Σάββατο 12 Αυγούστου 2017.

08.00 Η πορεία μας είναι 217° μα πλέουμε στις 210 για τον εκπεσμό και η πυξίδα μας δείχνει 198°, καθώς υπάρχει μαγνητική απόκλιση.  Ο αέρας δυνάμωσε και σβήνουμε την μηχανή που δούλευε σχεδόν 6 ώρες. Άνεμος ανατολικός – νοτιοανατολικός 15-20 kn από τις 90° και η ταχύτητά μας 6kn. Ο Γιώργος ζύμωσε

10.00 10° 31 S 141°30 W Διανύσαμε 140 ΝΜ στο 1ο εικοσιτετράωρο. Απομένουν 415 NM ως την ατόλη Fakarava 11.00 Το ψωμί ψήνεται.

DAY 2

12.00 Τέλειο φαγητό αυγά τηγανητά και ψωμάκι ζεστό. Μελετάμε τα αρχεία που μας έδωσαν ο Rene και η Cheryl στο St Martin, με πληροφορίες από το πενταετές (!!) ταξίδι τους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ένας θησαυρός, τώρα καταλαβαίνουμε την πραγματική αξία του. Μελετάμε την πιθανότητα να αλλάξουμε landfall, λόγω του άσχημου δελτίου καιρού των ερχόμενων ημερών, επειδή η Fakarava είναι πολύ μεγάλη ατόλη – 32ΝΜ μήκος με 15ΝΜ πλάτος, και θα σηκώνει κύματα μέσα. Μια καλή εναλλακτική είναι η ατόλη Toau, 8 μίλια δυτικά της Fakarava. Στo Toau, υπάρχει ένα αγκυροβόλιο έξω από την ατόλη σε μια εσοχή που κάνει ο ύφαλος και εκεί ο μόνος περιορισμός θα είναι να φτάσουμε με καλό φώς ημέρας για να διακρίνουμε το στενό πέρασμα ανάμεσα στους υφάλους.

14.00 Έχουμε και οι δυο πονοκέφαλο, αυτό που μας συμβαίνει πάντα τις πρώτες ώρες του ταξιδιού. Depon & Advil μαζί. 18.00 Πλέουμε γρήγορα 6-7 kn με σχεδόν μηδενικό κούνημα. Ταξίδι του ονείρου. Ο πονοκέφαλος πέρασε. Τρώμε μακαρόνια με παρμεζάνα και χυμό λεμόνι, φαγητό φάρμακο για να ησυχάσει ο οργανισμός μας.

18.30-22.00 Η βάρδια του Γιώργου και εγώ κοιμάμαι. Μας πλησιάζουν μερικά μπουρίνια με βροχή, αλλά σαν ειδικός μπουρινολόγος που είναι τα αποφεύγει εντελώς. Μουδάρει, αφήνει, μουδάρει αφήνει, και όλα αυτά πάνω από το κεφάλι μου – αφού έχω ξαπλώσει στο κόκπιτ

22.30 Ανατέλλει το φεγγάρι. Λίγο μετά ο καπετάνιος μου δύει και πάει για ύπνο.

Κυριακή 13 Αυγούστου 2017.

03.00 Καθαρός ουρανός, άνεμος 15-23 kn από τις 90°-100° και η ταχύτητά μας δεν πέφτει κάτω από 6,5 kn. Διαβάζω το Logbook του Captain James Cook στο kindle – τρομερά ενδιαφέρον και κάθε τόσο τριμάρω τα πανιά.

04.00 Ο καπετάνιος αναλαμβάνει καθήκοντα και πάω για ύπνο.

07.00 άνεμος ανατολικός- νοτιοανατολικός 15-22 kn, από 90°-120°. Ταχύτητα πλεύσης 6,5-7,5.

10.00 10°30 ‘S 141° 30’W Διανύσαμε 153 ΝΜ στο 2ο εικοσιτετράωρο.

