Posted via satellite – more photos when we find fast internet
Κυριακή 13 Αυγούστου 2017 –
Day 3 10.00 12°35 ‘S 143° 02’W Άνεμος 17 kn ανατολικός και πλεύση γρήγορη με 6,6 – 7,0 kn. Η πορεία για Fakarava είναι 217°, κρατάμε 210° για τον εκπεσμό λόγω ρευμάτων και αέρα και η πυξίδα μας δείχνει 198°. Αν συνεχίσουν αυτές οι ταχύτητες θα φτάσουμε την Τρίτη στις 8.00 πμ και αυτό είναι πολύ καλό, αφού χρειαζόμαστε πολύ καλή ηλιοφάνεια για να μπούμε με ασφάλεια στο πέρασμα.
13. 00 Φτιάχνω μια μεγάλη σαλάτα και μακαρόνια με κιμά σόγιας – η σαλάτα για μένα, τα μακαρόνια για τον καπετάνιο μου. Αρχίζω δίαιτα γιατί ξέφυγα εντελώς. Ο κατήφορος (ή μάλλον ο ανήφορος) ξεκίνησε με τα θεΪκά ιταλικά παγωτά του Il Giardino στην Santa Cruz των Galapagos.
18.00 Ο ήλιος δύει και πριν καν σκοτεινιάσει, ο Σταυρός του Νότου λάμπει μπροστά μας, αριστερά από την πλώρη – ποτέ ως τώρα δεν τον είδαμε τόσο ψηλά στον ορίζοντα!! Δίπλα του, όπως πάντα, τα λαμπρά άστρα του Κενταύρου. 19.00 Ο καπετάνιος κάνει βάρδια και, όπως έγινε και χθές, μόλις έπεσε το σκοτάδι, άρχισαν μπουρίνια, σύννεφα με απότομη αύξηση την έντασης του ανέμου και βροχή. Τα παρακολουθεί με το ραντάρ και ακολουθεί τακτικές αποφυγής. Μέσα στον ύπνο μου τον ακούω να μουδάρει τα πανιά (reef the sails) και μετά να τα ξεμουδάρει (shake out the reefs).
22.00 Ο άνεμος συνεχίζει ασταθής 17-25 kn από γωνία 80°- 90° – πιο νότιος δηλαδή – και το Φιλίζι πετά με 7-8 knots ταχύτητα. Ξυπνάω μετά από τετράωρο ύπνο έξω στο κόκπιτ την ώρα που πλησιάζει ένα τεράστιο σύννεφο, πολλά μίλια μακρύ. Μαζεύουμε μαξιλάρια και φοράμε αδιάφροχα ρούχα. Αλλαγή πορείας και αρκετή τύχη μαζί και έτσι γλυτώνουμε την βροχή. PHD ο καπετάνιος. 23.45 Πετάμε! Ανατολή του φεγγαριού και ο ωκεανός αλλάζει όψη. Μέσα σε λίγη ώρα ο ουρανός καθαρίζει από σύννεφα, όπως και χθές. Ο καπετάνιος μου έχει αφήσει την καλύτερη βάρδια!
Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017.
