Sailing from the Galapagos to the Marquesas islands, French Polynesia 3.150 NM
DAY 4 ​,  

21 Ιουνίου, 2017

Γεωγραφικό Μήκος

8.00 02°34S 96°40W Πορεία COG 255°, full ιστιοφορία και ρεύμα ευνοικό 0,8 ΝΜ. Ο καιρός είναι υπέροχος με άνεμο SE 10. Ο Γιώργος τριγυρνά στο σκάφος ελέγχοντας τα πάντα, το rigging (ξάρτια), τις σκότες. Μαζεύει 7-8 καλαμαράκια που ήταν κοκκαλωμένα πάνω στο κατάστρωμα. Πολλά καλαμάρια στην περιοχή, ίσως λόγω  εποχής.
12.30 Σήμερα ο καπετάνιος μου έκανε την πρώτη  μέτρηση – noon sight – με τον καινούργιο μας εξάντα. Για να υπολογίσει την ώρα του local moon, ξεκίνησε τις μετρήσεις στις 11:16. Χρειάστηκε να “κατεβάσει τον ήλιο” όπως λένε 13 φορές. Οι μετρήσεις έδειξαν  οτι το “local noon”  στο σημείο  που βρισκόμαστε  είναι  18:24 UTC.

-«Ελα να σου δείξω πώς γίνεται: Γνωρίζοντας την ώρα του τοπικού μεσημεριού σε σχέση με την ώρα UTC (UTC = γεωγραφικό μήκος 0°, 1ος μεσημβρινός, ώρα Greenwich) βρίσκουμε  το γεωγραφικό μας μήκος. Η ώρα αυτή την στιγμή εδώ είναι 18:24 (local noon),  αφαιρούμε 12:00  = 06:24, που σημαίνει οτι  απέχουμε 6 ώρες και 24 λεπτά από το Greenwich. Και εφόσον ο ήλιος διανύει 15° την ώρα και εμείς βρισκόμαστε στον ισημερινό, το γεωγραφικό μας μήκος είναι 6,24×15=96°». Μου δίνει τον εξάντα. Μετά το φαγητό θα τον μελετήσω και εγώ.

13.00 Ετοιμάζουμε το μεσημεριανό, φτιάχνουμε ποπ κορν (!!!) για να φάμε μαζί με την έτοιμη χορτόσουπα (από κουτί), όπως είδαμε ότι  τρώνε στα εστιατόρια των Γκαλάπαγκος. Είναι ΤΕΛΕΙΟ, παιχνίδι και φαγητό μαζί!

14.00 Ο καλός μου πάει στην πλωριά καμπίνα να κοιμηθεί και μένω βάρδια με το φυλλάδιο οδηγιών του εξάντα. Είναι εκπληκτικό πόση συμπυκνωμένη γνώση υπάρχει σε αυτό το εργαλείο ναυσιπλοΐας. Αμέτρητες ζωές, αμέτρητα  καράβια  χάθηκαν, μέχρι  να αποκτηθεί αυτή η γνώση. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που  η Αγγλία, η χώρα που βρήκε πρώτη το μυστικό υπολογισμού  του Γεωγραφικού Μήκους έγινε κυρίαρχος των ωκεανών.

16.00 Πλέουμε με 5,5 kts, ευνοικό ρεύμα 1 kts, ο άνεμος έχει πέσει στα 9 kts από τις 120°S. Το plotter γράφει πως μένουν 2.528 ΝΜ ώς την Hiva Oa. Κοπάδια χελιδονόψαρα πηδούν πάνω από γαλανά νερά του ωκεανού. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλώνται πάνω στην επιφάνεια του νερού και η λάμψη με τυφλώνει. Ο άνεμος σπάει ακόμα περισσότερο, η Hydrovane χάνει τον έλεγχο και το Φιλίζι ορτσάρει. Ξεκλειδώνω το τιμόνι και ποδίζω. Για την επόμενη ώρα τιμονεύω με οδηγό μου τον ήλιο, προσπαθώντας να νιώθω την κατεύθυνση του ανέμου στο πρόσωπό μου και κοιτάζοντας ελάχιστα την πυξίδα.

