Ημερολόγιο Φιλίζι
Πέμπτη 12 Μαΐου 2022 – H άφιξη
22º16’S 166º26’E Nouméa, New Caledonia
Δένουμε το Φιλίζι στην προβλήτα επισκεπτών της μαρίνας Port Moselle και κατεβαίνουμε. Παράξενη αίσθηση να πατάμε σε στέρεο έδαφος μετά από μέρες, σχεδόν στέρεο δηλαδή, η προβλήτα είναι πλωτή. Νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα συνδυασμό από χαρά και δέος. Φτάσαμε στην Νέα Καληδονία!
-«Αγαπημένο Φιλίζι! Πού μας έφερες πάλι!». Ακουμπάω στοργικά το hull που είναι καλυμμένο από αλάτι
-«Φαίνεται σαν όνειρο! Και θα μας πάει ακόμα πιο μακριά», λέει ο καπετάνιος μου
Πηγαίνουμε στο γραφείο της μαρίνας μαζί με τον φίλο Stephane (s/y Olena) που έφτασε πριν 10 ημέρες και γνωρίζει ήδη τα πάντα. Μας υποδέχονται και μας εξυπηρετούν οι Catherine & Muriel που μιλούν καλά αγγλικά, σπάνιο.
Πίσω στο Φιλίζι, όπου έρχεται ελεγκτής Biosecurity και κατάσχει όλα τα φρέσκα τρόφιμα μας: λεμόνια, καρότα, ginger, papaya μέχρι κρεμμύδια και σκόρδα. Θέλει να πάρει και τα βιολογικά αυγά που έβρασα για να γλυτώσω, μα τελικά δέχεται να τα φάμε μπροστά της, 3 αυγά έκαστος! Περιμένουμε τους τελωνειακούς για 2 ώρες, αλλά δεν ήρθαν ποτέ.
-«Τώρα είσαστε ελεύθεροι. Πάμε για croissant σε μια τέλεια boulangerie που έχω ανακαλύψει?», προτείνει ο Stephane. Φύγαμε!
Η μαρίνα Port Moselle βρίσκεται στην καρδιά του ομώνυμου λιμανιού της πρωτεύουσας Nouméa. Στα 100 μέτρα βρίσκεται το Marché de Nouméa, η αγορά που ανοίγει κάθε μέρα από 5 έως 11.30 πμ, περίεργο ωράριο. Καταπληκτικό το Marché, έχει τα πάντα! Από φρέσκα φρούτα, λαχανικά και ψάρια ως ρούχα, παραδοσιακά καλλιτεχνήματα και κοσμήματα με κορυφαίες μαύρες πέρλες από τα νησιά Gambier!! Ο Γιώργος κι ο Stephane με τραβούν για να ξεκολλήσω. Φτάνοντας στην διάβαση, τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσουμε. Πολιτισμός!
-“Κοιτάξτε πόσα πολλά πολυτελή αυτοκίνητα, Mini Cooper και Porsche Cayenne υπάρχουν στη Nouméa!», λέει οStephane, σχόλιο που ξαφνιάζει ειπωμένο από Ελβετό.
Η ώρα 13.30 και η πόλη κινείται σε έντονο ρυθμό. Στην μεγάλη πλατεία Place des Cocotiers ξεκίνησε σήμερα – μετά από 2 χρόνια αναστολής λόγω Covid – το εβδομαδιαίο υπαίθριο παζάρι. Παραδοσιακά προϊόντα, τέχνη, χειροτεχνήματα από τις νησιωτικές χώρες του Ειρηνικού Ωκεανού, Wallis & Futuna, Vanuatu, Tahiti, φαγητά από τόπους μακρινούς και ζωντανή μουσική.
Το πλήθος πολυπολιτισμικό, άνθρωποι από διαφορετικές φυλές, με πολύχρωμα ρούχα, πρόσωπα χαρούμενα, γλώσσες εξωτικές. Σταματάμε για να ακούσουμε αγαπημένες μελωδίες από την Γαλλική Πολυνησία. Σε κάποια γωνιά, ανακαλύπτουμε παιδικά ρούχα με logo απίστευτα ταιριαστό για τα νεογέννητα της οικογένειας…
Το boulangerie (φούρνος) Au Petite Choux που ανακάλυψε ο Stephane είναι γεμάτο πειρασμούς, έχει τα πιο θεϊκά croissant, baguettes και γλυκά! Δίπλα βρίσκεται το super market Johnston με φανταστικές gourmet λιχουδιές και αμέτρητα είδη από Γαλλικό τυρί, ευχάριστη έκπληξη μετά τα Φίτζι όπου υπήρχε μόνο συσκευασμένο cheddar.
Για να έχουμε σύνδεση, WhatsApp & Viber στα τηλέφωνα μας, σε κάθε χώρα που επισκεπτόμαστε αγοράζουμε τοπικές κάρτες SIM. Εδώ στην Νέα Καληδονία πληρώσαμε 3000F (25€) για κάθε «τουριστική κάρτα» SIΜ με 1,5 GB για την πρώτη εβδομάδα. Μετά, κάθε 2 GB κοστίζουν 18 ευρώ με διάρκεια 10 ημέρες, άρα θα πληρώνουμε αναγκαστικά 56€ το μήνα! Θα ξαναβρούμε άραγε ποτέ τιμές όπως στα Φίτζι, όπου με 8€ είχαμε 35 GB ίντερνετ για ένα μήνα, και δωρεάν social media, WhatsApp, Viber? Και ταχύτητες 4G (κλαίω…)
Η Nouméa είναι ωραία! Είμαστε ακόμα κουρασμένοι από το ταξίδι, μα είναι αδύνατο να σταματήσουμε. Το κέντρο της πόλης έχει τα πάντα, cinema multiplex, στιλάτες boutique, καταστήματα με ναυτιλιακά, διάσημες αλυσίδες τεχνολογίας,FNAC, iStorm και μαγαζιά με χαρακτηριστικά πολύχρωμα φορέματα για τις γυναίκες των αυτόχθονων της φυλής Kanak. Η Νέα Καληδονία ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις, ένας τόπος σε αναταραχή. Η χώρα είναι υπεράκτεια κτήση της Γαλλίας και βρίσκεται στην Μελανησία του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού,1.200 χιλιόμετρα ανατολικά της Αυστραλίας. Το Αρχιπέλαγος περιλαμβάνει το μεγάλο νησί Grande Terre (Μεγάλη Γη), το Isle of Pines, τα νησιά Loyalty (Loyauté) στα ανατολικά, τα Chesterfield στα βόρεια και κάποια ακόμη μικρότερα. Η συνολική έκταση είναι 18.500 km², διπλάσια από την Κρήτη, με πληθυσμό 270.000, κατοίκους, μισό από την Κρήτη. Το 41% είναι αυτόχθονες της φυλής Kanak, το 24% Ευρωπαίοι (Γάλλοι) και το υπόλοιπο από διάφορες χώρες.
Τα πρώτα ίχνη ζωής προέρχονται από τον Νεολιθικό πολιτισμό Lapita 1600-500 πΧ, ικανότατους θαλασσοπόρους και καλλιεργητές γης που εποίκησαν την Μελανησία, την Papua, την Πολυνησία και το μεγαλύτερο μέρος του Ειρηνικού Ωκεανού. Ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρυσε τα νησιά ήταν ο θαλασσοπόρος, εξερευνητής και χαρτογράφος James Cook το 1774 και επειδή του θύμισε την Σκωτία, ονόμασε το νησί New Caledonia, όπου Caledonia είναι το όνομα της Βόρειας Αγγλίας κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Οι επαφές με ξένους παρέμειναν σποραδικές ως το 1840, όταν ξεκίνησε εμπόριο sandalwood. Τα επόμενα χρόνια άρχισε το black birding, ευφημισμός για την πρακτική της απαγωγής κατοίκων από την Μελανησία και τα νησιά του δυτικού Ειρηνικού μέσω βίας ή εξαπάτησης, με σκοπό την καταναγκαστική εργασία, μια φρίκη που διήρκεσε έως το 1930!!!
(Φωτογραφία WIKIPEDIA)
Τον Σεπτέμβριο του 1853 ο αυτοκράτωρ Ναπολέων 3ος διέταξε την προσάρτηση της Νέας Καληδονίας στην Αυτοκρατορία. Το 1864 έγινε τόπος εξορίας ποινικών και πολιτικών κρατουμένων. Την ίδια χρονιά ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα νίκελ και το 1876 η εξόρυξη του πήρε έντονους ρυθμούς. Η Γαλλική διοίκηση ανέλαβε την εμπορική εκμετάλλευση νίκελ, αποκλείοντας τους Kanak από την εργασία στα μεταλλεία. Οι αυτόχθονες, δεμένοι με σχέση ιερή με την πατρογονική γη, αντέδρασαν έντονα στην απώλεια των εδαφών τους. Το 1878 οι φυλές ενώθηκαν και άρχισε ανταρτοπόλεμος με μεγάλες απώλειες. Το 1946 η Νέα Καληδονία έγινε υπεράκτεια κτήση (overseas territory) της Γαλλίας και οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, απέκτησαν την Γαλλική υπηκοότητα. Οι σχέσεις μεταξύ Γάλλων και αυτοχθόνων Kanak δεν εξομαλύνθηκαν ποτέ. Από το 1976 έως το 1988 υπήρξαν στιγμές αιματηρών εχθροπραξιών. Τελικά υπογράφηκαν συμφωνίες που έφεραν ειρήνη, αποφασίστηκε η μετάβαση σε καθεστώς σχετικής αυτονομίας και μελλοντικό δημοψήφισμα γύρω από την ανεξαρτησία. Στο 1ο δημοψήφισμα (referendum) το 2018, το 56% ψήφισε να παραμείνει η Νέα Καληδονία Γαλλική. Στο 3ο δημοψήφισμα (12/12/2021) οι υποστηρικτές της ανεξαρτησίας Kanak απείχαν λόγω διαφωνιών. Λόγω της αποχής το ΝΑΙ στην Γαλλία πήρε ποσοστό 96% !
Η κατάσταση δεν είναι καλή. Στα νησιά Loyalty οι Kanak διώχνουν τα σκάφη επισκεπτών. Στο Isle des Pinesμπορούμε να πάμε σε έναν κόλπο μόνο. Όμως είμαστε αισιόδοξοι. Ίσως μια εθιμοτυπική επίσκεψη στον αρχηγό του χωριού βοηθήσει, αν ζητήσουμε ευγενικά να επισκεφτούμε το νησί, όπως ορίζει το coutume, το έθιμο. Η καλοσύνη και η ευγένεια συχνά ανοίγουν τις καρδιές των ανθρώπων.
Περπατάμε στην προβλήτα επισκεπτών. Περπατάμε όλη μέρα, σήμερα, το είχαμε ανάγκη μετά το πέρασμα από Fiji. Παρατηρούμε τα σκάφη και τις σημαίες τους, Αμερική, Νέα Ζηλανδία, Σεϋχέλλες, Αυστραλία, Ελλάδα. Όλα τα σκάφη εδώ έχουν έρθει από πολύ μακριά.
