British Virgin Islands (B.V.I.) 
18°26 N – 64°31 W
Αποπλέουμε από το αξιαγάπητο Trellis Bay (Beef I. –Tortola Island) από όπου παραλάβαμε χθες βράδυ την φίλη μας Βάσω για να εξερευνήσουμε μαζί της τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους.

Οι αποστάσεις ανάμεσα στα BVI είναι μικρές. Πλέουμε μόλις 5 μίλια στα ανατολικά και σε λιγότερο από μια ώρα φτάνουμε στην συγκλονιστική παραλία Bath στο νησί Virgin Gorda.Ψηλόλιγνοι κοκοφοίνικες γέρνουν πάνω από την χρυσή αμμουδιά, φορτωμένοι με ζουμερές, κίτρινες καρύδες. Βουβά κύματα σπάνε πάνω στους γιγάντιους γρανιτένιους βράχους της ακτής, γίνονται λευκός αφρός και σκεπάζουν τον λείο, γλυπτό τους όγκο με φυσαλίδες που μετά σηκώνονται ψηλά σαν σύννεφο, συναντούν τις ηλιακές ακτίνες και παίρνουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η περιοχή των BVI επιρρεάζεται από το λεγόμενο North West Swell που δημιουργείται από συστήματα που επικρατούν στα βορειοδυτικά της Καραιβικής και είναι άσχετο με τον αέρα που φυσάει.

Είναι προφανές, πως με το σημερινό swell δεν θα είναι ευχάριστο σταθούμε εδώ, ούτε να βγούμε στην παραλία με το φουσκωτό ή κολυμπώντας. Το συζητάμε και αποφασίζουμε παμψηφεί να πάμε παρακάτω. Πλέουμε με φουλ ιστιοφορία στις 130° με έναν ελαφρύ ΒΑ, με ταχύτητα 3,5 ΝΜ, χαλαρά και εκδρομικά. Περνάμε κοντά από το ερημονήσι Fallen Jerusalem, που είναι κι αυτό σπαρμένο με τεράστιους γρανιτένιους βράχους. Διαβάζουμε στο βιβλίο μας (Imray – Patouelli) οτι πήρε το όνομά του γιατί ένας από τους πρώτους που το αντίκρυσαν είπε πως μοιάζει με την κατεστραμένη από τους Ρωμαίους Ιερουσαλήμ. Στο βιβλίο γράφει ακόμα οτι το Manchioneel bay στο μικρούλι Cooper Island, έχει ωραίο βυθό για snorkeling και κατευθυνόμαστε εκεί.

Διασχίζουμε το Sir Francis Drake Channel, προσπερνάμε το Ginger Island και μετά από 3 ΝΜ φτάνουμε. Το μικρό νησί έχει φύση που μας θυμίζει Ελλάδα, με χαμηλή βλάστηση, βράχια και διάφανα, καταγάλανα νερά. Προχωράμε νότια στον μικρό κόλπο, περνώντας μπροστά από ένα μικρό ξενοδοχείο με bangalows κρυμένα μέσα σε κοκοφοίνικες. Μια τριανταριά ρεμέτζα (buoys) είναι τοποθετημένα διάσπαρτα στον κόλπο,  όπως συμβαίνει άλλωστε στα περισσότερα ωραία αγγυροβόλια της Καραιβικής. Στο βιβλίο γράφει πως τα buoys αυτά τα εκμεταλλεύεται το ξενοδοχείο και αυτή τη στιγμή είναι όλα κατειλλημένα από νοικιασμένα καταμαράν. Δεν είναι τυχαίο, το BVI θεωρείται το μεγαλύτερο κέντρο bare boats chartering στον κόσμο.

Φτάνουμε στο Cictern Point, έναν άγριο βράχο με κοραλιογεννή ύφαλο γύρω και φουντάρουμε σε ένα πλάτωμα άμμου, στα 11 μέτρα βάθος. Το νερό είναι τόσο διάφανο που φαίνονται ολοκάθαρα τα ψάρια που κολυμπούν στον βυθό, πραγματικά μεγάλα ψάρια! Το όργανο δείχνει θερμοκρασία νερού 24,9°.
Ετοιμαζόμαστε για κολύμπι φορώντας αντιηλιακά μπλουζάκια, μάσκες και αναπνευστήρες. Η Βάσω που ερχόμενη από το παγωμένο Λονδίνο, έχει μεγάλη λαχτάρα να κολυμπήσει, φοράει τα βατραχοπέδιλά της και βουτάει πρώτη.
-“Έχει πολύ δυνατό ρεύμα, φορέστε βατραχοπέδιλα οπωσδήποτε. Είναι όνειρο!” φωνάζει από μακριά.
Βουτάμε και κολυμπάμε προς τον βράχο που είναι πιο ρηχά. Ο βυθός είναι υπέροχος, κοράλια πράσινα, μώβ, κόκκινα, κίτρινα, θαλάσσιες χελώνες και πάρα πολλά ψάρια, μικρά αλλά και μεγάλα. Σε κανένα άλλο μέρος ως τώρα δεν έχουμε συναντήσει τόση έντονη  υποθαλάσσια ζωή.

