8  25/6/17  ΑΛΛΑΓΗ ΩΡΑΣ  – ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ
08.00 4° 05’ S  105°40’W  Σήμερα κάνουμε την πρώτη αλλαγή ώρας, πάμε τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω καθώς μπήκαμε στον 105 W παράλληλο. Έχουμε διασχίσει 15 παράλληλους από τις 90°W  της Santa Cruz.  Τρώμε πρωινό, μούσλι, κινόα με γάλα απολαμβάνοντας τα κύματα και την ομορφιά γύρω μας. Είμαστε κουρασμένοι αλλά η διάθεσή μας είναι καταπληκτική.  Μετά τσεκάρουμε κάτω από το κρεββάτι  της πλωριάς καμπίνας για νερά και δυστυχώς υπάρχουν αρκετά. Ποτέ δεν καταφέραμε βρούμε από που μπαίνουν και να το επισκευάσουμε. Πάντως το bow thruster που βρίσκεται κάτω από το κρεββάτι είδαμε σήμερα οτι δεν δουλεύει.
08.30 Μόλις περάσαμε το 1.000 ναυτικό μίλι του ταξιδιού από τα Galapagos προς Marquesas.  Μένουν ακόμη 2.000 χορταστικά μιλάκια.. Στέλνουμε email στον Gaetan της Caraibe marine στην Martinique, τον άνθρωπο που μας επισκεύασε το in mast furling πριν λίγους μήνες και του ζητάμε το ανταλλακτικό clevis pin για την επισκευή της ζημιάς στην μαίστρα. Μπορεί να μας βοηθήσει?
Φτιάχνω χαλβά σιμιγδαλένιο για να γιορτάσουμε το 1/3 της διαδρομής και φακές με ρύζι για μεσημεριανό.
13.00 Ξαπλώνω  να κοιμηθώ μα δεν με παίρνει ύπνος, παρ’ όλο που έχω κοιμηθεί πολύ λίγο. Και δεν είναι το κούνημα, είναι η υπερένταση. Είμαι υπερβολικά κουρασμένη για να κοιμηθώ. Βγαίνω στο κόκπιτ και βρίσκω τον καπετάνιο μου προβληματισμένο.  Σκέφτεται την ζημιά της μαίστρας, σκέφτεται το καγιάκ που δεν μπορέσαμε να  μετακινήσουμε – επειδή πονούσε η μέση του –  και έχει μείνει στην πλώρη ενώ στα ταξίδια το βάζουμε πάντα πίσω, στην πλατφόρμα της πρύμνης. Νομίζω πως άδικα ανησυχεί.  Όταν ο άνεμος γυρίσει από τις 140°, μπορούμε να μαζέψουμε την μαίστρα και να ανεβάσουμε το working jib στο δεύτερο fore stay για πλεύση πεταλούδα. Μερικές φορές ανησυχεί υπερβολικά. Μετά γράφει κάποια email για δουλειές στην Αθήνα. Το πρόσωπό του είναι αλλαγμένο. Τώρα κατάλαβα γιατί ανησυχεί τόσο, έχει φέρει την Αθήνα εδώ…
14.30 Ο καπετάν Γιώργος πάει να γεμίσει τις μπαταρίες του  ξαπλωτός και μένω βάρδια μαζί με τον captain Stubby, (έτσι φωνάζουμε την Hydrovane γιατί το μοντέλο της λέγεται Stubby Vane  κοντό πτερύγιο  και μας θύμισε τον captain Stubby πρωταγωνιστή στην  παλιά  τηλεοπτική σειρά «Το Πλοίο της Αγάπης» – «Love Boat»). Ο άνεμος πνέει 15kts S από τις 120°-130° και ταξιδεύουμε υπέροχα με 6,5  7,5 kts ταχύτητα. Παίζω κιθάρα, τραγουδάω και είμαι πραγματικά χαρούμενη.
18.00 Το αγόρι μου ξυπνά την ώρα που δύει ο ήλιος. Με μαλώνει που δεν τον ξύπνησα να δει το ηλιοβασίλεμα. Ετοιμάζω τσάι μαλωτήρα. Ο άνεμος φυσά με 12-18 kts και η πλεύση είναι ονειρεμένη.