Παρασκευή 13, Μαΐου – Μαρίνα Port Moselle
07.30 Το «Le Marche de Nouméa», η αγορά ακριβώς δίπλα στην μαρίνα, μοιάζει σαν μικρογραφία της πόλης, αισθήσεις συμπυκνωμένες, γεύση, αρώματα, αίσθηση ακόμα κι από τους ίδιους τους κατοίκους, τις φυλές, την λαλιά, τoυς τρόπους τους. Αγοράζουμε πράσινη σαλάτα, καρότα, αβοκάντο και παπάγια. Οι τιμές είναι σχεδόν διπλάσιες από τα Φίτζι
09.00 Με συντροφιά τον Stephane, πηγαίνουμε στην Αστυνομία Συνόρων για τις διατυπώσεις όπου πιάνουμε συζήτηση με την πολύ συμπαθητική αστυνομικό που είναι επίσης ιστιοπλόος και ιδιοκτήτης ενός Jeanneau. Συμπληρώνουμε τα απαραίτητα έγγραφα, η γυναίκα σφραγίζει και μας δίνει το Permis d’ Arrivée. Είμαστε νόμιμοι! Ρωτάμε την αστυνομικό για πόσον καιρό έχουμε δικαίωμα παραμονής στην Νέα Καληδονία, μα δεν γνωρίζει. Το κυβερνητικό site γράφει ότι η visa επισκεπτών ισχύει για τρεις μήνες,άραγε εμείς ως Έλληνες, υπήκοοι χώρας μέλους της EU έχουμε τον ίδιο χρονικό περιορισμό? Ως τώρα όποιον ρωτήσαμε δεν ήξερε να μας απαντήσει. Η γυναίκα κάνει κάποια τηλεφωνήματα κι επιτέλους παίρνουμε απάντηση: Μπορούμε να μείνουμε όσο θέλουμε. Αν θελήσουμε όμως να εργαστούμε πρέπει να κάνουμε αίτηση για ειδική visa. Βγαίνοντας από την Αστυνομία συναντάμε τους Βραζιλιάνους του sy Free Wind που ήρθαν για την ίδιο σκοπό!
16.00 Περπατάμε στην μαρίνα, μας αρέσει πολύ να παρατηρούμε τα σκάφη στα λιμάνια, μεγάλα, μικρά, μοντέρνα ή πολύ παλιά, σιδερένια, ξύλινα, ή πλαστικά, τόσο διαφορετικά αλλά το καθένα με την δική του ομορφιά και γοητεία. Το port Moselle μας θυμίζει το Marin της Martinique, έναν τόπο που αγαπήσαμε πολύ.
17.30 Παρασκευή σήμερα κι έχει ήδη μαζευτεί κόσμος στην Brasserie Le But de Monde («η άκρη του Κόσμου»), το restaurant – bar της μαρίνας, που είναι ανοιχτό όλη μέρα. Σε ένα από τα τραπέζια συναντάμε ξανά τους δυο Βραζιλιάνους από το sy Free Wind, που φύγαμε συγχρόνως από την Vuda marina. Το Free Wind είναι μικρότερο από το Φιλίζι, οι Βραζιλιάνοι έφτασαν στο περιβόητο Havanna Pass 14 ώρες μετά από εμάς και καθώς ήταν νύχτα, 2πμ, δεν τόλμησαν να το διασχίσουν, κι έπραξαν σοφά. Έτσι, έκαναν αντιμονή (hove-to) ως το ξημέρωμα και μόλις βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες, πέρασαν το άνοιγμα του υφάλου, μπήκαν στο lagoon της Ν.Κ. και έπλευσαν ως την Nouméa. Καθόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας. Οι Renato και Fernando είναι πιλότοι και έγιναν στενοί φίλοι όταν σπούδαζαν στην σχολή της Πολεμικής Αεροπορίας της Βραζιλίας. Μετά την θητεία, ο καθένας τους τράβηξε δρόμο διαφορετικό, ο ένας σε εμπορικές αερογραμμές, ο άλλος πιλότος βαθιά στον Αμαζόνιο και βρέθηκαν ξανά μαζί για την μεγάλη περιπέτεια, το γύρο του κόσμου με το s/y Free Wind! Οι Βραζιλιάνοι βιάζονται να συνεχίζουν το ταξίδι τους.
Σε λίγο έρχεται κι ο Ελβετός Stephane του sy Olena, που είναι πατέρας, μηχανικός και δεν βιάζεται να φύγει. Σε ένα άλλο τραπέζι, κοντά μας, κάθονται οι τρεις Αμερικανοί από το s/y Macushla που έφτασαν συγχρόνως με εμάς και τώρα ετοιμάζονται να αποπλεύσουν για το Brisbane της Αυστραλίας. Οι δυο είναι νέοι, 23 χρονών, αρχάριοι ιστιοπλόοι, που αγόρασαν το σκάφος στα Fiji με σκοπό να πάνε στην Αυστραλία. Ο τρίτος έμπειρος ιστιοπλόος, είναι φίλος τους και έχει έρθει μαζί για να τους δώσει «αυτοπεποίθηση», όπως μας είπε. Η σερβιτόρα φέρνει έναν ακόμα γύρο μπύρες και τσουγκρίζουμε
-«Salud!”
-“Γεια μας!»
-«Cheers!”
Κυριακή 15 Μαΐου
Η Catherine μας ζήτησε να μετακινήσουμε το Φιλίζι σε άλλη θέση, γιατί περιμένει ένα τοπικό sailing rally. Mας βοηθά μια γυναίκα από την Αυστραλία, όπως καταλαβαίνουμε από την χαρακτηριστική προφορά. Η νέα θέση είναι ακριβώς δίπλα στην είσοδο της προβλήτας, εδώ ιδιωτικότητα μηδέν.
-«Κάθε εμπόδιο για καλό! Στην νέα θέση, βλέπουμε τα πάντα και μας βλέπουν όλοι», σχολιάζει γελώντας ο καπετάνιος μου. Πράγματι! Μετά από λίγο μας επισκέπτεται o Jean-Danielle από το s/y Nacuda που γνωρίσαμε μαζί με τη γυναίκα του Audrey και τον γιο Loan, το 2020 στο Qilaqila bay, στο Vanua Balavu, στα Fiji. Ο Jean- Danielle έχει ζήσει πέντε χρόνια εδώ στην Νέα Καληδονία και καθώς γνωρίζει τα μέρη καλά, μας δείχνει ωραία κι ασφαλή αγκυροβόλια στο χάρτη Navionics. Τέτοιες πληροφορίες είναι πολύτιμες, τίποτα καλύτερο από την προσωπική τοπική γνώση!
-«Να προσέχετε τους καρχαρίες. Ποτέ κολύμπι σε θολά νερά, ποτέ μετά την δύση του ήλιου! Εδώ στην Nouméa, υπάρχουν πολλοί bull & tiger sharks, πολύ επικίνδυνοι. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε επειδή οι ψαράδες καθάριζαν τα ψάρια τους μέσα στο λιμάνι, προσελκύοντας καρχαρίες. Καθώς περνούσαν τα χρόνια λόγω της άφθονης κι εύκολης τροφής, ο πληθυσμός των καρχαριών αυξήθηκε πολύ. Όταν η κυβέρνηση απαγόρευσε να ρίχνουν οποιαδήποτε τροφή στη θάλασσα, ήταν πια αργά. Πριν από ένα χρόνο, έπεσε ένα παιδί στο νερό, εδώ στη μαρίνα, του επιτέθηκε καρχαρίας. και του έφαγε ολόκληρο το πόδι. Ευτυχώς, το παιδί επέζησε. Τα μικρά παιδιά και τα κατοικίδια ζώα κινδυνεύουν περισσότερο από τους μεγάλους, λόγω μεγέθους. Να προσέχετε!», λέει ο Jean Danielle, σοβαρός και ταραγμένος. Λογικό, ο γιος τους είναι 7-8 χρονών!
Ο Jean- Danielle φεύγει. Είμαστε σοκαρισμένοι! Ανήκουμε στην γενιά των Ελλήνων που μεγάλωσαν με τα ντοκιμαντέρ του Jacques – Yves Cousteau και την ταινία Jaws, «Τα Σαγόνια του Καρχαρία», που μας άφησαν ….ψυχικό τραύμα. Κι αν στον Ειρηνικό Ωκεανό ξεπεράσαμε τον φόβο των σχετικά μικρόσωμων reef sharks, που γνωρίσαμε και συμπαθούμε, οι μεγάλοι τους συγγενείς συνεχίζουν να μας φοβίζουν.
-«Πρόβλημα! Μεγάλο πρόβλημα…»
Μετά από λίγο περνά η Cassandra από το s/y Pu, αύριο φεύγουν έξω στα νησιά, ο Ben και τα τρία αγόρια (ηλικίες 10-14 ετών) ανυπομονούν να κάνουν kite surfing. Της λέω όσα ακούσαμε, μα δεν πτοείται. Αυτοί είναι Αυστραλοί, ξέρουν από καρχαρίες.
17.00 Τοκ τοκ, κάποιος χτυπά έξω. Η Αυστραλή που μας βοήθησε το πρωί, ρωτά αν ξέρω που είναι το laundry, μα δεν ξέρω ακόμα.
-«Πότε ήρθατε από Αυστραλία?», την ρωτάω
-«Πριν από τρεις μέρες», απαντά. Πριν από τρεις μέρες, σημαίνει ότι ταξίδευαν συγχρόνως με εμάς, με άνεμο ανατολικό, δηλαδή κόντρα!
-«Και πώς ήταν το ταξίδι?», την ρωτάω απορημένη.
-«Εφιαλτικό…», απαντά. Την προσκαλώ για καφέ και έρχεται ευχαρίστως.
Η Gail και ο άνδρας της Trish, μαζί με έναν φίλο τους έμπειρο ιστιοπλόο, ήρθαν από την Αυστραλία με το ιστιοπλοϊκό τους, ένα Bavaria 39 πόδια. Σε όλη την διαδρομή είχαν δυνατό κόντρα άνεμο και κύματα ως 4 μέτρα ψηλά. Ήταν άσχημη δοκιμασία, για αυτούς και για το σκάφος. Ο άνδρας της έπεσε και τραυματίστηκε. Είναι απογοητευμένος, λέει η Gail, γιατί δεν έπρεπε να ξεκινήσουν με αυτό τον καιρό. Έτσι είναι, η θάλασσα δεν συγχωρεί λάθη. Ο Trish είναι συνταξιούχος του Πολεμικού Ναυτικού, με ειδικότητα navigator κι έχουν ταξιδέψει με το ιστιοπλοϊκό τους σε Αυστραλία, Ινδονησία, Μαλαισία. Μας μιλά για όμορφα μέρη που στην Ινδονησία, που αξίζει να επισκεφτούμε με το Φιλίζι. Ακούω την πολύ ενδιαφέρουσα διήγηση της Gail αλλά συνεχίζω να απορώ: Πώς ένας έμπειρος καπετάνιος σαν τον άνδρα της, να έβαλε σε κίνδυνο πλήρωμα και σκάφος ταξιδεύοντας 800 ναυτικά μίλια με τον άνεμο κόντρα ?
