Κυριακή 1^η Μαρτίου 2020

37°46’Ν 23°32’Ε. Βαγία,  Αίγινα

07.30 Ρίχνω  καφέ στο μπρίκι και περιμένω να βράσει. Έξω απ’ το παράθυρο, ο άνεμος  τινάζει δροσοσταλίδες από το μικρό αρμυρίκι. Η  θάλασσα  σκουραίνει κάτω από  το  πρωινό φώς.   Ο ουρανός είναι ασυννέφιαστος σήμερα και η ατμόσφαιρα  τόσο διάφανη, που  νομίζω οτι διακρίνω θαλασσοπούλια  να πετούν πάνω από τις Λαγούσες!  Έτοιμοι οι καφέδες, μα σιωπηλά τα φλυτζάνια μας να μην ξυπνήσουν οι άλλοιι.  Αυτό το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, μαζευτήκαμε στο νησί σχεδόν όλοι, η παρέα και  η οικογένεια.   Το σπίτι  μας είναι  γεμάτο,  η ανιψιά, τα βαφτιστήρια, η αδερφή και η  αγαπημένη μας Τάτυ! Το ίδιο γεμάτο και το σπίτι των κουμπάρων. Μεγάλη παρέα και μεγάλη χαρά!

Βγαίνω στην βεράντα, κοιτάζω γύρω, τη θάλασσα, το λιμανάκι μας,  τη Βαγία που  θα μου λείψει, όπως πάντα. Μα πρέπει να φύγουμε, δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Διαβάζω τα νέα, οι ειδήσεις  μέρα με τη μέρα και πιο δυσοίωνες. Χθες επιβεβαιώθηκε ο πρώτος νεκρός από Covid 19 στις ΗΠΑ.  Η επαρχία Wuhan της Κίνας επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας των κατοίκων  από τις 23/1.  Από τις 21/2 μεγάλες περιοχές της βόρειας Ιταλίας είναι αποκλεισμένες, με τους καραμπινιέρι να περιπολούν τους δρόμους.  Πριν έξι ημέρες (26/2) διαγνώστηκε το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα. Ο Γιωργάκης είναι σε καραντίνα σπίτι του και το Κολλέγιο ακούγεται πως θα κλείσει.

Πρέπει να φτάσουμε στο Φιλίζι το συντομότερο, πριν κλείσουν τα σύνορα της Αυστραλίας ή των Φίτζι. Θα πρέπει να διαλέξουμε την ασφαλέστερη πτήση, καλύτερα όχι μέσω Σιγκαπούρης που έχει αρκετά κρούσματα, αλλά μέσω  Ντόχα. Δεν το έχουμε συζητήσει ακόμα με τους αγαπημένους μας, μα αυτό το τριήμερο,  θα  είναι ο αποχαιρετισμός μας.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

08.00 Η εφαρμογή της Qatar Airlines δεν  επιτρέπει να κάνουμε check in. Να έχει άραγε σχέση  το θέμα Covid? Η πτήση μας αναχωρεί σε λιγότερο από 48 ώρες, την Κυριακή 8/3/2020 στις 00.30. Ανησυχώ! Και μέσα σε όλα, έστειλε μήνυμα ο Bjorn, ο νορβηγός με το καταμαράν ΚΑΤΤΑ που γνωρίσαμε στο Niue. Ο Bjorn λέει οτι οι Αρχές της Πολυνησίας ζητούν  Πιστοποιητικό Υγείας το πολύ τριών ημερών για να επιτρέψουν την είσοδο στην χώρα και πιστεύει οτι θα το ζητήσουν και σε εμάς στα Φίτζι.  Πρέπει να πάμε στον Άλεξ Μπετροσιάν, τον παθολόγο μας. Σήμερα! Φεύγουμε για  να  καταθέσουμε τις πινακίδες των αυτοκινήτων μας. Ο κύβος ερρίφθη.

Σάββατο 7 Μαρτίου

22.00 Το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι εντελώς άδειο, είμαστε κυριολεκτικά μόνοι μας! Είναι απίστευτο, τρομακτικό! Στο counter  της Qatar  είμαστε οι μόνοι επιβάτες για check in. Δίνουμε τις δυο μεγάλες βαλίτσες και μας καθησυχάζουν οτι θα τις παραλάβουμε στο αεροδρόμιο Νάν-ντι (Nadi airport,  Viti Levu island, Fiji).  Περιμένοντας την επιβίβαση,  καθόμαστε σε ένα καφέ με την Δήμητρα και τον Γιάννη. Προσέχουμε όλοι να μην ακουμπάμε στο μεταλλικό τραπέζι. Δύσκολα τα πράγματα.