Η νέα σελήνη λάμπει πάνω από τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Μαγεία. Μόλις σκοτεινιάζει μελετάμε τους αστερισμούς με τις εφαρμογές στο ipad και το samsung του Γιώργου.
-«Είδες? Το πρώτα αστέρια που φαίνονται μετά την δύση του ήλιου είναι ο Rigil του Κενταύρου και ο Σταυρός του Νότου»  μου λέει
20.00 Μαγειρεύω λαχανικά με σόγια sauce μαζί με το ρύζι από χθες, χρησιμοποιώντας ξανά λαχανικά από κονσέρβα και το φαγητό βγήκε πολύ νόστιμο. Είναι απίστευτο το θαύματα που κάνει ένα ελαφρύ τσιγάρισμα με κρεμμύδι και λίγη σάλτσα σόγιας. Μετά το φαγητό ο καπετάνιος ξαπλώνει και εγώ του τραγουδώ με την κιθάρα μου στο σκοτάδι. Practice makes better.
22.00 Ο άνεμος έχει πέσει και έχουν μαζευτεί σύννεφα στον ουρανό. Ο καλός μου ξυπνάει. Τον ενημερώνω οτι είναι πεσμένες οι μπαταρίες και δοκιμάζουμε να ανάψουμε την γεννήτρια για να φορτίσουμε  και με την ευκαιρία να φτιάξουμε  νερό με τον αφαλατωτή. Η γεννήτρια  κάνει έναν περίεργο ήχο, ίσως επειδή γέρνουμε αρκετά. Την σβήνουμε αμέσως, και λέμε να ξαναδοκιμάσουμε αύριο άν ο άνεμος πέσει και η πλεύση ισιώσει. Θυμάμαι πως το ίδιο είχε συμβεί στο πέρασμα του Ατλαντικού, η γεννήτρια έκανε και τότε παράξενο ήχο σαν να έχει πρόβλημα τροφοδοσίας και ο Γιώργος πίστεψε οτι είχε πάθει ζημιά. Όταν όμως φτάσαμε στην San Lucia και την δοκιμάσαμε, λειτουργούσε μια χαρά χωρίς πρόβλημα. Ξαπλώνω στις 22.30 και αποκοιμιέμαι αμέσως. Επιτέλους
Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017
01.30 Ανοίγω τα μάτια και προσπαθώ να εντοπίσω τον Γιώργο μέσα στο σκοτάδι.
-«Πού είσαι?» και η καρδιά  μου χάνει ένα χτύπο, όπως κάθε φορά που τον ψάχω στο ταξίδι.
-«Εδώ είμαι. Ξεκουράστηκες?» λέει από το κάθισμα απέναντι.
-«Πολύ! Κοιμήθηκα βαθιά και είδα όνειρα»
-«Τις τρεις ώρες που κοιμάσαι έχουμε κάνει τέλεια ιστιοπλοία, μια πλεύση ταχύτατη πάνω σε βελούδινη θάλασσα» μου λέει  ευχαριστημένος. Τα μάτια μου συνήθισαν και τώρα μπορώ να διακρίνω το προφίλ του που διαγράφεται με φόντο τα αστέρια.
-«Σειρά σου τώρα να ξεκουραστείς. Αναλαμβάνω!» λέω και κατεβαίνω στα γρήγορα για να ντυθώ και να φορέσω το σωσίβιό μου.
02.00 Ταξιδεύουμε ωραία μα μετά από λίγο ο άνεμος σπάει. Κάνω γυμναστική και κρατάω πορεία με τον αστερισμό του Σκορπιού.
03.15 Πλέουμε όλο και πιο αργά, 4,5 kts και οι μπαταρίες έχουν πέσει πολύ 12,25. Όταν βλέπω οτι το ταχύμετρο δείχνει 3,8 SOG,  ανάβω την μηχανή. Ο Γιώργος ξυπνά και σηκώνεται έτοιμος για βάρδια,
-«Ξάπλωσε εσύ»
Όμως δεν καταφέρνω  να κοιμηθώ και όλο  λέω κάτι, μιλάμε, γελάμε και η ώρα περνά. Σ
-«Κοιμήσου εσύ τουλάχιστον» ,λέω .