18.00 Το πλήρωμα πεινάει με πείνα ακόμα πιο από ότι συνήθως γιατί  το μενού είναι από τα αγαπημένα μου: μακαρονάδα με κιμά σόγιας,  γεύση πολύ κοντινή με την γνήσια bolognese που ως χορτοφάγος δεν τρώω εδώ και χρόνια.  Ό ήλιος έδυσε.  Ο Γιώργος ανάβει το κόκκινο ηλιακό φως LUCI  και το κρεμά πάνω από το τραπέζι, και στρώνει  αντιολισθητικά. Η απόλαυση από το νόστιμο φαγητό είναι τόσο μεγάλη που τρώμε και δεύτερο πιάτο. Ασθενείς και οδοιπόροι….

20.00 Σκοτεινιάζει. Η  απόκοσμη  λάμψη που βλέπαμε όλο το βράδυ χθες στον ορίζοντα  σήμερα φαίνεται να έχει μοιραστεί σε πολλά, δυνατά σημεία
-«Πρέπει να είναι πλοία, πολλά πλοία!» λέει ο Γιώργος.
-«Ψαράδικα?» απαντώ
Το θέαμα είναι εξωπραγματικό και  τρομακτικό. Ενα από τα φώτα, αρχίζει να ξεχωρίζει πάνω από τα κύματα. Παίρνω τα κυάλια.
Ανάβουμε το ραντάρ όμως το πλοίο δεν φαίνεται, ούτε  στο ραντάρ,  ούτε στο AIS. Ισως φταίει οτι οι κεραίες τους  βρίσκονται  σε μια   κολώνα στην πρύμνη, όχι στο κατάρτι. Θα πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε πιο κοντά.

Στις 21.30 μπαίνω στο sleeping bag και κοιμάμαι στο πρώτο δευτερόλεπτο.

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017 – Περικυκλωμένοι!
00.00 Ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια μου κι αμέσως  τυφλώνομαι από τα δυνατά φώτα Ένα από τα πλοία είναι πολύ κοντά. Το βλέπω στο AIS, βρισκεται σε 2 μίλια απόσταση ,τύπος vessel fishing, 154 μέτρα μήκος. Είναι εκτυφλωτικά φωτισμένο!. Ο καπετάνιος μου πέφτει να κοιμηθεί.

Η πλεύση είναι ήσυχη, πάμε με 5,5 kts με κύμα  μαλακό. Κάνω την βάρδια μου ως τις 3πμ, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας. Κάπου – κάπου ρίχνω μια κλεφτή ματιά  στα κατάφωτα ψαράδικα. Νιώθω αποστροφή. Μόνο η μουσική μπορεί να γαληνέψει την ταραχή, την θλίψη που  προκαλεί η θέα τους.

05.00 Ξυπνάω μετά από δίωρο ύπνο. Ο Γιώργος βρήκε ένα χελιδονόψαρο κάτω μέσα στο σκάφος, δίπλα στην κουζίνα και  το έβγαλε φωτογραφία! Θυμάμαι μια βραδιά με τον Rene και την Cheryl στο Saint Martin της Καραϊβικής,  μας διηγήθηκαν για μια νύχτα στο πέρασμά του Ειρηνικού Ωκεανού, που κοιμόντουσαν μαζί στην καμπίνα τους, με το χατς ανοιχτό όπου πετάχτηκε ένα χελιδονόψαρο από την θάλασσα και  και έπεσε πάνω τους, στο κρεββάτι !! Τρελλά πράγματα!

Βρήκαμε ξανά  ευνοικό ρεύμα 0,5 kts. Πλέουμε ανάμεσα σε περίπου 24 κατάφωτα πλοία. Στην οθόνη του AIS φαίνονται  τα ονόματα των περισσότερων, με τον χαρακτηρισμό «vessel fishing»:
HUA YING, HUA YIN, JIN HAI 758, JIN HAI711, JING HAI YANG1…

Στο μυαλό μου έρχεται η  εικόνα της μαζικής δολοφονίας των  ψαριών και των  καλαμαριών  και ανατριχιάζω σύγκορμη. Φώτα πολύ λαμπρά φωτίζουν τα ψαράδικα σκοτεινιάζοντας τον ωκεανό και την καρδιά μας. Θέλω να φύγουμε μακριά, όσο πιο μακριά γίνεται από αυτή την φρίκη. Αυτή την φρίκη που φέρνει φτηνές κονσέρβες στα super market του πλανήτη