00.00 Άνεμος 18-22 kn από τις 90° και η πλεύση γρήγορη, μερικές στιγμές στα 8,5 kn. Μουδάρουμε τα πανιά, 3η μούδα την μαίστρα και 2η μούδα την τζένοα και η ταχύτητα πέφτει στα 6,0 kn. Αναλαμβάνω καθήκοντα και ο καπετάνιος ξαπλώνει στο κόκπιτ. Ξεκινάω συναρπαστικό καινούργιο βιβλίο στο kindle, μας το χάρισε ο αυστραλός Murray από το sy Slice of Life. Το βιβλίο ονομάζεται Two Years Before The Mast. Σε αυτό ο συγγραφέας Richard Henry Dana, αφηγείται την εμπειρία από το ταξίδι που έκανε το έτος 1834 ναύτης με το μπρίκι (brig) Pilgrim, από την Βοστόνη ως την Καλιφόρνια, φυσικά μέσω Cape Horn. Ο νεαρός Dana δεν ήταν ναυτικός. Ήταν στο πρώτο έτος της φοίτησης στο Harvard, όταν προσβλήθηκε από μαγουλάδες με αποτέλεσμα την σοβαρή επιδείνωση της όρασής του και το ταξίδι αυτό ήταν μια – πολύ αντισυμβατική ομολογουμένως – διέξοδος για τον νεαρό. Το ιδιαίτερο στο βιβλίο είναι ότι, αντίθετα με όλα τα άλλα ναυτικά βιβλία της εποχής, που είναι γραμμένα από καλλιεργημένους αξιωματικούς του πλοίου ή τους συνοδούς τους, αυτό περιγράφει την ζωή των ναυτών. Από ότι διαβάζω το βιβλίο έγινε best seller στον αιώνα του .
04.00 Ελέγχω την πορεία και καταπολεμώ την κούραση – και το πιάσιμο – με γυμναστική. Το φεγγάρι λάμπει, ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό. Τα άστρα είναι αλλιώτικα σ’ αυτό το πλάτος. Μένω βάρδια ως τις 4.00. Ο καπετάνιος ξυπνάει.
04.20 Άνεμος ανατολικός 15kn από τις 120° δευτερόπριμα. Παίρνουμε ξανά δελτίο καιρού με το iridium. Η πρόβλεψη για την Τετάρτη προς Πέμπτη παραμένει, νοτιανατολικός άνεμος 25kn. Μετά από μελέτη του χάρτη, αποφασίζουμε να κατευθυνθούμε στο Toau αντί για την Fakarava, επειδή πιστεύουμε οτι στο Toau θα είμαστε πιο προστατευμένοι από το κύμα. Αλλάζουμε waypoint στον αυτόματο και η πορεία από 210° γίνεται 224°. (σΚ: κάτι που κατόπιν εορτής θα αποδειχθεί σωτήριο γιατί αργότερα ο άνεμος γύρισε ακόμα πιο νότιος από τις 50°-60°, και θα τον είχαμε πολύ κλειστά όρτσα και λίγο κόντρα)
06.30 Τρώμε πρωινό και ετοιμάζομαι να αναλάβω. Ξεκινάμε να ξεμουδάρουμε την μαίστρα μα το πανί έχει μπλοκάρει μέσα στο κατάρτι. Ο καπετάνιος ψεκάζει τον μηχανισμό του furling με WD40 και το πανί ελευθερώνεται. Πολύτιμο το WD 40!
09.00 Ταχύτητα 6,6kn και περνάμε 19 ΝΜ δυτικά από την ατόλη Takaroa, στο σύμπλεγμα του βασιλέως Γεωργίου (Iles du roi Georges). Κοιτάμε με τα κιάλια μα φυσικά δεν φαίνεται τίποτα. Οπως γράφουν τα βιβλία μας τα νησιά φαίνονται από απόσταση 8 ΝΜ και κάτω. 10.00 14°26’S 144°34’W Διανύσαμε 146ΝΜ στο 3ο εικοσιτετράωρο.
Day 4
10.00 Άνεμος ανατολικός 18kn από τις 120°-130° , ρεύμα 0,5kn και ταχύτητα 5,4kn. Ωραία ιστιοπλοία και υπέροχη καθαρή ημέρα. 14.45 Ανεμος 12 kn από τις 130° και η ταχύτητα έπεσε κάτω από 4 kn. Η μαίστρα στην 2η μούδα – καθώς το πρόβλημα με το σπασμένο clevis pin στο in –mast furling παραμένει -και τζένοα όλη ανοιχτή. Ανάβουμε μηχανή, αφού θέλουμε να είμαστε βέβαιοι πως θα προλάβουμε να φτάσουμε πριν χαλάσει ο καιρός.