Δευτέρα 16 Μαΐου – Πρώτη συνάντηση με τον Ροζέ, Roger Morice
Τον Νοέμβριο του 2020, σε ένα κάλεσμα των Laura & Alan (s/y Rhapsody) στα Φίτζι, κουβεντιάζοντας σε μια γυναικο – παρέα, γνωρίστηκα με την Sara. Η Sara μιλούσε για τη ζωή της, οτι γεννήθηκε στο σκάφος των γονιών τους, όπως και τα υπόλοιπα τρία αδέρφια της, Για την χαρά της όταν βρέθηκε μαζί με παιδιά στο δημοτικό σχολείο στην Γαλλική La Reunion, στα ανατολικά της Μαδαγασκάρης, για τα χρόνια στην Saint Helena! Πολλοί έχουμε ακούσει το νησί της Αγίας Ελένης (Saint Helena), τόπο εξορίας του Ναπολέοντος Βοναπάρτη μα πόσοι αλήθεια γνωρίζουν πού ακριβώς βρίσκεται? Την παρακολουθούσα με αυτιά και μάτια ορθάνοιχτα, να μιλάει για τον πατέρα της και την τόσο ενδιαφέρουσα αλλά και σκληραγωγημένη ζωή τους στις θάλασσες του κόσμου, να αναφέρει ονόματα μακρινών τόπων που έχω γνωρίσει μέσα από τα γραπτά του Bernard Moitessier ή του Joshua Slocum. Η Sara, ο Steve και η κόρη τους Tallulah, έμειναν τους επόμενους μήνες στα Φίτζι με το σκάφος τους s/y Chloé και γνωριστήκαμε καλύτερα. Τώρα ζουν κι εργάζονται στην Αυστραλία, μα πατέρας της ζει στο σκάφος του εδώ, στη Nouméa. Ανταλλάξαμε μηνύματα
-«Πώς ήταν το Havana Pass,? Δύσκολο? Είπα στον πατέρα μου να έρθει να σας βρει. Θα ακούσετε ωραίες ιστορίες» μου έγραψε προ ημερών.
-“Bonjour! Bonjour!”, ακούγεται μια φωνή απ’ έξω. Πλησιάζει μια φουσκωτή βάρκα, πάνω της ένας άνδρας, γκριζομάλλης, στρογγυλός, 70-75 χρονών.
-«Είμαι ο Ροζέ, πατέρας της Σαρά», λέει γαλλικά. Βγάζει τα γυαλιά ηλίου και μας κοιτάζει με τα καλοσυνάτα γαλανά μάτια του. Τον προσκαλούμε στο Φιλίζι. Μας λέει ότι η Sara του ζήτησε να έρθει να μας δώσει ναυτικές πληροφορίες για την Νέα Καληδονία. Ετοιμάζω καφέ για όλους. Κουβεντιάζουμε για το ταξίδι από Fiji ως εδώ. Ο Γιώργος τον ρωτάει για το πέρασμα Havanna
-“ Το Passe de Havanna μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο», απαντά ο Roger, «Μια φορά που είμασταν μαζί με την Sara, το ρεύμα ήταν δυνατό και γεμάτο δίνες και το σκάφος μας άρχισε να γυρνά γύρω – γύρω. Άλλες φορές το ρεύμα δημιουργεί κύματα και το σκάφος δυσκολεύεται να προχωρήσει!».
Ο Roger μας δείχνει στο χάρτη διάφορα αγκυροβόλια κι ο Γιώργος τα σημειώνει. Συζητούν και για τεχνικά θέματα, πρέπει να επισκευάσουμε ή να αντικαταστήσουμε το θερμοσίφωνο. Ο Roger προσφέρεται να έρθει αύριο να μας πάει με την βάρκα του στα δυο μεγάλα καταστήματα ναυτιλιακών Marine Corail & Speed Marine, που βρίσκονται στην απέναντι ακτή.
-« A demain”. Αύριο.
Κατεβάζουμε τα ποδήλατα και πάμε να γνωρίσουμε τη Nouméa. Βγαίνουμε από τη μαρίνα, ο δρόμος έχει κίνηση, πολλά αυτοκίνητα και πολλά φανάρια κυκλοφορίας. Για να πάμε ανατολικά προς τις παραλίες, πρέπει να ανέβουμε έναν λόφο με μεγάλη κλίση. Ευτυχώς τα αναδιπλούμενα ποδήλατα μας Dahon Speed D7 που έχουμε από το 2011 είναι σπουδαία κι ανεβαίνουμε την μεγάλη ανηφόρα σχετικά ανώδυνα. Μόλις φτάνουμε στην κορυφή, μπαίνουμε σε έναν φαρδύ δρόμο με φαρδύ πεζοδρόμιο που έχει πάνω του δρόμο ειδικό για ποδήλατα! Κατηφορίζουμε χαρούμενοι κι ασφαλείς ως τη θάλασσα και φτάνουμε στο Baie (κόλπος) Orphelinat. Από εκεί ξεκινά νέος δρόμος για ποδήλατα, μια απολαυστική διαδρομή που συνεχίζεται για χιλιόμετρα παράλληλα με την ακτή.
Οι αχτίδες του ήλιου πέφτουν χρυσές πάνω στη θάλασσα. Η ανάσα του ωκεανού μας δροσίζει. Μετά από ένα 2 χιλιόμετρο φτάνουμε στην Anse de Citrons (ακτή των λεμονιών), ένα όμορφο προάστιο της Nouméa. Στον παραλιακό δρόμο υπάρχουν εστιατόρια κάθε είδους, ιταλικά, μεξικάνικα sushi, ξενοδοχεία. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου μια λωρίδα γης στρωμένη με απαλό γρασίδι, φοινικόδεντρα αλλά και μεγάλα δέντρα Banyan με εξωτικές εναέριες ρίζες και πυκνά φυλλώματα.
Νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά κι οικογένειες καθισμένοι από κάτω ξεκουράζονται ή τρώνε. Μπροστά, απλώνεται η όμορφη αμμουδιά όπου κάποιοι κολυμπούν. Κλειδώνουμε τα ποδήλατα στην άμμο και μπαίνουμε στην θάλασσα να δροσιστούμε – για κολύμπι δεν το συζητάμε, η ιστορία με τους καρχαρίες μας έχει κόψει την όρεξη. Ο ουρανός είναι ασυννέφιαστος, ο ήλιος λάμπει, η θερμοκρασία και η περιοχή θυμίζει την Αθηναϊκή Ριβιέρα, που όμως δεν έχει καρχαρίες. Αλλά ούτε και δρόμο για ποδήλατα. Τρώμε παγωτά gourmet! και συνεχίζουμε ως την επόμενη παραλία Anse Vata. Πολύ όμορφη πόλη η Nouméa, πραγματικά!
Πέμπτη 19 Μαΐου
Η γενική εντύπωση των ανθρώπων της στεριάς είναι οτι η ζωή στο σκάφος σημαίνει διαρκείς διακοπές, ξεκούραση και ανεμελιά μα, στην πραγματικότητα οι στιγμές απραξίας για εμάς είναι σπάνιες. Στην πραγματικότητα, παρότι μας λένε συχνά «σας ζηλεύω», δεν γνωρίζω κανέναν που θα αντάλλασσε την ζωή των ανέσεων και της ασφάλειας στην πόλη με την ζωή που κάνουμε εμείς. Οι δουλειές μας δεν τελειώνουν ποτέ και η λίστα TO DO παραμένει μεγάλη παρά τις συνεχείς προσπάθειες, αφού ανανεώνεται συνέχεια,. Ζημιές, επισκευές, ανταλλακτικά, επιθυμίες, βελτιώσεις, όλα χαλάνε, όλα θέλουν φροντίδα, αλλαγή, όλα παλιώνουν. Το ακριβό αδιάβροχο ιστιοπλοϊκό παντελόνι μου που δεν έχω φορέσει πάνω από δέκα φορές – διαλύθηκε στο πέρασμα από τα Φίτζι. Με τα κύματα να μας καταβρέχουν συνεχώς αναγκάστηκα να φοράω όλη μέρα ένα αρχαίο κίτρινο extra large παντελόνι για ψαράδες, δεμένο γύρω από την μέση μου με σχοινί Την παλιά μου νιτσεράδα Helly Hensen top και παντελόνι που δεν ήταν πια αδιάβροχα, τα χάρισα στην Sera στην Ogea (Lau islands, Fiji) να τα φορά για ζεστασιά όταν έβγαινε για ψάρεμα. Τα αδιάβροχα ιστιοπλοϊκά μας ρούχα πνέουν τα λοίσθια, του καπετάνιου μου, ευτυχώς, αντέχουν λίγο ακόμα. Το μόνο αδιάβροχο παντελόνι που βρήκα στο μέγεθος μου, εδώ στην Nouméa, είναι ένα Lalizas, της σπουδαίας ελληνικής εταιρίας με παρουσία παγκόσμια και εξαιρετικά προϊόντα. Εύγε στον σπουδαιο επιχειρηματία κ Λάλιζα, ελπίζω κάποτε να καταφέρουμε να τον συναντήσουμε, έχουμε ωραίες ιδέες να του δώσουμε.
Όμως, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα που πρέπει να λύσουμε άμεσα, ο αφαλατωτής του σκάφους έχει πρόβλημα, έχουμε εισροή νερού από κάπου στην πλώρη, το θερμοσίφωνο έχει χαλάσει και πλενόμαστε με κρύο νερό – κάτι που στα Φίτζι δεν μας πείραζε αλλά εδώ στην Ν. Καληδονία δεν αντέχεται.. Περνάμε το πρωινό, πλένοντας ρούχα, καθαρίζοντας τα water tanks, το Φιλίζι. Ο ώμος του δεξιού μου χεριού πονάει, φοβάμαι οτι έσπασα κάποιον τένοντα. Δεν αντέχω την σωματική αδυναμία, έχω τόσα να κάνω, είναι πολύ ενοχλητικό.. Η ώρα περνάει με τις δουλειές και πρέπει να βιαστούμε, θα έρθει ο Roger για φαγητό και χρειαζόμαστε προμήθειες. Πηγαίνουμε στο supermarket Johnston, σχεδόν τρέχοντας
14.30 –«Είσαστε Έλληνες? Καλημέρα, είμαι η Κατίνα!»
Η γυναίκα περνούσε με τη βάρκα της, είδε την Ελληνική σημαία και σταμάτησε να μας μιλήσει. Η Κατίνα (Catherine) κι ο άνδρας της έζησαν για χρόνια στην Ελλάδα και μιλάει καλά την γλώσσα μας. Καθώς είναι επίσης φίλη του Roger, τη προσκαλούμε να μείνει για φαγητό. Η Κατίνα μας μιλά για την ζωή στην Ελλάδα, στα χρόνια 1970-1980, όταν δούλευαν στα χωράφια μαζεύοντας ελιές κι άλλοτε εξερευνώντας τα Δωδεκάνησα με ένα μικρό ιστιοπλοϊκό. Το αποκορύφωμα είναι όταν λέει πως το σκάφος όπου έχουν και ζουν τώρα, ανήκε κάποτε στον θρυλικό Bernard Moitessier.