06.00 Πρωινή βάρδια κι ο καπετάνος μου ξεκουράζεται, δίπλα μου στο κόκπιτ. Ξημερώνει  ημέρα συννεφιασμένη. Είμαστε ακόμα τριγυρισμένοι από τα ψαράδικα και ένα από αυτά  έρχεται κατά πάνω μας. Συμβουλεύομαι το AIS, το σκάφος κινείται με 8 kts και φαίνεται πως θα περάσει μπροστά μας σε απόσταση μισού μιλίου. Πλησιάζουμε. Για καλό και για κακό δίνω μερικές μοίρες στον κάπτεν Stubby (η Hydrovane ).  Το Φιλίζι στρίβει  δεξιά, να μην έχει ο καπετάνιος του ψαράδικου αμφιβολίες. Δυο δευτερόλεπτα μετά στρίβει και το ψαράδικο δεξιά! Ωχ! Ξεκλειδώνω γρήγορα το τιμόνι του σκάφους, το παίρνω στα χέρια και στρίβω αριστερά. Το ψαράδικο πλησιάζει. Ο Γιώργος νιώθει το απότομο στρίψιμο και ανοίγει τα μάτια του.

-«Κοίτα!» λέω και του δείχνω το σκάφος. Το ψαράδικο έχει ακόμα τα φώτα του αναμένα. Το πλοίο με το  γεμάτο σκουριά σκαρί  περνάει δίπλα μας άσχημο, τεράστιο, φωτισμένο σαν πλατεία σε πανηγύρι. Μοιάζει σαν εικόνα από εφιάλτη. Πίσω στην πρύμνη του ανεμίζει η κόκκινη σημαία της Κίνας.
-«Είναι άραγε τόσο χάλια όλα τα πλοία του «κινέζικου στόλου?» αναρρωτιέται ο καπετάνιος μου…

08.00 02°54S 98°45 W Διανύσαμε 127ΝΜ μέσα στο 4ο εικοσιτετράωρο
Ωρες ύπνου:  Καρίνα 2,20’+2,00’+1,00=5,20’   Γιώργος 3,00+3,00’+0,45=6,45

DAY 5 ​​ (22 Ιουνίου 2017)
08.00 Όμορφη μέρα με γαλανό ουρανό και ήλιο. Πλέουμε με full  ιστιοφορία, άνεμο SSE 18 kts και η ταχύτητά μας ανεβαίνει! Γράφω ημερολόγιο με το laptop έξω στο cockpit. Μαγεία. Ο Γιώργος παίρνει ξανά noon site με τον εξάντα. Θέλω να το μάθω και εγώ. Μόλις βρω χρόνο…

13.40 Τρώμε για μεσημεριανό τα υπόλοιπα μακαρόνια και κοιμόμαστε εναλλάξ στην καμπίνα.
15.30 Κακώς πίστευα πως όταν θα βγούμε στον Ειρηνικό Ωκεανό θα περάσουν μέρες για να δούμε πλοίο, όπως έγινε πριν δυο χρόνια στο πέρασμα του Ατλαντικού. Γύρω μας βρίσκονται ακόμη δεκαέξι (16!!!) ψαράδικα.

Κατεβαίνω και πέρνω την Nikon του Γιώργου με τον τηλεφακό. Βγάζω φωτογραφίες τα πλοία κοντά μας. Είναι  σε άθλια κατάσταση, όπως και τα προηγούμενα. Προφανώς, αντίστοιχες θα είναι και οι συνθήκες υγιεινής πάνω τους. Φρίκη!,

Διαβάζω το φυλλάδιο του εξάντα για να ξεχάσω την αηδία που νιώθω. Είναι πραγματικά συναρπαστικό και  γαληνεύω λίγο.

