1η Φεβρουαρίου, 2017
10.00 Ο Γιωργος στελνει email με το Irridium ζητωντας δελτιο καιρου για το επομενο τετραημερο. Η απαντηση αργει, μα τελικα ερχεται: Σημερα και τις επομενες μερες ο ανεμος θα ειναι ανατολικός  15-20 kts στην περιοχη μας, πλησιαζοντας ομως στην Santa Marta θα δυναμωσει πολυ, θα γινει 35 κομβοι!  Η ενδειξη στο ανεμομετρο   τωρα γραφει 24 kts φαινομενικο άνεμο. Δεν μας τα λεει και πολυ καλά η προγνωση. Ας ελπισουμε να κανουν λαθος και προς τα πανω…
Δεν καταφερα να ξανακοιμηθω  την μερα, δοκιμασα ξαπλωνοντας στην καμπινα αλλα ματαια. Φταιει η κινηση ή απλα ειμαι ξεκουραστη και δεν το ξερω.
14.00 Ο Γιωργος κανει ενα γυρο στο καταστρωμα και ανακαλυπτει τεσσερα (!!!) χελιδονοψαρα κοκαλωμενα και ψημενα απ’τον ήλιο. Τα καημενάκια, εκαναν το μοιραιο άλμα πανω στο Φιλιζι.
Ο καπετανιος μου πεινασε και διαμαρτυρεται. Βραζω ενα πακετο πεννες ολικης αλεσεως και μια  σως με τυρί ροκφορ, απλο και εύκολο αφού το κούνημα συνεχιζεται και δεν αντεχω σημερα πολυπλοκη μαγειρική.
Μετα το φαγητο γινεται ενα θαύμα:  το κυμα σπαει, η βιαιη κινηση σταματα και βρισκομαστε να πλέουμε γλυκα με 7 κόμβους. Υπεροχα!
16.00 Κανεις μας δεν θελει να παει να ξεκουραστει παρ’οτι ειχαμε συμφωνησει να κοιμομαστε κατα την διαρκεια της ημερας και να μενουμε ξυπνιοι παρεα τα βραδια. Η πλεύση ειναι γαλήνια  και η απέραντη θαλασσα μαγική. Ο Γιώργος  μελετα το βιβλιο Ocean Passages and Landfals (Heikel- O’Grady) και βρισκει  την εξηγηση για τα μεγαλα και κοφτα κυματα που συναντησαμε: υπαρχουν θαλασσια ρευματα στην περιοχή μας που κινουνται αντίθετα απο το κυριαρχο Ανατολικα προς Δυτικά ρευμα της Καραιβικης. Η σύγκρουση των αντιθετων θαλασσιων μαζών δημιουργει τα κυματα που μας ταλαιπωρησαν, που εκτος απο μεγαλα και κοφτά έρχονται πολυ γρηγορα το ενα μετα το άλλο (περίοδος κυματος 5,5 δευτερολεπτα). Τωρα διαβαζουμε στο βιβλίο Panama Cruising Guide για την περιοχή που θα επισκευθουμε μετά την Καρταχένα, το αρχιπελαγο των πανέμορφων νησιων San Blas του Παναμά. Τα νησιά κατοικούνται από την αρχαία φυλη των Gunas που καταφέρνει να ζει απομονωμενη και προστατευμενη απο τον δυτικο πολιτισμο. Οι εξαιρετικα μικροσωμοι Gunas  αποκαλουν τα νησιά τους Guna Yalla και οχι San Blas και η φυλή τους εχει ελαχιστες εμπορικες σχεσεις με τον υπολοιπο κοσμο. Λαχταρουμε να τους γνωρισουμε- σε δυο εβδομαδες μαλλον θα ειμαστε εκει.
18.30 Νυχτώνει και το φεγγαράκι στα δυτικά φωτιζει την πορεια μας και εμεις πλεουμε  με τον ανεμο στα 18 kn,   μαζί με το ευνοικό ρευμα με ταχυτητα 7 kn.
Πεμπτη 2 Φεβρουαριου 2017
03.00  Ο άνεμος σταθερος και ταξιδεύουμε πολύ γρηγορα. Κοιμομαστε εναλλαξ εξω στο κοκπιτ  και ξυπνόμε και οι δυο απο βροχή. Μόλις τα συννεφα μακραίνουν και η βροχη σταματα, τα  μύρια αστέρια τ’ ουρανού  φωτιζουν την θαλασσα και το Φιλιζι, ενώ ο Σταυρός του Νότου δεσποζει στα αριστερά μας. Ποιος να μας το’λεγε , παλιοτερα οταν ζουσαμε στην μολυσμενη απο τεχνητο πόλη, οτι ενας ουρανος χωρις φεγγάρι θα ήταν τοσο φωτεινος.