12.00 Φτιάχνω μια μεγάλη σαλάτα με πράσινη παπάγια, καρότο λάχανο με dressing vinegrette και βράζω μερικά υπερνόστιμα αυγά από τις Μαρκίζες. Ο Γιώργος τρώει αυγά, σαλάτα , μακαρόνια και ψωμάκια με τυρί γεμάτα θερμίδες και είναι στα αδύνατά του. Αδικία. 16.00 Audiobook , δηλαδή διαβάζουμε το καινούργιο μας βιβλίο μας ο ένας στον άλλο εναλλάξ. Υπέροχο!
18.00 Ο άνεμος γυρνάει πιο νότιος 15kn, οπότε έρχεται όρτσα και η πλεύση γίνεται γρηγορότερη – το δελτίο καιρού επιβεβαιώνεται. Ένα ακόμη υπέροχο ηλιοβασίλεμα στον ωκεανό, μα κάθε μέρα τα ίδια λέμε. Ο ουρανός παίρνει τα χρώματα των ονείρων. Ξαφνικά κάτι διακρίνουμε στον ορίζοντα. Θα μπορούσε μήπως να είναι νησί? Ο χάρτης λέει όχι. Τα κυάλια δίνουν την απάντηση. Είναι ένα πλοίο, το πρώτο που συναντάμε μετά από σχεδόν τέσσερις ημέρες, ένα εμπορικό που κατευθύνεται προς τον νότο και ονομάζεται Stella Maris.
19.00 Ρεύματα μας βγάζουν από την πορεία και μας σπρώχνουν πιο ανατολικά, μα να κρατάμε την πορεία μας με ευλάβεια, φροντίζοντας ομ εκπεσμός (ΧΤΕ) να είναι ο μικρότερος δυνατός. Σήμερα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς υπολογίζουμε να περάσουμε 7 ΝΜ ανοιχτά από την ατόλη Aratika στην 1πμ. Πέφτω για ύπνο στο κόκπιτ. Στο μεταξύ, όπως κάθε βράδυ ο άνεμος αρχίζει τα κόλπα του, έχει έρθει από τις 55°-60° με ένταση 18-20+kn, οπότε μαζί με τα καθημερινά squalls ο καπετάνιος έχει δουλειά ασταμάτητη. Μουδάρει την μαίστρα στην 2η μούδα και την τζένοα στην 1η.
23.00 Ξυπνάω και κάνoυμε ιστιοπλοία με τον καπετάνιο παίζοντας κυνηγητό με τα μπουρίνια. ΄΅Ετσι για να μην βαριόμαστε. Ταξιδεύουμε πολύ γρήγορα και αν συνεχίσουμε έτσι, όπως γράφει το plotter, θα φτάσουμε στο Toau σε 7 ώρες. Αυτό σημαίνει 6 πμ., πολύ νωρίς και το φως δεν θα είναι αρκετό για να προσεγγίσουμε τον ύφαλο. Απέχουμε 11 ΝΜ από την ατόλη Aratika από την οποία θα περάσουμε σε απόσταση 9 ΝΜ . Με τρομάζει που πλησιάζουμε στεριά μέσα στην νύχτα, πόσο μάλλον μια στεριά που διακρίνεται δύσκολα ακόμα και στο φως της ημέρας. Πόσο πιο χαλαρή και ξέγνοιαστη είναι η πλεύση στον ανοιχτό ωκεανό?
Τρίτη 15 Αυγούστου 2017.
00.00 Ο καπετάνιος μου ξάπλωσε να κοιμηθεί, χωρίς να βγάλει καν την νιτσεράδα του. Στις 00.40 ανατέλει το φεγγάρι, 55 λεπτά αργότερα από χθές. Ο άνεμος μεταβάλλεται συνεχώς σε ένταση και γωνία και έχω ασταμάτητη δουλειά, μουδάρω (reef the sails), ξεμουδάρω (shake out the reefs), ξαναμουδάρω και τριμάρω (trimming) τα πανιά. Για νύστα απόψε ούτε λόγος.