04.30 Ορθια η Καρίνα, ξάπλα ο καπετάνιος. Κάνουμε motoring με 1300rpm . Διαβάζω  το Long Way  του Moitessier, αυτό συναρπαστικό βιβλίο που μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο να το διαβάσω και που μόλις το τελειώσω θα ήθελα  να το ξαναρχίσω από την αρχή:  «Life is wonderful when you can really live it, as animals do, when only the present instant counts. I would like to caress the seals and penguins in the Galapagos» (Moitessier -The long way).
05.30 Αρχίζει να ξημερώνει και βλέπω να μας πλησιάζει ένα μεγάλο σύννεφο. Μόλις έρχεται πάνω μας, ο άνεμος δυναμώνει από τα 8 στα 20 kts. Σβήνω την μηχανή, ο Γιώργος πετάγεται όρθιος και έρχεται για δράση.
-«Λέω ν’ ακολουθήσουμε το σύννεφο με τον ωραίο αέρα του. Μας πάει λίγο πιο νότια από την πορεία μας μα δεν πειράζει», λέει
06.20 Ο ήλιος ανατέλει και κάτω από τα γκρίζα σύννεφα ανοίγει μια σχισμή χρυσού φωτός. Ο ουρανός γεμίζει χρώματα συγκλονιστικά, τα κύματα αντανακλούν κι αυτά τις κόκκινες και χρυσές αχτίδες. Ο Γιώργος φωτογραφίζει με την κάμερα NIKON. Πως να χωρέσει ο απέραντος ορίζοντάς  μας σε ένα τόσο δα κάδρο, η απέραντη ομορφιά σε λίγα megabytes
07.00 4°35 S 108°09W  Διανύσαμε 152ΝΜ στο 8ο εικοσιτετράωρο,  με μέσο όρο ταχύτητας 6,3 κόμβους (1 κόμβος knot =1 ναυτικό μίλι =1.852 μέτρα).
Ώρες  ύπνου
Καρίνα 0,30’+ 3,00’= 3,30’
Γιώργος 2,00’+1,30’+1,20+1,00’=5,50’
DAY 9  26/6/17   ΧΡΗΣΗ ΝΕΡΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ
07.00 Μόλις το σύννεφο απομακρύνεται ο άνεμος πέφτει, γίνεται ξανά νοτιοανατολικός και πηγαίνουμε πιο αργά. Ο Γιώργος δοκιμάζει ξανά να ανάψει την γεννήτρια, χωρίς επιτυχία. Για την φόρτιση των μπαταριών μας καλύπτει η μηχανή του σκάφους και τα ηλιακά όμως αν δεν έχουμε γεννήτρια δεν έχουμε αφαλατωτή.  Θεωρώντας οτι μπορεί να μην μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε νερό ως τις Μαρκίζες, καθόμαστε να υπολογίσουμε τα αποθέματα νερού.  Μετράμε το νερό σε μπουκάλια, έχουμε 107 λίτρα. Μετά ανοίγουμε τα δυο ντεπόσιτα νερού, avant και central και υπολογίζουμε οτι περιέχουν κατά προσέγγιση 50 και 150 λίτρα αντίστοιχα. Σύνολο 307 λίτρα. Θεωρητικά μένουν ακόμα 15 ημέρες για την Hiva Oa, όμως, για να είμαστε σίγουροι υπολογίζουμε 20 ημέρες ακόμα. Ο καπετάνιος λέει να καταναλώσουμε πρώτα το νερό στα ντεπόσιτα (επειδή είναι ποσότητα κατά προσέγγιση) και μετά να πάμε στα μπουκάλια. Και οπωσδήποτε πρέπει να βάλουμε ένα όριο ασφαλείας για να μην μείνουμε χωρίς νερό. Το θέτουμε στα 10 λίτρα την ημέρα, πόσιμο, μαγείρεμα και service.
10 λίτρα Χ 20 ημέρες = 200 λίτρα  Έτσι θα μείνουν άλλα 100 λίτρα, δια παν ενδεχόμενον.  Μηδενίζουμε τον δείκτη και αρχίζουμε οικονομία στο νερό. Δέκα λίτρα είναι σχετικά εύκολος στόχος, γιατί στo service, πιάτα κουζίνας και τουαλέττες χρησιμοποιούμε  νερό θαλασσινό.

