19  Φεβουαριου, 2017

Αγαπημενη μου αδερφούλα,
Δεν ημουν προετοιμασμενη να συναντησω τοση ομορφια. Απο την στιγμη που αγκυροβολησαμε εδω ειμαι εντελως γοητευμενη απο την τελειοτητα, την αρμονια, την γαληνη που αποπνεει ο τοπος, μια αρμονια που την νιωθω μεσα μου βαθια .
Τωρα καταλαβαινω το ζευγαρι των αυστριακων που γνωρισαμε πριν δυο χρονια. Ειχαν βγαλει το σκαφος τους διπλα στο Φιλιζι, στο καρναγιο της Grenada Marine. Μας ειπαν θυμαμαι πως, οταν βρεθηκαν στα  -εγω θα τα ονομαζω οπως οι αυτοχθονες ινδιανοι Guna Yala εκεινοι τα ελεγαν με την δυτικη ονομασια – San Blas δεν ηθελαν να φυγουν και εμειναν 4 χρονια!!! .
Εχουμε αγκυροβολησει στα West Hollandes – Caimou στην τοπικη γλωσσα, αναμεσα σε 4 νησακια, ολα εντελως επιπεδα, στρωμενα με καταλευκη αμμο και καταπρασινο γρασιδι (!!!) και γεματα ψηλολιγνα φοινικια.
Και αναμεσα στα νησακια (αυτο το ειδος μικρων κοριαλιογενων νησιων ονομαζονται στα αγγλικα cays) διαφανα, γαλαζια – τυρκουαζ νερα, αμμος και κοραλια, τροπικα ψαρια, τεραστια κοχυλια, μεγαλοι τροπικοι αστεριες, μικρα σαλαχια…
Καθε μερα μας επισκεπτονται στο Φιλιζι  ινδιανοι Gunas με βαρκες η με τα canoe  τους  που ονομαζονται ULU απο κορμο δενδρου σκαμενο. Οι Gunas ειναι μικροκαμωμενοι, παρα πολυ ευγενικοι και πολυ συμπαθητικοι. Να φανταστεις, περασε ο μαναβης τους, φορτωμενος ολοφρεσκα λαχανικα, ανανα (1,5 $  ο ενας!),παπαγια, πατατες, αβοκαντο κλπ) . Εμεις δεν χρειαζομασταν τιποτα αφου μολις φτασαμε φορτωμενοι απο την Κολομβια, και του ειπαμε να μας ξαναρθει σε λιγες ημερες.  Μονο ενα ματσακι μαιντανο ζητησα κ μου το χαρισε ο γλυκουλης! 
Αργοτερα ηρθαν  τεσσερεις νεαροι ανδρες με το παραδοσιακο  ulu  τους που ειχε κατεβασμενο καταρτι με πανι. Το ulu τους ειχε στον πατο νερο και μεσα κολυμπουσαν μικροι αστακοι και τεραστια καβουρια (5$ / pound- 10$ το κιλο)… Ρωτησαν αν θελουμε κατι, ρωτησαν απο που ειμαστε και απο που ερχομαστε.Δεν εχουν ξαναδει ποτε Ελληνες μας ειπαν.  Ευτυχως θυμηθηκα τα ισπανικα μου που ειχα μαθει σε εντατικο τμημα εναν χειμωνα, φοιτητρια ακομη, αφου εδώ δεν μιλα κανεις αγγλικα. Δηλαδη μπορω και συζητω για τα παντα,  κουτσα στραβα, se entiende – καταλαβαινομαστε!!   Οσο για τους ζωντανους αστακους, ως χορτοφαγος, κοιτω χωρις να σχολιαζω.
Εδω που βρισκομαστε λοιπον ειναι αγκυροβολημενα γυρω μας 15 σκαφη. Σε αρκετα απο αυτα μενουν οι ΜΟΝΙΜΟΙ!  αυτοι που ερχονται  καθε χρονο η μενουν μονιμα στην Guna Yala  με τα σκαφη τους. Οσοι γνωρισαμε ως τωρα ειναι πολυ ευγενεις ανθρωποι, μας καλωσορισαν και μας βοηθησαν πολυ. Πρωτα γνωρισαμε τον Carl τον Καναδο, τον φωναξαμε καθως περνουσε  με το φουσκωτο του και τον ρωτησαμε κατι γυρω απο την διαδικασια εισοδου στην χωρα. Με τις οδηγιες του πλησιασαμε την Debbie & τον Reggie sy Runner που, αγκυροβολημενοι στο ιδιο σημειο 17 χρονια ξερουν τα παντα και εκπεμπουν καθε πρωι το Net εκπομπη στo SSB- HF .
Το παραξενο ειναι οτι εγω, η γυριστρουλα, τους καταλαβαινω απολυτα. Ειναι παραδεισος η Guna Yala. Λοιπον που λες, η Debbie μας ειπε οτι σε καποιο σκαφος πιο μπροστα, μενουν δυο γυναικες που εχουν σπιτια στην Ελλαδα. Δεν δωσαμε πολλη σημασια εκεινη την στιγμη, με απασχολουσε να σημειωσω τις οδηγιες της Debbie για το πως θα μπορεσει να ερθει η Βασω απο το Panama City στο Φιλιζι..