19.00 Μόλις δύει ο ήλιος και σκοτεινιάζει, τα φώτα των ψαράδικων ανάβουν, μολύνοντας τον ορίζοντά μας με τα φώτα τους. Βρισκόμαστε δυστυχώς και πάλι ανάμεσά τους. Τί να κάνει κανείς? Πορεύεται όπως μπορεί. Ψήνουμε μεξικάνικες tortillas με τυρί και ντομάτα.  Βάζουμε να δούμε μια ταινία  όμως είναι αδύνατο να την παρακολουθήσουμε, κάθε λίγο βγαίνουμε έξω, χωρίς πραγματικό λόγο.  Είναι  πιο όμορφο να κοιτάζουμε την θάλασσα, ωραιότερο  από κάθε ταινία…

21.00 Μπήκαμε σε αντίθετο ρεύμα,  σχεδόν μισό μίλι δυνατό, με  αποτέλεσμα  θάλασσα  αναστατωμένη με άτσαλο κύμα και άσχημο κούνημα. Ο άνεμος κρατάει, ευτυχώς!
22.00 Το αντίθετο ρεύμα χάθηκε και η πλεύση έστρωσε. Ταξιδεύουμε με 6,0 – 6,5 kts και τον άνεμο περίπου  στα 15 kts από τις 120°, δευτερόπριμα. Ο καπετάν Γιώργος ξεκουράζεται και εγώ κάνω την βάρδια μου παίζοντας κιθάρα. Έχω πιάσει καινούργιο θέμα,  τον Σταυρό του Νότου με μελοποιημένα ποιήματα  του Νίκου Καββαδία. Είναι  μια πρόκληση και μεγάλη άσκηση για την μνήμη, όσοι γνωρίζουν τα τραγούδια καταλαβαίνουν τί εννοώ.

Παρασκευή 23 Ιουνίου, 2017- Ζημιά!
03.20 Κοιμάμαι και νιώθω τον Γιώργο να με σκουντά. Ψιχάλες  βρέχουν το πρόσωπο μου. Σηκώνουμε το spray hood για να μην γίνουμε μούσκεμα. Ο άνεμος δυναμώνει στα 20 kts και παίρνουμε μια μούδα στην μαϊστρα. Υπάρχουν ακόμη πολλά ψαράδικα γύρω, μα τα περισσότερα τα έχουμε ευτυχώς προσπεράσει. Ο ωκεανός μπροστά μας  είναι  σκοτεινός,  όπως πρέπει να είναι, τις νύχτες που δεν υπάρχει φεγγάρι. Το μπουρίνι ξεσπά. Μετά από  λίγη ώρα οι συνθήκες ησυχάζουν και πάλι. Ξεμουδάρουμε Ανεβαίνω στο κάθισμα, ελέγχω  τα πανιά με τον φακό και βλέπω κάτι να κρέμεται από την βάση της μαϊστρας, δίπλα στο κατάρτι. Ο Γιώργος πάει  να δει τί συμβαίνει.
-«Έσπασε το clevis pin”, λέει.  “Ευτυχώς έχει σπάσει μόνο  ο γάτζος που κρατάει την μαίστρα κάτω στην βάση του furling και όχι ολόκληρο το σίδερο”. Αυτό  σημαίνει οτι δεν μπορούμε να μουδάρουμε, να μικρύνουμε το πανί, όταν ο άνεμος δυναμώσει. Ο ουρανός είναι βαρύς, από σύννεφα, η μαϊστρα αυτή την στιγμή είναι  όλη ανοιχτή. Ο καπετάνιος δένει την βάση του  πανιού με ένα σχοινί πάνω στην μάτσα, για να μην φύγει από την θέση του κι ανέβει. Το in-mast-furling (μηχανισμός που τυλίγει το πανί μέσα στο κατάρτι) της μαϊστρας το  επισκευάσαμε  πρόσφατα, στην Martinique.
-«Ας περιμένουμε το πρώτο φως της ημέρας, τότε θα δούμε τι  μπορούμε να κάνουμε. Ας ελπίσουμε να μην έρθει κι άλλο μπουρίνι ως τότε» λέει.
Μπουρίνια όμως ήρθαν. Αναγκαστήκαμε να μαζέψουμε εντελώς την genoa, μείναμε με την μαϊστρα και όποτε ο άνεμος δυνάμωνε πολύ ποδίζαμε (πηγαίναμε πιο πρίμα).