ΑΤΟΛΕΣ TUAMOTUS ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΠΛΟΙΑ Το Αρχιπέλαγο των Tuamotus βρίσκεται στις 15° νότιο γεωγραφικό πλάτος εκτείνεται 1.000 ΝΜ από ΒΔ προς ΝΑ. Το όνομα Tuamotus έχει πολλές ερμηνείες, «Νησιά κάτω από τα σύννεφα» ή «Χαμηλά Νησιά» ή «Πολλά Νησιά», καθώς, όπως έχουμε, η πολυνησιακή διάλεκτος έχει πολλές ερμηνείες για κάθε λέξη. Motu πάντως σημαίνει χαμηλό νησί. Τα Tuamotus, μαζί με τις Μαρκίζες και τα Society Islands αποτελούν την Γαλλική Πολυνησία. Υπάρχουν συνολικά 79 ατόλες, από τις οποίες οι 40 είναι αραιοκατοικημένες, συχνά μένουν μια ή δυο οικογένειες.

Οι ατόλες είναι οι κορυφές της καλντέρας βυθισμένων υφαιστείων, καλυμένες με τους αιώνες από κοράλλια. Η μορφή τους μπορεί να περιγραφεί σαν ένα δαχτυλίδι που σχηματίζεται από κορραλιογενείς υφάλους που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και κάποια αμμώδη νησιά και νησάκια όπου μέσα τους σχηματίζεται μια λιμνοθάλασσα προστατευμένη από τα ωκεάνεια κύματα. Η βλάστηση, σε αντίθεση με τις Μαρκίζες, είναι ελάχιστη κοκοφοίνικες και ίσως λίγο γρασίδι. Το πολύ χαμηλό υψόμετρο – το ψηλότερο σημείο τους είναι η κορυφή του κάθε φοίνικα – τα κάνει ορατά στο περαστικό πλοίο από μόλις 8 μίλια μακριά και για αυτό, τα Tuamotus έχουν ονομαστεί «The Dangerous Archipelago”. Έως το 1996, η Γαλλία έκανε πυρηνικές δοκιμές στις ατόλες που βρίσκονται στα νοτιοανατολικά. Κάποιες από τις ατόλες έχουν ανοίγματα με μορφή ικανή να επιτρέψει σε σκάφη να περάσουν στην λίμνη τους, και τα ανοίγματα αυτά λέγονται περάσματα “passes”. Όταν ένα σκάφος θέλει να επισκευτεί μια ατόλη θα πρέπει να βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να διασχίσει το πέρασμα, γιατί λόγω της παλίρροιας και του ωκεάνειου swell δημιουργείται δυνατό ρεύμα που μπορεί να φτάσει τους 8-9 κόμβους, ή και πολύ επικίνδυνα κύματα . Η κατάλληλη στιγμή για να διασχίσει το σκάφος κάθε pass, είναι η ώρα του “slack water”, η ώρα ανάμεσα στις αλλαγές της παλλίρροιας, όπου το ρεύμα είναι στο ελάχιστο. Το slack water συμβαίνει 12 ώρες μετά την ανατολής ή την δύση του φεγγαριού. Εύκολο. Βέβαια τις ημέρες που οι αληγείς άνεμοι φυσούν δυνατά, τα κύματα περνούν πάνω από το ύφαλο και γεμίζουν την ατόλη και το παραπανίσιο νερό αδειάζει μέσα από τα περάσματα, δημιουργώντας δυνατό ρεύμα. Ο καπετάνιος έχει μελετήσει πάρα πολύ το θέμα και το έχει κουβεντιάσει με αρκετούς που έχουν επισκευτεί τα Tuamotus, ούτε για διδακτορικό δεν θα διάβαζε τόσο πολύ. Παρ’ όλα αυτά η ναυσιπλοία θα είναι μια πρόκληση για μας, τα αναρρίθμητα ναυάγια που σημειώνει ο χάρτης μας μόνο καθησυχαστικά δεν είναι. Πέρα από αυτά, ανυπομονούμε να δούμε από κοντά και να γνωρίσουμε ένα από τα ωραιότερα μέρη του πλανήτη. Σκοπεύουμε να επισκευτούμε τις ατόλες Fakarawa, Ahe, Toau, Rangiroa με το γνωστό μας από τα Χανιά Tiputa pass. Όπως έχουμε διαβάσει τα νησιά έχουν εκπληκτικό diving, πολλούς καρχαρίες, και πολλές φάρμες μαύρων μαργαριταριών. Πολύ θα ήθελα ένα black perl…