Το Plotter δειχνει πως μενουν ακόμα  570 NM .
04.30  Δεν μπορω να κρατησω τα ματια μου ανοιχτα, παρ ολο που κοιμηθηκα μια ωρα και μετα  άλλες δυο. Ποσο πολυ νυσταζω, οτι και αν κανω για να κρατηθω ξυπνια χαμενο πάει. Βαζω μουσικη και χορεύω, κάνω ασκησεις γυμναστικης -δεμενη παντα πανω στον επιτονο με τον ιμαντα ασφαλειας αφου η κινηση του σκαφους ειναι έντονη σαν εκκρεμες- μα αδικα.
Εξαντλημενη, κατεβαινω να φαω κατι για να ξεγελασω την κουραση και βρισκω ενα σακουλι σταφίδες Χανιώτικες. Μασουλαω μια χούφτα και ως δια μαγειας η νύστα φεύγει!
– Ισως το μυστικο να ειναι τα σακχαρα της σταφιδας! λεω δυνατα ξαφνιασμενη απο την απροσμενη ανακαλυψη και ευτυχως ο καλος μου δεν τρομαξε, πού να ακουστει άλλωστε η φωνη μου με τοσους ήχους και θορύβους  στο σκαφος
05:30 Αχ, ποσο πολύ νυσταζω, ποσο δυσκολες ειναι οι πρωτες τρεις μερες στα περασματα! Θυμώνω με τον νυσταγμένο εαυτό μου και αναλογιζομαι την Ellen Mac Arthur τον  Armel Le Clea’ch και τους ιστιοπλοους του Vandee Globe. Σιγουρα εκεινοι δεν κουτουλανε απο την νυστα οπως εγω. Μήπως  είναι θέμα στόχου και αποφασιστικότητας ; αναρρωτιέμαι και αρχιζω ήδη  να νιωθω καπως καλυτερα. Ηταν μακρυ το ταξιδι απο την Αθηνα εως εδω, καλα τα πήγαμε και τώρα ξεκινησαμε νεα περιπετεια. Αυτα συλλογιζομαι και οταν πια αρχίζω να σκεφτομαι το περασμα της Διωρυγας του Παναμα εχω συνέλθει εντελως! Ριχνω μια ματιά στα οργανα και μετα μενω μαγεμενη να κοιτω τον Σταυρο του νότου σιγοτραγουδωντας Νικο Καββαδια.
06.20  Ο Γιωργος έκανε την βαρδια του και εγω κοιμηθηκα κοντα του στον υπνοσακο για μιαμιση ωρα. Δυστυχως ξυπνησα με πονο στο γονατο, περιεργο, ισως ειχα κακη σταση. Στα ανατολικά ο ουρανος εχει ξανοίξει, ομως ο ηλιος δεν φανηκε ακομα.
– Καλημερα
-“Καλημερα! Το “θαυμα” με την ησυχη θαλασσα δεν κρατησε, οι κυματαρες ξαναρθαν οπως βλεπεις”, λεει και συμπληρωνει :
– “Οσο κοιμοσουν πεινασα και εφαγα τις υπόλοιπες πεννες με ροκφορ. Ασθενεις και οδοιπόροι…” λεει και μου δινει φιλί
-“Πηγαινε στην cabin1 να ξαπλωσεις” του λεω και κατεβαίνει χωρις αντίρρηση.
07:30 Ο ουρανός ειναι σκεπασμένος με σύννεφα καινο ηλιος αφαντος.  Κανω τον γυρο του καταστρωματος για τον ελεγχο  του rigging οπως μας το εδειξε ο Jerry the rigger πριν την εκκινηση του αγωνα ARC+ το 2014 στα Καναρια, ακουμπωντας τις ακρες των συρματοσχοινων και τα turn buckles και βεβαια τις σκοτες και ολα τ’αλλα. Ολα φαίνονται ενταξει.
Ο καλος μου κοιμαται κατω και εγω καθομαι πισω απο το τιμονι κοιτάζοντας την απεραντη πανεμορφη θαλασσα. Ένα χελιδονοψαρο κάνει μια πτηση για ρεκορ πανω απο τα κυματα που αφριζουν, προσπαθώντας να ξεφυγει απο τους κυνηγους του. Αναρρωτιεμαι αν νιωθει οπως εμεις οταν βουταμε στο νερο, ομορφια και ασφυξια.  Το βυθομετρο συνεχιζει 7,0 μ…6,5 μ …  Εχουμε παρέα πάλι.