01.30 Σύμφωνα με τους χάρτες Navionics, που τους παρακολουθώ συνεχώς ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ iPad!!, η ατόλη Aratika είναι πια πίσω μας 8,9 ΝΜ στα ανατολικά. Πάει κι αυτό. Ο άνεμος έσπασε και η ταχύτητα έχει πέσει στα 4,0 -4,5 kn. Ξεμουδάρω, τριμάρω τα πανιά και ανεβαίνω στο κάθισμα της πρύμνης για να τα ελέγξω με τον φακό. Το spray hood είναι σηκωμένο και το bimini απλωμένο, όπως είναι τα περισσότερα βράδυα όταν κοιμόμαστε στο cockpit. Στέκομαι ανεβασμένη εκεί ψηλά, με την ματιά ελεύθερη να ατενίζει παντού γύρω, τα φωτισμένα απ΄το φεγγάρι πανιά που σκίζουν τον άνεμο σαν τεράστια σπαθιά, τον ουρανό και τα φωτεινά σύννεφα που πλέουν πάνω του, τον σκοτεινό ωκεανό που γουργουρίζει κάτω από το Φιλιζάκι. Σε καμιά άλλη στιγμή της ζωής μας δεν έχουμε τόσο δυνατή επαφή με τα στοιχεία , όσο στα περάσματα με το Φιλίζι. Το φεγγάρι, η κάθε ριπή του ανέμου, το κάθε σύννεφο, κάθε κύμα όλα είναι σημαντικά και επιρρεάζουν την κάθε στιγμή μας. Η ψυχή μου, η καρδιά μου γεμίζει με ένα αίσθημα που δεν περιγράφεται με λέξεις. Σε λίγες ώρες φτάνουμε στα Tuamotus, σε αυτό το μοναδικό μέρος στην άκρη του πλανήτη οι τρεις μας, ο καπετάνιος, το Φιλίζι και εγώ. Αρχίζω να σιγοτραγουδάω το τραγούδι που από το πρωί τριγυρνά στο μυαλό μου, ένα παλιό τραγούδι των Cramberries: “…Dreaming my dreams with you I’ll be dreaming my dreams with you And there’s no other place That I’d lay down my face Dreaming my dreams with you…”
04.00 Ο καπετάνιος ξυπνά και μετά από λίγο ξαπλώνω. ‘Ανεμος 12 kn νοτιοανατολικός που μας έρχεται από τις 50°-60° οπότε ταξιδεύουμε γρήγορα και ωραία. Αλλαγή ώρας στα ρολόγια 30’ πίσω (!!) γιατί στα Tuamotus κρατούν την ώρα της Tahiti. Οι Μαρκίζες είχαν -12 ώρες και 30’ διαφορά με την Ελλάδα. Τα Tuamotus έχουν -13 ώρες διαφορά. 05.45 LAND HO!! Οπτική επαφή με την ατόλη Toau
06.15 Ξυπνάω σαν από διαίσθηση, και πετάγομαι πάνω. Ο ήλιος έχει ανατείλει, ο ουρανός είναι γαλανός και τα – αρκετά – τεράστια σύννεφα που ταξιδεύουν πάνω του μοιάζουν χρυσά.
-«Είδες στεριά?”, ρωτάω τον Γιώργο.
-«Ναι, πριν λίγα λεπτά», απαντά. Σηκώνομαι και κοιτάζω πέρα από την πλώρη μια σειρά από χαμηλά νησάκια στην μέση του ωκεανού. Το θέαμα θυμίζει την πρώτη εικόνα από την Guna Yala, τα νησιά San Blas του Παναμά. Αρχίζω να χοροπηδάω στο κόκπιτ και αγκαλιάζω τον καπετάνιο μου.