09.00 Βγάζουμε τον μεγάλο χάρτη του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού που αγοράσαμε από το Islamorada του Παναμά. Ο χάρτης ξεκινά στην δυτική ακτή της Αμερικής και σταματά στην δυτική ακτή της Αυστραλίας. Τα νησιά Γκαλάπαγκος, τα Marquesas, η Γαλλική Πολυνησία φαίνονται σαν μικρές κουκίδες. Διαβάζω τις συντεταγμένες από το στίγμα της κάθε ημέρας, ο καπετάνιος  σημειώνει μικρούς σταυρούς και σιγά -σιγά σχηματίζεται πάνω στον χάρτη η πορεία μας, το rumbline: Παναμάς  Γκαλάπαγκος, Γκαλάπαγκος  Μαρκίζες. Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πριν την μέση της απόστασης. Τρεις μέρες ακόμα ως το μέσον της διαδρομής
-«Πόσο μου αρέσουν οι χάρτες! Θυμάσαι στο σχολείο που μας έβαζαν να ζωγραφίζουμε χάρτες στην γεωγραφία? Τελεία, παύλα, τελεία, παύλα, τελεία… και ζωγραφίζαμε τα σύνορα» λέω και χαμογελάω με την ανάμνηση της τρυφερής ηλικίας.
Ανοίγουμε τον δεύτερο καταπληκτικό χάρτη, από την Αυστραλία έως τον Ατλαντικό.  Συζητάμε πιθανές πορείες, Papoua, Bali, Thailand, Adamant islands. Τα Adamant τα ονειρεύομαι από παλιά. Και μετά τί? Κοιτάζουμε την Ερυθρά Θάλασσα, τόσο δίπλα στην Ινδία, (δίπλα??)  στα Adamant. Άραγε θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε από την Ερυθρά. Ο Philippe Poupon και η Geraldine, η γυναίκα του, μας είπαν πως θα περνούσαν από εκεί κατεβαίνοντας προς τον Ινδικό. Ξέρουμε πως το έκαναν και πως όλα πήγαν καλά. Διάβασα  οτι κάποτε τους επιτέθηκαν πειρατές, μα η Geraldine δεν ήθελε να το συζητήσει καν. Θα ήταν σίγουρα μια πολύ τραυματική εμπειρία. Αν δεν γυρίσουμε  από την Ερυθρά Θάλασσα, η  διαδρομή θα πρέπει να είναι Μαδαγασκάρη, Cape Town, Cape of Good Hope, Santa Helena, μετά Βραζιλία, Καραιβική και πίσω προς Ευρώπη, Φαίνεται παράξενο αλλά έτσι δουλεύουν τα trade winds, οι αληγείς άνεμοι.  Αυτή η ιδέα του γυρισμού από την Ερυθρά Θάλασσα μας άρεσε τόσο πολύ και το Αιγαίο Πέλαγος φάνηκε να είναι δίπλα μας. Κοιτάζω την Αφρική και το ακρωτήριο της  Καλής Ελπίδας που ξέρουμε οτι δύσκολα περνιέται. Ένα από τα Μεγάλα Ακρωτήρια της Γης, Cape Horn, Cape of Good Hope, Cape Leeuwin.
-«Πρέπει να σχεδιάσουμε την πορεία μας με μαρκαδόρο πάνω στην φουσκωτή μας υδρόγειο» λέω στον Γιώργο.
11.00 Ο καπετάνιος ζυμώνει ψωμί και το Φιλίζι μοσχοβολά από την βουτυρένια μυρωδιά του ζυμαριού. Όσο ζυμώνει, εγώ καθαρίζω πατάτες έξω στο κόκπιτ, θα τις ψήσω μόλις βγει το ψωμί, να εκμεταλλευτούμε τον ζεστό φούρνο. Η ημέρα είναι υπέροχη, ο ουρανός καταγάλανος και δεν υπάρχει ούτε ένα σύννεφο. Ουρανός Ελληνικός.
-«Δεν έχω καθαρίσει ποτέ πατάτες σε πιο απίστευτο μέρος!»

Μόλις τελειώνει με το ζύμωμα και αφήνει το ζυμάρι να φουσκώσει πάω στην κουζίνα και μαγειρεύω ρεβύθια και φασολάκια με σάλτσα ντομάτας, τζίντζερ και κάρυ, αγαπημένο φαγητό μας που ταιριάζει με ρύζι που περίσεψε από χθές.