06.00 Ο Moitessier λέει  «άν μπορέσεις να την βγάλεις ως το ξημέρωμα, το πιο πιθανό είναι πως θα τα καταφέρεις». Με το πρώτο φώς ο Γιώργος πηγαίνει στο κατάρτι και ανοίγει το άλμπουρο. Πρέπει για να βρούμε λύση να στερεώσουμε το πανί. Κάνουμε ένα κόλπο, δένουμε την μαϊστρα μέ το furling για να μπορέσουμε να την μουδάρουμε. Βάζω την μανέλα στο βιτζιρέλλο για να πάρουμε δυο μούδες. Κρατάω την αναπνοή μου από την αγωνία
-“Μακάρι να πιάσει το κόλπο…” λέω και ξεκινάω να μαζεύω. Το πανί τυλίγεται και μπαίνει αργά μέσα στο κατάρτι. Αναστενάζουμε και οι δυο με ανακούφιση.
-“Ας ελπίσουμε να κρατήσει, για τα επόμενα 2.300 μίλια” λέει.
Τώρα το πανί είναι αρκετά μικρό, μπορούμε να το αφήσουμε σε αυτό το μέγεθος, κι όταν ο άνεμος αλλάζει ένταση  να αυξομειώνουμε την τζένοα. Πιστεύουμε οτι, για το δεύτερο μισό του ταξιδιού, ο καιρός θα γυρίσει πρίμα και τότε μπορούμε ίσως να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά το working jib για πλεύση πεταλούδα μαζί με την genoa και να μαζέψουμε την μαίστρα εντελώς.

Ξημερώνει μια ημέρα πολύ συννεφιασμένη, ο ήλιος άφαντος. Το Φιλίζι πλέει απαλά πάνω στα κύματα. Ο καπετάνιος ξανακλείνει το άνοιγμα στο κατάρτι κι  εγώ μαζεύω καλαμάρια και χελιδονόψαρα από το κατάστρωμα- πρώτη φορά βρήκαμε τόσα πολλά.

08.00 03°16S 100°53W Διανύσαμε 131 ΝΜ μέσα στο 5ο εικοσιτετράωρο, παρ’ όλα τα προβλήματα.
Ώρες ύπνου Καρίνα 1,45’+3,00’+1,00=5,45 Γιώργος 1,30’+1,45’+0,45’=4,00’

DAY 6 –  Φάλαινα
13.00 Είμαι κάτω στην κουζίνα και ετοιμάζω φαγητό, πέννες με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια. Ο καπετάνιος είναι έξω στο κόκπιτ και επισκευάζει ένα σίδερο του spray hood που έσπασε την ώρα του  μπουρινιού. Ξαφνικά ακούω φωνή
-«Καρίνα έλα! Φάλαινα!»
Τρέχω αμέσως έξω και βλέπω  δίπλα μας ένα πτερύγιο ένα μέτρο ύψος και αμέσως το κεφάλι και τα μάτια μιας  φάλαινας pilot whale. Στροβιλίζεται αργά μέσα στο νερό και γύρω της αφρίζει ένα καφέ υγρό. Κοιτάζουμε  το κήτος σαν χαμένοι. Το Φιλίζι προχωρά γρήγορα. Παρακολουθούμε την καφέ κοιλίδα νερού, την φάλαινα που στριφογυρνά κάνοντας την θάλασσα να αφρίζει. Σύντομα απομακρυνόμαστε και την χάνουμε. Κοιταζόμαστε σοκαρισμένοι από το θέαμα. Αναρρωτιόμαστε τί ήταν το καφέ υγρό. Ήταν άρρωστη? Τραυματισμένη?  Τρέχω κάτω να βγάλω τα ζυμαρικά από την φωτιά κι  ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Καημένη φάλαινα, μακάρι να μην ήταν άρρωστη….

Ξημερώνει μια πολύ συννεφιασμένη μέρα, ο ήλιος άφαντος. Το Φιλίζι πλέει απαλά πάνω στα κύματα. Ο καπετάνιος κλείνει το άνοιγμα στο κατάρτι. Εγώ μαζεύω καλαμάρια και χελιδονόψαρα από το κατάστρωμα- πρώτη φορά βρήκαμε τόσα πολλά.

17.00 Ο άνεμος φόρτωσε καλά και γύρισε από τις 90°. Πετάμε με 7 kts με μούδα στην τζένοα. Δυο storm petrels πετούν γύρω από το Φιλίζι και στο πέρασμά μας τα χελιδονόψαρα σηκώνονται κοπαδιαστά σε πτήσεις πάνω από το νερό. Τα κύματα σηκώνονται και κάνουν κορυφές που γίνονται διάφανες γαλανές πριν σπάσουν αφρίζοντας. Τα σύννεφα αραιώνουν, ο ορίζοντας ξανοίγει και στο βάθος στην δύση ο ουρανός φαίνεται γαλανός. Κάνω ένα γύρο με το βλέμμα, 360° ουρανού και θάλασσας. Πόση ομορφιά έχει αυτός ο απέραντος γαλάζιος πόντος, όπως λέει και ο Νίκος Καββαδίας.