07.00 Πίνουμε δυνατό ελληνικό καφέ και τρώμε πρωινό. Πάνω σε ένα σύννεφο σχηματίζεται ένα πρίσμα χρωμάτων και μέσα στα επόμενα λεπτά γίνεται ένα μεγάλο διπλό ουράνιο τόξο. Απέχουμε ακόμη 5 ΝΜ.
08.00 Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο Anse Amyot, μια στενή εσοχή στα βορειοδυτικά του Toau χωρίς πέρασμα μέσα στην ατόλη. Αριστερά και δεξιά υπάρχουν δυο αμμώδη νησάκια με αμέτρητα φοινικόδεντρα. Τρία δελφίνια μας καλωσορίζουν. Μια γραμμή στον χάρτη δείχνει την πορεία εισόδου, πρέπει να φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο, και μόλις δούμε οτι οι ειδικοί δυο πυλώνες που υπάρχουν μέσα στο Amyot, έρχονται σε ευθυγράμμιση να περάσουμε μέσα. Τέλειο κόλπο που ελαχιστοποιεί την πιθανότητα λάθους καθώς το πέρασμα είναι πραγματικά στενό και πολύ επικίνδυνο. Ετοιμάζομαι να ανέβω στο κατάρτι από όπου φαίνονται πιο καλά τα ρηχά. Ο Γιώργος ανησυχεί μήπως η λάμψη του ήλιου πάνω στην θάλασσα μειώσει την ορατότητά μας, όμως τελικά είμαστε καλά, η γωνία με τον ήλιο είναι σωστή και από ψηλά βλέπω τέλεια. Πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά, και μπαίνουμε μέσα προσεκτικά, χωρίς να συναντήσουμε δυνατό ρεύμα.
Ο βυθός ανεβαίνει από τα 1.500 μέτρα στα 500 , μετά στα 20 και στα αβαθή με αποτέλεσμα η θάλασσα να έχει εκπληκτικές αποχρώσεις του μπλε. Μέσα στο Anse Amyot, τα χρώματα είναι συγκλονιστικά και η διαύγεια κρυστάλλινη. Δένουμε δυο κάβους σε ένα από τα ρεμέτζα που έχουν βάλει οι κάτοικοι, ο Jerome και η Valentine που έχουν το εστιατόριο του νησιού. Δίπλα υπάρχει ένα μοναδικό σκάφος, ένα catamaran charter. Το ταξίδι από την Nuku Hiva έως εδώ, 560 ΝΜ διήρκεσε 93 ώρες, κάτι λιγότερο από 4 εικοσιτετράωρα, δηλαδή είχαμε μέση ταχύτητα 6 κόμβους.
08.30 Ο Γιώργος βουτάει στην θάλασσα με την μάσκα για να ελεγξει το ρεμέτζο. -« Απίστευτη διαύγεια, ορατότητα στα πενήντα μέτρα! Τρία black tip καρχαριάκια κολυμπούν κάτω από τα πόδια μου. Και ροφοί μεγάλοι!» , φωνάζει ενθουσιασμένος.
09.00 Κολυμπάμε σε υπέροχα διαυγή νερά, πρώτη φορά μετά από το San Cristobal του Galapagos, πόσο πολύ μας είχε λείψει αυτό . Στα ρηχά του υφάλου κολυμπούν αμέτρητα τροπικά ψάρια και πολλά είδη που δεν έχουμε ξαναδεί ως τώρα
. Παρ’ ότι πολλά κοράλια είναι και εδώ νεκρά, υπάρχουν πολλά ζωντανά και για πρώτη φορά βλέπουμε κοράλια ροζ και υπέροχα όστρακα. Παράδεισος.