Κάνουμε τον γύρω του βράχου, περνάμε στην νότια πλευρά που είναι εκτεθειμένη στο κύμα και  γυρνάμε ξανά βόρεια προς το Φιλίζι. Το κολύμπι είναι πιο εύκολο τώρα, το ρεύμα  δεν είναι τόσο δυνατό. Φαίνεται πως έχει γυρίσει η παλίρροια ανατολικά  και αντισταθμίζει το δυτικό ρεύμα. Στα μεσόνερα μπροστά μας δυο μεγάλα great barracuda, πάνω από μισό μέτρο μήκος το καθένα, στέκονται ακίνητα, σαν να αιωρούνται. Τα στόματά τους χάσκουν μισάνοιχτα και παρ’ όλο που τα έχω συνηθίσει και ξέρω πως αν δεν τα πειράξω δεν θα με πειράξουν, είναι τόσο φοβερές  παλιόφατσες που αλλάζω δρόμο. Ένα ακόμη στέκεται δίπλα σε ένα πράσινο κοράλι sea rod και έχει κάνει το δέρμα του πράσινο ριγέ για καμουφλάζ. Πιο βαθιά, ένα σαλάχι, περνάει αργά με την μεγαλόπρεπή του πλεύση που θυμίζει φτερούγισμα σε αργή κίνηση.
Δυο μικρές θαλάσσιες χελώνες βόσκουν τρώγοντας φύκια στο βυθό και στα μπροστινά τους πτερύγια αντανακλούν  μεταλλικές ταυτότητες.
Κολυμπάμε πάνω από μια ώρα και ο ήλιος γέρνει προς την δύση του. Ο Γιώργος έχει ήδη επιστρέψει. Κολυμπώ και εγώ προς τα πίσω. Κάτω από το σκάφος τώρα βρίσκονται πέντε- έξι τεράστια Tarpon, τουλάχιστον ένα μέτρο μήκος το καθένα και καμιά δεκαριά barracuda. Φαίνεται πως άρχισα να συνηθίζω, δεν φοβάμαι πια. Ψάχνω για τον κίτρινο αναπνευστήρα της Βάσως, μα δεν την βλέπω πουθενά.
Στο λιγοστό φώς το νερό κάτω από το Φιλίζι φαίνεται θολό, ανακατεμένο. Σκέφτομαι πως το σαλάχι που είδαμε νωρίτερα έχει σηκώσει άμμο για να καμουφλαριστεί. Λίγα μέτρα πριν φτάσω την σκάλα, βλέπω με την άκρη του ματιού μου κάτι τεράστιο και γκρι να κολυμπά λικνιστά κάτω στο βυθό. Το μυαλό μου αντιδρά σε δέκατα του δευτερολέπτου: Εικόνα – Ανάλυση – Καρχαρίας!! Αδρεναλίνη ποτίζει αστραπιαία τους λείους μύες του σώματός μου και με ένα πήδημα καρτούν, βρίσκομαι πάνω στο σκάφος.
-“Καρχαρίας!” ψελίζω. Ο Γιώργος με κοιτά δύσπιστα
-“Είσαι σίγουρη?”
-“Είμαι!. Η Βάσω πού βρίσκεται?”.
Ψάχνω με το βλέμμα και ευτυχώς εντοπίζω τον  αναπνευστήρα της. Βάζω φωνή.
-“Καρχαρίας!”
Η Βάσω κάτι απαντά – μα είναι 50 μέτρα μακριά και δεν ακούμε. Συνεχίζει το κολύμπι της αμέριμνη.
Νιώθω σαν ανόητη. ‘Εχω θυμώσει με τον εαυτό μου που βγήκα από το νερό αντί να μείνω να παρατηρήσω το σπάνιο ψάρι.
“Ξαναμπαίνω.” λέω στον καλό μου.
Κάπως μουδιασμένη αλλά με λαχτάρα  να τον δω από κοντά,  μπαίνω στο νερό και κρατιέμαι  από την σκαλίτσα του σκάφους. Από κάτω βρίσκονται ακόμη τα μεγάλα tarpon και μετά από λίγο εμφανίζεται Αυτός. Έχει μήκος γύρω στα 2,5 μέτρα,  το κεφάλι του είναι στρογγυλό και πεπλατυσμένο και η  ουρά του είναι κάπως αλλιώτικη. Κολυμπά αργά, λικνιστά ακουμπώντας σχεδόν στον βυθό. Βγάζω το κεφάλι.
-“Γιώργο έλα!” λέω μα εκείνος είναι ήδη έτοιμος και βουτά.
Δεν ξέρω αν το ψάρι μας είδε πάντως φαίνεται να αδιαφορεί. Κολυμπάει πιο πέρα και τον ακολουθούμε από την επιφάνεια. Μετά από ένα πεντάλεπτο χάνεται. Η Βάσω έρχεται, τον συνάντησε μας λέει εντελώς χαλαρά και δεν μου κάνει εντύπωση γιατί έχει βρεθεί κι άλλες φορές να κολυμπάει με καρχαρίες. Όσο για εμάς, μετά από τόσους μήνες και  τόσες βουτιές στην Καραιβική, είδαμε επιτέλους καρχαρία!

(φωτογραφία από τηνWikipedia . Τότε δεν είχαμε ακόμη GoPro)
Υ.Γ Την επόμενη το πρωί μια παρέα αμερικανών κάνει snorkeling δίπλα στο Φιλίζι και τους καλώ, για να τους προειδοποιήσω για τον καρχαρία.
-«Oh, yes, we saw him, it was just a nurse shark. Lots and lots of them in our parts” σχολίασαν γελώντας.
Αμερικάνοι.