20.00 Ο καλός μου, που ήταν άυπνος όλη νύχτα, επιτέλους αποκοιμιέται δίπλα μου εδώ στο κόκπιτ. Τα κατάφερα και τον αποκοίμησα με την κιθάρα μου, το τραγούδι μου είναι το καλύτερό του νανούρισμα. Δεν είμαι σίγουρη άν αυτό είναι καλό για μένα βέβαια. Έχουμε ρεύμα 1 κόμβο και ταξιδεύουμε με 5,5. Παίζω κιθάρα, η θάλασσα γουργουρίζει κάτω από το Φιλίζι. Τραγουδάω με την καρδιά μου.  Δίπλα  μου ο Γιώργο κοιμάται γαλήνιος μέσα στο sleeping bag. Σηκώνω το κάλυμα του VHF και κοιτάζω τις συντεταγμένες 03°30S 102°37W. Να θυμάμαι! Να θυμάμαι οτι σε αυτό το σημείο του πλανήτη ένιωσα αληθινή, βαθιά  ευτυχία.

Σάββατο 24 Ιουνίου 17  – Προβολή
00.00 Ο Γιώργος ανοίγει τα μάτια, «Όλα καλά μωρό μου»,  λέω. Εκείνος τινάζει τον ύπνο από πάνω του και κατεβαίνει να φορέσει τον εξοπλισμό του. Έρχεται στο τιμόνι  «Πήγαινε να ξαπλώσεις» Μπαίνω στο sleeping bag και κοιμάμαι αμέσως.

02.30 Πολύ δύσκολα βγήκα από τον ζεστό υπνόσακο. Η μηχανή του σκάφους αναμένη. Η θάλασσα έχει πέσει κάπως.
-«Κοίτα …» λέει ο Γιώργος χαμογελαστός. Σηκώνω το βλέμμα. Όνειρο!, Έχει ανάψει το mini projector και κάνει προβολή πάνω στην μαίστρα το συναρπαστικό γαλλικό ντοκυμαντέρ Ocean (2009)!!!
-«Πόσα χρόνια το ονειρευόμαστε…» Η εικόνα είναι τέλεια, ακόμη και ο ήχος ακούγεται καλά, παρ’όλο που η μηχανή του σκάφους δουλεύει.
-«Έκανα μια δοκιμή για να δω πως στήνεται. Μια νύχτα με καλύτερες συνθήκες θα δούμε θερινό σινεμά» λέει ο καλός μου και τα μαζεύει.

03.20 Ο Γιώργος ξαπλώνει και μένω για βάρδια. Το ευνοικό ρεύμα έχει δυναμώσει, το ταχύμετρο δείχνει Boat Speed 4,9kts και ταχύτητα SOG 6,0 kts (boat speed=ταχύτητα πάνω στο νερό, μετριέται από ένα προπελάκι κάτω από το σκάφος – SOG = ταχύτητα speed over ground, μετριέται από GPS). Χαίρομαι που η ταχύτητά μας αυξήθηκε  είχαμε πολύ αργή πλεύση όλο το απόγευμα. Όχι πως βιαζόμαστε, η κάθε μέρα στον ωκεανό είναι πιο ωραία από την προηγούμενη. Ταξιδεύουμε πάνω στην πορεία μας, στις 260°. Το βυθόμετρο δείχνει οτι έχουμε παρέα, 8μ, 10μ, 7μ. Κρυώνω και κατεβαίνω να φορέσω κάτι ακόμη. Καλό είναι το κρύο πάντως, βοηθάει να μένω ξύπνια.  Μυριάδες άστρα φωτίζουν τον ουράνιο θόλο, έχω άραγε ξαναδεί ποτέ τόσα πολλά?  Η θάλασσα φαίνεται ξεκάθαρα στο φως των άστρων, τα κύματα, τα απόνερα, οι αφροί  που αστράφτουν λευκοί, γεμάτοι  φωσφωρισμούς από πλαγκτόν, τα πανιά, το Φιλίζι  που λικνίζεται. Τόση ομορφιά και έχω μόνο δυο μάτια. Νιώθω ζαλάδα από την πείνα και τρώω  φυστικοβούτυρο με το κουτάλι και συνέρχομαι αμέσως.
04.00 Η Αφροδίτη λαμπρή και κόκκινη αγαπημένη ανατέλλει χαμηλά στον ορίζοντα, αγαπημένη συντροφιά και  προάγγελος της ανατολής που δεν αργεί πολύ. Στα δυτικά – βορειοδυτικά αχνοφαίνεται μια λάμψη, ίσως κάποιο πλοίο.