Τετάρτη 16 Αυγούστου 15°48’S 146°09’W Anse Amyot, Toaou, Tuamotus
14.00 Περάσαμε μια υπέροχη νύχτα στο Amyot ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ SWELL. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ύπνος βαθύς και ανενόχλητος! Σήμερα από τις 10.00 ο άνεμος δυνάμωσε πολύ, φέρνοντας squalls με βροχή και 35-40 kn άνεμο. Το καταμαράν έφυγε νωρίς το πρωί, αλλά λίγο μετά ήρθε ένα super yacht πάνω από 100 πόδια. Από ότι μας είπαν η ιδιοκτήτρια του super yacht έχει γεννέθλια απόψε και θα έρθουν με τους καλεσμένους της στο εστιατόριο της Valentine & του Gaston για φαγητό. Λογικό, καθώς εχουν φήμη σπουδαία, τόσο για το φαγητό, όσο και για την φιλοξενία. Εμείς, μόλις επιστρέψαμε από το νησί, όπου περάσαμε το πρωινό με την Valentine και την οικογένειά της.
Οι άνθρωποι του Toau, 10 άτομα αυτή την στιγμή – μπορεί να ζούν σε έναν πραγματικό παράδεισο, μα η ζωή τους έχει πολλές δυσκολίες και πολλή δουλειά. Για να ζήσουν – ή μάλλον να επιζήσουν – πρέπει να τα κάνουν όλα μόνοι τους, μόνοι να φροντίσουν και να επισκευάσουν τα σπίτια τους, να φτιάξουν νερό, να μαζέψουν τα ψάρια από τις παγίδες, να ετοιμάσουν το copra, να δουλέψουν την φάρμα των μαργαριταριών και μαζί το εστιατόριό τους. Προμήθειες παίρνουν από την Fakarava, 35 μίλια μακριά στον ωκεανό με το μικρό ταχύπλοο και, άν αρρωστήσουν βολεύονται όπως μπορούν μόνοι τους και προσεύχονται. Τα τρία μικρά παιδιά που ζούν στο νησί, τρία ανήψια της Valentine, ξεκινούν σχολείο σε λίγες μέρες, και ψάχνουν να βρούν τρόπο να τα στείλουν στην Fakarava, ο άνεμος είναι πολύ δυνατός για το μικρό σκάφος τους. Από την Fakarava τα παιδιά θα πρέπει να πάρουν αεροπλάνο για την ατόλη Rangiroa, όπου θα περάσουν 3-4 μήνες στο σχολείο, μακριά από τους γονείς τους. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε – είμαστε και εμείς αποκλεισμένοι. 
Χτες πήγαμε για πρώτη φορά στο μικρό εστιατόριο τους – μια καλύβα πάνω στο νερό με ένα μοναδικό τραπέζι για δέκα άτομα όλα. Το όμορφο δωμάτιο είναι στολισμένο με σημαίες που τους έχουν δωρίσει ταξιδευτές από όλον τον κόσμο. Κοιτάζοντας προσεκτικά, παρατηρούμε μια τουρκική σημαία, και πάνω της γράφει : sy North – Turkey 2017 Είναι σημαία των αγαπημένων μας Nejat και Melike με το σκάφος North, πόσο συγκινητικό να συναντάμε κάτι δικό τους εδώ, στην μέση του ωκεανού, στην άκρη του κόσμου. Ελληνική σημαία δεν υπάρχει και η Valentine λέει πως δεν την έχει δει ποτέ. Συμφωνήσαμε και έτσι από σήμερα μια ελληνική σημαία που γράφει FILIZI κρέμεται δίπλα στην τουρκική του North.
Ακόμα τους δώσαμε λεμόνια που τους λείπουν, pamplemousse και φυστικοβούτυρο και καφέ από την Κολομβία. Η Valentine ρώτησε αν έχουμε ρούμι για να τους δώσουμε, μάλιστα πρότεινε να ανταλλάξουμε με μαργαριτάρια από την φάρμα τους!! Black perls from the Tuamotus! Αύριο το πρωί μας περιμένουν για πρωινό.
Απίθανο μέρος….ταξιδεύω μαζί σας… μου άρεσε που έδωσες στον καπετανιο PhD ιστιοπλοΐας! Μου λείπετε…φιλάκια,