Τον Ιούλιο ο Roger θα πάει στην Tahiti, για να συναντήσει τον γιο του Morgan με την οικογένεια που θα φτάσουν εκεί με το ιστιοπλοϊκό τους και θα συνεχίσουν μαζί ως την Νέα Καληδονία. Η μόνη στάση που θέλουν να κάνουν είναι στο Palmerston (Cook islands) και ο Roger ζητά πληροφορίες. Έτσι, ετοιμάζουμε καφέ και κάνουμε προβολή του video Sailing Filizi to Palmerston για τον Roger και την Κατίνα.
Κυριακή 22 Μαίου
09.30 Φτάνουμε ασθμαίνοντας στον Καθεδρικό Saint Joseph Ο ναός στέκεται επιβλητικά στην κορυφή ενός από τους λόφους της Nouméa. Η εκκλησιαστική λειτουργία έχει ξεκινήσει από ώρα, όλα τα καθίσματα είναι πιασμένα. Κάθε λίγο οι πιστοί συμμετέχουν με κάποιον ύμνο και προσπαθώ να συμμετάσχω με την βοήθεια ενός φυλλαδίου που βρήκα στην είσοδο. Δεν τα κατάφερα. Βγαίνουμε έξω. Η θέα της πόλης από εδώ ψηλά είναι εντυπωσιακή. Έξω από την πόρτα είναι κολλημένο μια ανακοίνωση «Ο Μπαχ και το Εκκλησιαστικό Όργανο, σήμερα στις 17.00, οι νεαροί πιανίστες θα παίξουν έργα Μπαχ, είσοδος ελεύθερη». Τέλεια! Θα έρθουμε
Πλησιάζουμε για να δούμε ένα άγαλμα που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο. Μια νέα γυναίκα Kanak κάθεται στην βάση του αγάλματος, μαζί με το παιδί της, ένα κοριτσάκι περίπου ενός έτους. Αρχίζουμε να κουβεντιάζουμε. Η γυναίκα κατάγεται από το νησί Lifou, ο άνδρας της από το Ouvea, δυο από τα νησιά Layauté. Πριν λίγα χρόνια ήρθαν εδώ στην Μεγάλη Γη για να σπουδάσουν, γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν κι αποφάσισαν να μην γυρίσουν πίσω. Στα νησιά τους δεν βρίσκουν άλλη απασχόληση εκτός από το ψάρεμα και την καλλιέργεια της γης, εργασίες σκληρές που δεν αποδίδουν αρκετά χρήματα.
Η λειτουργία τελείωσε, ο Καθεδρικός αδειάζει. Η κοπέλα κοιτάζει τον νέο άνδρα που πλησιάζει. Αυτός αγκαλιάζει το παιδί, το σηκώνει και μας χαιρετά κάπως ντροπαλά. Η πρώτη μας επαφή με ανθρώπους της φυλής Kanak μας έδωσε γλυκιά αίσθηση.
Ο καπετάνιος μου αγόρασε δεύτερη σημαία της Νέας Καληδονίας και την ανεβάζουμε μαζί με την Γαλλική tricolorστα δεξιά, ως curtesy flag. Διαβάσαμε πως αυτή η σημαία είναι σύμβολο των ανθρώπων Kanak και θεωρείται κάπως «επαναστατική». Από την άλλη είμαστε φιλοξενούμενοι στην πατρίδα τους, δεν πρέπει να τους τιμήσουμε?
17.00 Στον Καθεδρικό ναό κι ακούμε ρεσιτάλ Bach στο εκκλησιαστικό όργανο από πιτσιρίκια 8-10 ετών!
19.00 Μια ακόμα χρονιά που γιορτάζουμε τα γενέθλια μου στην άκρη του κόσμου, στο Le Bout du Monde μαζί με ανθρώπους της δικής μας «φυλής». Τί σημασία έχει αν προερχόμαστε από διαφορετικές χώρες, διαφορετικές κουλτούρες, ακόμα κι από διαφορετικές γενιές? Η γλώσσα που μιλάμε είναι κοινή, η ζωή μας έχει γεύση από, αλάτι, θάλασσα, άνεμο, και ήλιο.
Δευτέρα 23 Μαΐου –
08.00 Είναι άραγε αυτό το σημείο της διαρροής? Με νερό με πίεση και υπομονή ψάχνουμε να βρούμε από πού μπαίνει θαλασσινό νερό στην πλώρη. Δοκιμάζουμε πολλά και τελικά μετακινούμε το ράουλο (block) που οδηγεί το σχοινί του furling σε νέα θέση. Ανοίγουμε τη genoa κάνουμε δοκιμές, είναι μάλλον καλύτερα. Ευτυχώς, έχει άπνοια και όλα αυτά γίνονται άνετα.
Άπνοια? Άνετα?
Μέσα σε λίγα λεπτά, ό άνεμος δυναμώνει από 5 κόμβους σε 45 κόμβους, γυρνώντας από όλες τις κατευθύνσεις!!! Κι εμείς τρέχουμε και δένουμε έξτρα σχοινιά.
Ο άνεμος κόπασε, ο καιρός είναι υπέροχος, ήλιος και 27º θερμοκρασία και τα ψάρια της μαρίνας κολυμπούν αμέριμνα. Ο καπετάνιος μου σφραγίζει με ειδική σιλικόνη την βάση του κάγκελου της πλώρης. Μακάρι να σταματήσει η διαρροή!
15.00 Ανεβαίνουμε δυο λόφους λαχανιασμένοι, τους κατεβαίνουμε άνετοι και cool ώσπου φτάνουμε στο super marketCasinο που μας πρότεινε ο Roger. Το Casino είναι απίθανο, έχει τα πάντα, ότι νοστιμιά υπάρχει. Αγοράζουμε δυο τσάντες γεμάτες, αδύνατο να κουβαλήσουμε περισσότερα με τα ποδήλατα, ειδικά στις ανηφόρες της Nouméa. Μα θα ξανάρθουμε, στην πρώτη ευκαιρία.
Τρίτη 24 Μαΐου
Οι επιλογές μας για να γνωρίσουμε την κουλτούρα του τόπου δεν είναι πολλές, δυστυχώς το Μουσείο της Νέας Καληδονίας που βρίσκεται τόσο κοντά, απέναντι από την μαρίνα Port Moselle, θα παραμείνει κλειστό έως το 2024, λόγω εργασιών ανακαίνισης. Ετσι, επισκεπτόμαστε το Ναυτικό μουσείο και την ωραία βιβλιοθήκη Bibliothèque Bernheim Nouméa
Τετάρτη 25 Μαΐου
09.00 Πηγαίνουμε στο Marché de Nouméa και αγοράζουμε όσα περισσότερα φρούτα και λαχανικά μπορούμε να συντηρήσουμε. Ήρθε η ώρα να φύγουμε για να εξερευνήσουμε τα νησιά.
11.30 Έχει έρθει ο Roger για να μας δει και τον προσκαλούμε και μένει για φαγητό. Όσο τρώμε, τον ρωτάω για την ζωή του, προσπαθώντας να συμπληρώσω το παζλ που ξεκίνησε η διήγηση της κόρης του Sara, πριν από δυο χρόνια.
-«Κοιτάχτε, γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Παρίσι, μα η μητέρα μου είχε ένα οικογενειακό σπίτι στην Boulle, στην ακτή του Ατλαντικού όπου γνώρισα τον ωκεανό. Ο πατέρας μου έφυγε νωρίς. Ο δεύτερος άνδρας της μητέρας μου είχε ένα καρνάγιο όπου έχτιζε ψαράδικα σκάφη της ανοιχτής θάλασσας. Σπούδασα καπετάνιος και μετά ψάρευα στο Croisic, στην Βρετάνη. Επίσης έκανα και παραδόσεις σκαφών στην Γαλλία και αλλού στην Ευρώπη. Στα 27 μου, αγόρασα από έναν δημοσιογράφο που είχε ζήσει πολλά χρόνια στη Βιετνάμ το Hoa-Binh. Ήταν ένα παλιό σκάφος «sardinier de Douarnenez», ειδικό για ψάρεμα σαρδέλας, χωρίς μοτέρ, χωρίς ηλεκτρικά όργανα. Το 1976 μαζί με τη γυναίκα μου, ανοίξαμε πανιά και ξεκινήσαμε για να γνωρίσουμε τον κόσμο», λέει κι εγώ θυμάμαι την γυναίκα από την Γαλλία που συνάντησα το 1984 στην Μήλο που μόλις είχε ολοκληρώσει έναν περίπλου της Γης διάρκειας 20 ετών! Αυτοί όλοι ανήκουν οι γενιές που εμπνεύστηκαν από το Vagabond des Mers du Sud, του Bernard Moitessier.
-«Τότε βέβαια ταξιδεύατε με εξάντα», λέει ο Γιώργος.
-«Ακόμη και τώρα με εξάντα ταξιδεύω”, απαντά ο Roger γελώντας
-«Το Hoa-Binh ήταν το σκάφος που βυθίστηκε?», τον ρωτάω, καθώς θυμάμαι την ιστορία της Sara.
-“Ναι. Το 1983 πέσαμε σε κυκλώνα στα νησιά Comores, και βρεθήκαμε η γυναίκα μου, τα τρία μικρά παιδιά μας κι εγώ στη θάλασσα. Τα χάσαμε όλα.”
-«Και μετά?» ρωτάω
-«Μετά δουλέψαμε, αγοράσαμε ένα άλλο ψαράδικο, μετά ένα άλλο, σαράντα χρόνια δούλευα στη θάλασσα», λέει γελώντας. Άλλοτε ψάρευα αστακούς στο Tristan da Kuhna (ένα από τα πιο απομονωμένα νησιά του κόσμου), άλλοτε ψάρευα διαμάντια στην Νότιο Αφρική ή καρχαρίες στο Cliperton, εργαζόμουν σαν ελεγκτής ασφαλείας στην SaintHelene ή στο Vanuatu, ή σαν μηχανικός πλοίων στην Μαδαγασκάρη. Τα παιδιά μας γεννήθηκαν στην θάλασσα» Οι διηγήσεις του είναι απολαυστικές, οι γνώσεις του πολύτιμες, οι ιστορίες του αμέτρητες. Ο Roger είναι ένας θησαυρός!
Το απόγευμα πηγαίνουμε ξανά με τα ποδήλατα ως το super market Casino, στο port du Sud για λίγες προμήθειες ακόμη.