04.45 Ξεμουδάρω την genoa (που την μουδάρισε ο καπετάνιος πριν ξαπλώσει). Ο άνεμος έπεσε στα 12 kts. To current συνεχίζει να βοηθά, 1,3 kts τώρα! Ο καλός μου, ακούει το βιτζιρέλο, ανοίγει τα μάτια του και ρωτά άν είναι όλα καλά και τί ώρα είναι. Τον καθησυχάζω, όλα καλά, μην σηκώνεσαι έχεις ακόμη ένα τέταρτο, του λεω.
-«Δεν το χαρίζω το τέταρτό μου, λέει με νυσταγμένο χαμόγελο και κουκουλώνεται ξανά.

Συννέφιασε πάλι,τα άστρα χάθηκαν, όμως  σκοτάδι  δεν υπάρχει εδώ. Το κύματα λάμπουν, πίσω από το Φιλίζι διαγράφεται μια μακριά φωτεινή ουρά αφρού, γεμάτη  με λάμψεις και φωσφορισμούς. Ο  ορίζοντας διαγράφεται ολόκληρος, στρογγυλός, ορίζοντας που  ορίζει απόλυτα την ζωή μας εδώ, σήμερα. Ο Γιώργος, εγώ, το ΦΙλίζι  είμαστε μια μικροσκοπική  κουκίδα πάνω στον πλανήτη.
Η ένταση του ανέμου ξαφνικά αυξάνεται στα 20 kts. Τί συμβαίνει? Ένα σύννεφο? Ένα καπρίτσιο? Ποδίζω, μουδάρω. Το Φιλίζι γέρνει. Ο Γιώγος δεν αντιδρά, θα είναι πολύ  κουρασμένος  σκέφτομαι και αποφασίζω να τον αφήσω να κοιμηθεί  μια ώρα παραπάνω. Τρώω  ακόμη μερικές κουταλιές φυστικοβούτυρο για να νικήσω την κούραση, νόστιμο κόλπο και αποτελεσματικό. Το μυαλό μου φεύγει και ταξιδεύει πίσω στην Αθήνα, στους αγαπημένους μου. Κάποιοι φίλοι έχουν σοβαρά προβλήματα μα…. Οχι! Οχι εδώ δεν πρέπει να φέρω την Αθήνα, ούτε τα ανθρώπινα θέματα. Εδώ είναι θάλασσα, είναι ωκεανός  πρέπει να μείνουμε μόνοι μας. Τσεκάρω την πυξίδα και το XTE – τον εκπεσμό από την πορεία, πρέπει να ποδίσω περισσότερο. Ψάχνω να βρώ ένα αστέρι για σημάδι μου. Ο Σταυρός του Νότου έχει χαθεί προ πολλού. Πιάνω την ουρά του Σκορπιού, που ακόμα δεν έχει δύσει και πορεύομαι.

06.00 Ο άνεμος πέφτει  το ίδιο  και η ταχύτητα, Boat 4,5 SOG 5,5. Ξεμουδάρω και τριμάρω τα πανιά. Ο Γιώργος ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει τον ουρανό που έχει  όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου. Μαγικό ξύπνημα. Σειρά μου  να μπω στον υπνόσακο.  Κοιμάμαι βαθιά για τρεις ολόκληρες ώρες.
07.00 O άνεμος δυναμώνει, S 16 kts, και μαζί του το current 1,5 kts ευνοικό. Απίθανα γκάζια, 7,5 kts χωρίς θάλασσα

08.00 03°44 S 103°10’W Διανύσαμε 140° ναυτικά μίλια στο 6ο εικοσιτετράωρο
Ωρες ύπνου Καρίνα 1,00’+2,30’+2,15’=5,45 Γιώργος 1,20’+4,00’+2,30’=7,50’