Κυριακή 8 Μαρτίου

06.30 Πέντε ώρες πτήσης με ένα αεροπλάνο σχεδόν άδειο. Ο άνδρας που κάθεται μπροστά φορά μάσκα, κοιμάται συνέχεια και μοιάζει άρρωστος. Αλλάζω θέση και κάθομαι πιο πίσω. Φτάνουμε στην Doha όπου όλα μοιάζουν κανονικά. Το αεροδρόμιο είναι γεμάτο κόσμο. Μάσκες δεν φορά κανείς, εδώ μόνο μπούργκα.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Πτήση 15 ωρών, Ντόχα- Σύδνευ. Το αεροπλάνο είναι ασφυκτικά γεμάτο, μάσκες δεν φορά κανείς. Κουβεντιάζω με την κοπέλα που κάθεται δίπλα μου. Είναι βιολόγος ερευνήτρια, ζει στην Αγγλία, ιρανικής καταγωγής και εργάζεται σε ένα πρόγραμμα πάνω στην καταπολέμηση της μαλάριας.

-«Μπορεί ο ιός Sars Cov 2,  να  κατασκευάστηκε σε εργαστήριο, όπως λένε τα σενάρια συνωμοσίας?», την ρωτάω. Εκείνη γελά,

-«Δεν έχουμε  την τεχνογνωσία  για να το κάνουμε αυτό», απαντά. «Τα wet market πάντως, είναι δημόσιος κίνδυνος και πρέπει οπωσδήποτε να τα κλείσουν!».

08.00 Απογείωση από Σύδνευ. Μετά από τρεις  ώρες και 15’ φτάνουμε στο αεροδρόμιο Νάνντι, στα Φίτζι.  Διάρκεια ταξιδιού  27,5 ώρες , συνολική διάρκεια πτήσεων 23 ώρες , πολύ καλά!

Η πόρτα του αεροπλάνου ανοίγει και κατεβαίνουμε την σκάλα. Η υπέροχη τροπική ζέστη (28°) και η απαλή βροχή μας αναζωογονούν. Φιτζιανοί  μουσικοί   τραγουδούν καλωσόρισμα με συνοδεία γιουκαλίλι.Οι υπάλληλοι του αεροδρομίου φορούν μάσκες και γάντια και μας σκανάρουν έναν έναν  για πυρετό. Μετά  ζητούν  να συμπληρώσουμε το ιστορικό πρόσφατων ταξιδιών: “Ταξιδέψατε στην Κίνα ή στην Ιταλία τον τελευταίο μήνα?». Μετά την Αθήνα, την Ντόχα και το Σύδνευ, εδώ είναι το πρώτο αεροδρόμιο που αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά το θέμα. Στα Φίτζι δεν υπάρχει κανένα κρούσμα Covid 19. Όχι ακόμα τουλάχιστον.

Μόλις παραλαμβάνουμε τις δυο μεγάλες βαλίτσες, οι τελωνειακοί ζητούν να τις ελέγξουν.  Οι βαλίτσες είναι γεμάτες διάφορα ανταλλακτικά  για το Φιλίζι, εργαλεία, φάρμακα και πολλά πακέτα με ελιές και ελληνικό καφέ. Ο υπάλληλος ξανακλείνει την βαλίτσα.

-“Bula vinaka, welcome to Fiji”, ευχαριστώ πολύ, καλώς ήρθατε.

Αγοράζουμε  κάρτες sim της Digicel, 35 gigabyte για ένα μήνα με 25 δολλάρια Φίτζι (11€), πάμφθηνο ίντερνετ! Συνδεθήκαμε αμέσως.

16.00 Φτάνουμε στην Βούνντα (Vuda) στην μαρίνα  μας. Πέφτει μια απαλή ψιλή βροχή. Όταν μπαίνουμε μέσα στο Φιλίζι και βλέπουμε οτι είναι εντάξει,  στεγνό και χωρίς υγρασία, η ανακούφιση και η χαρά μας είναι μεγάλη! Όσο λείψαμε, από το Νοέμβριο  έως τον Μάρτιο, έγιναν  δυο cyclone alerts,  συναγερμοί γιατί πλησίασαν δυο κυκλώνες  το νησί. Ο κυκλώνας Sarai του Δεκεμβρίου ήταν  επικίνδυνος. Πέρασε πάρα πολύ κοντά στην Vuda, ζήσαμε μεγάλη αγωνία τα Χριστούγεννα.  Ήταν σωστή κίνηση που βγάλαμε στη στεριά το Φιλίζι  και  το βάλαμε σε «cyclone pit”, όπως ονομάζουν εδώ αυτές τις τρύπες που σκάβουν στο χώμα και  τοποθετούν μέσα τα σκάφη. Πάντως, δεν έγιναν ζημιές στη μαρίνα, ούτε στα σκάφη που ήταν έξω ούτε σε όσα ήταν μέσα στο νερό.

Είμαστε κουρασμένοι. Αδειάζουμε τις μικρές βαλίτσες καμπίνας που περιέχουν τα απαραίτητα. Μετά από λίγο  το Φιλίζι μοιάζει σαν το εφηβικό μου δωμάτιο, χαμός! Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Σιγά σιγά θα γίνουν όλα.

Διανυκτερεύουμε  σε ένα από τα bure (μπάνγκαλοου) της μαρίνας. Κοιμάμαι  13 ολόκληρες ώρες.