Πέμπτη 26 Μαΐου îlot Uere – îlot Maître
09.00 Όμορφη ημέρα σήμερα, ο ουρανός γαλανός, ο ήλιος λάμπει. Λύνουμε τους κάβους, κι είμαι πολύ προσεκτική γιατί ο δεξής μου ώμος πονάει. Βγαίνουμε από το λιμάνι, επιτέλους, μετά από δυο εβδομάδες, αναπνέουμε ξανά τον καθαρό αέρα του ωκεανού. Ο ενθουσιασμός μας είναι μεγάλος, τα παρθένα νησιά που θα επισκεφθούμε, η θαλάσσια ζωή που θα συναντήσουμε. Ο καπετάνιος μου κοιτάζει συνοφρυωμένος το plotter του σκάφους. Η φωτεινή ένδειξη γράφει “NO PILOT”
-«Ο αυτόματος πιλότος μας δεν δουλεύει»
-«Ίσως φταίει η υγρασία». Η ίδια βλάβη παρουσιάστηκε ξανά πριν από 3 χρόνια στην Raiatea της Πολυνησίας. Ψάξαμε τότε να βρούμε την αιτία αλλά δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε κάτι. Ώσπου κάποια μέρα το πρόβλημα απλά εξαφανίστηκε.
Ο καπετάνιος μου κρατά το τιμόνι στο χέρι. Κατευθυνόμαστε στο νησί Uere, σημείο που πρότεινε ο Roger. Εκεί συναντάμε τα σκάφη Free Wind & Olena. Μας λένε όλοι ότι διανυκτέρευσαν εκεί και είναι έτοιμοι να πάνε νότια. Το Uere είναι ένα νησάκι μικρό, στην άκρη του νοτιότερου κόλπου των προαστίων της Nouméa. Όμορφο και ασφαλές αγκυροβόλιο μα το νερό της θάλασσας είναι θολό και δεν θα τολμούσαμε να κολυμπήσουμε εδώ. Τους αποχαιρετούμε και συνεχίζουμε.
10.00 Βαριά σύννεφα βροχής σκεπάζουν το νότιο ορίζοντα. Κατευθυνόμαστε στο κοντινό îlot Maître, περνάμε προσεκτικά γύρω από τον ύφαλο που το περιβάλλει και δένουμε πάνω σε ένα από τα πολλά mooring (σ.σ. Στην Νέα Καληδονία, όπως σε άλλες Γαλλικές κτήσεις που έχουμε επισκεφτεί, Martinique, Saint Martin, για την προστασία του βυθού και την ασφάλεια των σκαφών επισκεπτών τα αγκυροβόλια έχουν moorings που προσφέρονται δωρεάν). Στα 50 μέτρα πιο μπροστά, πάνω στα ρηχά νερά του υφάλου, είναι μια κυματιστή ακολουθία από «καλύβες» πάνω σε πασσάλους του Hilton Double Tree Resort, Το νησί είναι μικροσκοπικό, 700 x150 μέτρα. Στον χάρτη του Google Earth μοιάζει σαν κορδέλα πάνω στην χορδή ενός μεγάλου τόξου, όπου τόξο είναι ο κοραλλιογενής ύφαλος με ρηχά διαυγή νερά, στο χρώμα του σμαραγδιού.
Η θάλασσα μας προσκαλεί να κολυμπήσουμε μα η σκέψη των «bulldog» καρχαριών δεν φεύγει ούτε στιγμή από το μυαλό μας. Ακούμε ένα παφλασμό, στο διπλανό σκάφος ρίχνουν ένα καγιάκ και δυο μικρά παιδιά φεύγουν κωπηλατώντας. Αμέσως μετά, μια γυναίκα βουτά στο νερό και αρχίζει να κολυμπά αμέριμνη προς τον ύφαλο. Κοιτάζω τον Γιώργο, με κοιτάζει κι αυτός, πάμε αμέσως στην πλώρη και ρίχνουμε το kayak. Πάμε κωπηλατώντας ως τα ρηχά νερά, κάνουμε snorkeling (snorkeling: κολύμπι με μάσκα & αναπνευστήρα) και παρατηρούμε τα ψάρια και τα κοράλλια. Κάθε λίγο, γυρνάω και κοιτάζω αν μας ακολουθεί κάτι ανεπιθύμητο. Ευτυχώς βλέπω μόνο μικρά, χαριτωμένα ψάρια. Το νερό είναι αρκετά πιο δροσερό από ότι στα Φίτζι. Κολυμπάω με το ένα χέρι. Κρυώσαμε. Ανεβαίνουμε στο kayak κι επιστρέφουμε στο Φιλίζι
13.00 Ετοιμάζουμε μια ωραία σαλάτα και τρώμε με θέα. Το îlot Maître είναι όμορφο σαν carte postal! Το μισό νησί ανήκει στο Hilton Double Tree resort με πρόσβαση ελεύθερη σε επισκέπτες. Το υπόλοιπο είναι ένα δημόσιο πάρκο με εγκαταστάσεις για ημερήσιες εκδρομές και αυτή την ώρα βρίσκονται εκεί αρκετές παρέες, κυρίως άνθρωποι Kanak. Μιλάμε στο κινητό με τον Roger, αύριο θα βγει με το σκάφος του s/y Kerzo με προορισμό νότια, το Goro, κοντά στο Havanna Pass. Πριν καιρό, κατά την διάρκεια ενός κυκλώνα, το σιδερένιο ιστιοπλοϊκό κάποιου φίλου του που ζούσε εκεί αλλά έλειπε στην Γαλλία, παρασύρθηκε από τον άνεμο, εξώκειλε πάνω σε ύφαλο κι από τότε έμεινε εκεί. Οι Kanak της περιοχής το «άδειασαν», δεν έχει μείνει τίποτα μέσα, παρά μόνο το μοτέρ. Κι αν το μοτέρ είναι ακόμα εκεί, ο Roger θα πάρει τα ανταλλακτικά που χρειάζεται. Ενδιαφέρον!
17.30 Ο ήλιος έδυσε, τα φώτα άναψαν στην ακτή. Καθισμένοι στην πλώρη παρατηρούμε την φύση, τον μωβ ουρανό, τα απαλά σύννεφα που ταξιδεύουν, τα θαλάσσια πουλιά, τους παφλασμούς των ψαριών. Μαγεία….
Παρασκευή 27 Μαΐου – Επισκευάζοντας το σκάφος σου σε εξωτικά μέρη – κεφάλαιο 10.000
07.30 Bang, bang, bang. Αφού το βίδωσε, το ξεβίδωσε, το παρακάλεσε και το βλαστήμησε, τώρα το χτυπάει με το σφυρί, μήπως ξεκολλήσει. Ο καπετάνιος μου σηκώνεται όρθιος, το πρόσωπο του είναι κόκκινο:
-«@&%@Το booster pump του κόλλησε, είμαστε χωρίς αφαλατωτή!», λέει.
Αφού τσακωνόμαστε για δέκα λεπτά, δεν μιλιόμαστε για ακόμα δέκα, υπερισχύει η γνώμη των ψυχραιμότερων (η δική μου) και αποφασίζουμε να αποσυναρμολογήσουμε την αντλία του αφαλατωτή (booster pump) για να βρούμε το πρόβλημα. Δεν θα μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, για την ψυχολογική δοκιμασία, τα up & down της επισκευής, τις αποτυχίες, το αίμα, την δικαίωση, απλά θα σημειώσω μόνο ότι το πρόβλημα τελικά ήταν διπλό, μηχανικό και ηλεκτρικό και ότι η συμβολή του chief mate στην λύση του ήταν – όπως πάντoτε- καθοριστική!
13.30 Έχουμε ξανά τον αφαλατωτή μας που παράγει 75 λίτρα / ώρα πόσιμο νερό από νερό της θάλασσας. Yeah!
Οποιαδήποτε δουλειά στο σκάφος, από το πλύσιμο των ρούχων, το πόσιμο νερό, τις προμήθειες σε τρόφιμα, το κάθε ένα είναι project που χρειάζεται προγραμματισμό και εκτέλεση. Γιατί τίποτα στη θάλασσα δεν είναι όσο απλό είναι στην στεριά. Τί θα μαγειρέψουμε σήμερα εξαρτάται από τις προμήθειες που υπάρχουν, από τί φρέσκα έχουμε, τί θα χαλάσει, ακόμα και από τις καιρικές συνθήκες. Έχουμε δυο πακέτα φρέσκο bock choy που πρέπει να μαγειρευτεί Έτσι, ετοιμάζουμε ζύμη και γέμιση για εξωτική «σπανακόπιτα».
Το ταψί μπαίνει στο φούρνο και βγαίνουμε έξω να πάρουμε αέρα. Ο γαλανός ουρανός έχει σκοτεινιάσει, ένα μαύρο, βαρύ σύννεφο πλησιάζει από τα βόρεια. Η θάλασσα αρχίζει να αγριεύει, τα γύρω σκάφη αφήνουν τα moorings και ανοίγουν πανιά προς Nouméa. Έρχεται καταιγίδα. Πάμε πίσω στο îlot Uere
Η καταιγίδα ξεσπά μέσα σε λίγα λεπτά. Η βροχή είναι τόσο δυνατή, που νησί και θάλασσα μοιάζουν ένα. Περνάμε από επικίνδυνα νερά γεμάτα υφάλους κι ευτυχώς έχουμε το track της προηγούμενης διαδρομής πάνω στον χάρτη. Πλέουμε στα τυφλά, πεινασμένοι, με την μυρωδιά της σπανακόπιτας να μας σπάει τη μύτη. Μετά από μια ώρα φτάνουμε στο Uere και όπως συμβαίνει πάντα, η βροχή σταματά μόλις ρίξουμε άγκυρα. Α ρε Μέρφυ!
Σάββατο 28 Μαΐου – Ο κήπος των Δεινοσαύρων & ο Elon Musk
1.00 Κάνουμε φανταστική, γρήγορη ιστιοπλοΐα, με άνεμο νοτιοανατολικό 15 kt συν ένα κόμβο από ευνοϊκό ρεύμα. Δεν περιμέναμε τόσο ωραίες συνθήκες, το δελτίο είχε προβλέψει βορειοδυτικό! Ο Γιώργος πάει γύρω στο σκάφος κι ελέγχει το rigging.
Το σύστημα AIS εντοπίζει τo s/y Kerzo, το σκάφος του Roger, στα 3 μίλια μπροστά μας. Έχουμε μπει στο κανάλι Woodin, το στενό πέρασμα δίπλα στο νησί Ouen στα νοτιοδυτικά του νησιού Grande Terre. Η κόκκινη γη σκεπάζεται με πυκνό δάσος από παράξενα κωνοφόρα δένδρα της οικογένειας Αraucaria. 41 διαφορετικά είδη Araucaria ευδοκιμούν στην Νέα Καληδονία, τα 18 από αυτά είναι ενδημικά, υπάρχουν μόνο εδώ!
Η βλάστηση θυμίζει τοπίο προϊστορικό. Όταν οι παλαιοντολόγοι αναπαριστούν το περιβάλλον των δεινοσαύρων ζωγραφίζουν δένδρα τέτοιου τύπου, γιατί τα araucaria έφτασαν στην εποχή μεγαλύτερης εξάπλωσης στον πλανήτη κατά την περίοδο Jurassic (πάλι Wikipedia).