• Ομως, η φημη πως εφτασε σκαφος με Ελληνικη σημαια διαδωθηκε και το απογευμα μας ηρθαν επισκεψεις!! Η Connie (Κωσταντινα), και η φιλη της η Barbara με το σκαφος Islander. Η ελληνοαμερικανα Connie ειχε γιαγια Ελληνιδα, Πειραιωτισσα, εχει σπιτι στο Πασαλιμανι και στην Νεαπολη κοντα στην Ελαφονησο. Και δεν αποκλειεται καθολου να ηταν καποτε καθηγητρια του Γιωργου στο Deree!! Καπου στην Νεαπολη, σε ενα χωριο,  εχει σπιτι και η φιλη της η Barbara η καπετανισσα, η οποια, αφου περασε μονη της  δυο φορες τον Ατλαντικο, και περασε παλι μονη απο San Francisco ως Hawaii !!!  περνα τους χειμωνες στην Guna Yala τα τελευταια  6 χρονια. Η Barbara, διπλωματης καποτε, μετεχει στο ARCH – Alliance for the Restoration of Cultural Heritage οι οποιοι στο Greek Chapter – την δραστηριοτητα τους για την Ελλαδα, εχουν βαλει στοχο να φερουν στο προσκηνιο το Παυλοπετρι, μια προιστορικη πολη βυθισμενη κατω απο 2-3 μετρα θαλασσας, στη περιοχη της Νεαπολης. Τι μαθαινει κανεις για την Ελλαδα αγκυροβολημενος στην Guna Yala! Ηταν υπεροχη και θα μπιρουσα να πω συγκινητικη,  η συναντηση με την Connie & την Barbara. Μας καλεσαν να παμε σ’ενα παρτυ γεννεθλιων την επομενη στο BBQ island.

-“Ο κατενας απο εμας φτιαχνει ενα μεζες και ερκεται στο παρτυ” μας ειπε
Χθες καναμε μια βολτα με το Φιλιζι ως τα κοντινα νησακια τα West Coco Bandero και  φοβαμαι πως θα γινω κουραστικη αν αρχισω παλι να σου λεω ποσο πανέμορφος, ποσο γαληνιος, ποσο αριστουργημα της Φυσης ειναι αυτος ο τοπος. Περπατησαμε που λες, στο ενα νησακι το Orduptarboat  (το αλλο ηταν απλα 500τμ2 καταλευκη αμμος με ενα φοινικακι) και χαιρετησαμε τους 3 νεαρους Gunas  που εφευγαν με το ULU  τους .

• 

  Λαχταρωντας να πιουμε το καθημερινο πια γαλα φρεσκιας καρυδας μιλησαμε με τον νεαρο που ειχε απομεινει στην καλυβα. Ο Giancarlo, το ονομα του,  κατεβασε δυο καρυδες τις ανοιξε και μας εδωσε να πιουμε. Μιλησαμε μαζι του αρκετη ωρα, στα ισπανικα παντα! και μαθαμε πως σε λιγες μερες 25 Φεβρουαριου γιορταζουν στο νησι Tigre την “αυτονομια” τους (μερικη εστω)  απο την χωρα του Παναμα, με μια αναπαρασταση της επαναστασης τους το 1925. Οι Gunas εχουν τους δικους τους νομους, διοικουνται απο το Congresso General της φυλης τους, δεν παντρευονται με ξενους και δεν εχουν ιδιωτικη περιουσια. Τα χωρια τους ειναι πολυ πυκνοκατοικημενα, τα σπιτια τους κατασκευασμενα απο καλαμια, φυλλα & αμμο. Καθε χωριο εχει μια πολυ μεγαλη καλυβα το Congresso – το Δημαρχειο δηλαδη – οπου μαζευεται η φυλη και οι τρεις αρχηγοι της οι Sailas καθισμενοι στις αιωρες τους- και συζητουν τα ζητηματα του χωριου. Στην συζητηση συμμετεχουν σαν μεταφραστες οι Argars , και ο ρολος τους ειναι να μεταφερουν την σοφια των Sailas στην διασταση της καθημερινοτητας. Ο Guancarlo μας καλεσε να παμε στην γιορτη τους στο Tigre, περιπου 2,5 ωρες απο εδω και φυσικα δεχτηκαμε. Τον ρωτησα που βρισκεται η οικογενεια του  & απαντησε πως η madre  του ειναι στον ουρανο και ο padre του στον Παναμα. Στον Giancarlo δεν αρεσει η ζωη στον Παναμα, στην μεγαλη πολη με τα πολλα αυτοκινητα. Εδω τα εχει ολα, τον ωκεανο, την γαληνη του tranquilidad, ψαρεμα και τους φιλους του.  El paraiso – ο Παραδεισος…

Σε φιλω γλυκα & μου λειπεις
Καρινα