14.00 Πλεύση του ονείρου γρήγορη και χωρίς κούνημα από τον captain Stubby. Εμείς στην κουζίνα. Το ζυμάρι φούσκωσε και ο Γιώργος ετοιμάζει την φρατζόλα, ψωμί ολικής άλεσης με καρύδια και λιναρόσπορο. Το ψωμί μπαίνει στον φούρνο και το ταψί με τις πατάτες περιμένει να μπεί μετά.  Ο  ωκεανός ευωδιάζει.
16.00 Ωραία τα κάναμε, ψωμί και πατάτες είναι έτοιμα, όμως τώρα πάω για βάρδια πτώμα από κούραση. Ο καλός μου ξάπλωσε. Παίρνω το laptop,  κάθομαι στο κοκπιτ και γράφω. Ο ουρανός ασυννέφιαστος ακόμη, πόσο σπάνιο φαινόμενο στους Τροπικούς. Ψήθηκα, ο ήλιος καίει.
18.00 Ο καπετάνιος ξυπνά και απολαμβάνουμε ένα ηλιοβασίλεμα συγκλονιστικό, με τον ήλιο κατακόκκινη σφαίρα να βουτά μέσα στην χρυσή θάλασσα. Και μετά δείπνο, με ψωμάκι φρέσκο, ρεβυθονοστιμιά και πατάτες. Και το Φιλίζι πλέει γλυκά μέσα στην έναστρη νύχτα. Μαζεύω, πλένω, ταχτοποιώ. Ξαπλώνω στο κόκπιτ στις 20.00 και ο Γιώργος με αφήνει να κοιμηθώ μέχρι τις 03.30!!!
Η νύχτα είναι καθαρή με φεγγαράκι 2 ημερών που δύει νωρίς. Ο άνεμος σταθερός  SE 12 , η ταχύτητά μας 5,5 kts, current 0,7 και το ΧΤΕ 16,4.  Μένουν ακόμη 1747 ΝΜ. Πλέοντας στο όνειρο!!
Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
03.30 Ξυπνάω νομίζοντας οτι έχω κοιμηθεί 1-2 ώρες, ενώ κοιμήθηκα 7,5 ώρες. Τόσο κουρασμένη ήμουν. Ο αγαπημένος μου είναι αραγμένος στο απέναντι κάθισμα, και μου λέει πόσο υπέροχη βραδιά ήταν και πόσο χάρηκε που ξεκουράστηκα. Ετοιμάζω τσάι. Ανάβουμε την μηχανή για 15’ να φορτίσουμε, οι μπαταρίες έχουν πέσει πολύ όμως ο Γιώργος δεν ήθελε να με ξυπνήσει. Θα φορτίσουμε ξανά, μόλις ξυπνήσει.
04.00 Αναλαμβάνω βάρδια με συνθήκες υπέροχες μα δυστυχώς δεν μένουν έτσι. Ο άνεμος πέφτει και γυρνάει πιο νότιος, η πλεύση στην πορεία μας αλλάζει από 100° στις 120° και η τζένοα αδειάζει από αέρα και χτυπάει. Ορτσάρω για να πάρουμε αέρα στα πανιά. Ο καπετάνιος όλο ξυπνάει και δίνει οδηγίες, ξαπλωτός.
06.00 Ξημέρωσε και ο άνεμος παραμένει πεσμένος. Ο καπετάνιος ακούει ξανά την τζένοα να χτυπά και ρωτά τί γίνεται, μέσα στον ύπνο του. Στις 06.30 ο ήλιος ανατέλει μέσα από την θάλασσα, μεγαλόπρεπος κατακόκκινος. Παρακολουθώ την πρωινή τελετουργία ευλαβικά, αυτό το θαύμα της ζωής που ξετυλίγεται κάθε στιγμή μπροστά στα μάτια μας.  Είναι από αυτές τις στιγμές, που  βρίσκομαι ακριβώς εκεί που πρέπει και δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά, μα πουθενά αλλού…
07.00 Διανύσαμε 133  ναυτικά μίλια στο 9ο  εικοσιτετράωρο.
΄Ωρες ύπνου
Καρίνα 7,40’+1,00’=8,40’ 
Γιώργος 2,15’+3,00’=5,15’