Μέσα στο κανάλι Woοdin, αρχίζει να βρέχει, ο άνεμος έρχεται κόντρα, το ρεύμα επίσης κόντρα και η θάλασσα γεμίζει δίνες, ευτυχώς προλάβαμε να μαζέψουμε τα πανιά on time.
Baie de Prony – 22º22’S 166º54E’
Ορατότητα μηδέν, βροχή και ομίχλη. Με την βοήθεια του Navionics και του Ovital Maps μπαίνουμε στον κόλπο Prony, έναν κόλπο βαθύ που σχηματίζει εσωτερικά αμέτρητους μικρότερους κολπίσκους. Κατευθυνόμαστε στο AnseMagic, όπου μας περιμένει ο Roger. Ευτυχώς, ο Roger αδιαφορεί για την βροχή και με βοηθά να πιάσω το mooring. Πιο πέρα βρίσκεται το s/y Incentive, των Ολλανδών Sanne & Rik. Εκτός από εμάς δεν υπάρχει ίχνος ανθρώπινης παρουσίας.
Σβήνουμε το μοτέρ, η ησυχία είναι απόλυτη εκτός από το κρώξιμο κάποιου περαστικού πουλιού και τον ήχο από τις σταγόνες της βροχής. Η ορατότητα φτάνει μερικές δεκάδες μέτρα. Τρώμε ζεστή σούπα φακή και ξαπλώνουμε να ξεκουραστούμε.
17.00 Ο ήλιος ετοιμάζεται να δύσει και οι τελευταίες ακτίνες του ζωγραφίζουν ένα μεγαλειώδες ουράνιο τόξο, θέαμα συγκλονιστικό!
18.15 Η ώρα περνά και το υπερθέαμα του ουρανού συνεχίζεται.
Κυριακή 29 Μαΐου – Elon Musk
03.30 Ο ήχος μιας σειρήνας τρομάζει τα πουλιά. Δεν ξημέρωσε ακόμη μα ήδη στον διπλανό κόλπο, ένα τεράστιο φορτηγό πλοίο φορτώνει νίκελ. Πάνω στον λόφο, μέσα σε προστατευόμενο παρθένο δάσος, βρίσκεται το μεταλλείο Goro που θεωρείται ότι περιέχει περίπου 25% των παγκόσμιων αποθεμάτων νίκελ (NI). Πού χρησιμεύει το νίκελ? Το λευκό ασημί μέταλλο που δεν σκουριάζει χρησιμεύει για την κατασκευή νομισμάτων, ειδικών κραμάτων και κυρίως για την κατασκευή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα.
Το κίνημα της ανεξαρτητοποίησης των Kanak της Νέας Καληδονίας δεν άφησε ανεπηρέαστο ο μεταλλείο Goro, η διαμάχη με τους ντόπιους έφερε αναστολή παραγωγής και οικονομική ζημιά για πολλά χρόνια. Tον Οκτώβριο του 2021 το μεταλλείο εξαγοράστηκε από ένα consortium που αποτελείται από εργαζόμενους, τοπικές κοινότητες μια εταιρία από την Σιγκαπούρη και την TESLA του Elon Musk! O ιδιοφυής Elon, στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει το απαραίτητο nickel για παραγωγή μπαταριών των αυτοκινήτων TESLA, δεν δίστασε να αγοράσει το πολυτάραχο μεταλλείο. Αυτό που απομένει είναι να δημιουργήσει ισορροπία ανάμεσα στις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τις διεκδικήσεις των Kanak και την προσοδοφόρα εκμετάλλευση.
Το app του Airbnb έχει κολλήσει έφτασε άραγε η Γερμανίδα στο σπίτι στην Βαγία της Αίγινας? Με time zone 8 ώρες μπροστά από την Ελλάδα, το ίντερνετ σταγονόμετρο λόγω τοποθεσίας και οικονομίας στα megabyte, κάνω τεράστια προσπάθεια για να παραμείνω Super host, κάτι που θα ήταν ανέφικτο αν ήμουν μόνη, μα έχω την Μαργαρίτα, την αγαπημένη μου μικρή αδερφή. Η Γερμανίδα επιτέλους απαντά, έφτασε! Την καλωσορίζω στην Ελλάδα. Πού να ήξερε πού βρίσκομαι τώρα…
08.00 Ο Γιώργος ζυμώνει δυο φρατζόλες νόστιμο ψωμί, η μια για τον Roger. Όσο το ψωμί ψήνεται στον φούρνο, εκείνος στεγνώνει τα bilges, την πλώρη τον άξονα. Εγώ, δεν μπορώ να τον βοηθήσω, ο ώμος μου πονάει.
10.00 Με άνεμο αναπνοή και θάλασσα λάδι ακολουθούμε το s/y Kerzo. Βγαίνουμε από το Prony και κατευθυνόμαστε προς τον κόλπο του Goro, στα 15 ΝΜ ανατολικά.
Στις 12.30, την ώρα του απόλυτου low tide, με ελάχιστο ρεύμα (slack water) και τέλεια ορατότητα, διασχίζουμε το αριστερό άνοιγμα του υφάλου, Passe de Toemo. Περνάμε μέσα στην λιμνοθάλασσα του Goro κι ακολουθούμε πορεία τεθλασμένη που σηματοδοτείται από φάρους και υφάλους.
Αφήνουμε πίσω μας το Ακρωτήριο των Κανιβάλων (!), προσπερνάμε το μοναδικό σκάφος στον κόλπο αραγμένο μπροστά από τους εντυπωσιακούς καταρράκτες και ρίχνουμε άγκυρα σε βάθος 6 μέτρα. Το νερό είναι δυστυχώς θολό, ζεσταίνομαι μα δεν τολμώ να κολυμπήσω. Ο Γιώργος κατεβαίνει από την σκάλα και κολυμπά για 5 λεπτά, δίπλα στο Φιλίζι. Είναι απίστευτα όμορφα εδώ και, εκτός από τον βόμβο του υφάλου και του καταρράκτη, η ησυχία είναι απόλυτη.
Ο Roger μαγειρεύει και μας προσκαλεί. Το Kerzo, είναι ένα πλαστικό, monohull, 40 ft, με central cockpit, περίπου 35 ετών. Το αγόρασε από έναν φίλο κάπου στην Δυτική Αφρική πολύ φτηνά, με το κατάρτι σπασμένο από θύελλα. Ο Roger μαζί με τον νεότερο γιο του Jonathan, έβαλαν σκληρή δουλειά για 4 μήνες και το επισκεύασαν. Από τότε, έχουν ταξιδέψει μαζί στις άκρες του κόσμου.
-«Tην Παρασκευή, την ώρα που φτάναμε με δυνατή βροχή στο Prony, τρία καταμαράν που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή εξέπεμψαν S.O.S.. Έγιναν τρεις διασώσεις!», λέει ο Roger δείχνοντας μια φωτογραφία στην οθόνη του laptop. Πολύ λυπηρό και τρομαχτικό.
Το φαγητό που μαγείρεψε είναι Γαλλικού τύπου, λαρδί με λάχανο, σαλάτα αγγούρι με κρέμα γάλακτος με επιδόρπιο ωριμασμένο τυρί μαζί με το νόστιμο ψωμί του Γιώργου. Ο Roger μας δείχνει αναμνηστικά από την ζωή του σε μακρινούς τόπους και μας διηγείται ιστορίες, σαν αυτή που ακολουθεί:
-«…Αποπλεύσαμε λοιπόν από τις Μαλδίβες και πήραμε πορεία νοτιοδυτική για την Μαδαγασκάρη, περίπου στα 1500 ΝΜ μακριά. Όταν φτάσαμε στον ισημερινό πέσαμε σε απόλυτη άπνοια, δεν φυσούσε καθόλου για δυο ολόκληρες εβδομάδες. Νερό και τα τρόφιμα είχαν σχεδόν τελειώσει και είχαμε τα τρία παιδιά μας μαζί. Κοντά στο λιμάνι του Mauritius (Μαυρίκιος) σκεφτήκαμε να σταματήσουμε για ανεφοδιασμό. Στα 10 ΝΜ μακριά καλούμε στο VHF και ζητάμε άδεια να μπούμε στο λιμάνι. Ο λιμενάρχης μας δίνει άδεια. Όμως το ρεύμα και ο άνεμος ήταν αντίθετος και το σκάφος μας δεν είχε μοτέρ. Προσπάθησα όλη την μέρα μα και δεν κατάφερα να πλησιάσω. Πού είσαστε? ρωτάει ο λιμενάρχης το απόγευμα, του εξηγώ τί έγινε και οτι θα προσπαθήσουμε αύριο. Η ίδια ιστορία επαναλαμβανόταν για ημέρες, πλησιάζαμε στα λίγα μίλια αλλά μας τραβούσε το ρεύμα μακριά. Με τον λιμενάρχη μιλούσαμε κάθε μέρα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, ώσπου γίναμε φίλοι. Την δέκατη μέρα μου λέει πως θα στείλει ρυμουλκό. Όχι, απαντάω, δεν μπορούμε να πληρώσουμε ρυμουλκό! Μην ανησυχείς, λέει. Μετά από λίγη ώρα ήρθε ένα ρυμουλκό για μεγάλα καράβια και μας ρυμούλκησε μέσα στο λιμάνι. Στο λιμάνι μας περίμενε πλήθος κόσμου, μας έδωσαν τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια για τα παιδιά. Μάθαμε μετά ότι η περιπέτεια μας είχε γίνει γνωστή από την τοπική εφημερίδα και πως την παρακολουθούσαν κάθε μέρα όλοι οι κάτοικοι του μικρού νησιού. Ο λιμενάρχης μου προσέφερε δουλειά, χρειαζόταν μηχανικό για την επισκευή ενός καραβιού. Δούλεψα εκεί για έξι μήνες και μετά ….»
16.00 Έχει μπουνάτσα ονειρική! Κωπηλατούμε με δυο kayak, το ένα δανεικό από τον Roger. Η ομορφιά της φύσης κόβει την ανάσα. Μέσα στα φυλλώματα και τα mangroves ανακαλύπτουμε μια «σπηλιά» για ξωτικά και νεράιδες. Μελωδικά τιτιβίσματα κι εξωτικά καλέσματα πουλιών σπάνε την γαλήνια σιωπή. Κοντά στον μικρό οικισμό, συναντάμε έναν νεαρό ψαρά Kanak και κουβεντιάζουμε, πολύ συμπαθητικός τύπος. Στον γυρισμό, ακούμε μια ανάσα, βλέπουμε μια καμπούρα και την άκρη της ουράς ενός dugong!
Δευτέρα 30 Μαΐου – Το εξαφανισμένο ναυάγιο
05.20 To ξυπνητήρι χτυπά, κι ετοιμαζόμαστε γρήγορα. Έρχεται ι ο Roger.
-«Φεύγουμε αμέσως για να προλάβουμε να πάμε και να γυρίσουμε, πριν πέσουν τα νερά, Ο κόλπος Baie deTare, όπου βρίσκεται το ναυάγιο είναι περίπου 3ΝΜ μακριά», λέει ο Roger. Δεν υπάρχει καλή ορατότητα αυτή την ώρα, ευτυχώς ο Γιώργος έχει μελετήσει την διαδρομή και βοηθά στην πλοήγηση με Google Earth.
Το μέρος έχει σπάνια ομορφιά. Πάνω στον ρηχό ύφαλο το ένα δίπλα στο άλλο, ξεφυτρώνουν μικροσκοπικά νησιά, σκεπασμένα ως την τελευταία άκρη της ακτής τους από κωνοφόρα araucaria με ολόισιους κορμούς.
Για δυο ολόκληρες ώρες εξερευνούμε κάθε κολπίσκο, κάθε ακτή, κάθε γωνιά, μα το ναυάγιο είναι άφαντο. Ο Roger τηλεφωνεί στον ιδιοκτήτη του, μα αυτός όπως φαίνεται, δεν έχει ιδέα που βρίσκεται το σκάφος.
-«Φτάνοντας στο Goro, είδαμε αραγμένο δίπλα στον καταρράκτη ένα παρατημένο, λευκό, σιδερένιο ketch. Θα μπορούσε να είναι αυτό?», ρωτά ο Roger τον φίλο του στο τηλέφωνο. Από ότι φαίνεται το ναυάγιο άλλαξε χέρια.
Τρίτη 31 Μαΐου – îlot Mato
06.30 Το Kerzo σηκώνει άγκυρα, πρέπει να φύγουμε νωρίς για να φτάσουμε στο îlot Mato με καλή ορατότητα, Ο καπετάνιος μου γυρνά την μίζα, ανοίγει την σκάλα για να ελέγξει το μοτέρ – τι έμπνευση! – και ανακαλύπτει διαρροή ψυκτικού υγρού. Μόλις βρήκαμε το επόμενο project.
Λυπάμαι που φεύγουμε από το όμορφο Goro, θα ξανάρθουμε άραγε ποτέ? Διασχίζουμε το πέρασμα Toemo, κοιτάζοντας με δέος τα κύματα που σπάνε αφρίζοντας πάνω στον ύφαλο
Ταξιδεύουμε με τη μηχανή σε χαμηλές στροφές, έχουμε 24 ναυτικά μίλια ως το îlot Mato και ο άνεμος είναι μόλις 5 κόμβοι. Διαβάζουμε το Guide du Lagon (οδηγός της λιμνοθάλασσας) που πήραμε δωρεάν από το γραφείο της μαρίνας. Στις 40 σελίδες του υπάρχουν πληροφορίες για την λιμνοθάλασσα, κατάλογος με τα προστατευμένα νησιά και τα θαλάσσια πάρκα, οι κανονισμοί, που επιτρέπεται και που απαγορεύεται το ψάρεμα, τα θαλάσσια σπορ, το drone, τα προστατευόμενα είδη αναλυτικά, κοχύλια, ψάρια, φάλαινες, πουλιά μέχρι και φωτογραφίες της χλωρίδα2. Μακάρι να υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα!
12.30 Μπαίνουμε στο πέρασμα του υφάλου του îlot Mato. Ανεβαίνω στο κατάρτι, προσεκτικά αυτή τη φορά. Από ψηλά το θέαμα από τα πολύχρωμα κοράλλια και τα σμαραγδένια νερά είναι ακόμη πιο συναρπαστικό. Ο ύφαλος που περικλείει το νησί σχηματίζει ένα προστατευμένο αγκυροβόλιο. Το μοναδικό σύννεφο στον ουρανό μοιάζει σαν Μινωικό μοτίβο.
14.00 Εξερευνούμε τον ύφαλο κωπηλατώντας, με τα kayak. Αυτή την ώρα είναι low tide, οπότε πλέουμε λίγα εκατοστά πάνω από τα κοράλλια σαν πάνω σε γυαλί. Φτάνουμε στα ρηχά, κοντά στην ακτή.
-«Εδώ είμαστε ασφαλείς από τους καρχαρίες», λέει ο Γιώργος. Το επόμενο δευτερόλεπτο περνάει δίπλα μας ένας black tip reef shark (καρχαρίας των υφάλων), είδος άκακο.
Τετάρτη 1 Ιουνίου
05.30 Με το πρώτο φως της αυγής, ξεκινά μια γιορτή ήχων και των χρωμάτων. Ομάδες θαλάσσιων πουλιών απογειώνονται από το μικροσκοπικό νησί και πετούν πάνω από το Φιλίζι για να μας περιεργαστούν. Δυο δελφίνια κολυμπούν νωχελικά κοντά στο πέρασμα του υφάλου, μέσα στην απόλυτη ησυχία του πρωινού, η ανάσα τους ακούγεται δίπλα μας. Ο ήλιος αναδύεται μέσα από την θάλασσα, 360º μοίρες ορίζοντας. Απόλυτη αρμονία, απέραντη ομορφιά.
11.30 Πηγαίνουμε με τα kayak στο νησί. Φτάνουμε σε μια μικροσκοπική νησίδα άμμου που εμφανίζεται στην άμπωτη και εξαφανίζεται στην πλημμυρίδα. Όσο η ώρα περνά, η νησίδα άμμου μεγαλώνει και γίνεται πλατιά αμμουδιά κι έχει ενωθεί με την στεριά – απόλυτη αλλαγή του τοπίου
Ο ήλιος χάνεται πίσω από βαριά σύννεφα κι αρχίζει να φυσάει. Κωπηλατούμε βιαστικά προς το Φιλίζι, ο άνεμος έχει δυναμώσει. Φτάνουμε ακριβώς πριν ξεσπάσει το μπουρίνι.
13.00 Έρχεται ο Roger και ψάχνουν μαζί με τον Γιώργο για την διαρροή. Μαγειρεύω curry από λαχανικά, και τρώμε όλοι μαζί.
17.00 Βλέπουμε ξανά το Maiden Trip, ντοκιμαντέρ που περιγράφει τον περίπλου της Γης της Laura Dekker, που πραγματοποίησε μόνη και χωρίς βοήθεια σε ηλικία από 14 έως τα 16 χρονών. Υπέροχο πλάσμα!
17.30 Ένα φεγγάρι σαν μικρό χαμόγελο ετοιμάζεται να δύσει πίσω από το μικρό Mato
Παρασκευή 3 Ιουνίου – Επισκευάζοντας το σκάφος σου σε εξωτικά μέρη – κεφάλαιο 10.001
6.30 Κρύο, αέρας και βροχή. Από χθες, φυσάει νότιος άνεμος κι έχει φέρει θερμοκρασίες «πολικές», 20º C, μάλλοναπό την Ανταρκτική. Αν είναι έτσι στις αρχές Ιουνίου, τί θα γίνει Ιούλιο – Αύγουστο? Ο καπετάνιος μου, είναι πολύ ενοχλημένος από το κρύο και καταστρώνει σχέδια άμεσης αναχώρησης για την ζεστή Βόρεια Αυστραλία σε μία εβδομάδα!
Ο Roger παίρνει άγκυρα, επιστρέφει στο Prony, όπου τον περιμένουν φίλοι. Λυπάμαι που φεύγει, μα έτσι γίνεται πάντα με τους ιστιοπλόους, ο καθένας τραβά την διαδρομή του.
Δεν καταφέραμε ακόμα να σταματήσουμε τη διαρροή του ψυκτικού υγρού. Χθες, εντόπισαν μαζί με τον Roger, έναν τρύπιο σωλήνα και τον αντικατέστησαν, μα η διαρροή συνεχίστηκε. Σήμερα, ακολουθώντας τη συμβουλή του Στέφανου, του μηχανικού μας στην Αθήνα, ψάχνει λεπτομερώς το ψυγείο της Yanmar. Με την αφή, στα τυφλά κι έναν ειδικό, τηλεσκοπικό μικρό καθρέφτη ελέγχει κάθε κολάρο και κάθε βίδα και σωλήνα. Ψάχνει, ψάχνει ώπου ανακαλύπτει ένα σπασμένο κολάρο. Tο αντικαθιστά και η διαρροή σταματά. Η επόμενη καλή είδηση της ημέρας ήρθε από ένα cruising group του Facebook: “To Vanuatu ανοίγει την 1η Ιουλίου!». Το Vanuatu βρίσκεται σε ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τα Φίτζι, 17ºS, που σημαίνει οτι τον Ιούλιο & τον Αύγουστο οι θερμοκρασίες θα είναι 20º -26º C. Super!
19.30 Μιλάμε με την Τάκη στην Αθήνα. Ο άνεμος έχει κοπάσει. Η βραδιά μαγική
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022 – îlot Kouare 22º46’S 166º47’
07.30 Ανοίγουμε πανιά. Προορισμός μας το μικροσκοπικό îlot Kouare, στα 15 ΝΜ νότια, κοντά στον εξωτερικό ύφαλο της Νέας Καληδονίας που είναι καλό αγκυροβόλιο και κορυφαίος προορισμός για καταδύσεις. Στο Kouare δεν υπάρχει ίντερνετ. Τηλεφωνώ στον Roger και του λέω πως θα επιστρέψουμε σε δυο μέρες στην Nouméa, γιατί ο πόνος στον ώμο μου έχει χειροτερέψει και πρέπει να με εξετάσει γιατρός
-«Θέλεις να σου κανονίσω ραντεβού? Περιμένω για καφέ τον Phillipe, καλό μου φίλο και πολύ καλό ακτινολόγο. Είναι εδώ στο Prony με το ιστιοπλοϊκό του. Προτιμάς Πέμπτη ή Παρασκευή?». Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα μερικές φορές…
Ταξιδεύουμε με όλη μας την ιστιοφορία, πλεύση γαλήνια με ταχύτητα 4,5 κόμβους. Στην διαδρομή διαβάζουμε τί γράφει για New Caledonia , Vanuatu, Solomon islands ο Rod -THE GOD- Heikel στο Ocean Passages and Landfalls, συγραφέα του σπουδαίου Greek Waters Pilot και πολλών, πολλών ακόμη.
Στις 10.30 φτάνουμε στο νησί και ρίχνουμε άγκυρα σε 6 μέτρα άμμο σε νερά διαυγή με συγκλονιστικό μπλε χρώμα. Σαν το Μεταλλείο στην Πολύαιγο.
Σκεφτόμαστε πως το Kouare είναι πολύ κοντά στον ωκεανό, δίπλα στον εξωτερικό barrier reef της Ν.Καληδονίας, όπου τα ψάρια είναι άφθονα, άρα λογικά δεν κινδυνεύουμε από καρχαρίες. Έτσι, πάμε κολυμπώντας προς τα έξω και σέρνουμε μαζί το kayak. Ύφαλος από όμορφα κοράλλια, περιβάλλει το νησί κατά όλο το μήκος της ακτής.
Ο βυθός σφύζει από ζωή, αμέτρητα ψάρια, καρχαρίες του υφάλου, χελώνες, κοχύλια. Κάνουμε snorkeling παρατηρώντας τα πλάσματα της θάλασσας για πολλή ώρα ώσπου αρχίζουμε να κρυώνουμε.
Διασχίζουμε ένα στενό άνοιγμα του υφάλου και κολυμπάμε προς την αμμουδιά, μαζί με ένα νεαρό καρχαρία. Στην άκρη του νησιού, μια χρυσή λωρίδα άμμου εισχωρεί στην θάλασσα δίνοντας στο νερό χρώμα τυρκουάζ. Περπατάμε στην παραλία, η άμμος δεν είναι μόνο άμμος, μα μικροσκοπικά κομμάτια κοραλλιών και κοχύλια. Τρεις πινακίδες ενημερώνουν:
«Παρατηρείτε αλλά μην ενοχλείτε. Τόπος αναπαραγωγής θαλάσσιων πουλιών Noddis. Απαγορεύεται να πάρετε ξύλα ή φυτά, απαγορεύεται να ανάψετε φωτιά, απαγορεύονται τα θαλάσσια σπορ όπως kite surfing».
DCIM100GOPROGOPR0543.JPG
Χρυσή άμμος, άγνωστα φυτά, κοχύλια, θαλασσοπούλια και ένας τεράστιος ύφαλος (barrier reef) από ζωντανά κοράλλια. Το Kouare είναι ένα από τα πιο όμορφα και τα πιο παρθένα νησιά που έχουμε βρεθεί σε ολόκληρο το ταξίδι μας.
Τρίτη 7 Ιουνίου – îlot Amédée
06:00 Ξυπνάμε στον Παράδεισο. Γαλήνη ονειρική.
Παίρνουμε τα email με το δορυφορικό Iridium, στο Kouaré δεν υπάρχει κάλυψη 3G. Ο Roger κανόνισε το ραντεβού με τον ακτινολόγο την Πέμπτη. Πρέπει να φύγουμε.
07:30 Βιράρω την άγκυρα με βαριά καρδιά. Ο καπετάνιος μου ανοίγει πανιά, τα κάνει όλα μόνος του και δεν μου επιτρέπει να κουνήσω χέρι. Φυσάει άνεμος ανατολικός – βορειοανατολικός και ταξιδεύουμε γρήγορα. Προορισμός μας το îlot Amédéé που βρίσκεται στα 27 ΝΜ από εδώ και απέχει μόνο 10 ΝΜ από τη Nouméa. Η λιμνοθάλασσα, τοlagoon, της Νέας Καληδονίας είναι διάσπαρτη με κοραλλιογενείς υφάλους και «κεφάλια κοραλλιών» ή «πατάτες», όπως τα ονομάζουν οι Γάλλοι. Μετά από αρκετή σκέψη ο καπετάνιος μου αποφασίζει να κρατήσει πορεία παράλληλη με τον εξωτερικό ύφαλο, ακολουθώντας ένα σκάφος με Γαλλική σημαία, που φαίνεται να έχει γνώση της περιοχής.
11:00 Πλησιάζουμε, ο φάρος Amédée διακρίνεται ήδη. Με ύψος 56 μέτρα θεωρείται ένας από τους υψηλότερους φάρους του κόσμου. Το φως του φτάνει σε απόσταση 20 ναυτικών μιλίων (37 χλμ) και σηματοδοτεί το Passe deBoulari, ένα από τα τρία περάσματα του υφάλου που περιβάλλει την Nouméa. Ήταν ο πρώτος μεταλλικός φάρος που κατασκευάστηκε ποτέ στην Γαλλία Κατασκευάστηκε το 1862 από προκατασκευασμένα κομμάτια σίδερο και παρέμεινε στο Παρίσι για 3 χρόνια σαν αξιοθέατο. Μετά, αποσυναρμολογήθηκε μεταφέρθηκε στην Νέα Καληδονία όπου λειτουργεί από το 1865.
îlot Amédée 22º28’S 166º28’E
12:00 Φτάσαμε και παίρνουμε ένα από τα moorings που βρίσκονται πολύ κοντά στον κοραλλιογενή ύφαλο. Ο λευκός φάρος υψώνεται μεγαλόπρεπα πάνω από το μικροσκοπικό νησί. Η θάλασσα γύρω από το νησί είναι εξαιρετικά διαυγής, καθώς βρίσκεται μόλις 1,5 ΝΜ από το πέρασμα Boulari και τον Ωκεανό.
Γύρω από το Φιλίζι κολυμπούν αμέριμνα καρχαρίες black tip, θαλάσσιες χελώνες, ένα τεράστιο ψάρι treveli και μεγάλα τροπικά ψάρια. Απίστευτο θέαμα μα αναμενόμενο, το îlot Amédéé είναι προστατευόμενη περιοχή αναπαραγωγής θαλάσσιων πουλιών και καταφύγιο θαλάσσιας ζωής και το ψάρεμα απαγορεύεται !
Κάνουμε snorkeling, στον ύφαλο, κοπάδια τροπικά ψάρια, μικρά ή μεγάλα κολυμπούν γύρω μας χωρίς να φοβούνται, η εγγύτητα με αυτά τα αθώα πλάσματα με γεμίζει γαλήνη. Μια μεγάλη χελώνα περνά δίπλα μας και φαίνεται σαν να μας περιεργάζεται. Επιστρέφουμε στο Φιλίζι πεινασμένοι και παγωμένοι.
Έρχεται μήνυμα από το s/y Nok, οι Ολλανδοί Heinze & Anneke, φίλοι από τα Φίτζι, θα περάσουν το Passe deHavannah σήμερα στις 15.00. Τους στέλνουμε τις συντεταγμένες του αγκυροβολίου καραντίνας και δίνουμε ραντεβού στο Port Moselle.
Ο άνεμος έχει πέσει εντελώς και η θάλασσα είναι σαν γυαλί, Ο Γιώργος εξερευνά το νησί με το kayak με ιδανικές συνθήκες κι εγώ κάθομαι μπροστά στην πλώρη και παρατηρώ τις ψαρούκλες που περνούν, τις χελώνες, τα πουλιά.
17.15 Τρώμε με θέα ένα δραματικό ηλιοβασίλεμα. Ήταν μια πολύ γεμάτη ημέρα, κοιμόμαστε πολύ νωρίς, στις 8μμ
Τετάρτη 8 Μαΐου
00.20 Κουνάει σαν να ταξιδεύουμε. Tα σχοινιά του mooring τρίζουν. Πεταγόμαστε από το κρεββάτι και βγαίνουμε έξω. Έχει έρθει άνεμος από βορειοανατολικά, το όργανο δείχνει 20 κόμβους. Σηκώθηκαν κύματα, το νησί δεν μας προστατεύει. Ανάβουμε τα φώτα καταστρώματος και πηγαίνουμε μπροστά στην πλώρη για να ελέγξουμε το mooring, που φαίνεται εντάξει. Επιστρέφουμε στο cockpit, συζητάμε τις εναλλακτικές κι αποφασίζουμε νζ φύγουμε. Ξαφνικά, μια δυνατή ριπή ανέμου μαστιγώνει το Φιλίζι κι ακούγεται ένα bang. Τρέχουμε ξανά στην πλώρη, όπου βλέπουμε ότι έσπασε το ένα από τα δυο σχοινιά μας που μας κρατούν στο mooring. Ο αέρας δυναμώνει, Πρέπει να φύγουμε. Προσπαθούμε, μα είναι αδύνατο να λύσουμε το δεύτερο σχοινί και στο τέλος, δεν μένει άλλη λύση, το κόβουμε με μαχαίρι
01:30 Προχωράμε αργά προς την Nouméa, με άνεμο και κύμα κόντρα. Μας κορόιδεψε η χθεσινή άπνοια και ξεχαστήκαμε. To îlot Amédéé κάνει μόνο για μπουνάτσα. Στις 3 πμ ρίχνουμε άγκυρα στο αγκυροβόλιο καραντίνας. Το s/y Nok δεν φαίνεται πουθενά.
08:30 Δένουμε στην προβλήτα Β της μαρίνας Port Moselle. Πεινάμε σαν λύκοι οπότε πάμε τρέχοντας σχεδόν στο γραφείο για τις διατυπώσεις. Βγαίνοντας, συναντάμε τους Βρετανούς Grace & Stephen από το s/y Watermusic, που έχουμε να δούμε από το 2019.
Ετοιμάζονται να φύγουν σε λίγο για τα νησιά κι έτσι πηγαίνουμε μαζί τους, για να τους δώσουμε πληροφορίες για αγκυροβόλια,. Το πέρασμα τους από την Νέα Ζηλανδία στην Νέα Καληδονία ήταν πολύ δύσκολο.
Λίγο πιο πέρα συναντάμε τον Douglas του s/y Gillean, από την Vuda marina. Ο Douglas, Αμερικανός πρώην εισαγγελέας, ξεκίνησε μόνος το ταξίδι από Florida το 2014. Στο πέρασμα από Fiji ως Νέα Καληδονία ήταν μαζί μια Ολλανδή, αρχάρια στην ιστιοπλοΐα. Για κακή τους τύχη, ο Douglas αρρώστησε με υψηλό πυρετό, την δεύτερη ημέρα του περάσματος και το self test βγήκε θετικό για Covid 19. Την τρίτη ημέρα, φοβήθηκαν ότι θα πεθάνει. Η καημένη Ολλανδέζα έζησε εφιαλτική, πρώτη εμπειρία στον ωκεανό. Ευτυχώς είχαν ωραίο καιρό κι ελαφρύ άνεμο. Την τέταρτη ημέρα ο Douglas συνήλθε.
Έξω από το Bout du Monde συναντάμε τους Regina & Günter του s/y Island in the Sun, από την Vuda κι αυτοί. Το χέρι της Regina είναι δεμένο, το πρόσωπο της γεμάτο μώλωπες, του Günter επίσης. Έζησαν τρομακτική περιπέτεια εδώ στην Nouméa, τους επιτέθηκε ληστής. Η Regina χρειάστηκε χειρουργείο.
-“Karina! Yorgos!”, η Anneke κι ο Heinze από το s/y Nok έφτασαν! Αγκαλιαζόμαστε.
-“So good to see you! Welcome to New Caledonia!”
Πέμπτη 9 Ιουνίου
10.30 Παρκάρουμε το νοικιασμένο Peugeut 208 έξω από το δημόσιο κέντρο υγείας Kafat Medico – Social στην περιοχή Rivière Salée, 8 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όπου έχω ραντεβού με τον Phillipe, τον ακτινολόγο φίλο του Roger. Ο γιατρός είναι πολύ ευγενικός μαζί μου, με εξετάζει λεπτομερώς με υπέρηχο και κανονίζει να μου κάνουν ακτινογραφία. Μελετά την ακτινογραφία και λέει
-«Πιστεύω ότι είναι ρήξη τένοντα. Για απόλυτη διάγνωση χρειαζόμαστε μαγνητική MRI, μα δυστυχώς δεν υπάρχει ελεύθερο ραντεβού πριν από 2-3 μήνες. Δέσε το και κράτα το ακίνητο για 2 εβδομάδες»
-«Καπετάνιε μου, νομίζω πως θα μείνουμε πολύ καιρό στην Νέα Καληδονία …»
Hello there! I simply want to offer you a huge thumbs up for the great information you have here on this post. I will be coming back to your web site for more soon.