Τρίτη 10 Μαρτίου

Συννεφιά και  βροχούλα. Έξω η θερμοκρασία  είναι 27°, μέσα στο Φιλίζι είναι 32° και παρ΄ότι   έχω λιώσει από την ζέστη το προτιμώ χίλιες φορές από το κρύο. Μια βουτιά, ίσως? Η πλώρη μας  απέχει πέντε μέτρα  από την θάλασσα, που μοιάζει  σαν μια τεράστια πισίνα με θολό  νερό.  Τέσσερα εκσκαφικά μηχανήματα και άλλα τόσα φορτηγά δουλεύουν  στο έργο  επέκτασης της Vuda Marina. Εκεί που πριν 6 μήνες υπήρχε ο φυσικός ύφαλος, αυτός έχει τώρα επιχωματωθεί και έχει δημιουργηθεί  μια έκταση πάνω στην οποία θα χτιστούν bure (μπάνγκαλόους) και η νέα μαρίνα.

Παρακολουθούμε τον εκπληκτικό χειρισμό του  εκσκαφικού μηχανήματος που δουλεύει κοντά μας. Ο βραχίονας του  βυθίζεται με μοναδική ακρίβεια στο νερό, το φτυάρι  του βγαίνει γεμάτο  άμμο και κοράλια, αδειάζει  στο φορτηγό και ξανά το ίδιο, ακούραστα για όση ώρα το επιτρέπει η χαμηλή παλίρροια.  Έτσι σιγά σιγά, ο πυθμένας της «θολής πισίνας» μας θα μετατραπεί σε βαθύ καταφύγιο σκαφών, την νέα μαρίνα. Όταν η παλίρροια ανεβαίνει, τα μηχανήματα σταματούν. Δύσκολη εποχή για μεγάλες επενδύσεις όμως. Δύσκολη εποχή για όλα. Και η τουαλέττα εδώ, δύσκολη κι αυτή. Βρίσκεται  τόσο μακριά  από το Φιλίζι…

Συνδέουμε τις μπαταρίες του σκάφους στο ρεύμα και γεμίζουμε τις δεξαμενές με νερό. Μοιάζει εύκολο μα για να τα καταφέρουμε πέρασαν ώρες. Η παροχή ρεύματος βρίσκεται 80 μέτρα μακριά από το σκάφος και άλλο τόσο απέχει η βρύση. Ευτυχώς βοήθησε ο Τζο, ένας άνθρωπος της μαρίνας,  μας δάνεισε ένα  μακρύ λάστιχο και το ενώσαμε με το δικό μας.  Μέχρι εδώ καλά.

Αδειάζουμε τις βαλίτσες, το χάος!  Για λίγες ώρες  φαίνεται πως θα είναι αδύνατο  να αποθηκεύσουμε τόσα πράγματα, στο τέλος γίνεται όμως!   Αδειάζουμε  τις σακούλες κενού αέρα, όπου είχαμε αποθηκεύσει  τα ρούχα, τα σεντόνια και τις πετσέτες για να τα τακτοποιήσουμε. Όλα μυρίζουν υγρασία. Άδικα ο κόπος, δεν  γλυτώσαμε. Ευτυχώς  η μαρίνα  έχει  καλά και οικονομικά πλυντήρια. Διανυκτερεύουμε ξανά  στο bure.

Τετάρτη 11 Μαρτίου

11.30 Ξυπνάω αργά, έχω ακόμα jet lag.  Τα νέα από την Ελλάδα δεν είναι ευχάριστα, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια όλης της χώρας έκλεισαν (10/3).

Μαζεύω τα πράγματα από το δωμάτιο και φεύγω. Σήμερα είναι τα γεννέθλια του Γιώργου και θέλω να ετοιμάσω το Φιλίζι .

Μέχρι το απόγευμα έχουμε κάπως συμμαζευτεί. Μαγειρεύω μακαρονάδα και τρώμε έξω στο κόκπιτ. Ο ήλιος δύει πίσω από τα παραδεισένια νησάκια Μαμανούδα (Mamanuca) που βρίσκονται από 12 έως 25 ναυτικά μίλια, στα  ανατολικά και τα Γιασάουα (Yasawa) λίγο πιο βόρεια. Μακάρι να είμασταν στην άγκυρα κάπου εκεί.

Πρώτη βραδιά στο Φιλιζάκι απόψε και μου είναι αδύνατο να κοιμηθώ. Διαβάζω τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του Μπερνάρ Μουατεσιέ, χαλαρώνω και αποκοιμιέμαι στο πιο ωραίο κρεββατάκι του κόσμου.

Παρασκευή 13 Μαρτίου – Πανδημία

Αυτή η βροχή που ξεκίνησε την Δευτέρα όταν φτάσαμε, ξεχάστηκε και δεν λέει να σταματήσει.  Παίρνουμε  ταξί και πηγαίνουμε στην Λαουτόκα στο σούπερ μάρκετ New World για προμήθειες. Ο οδηγός  είναι ένας πολύ συμπαθητικός ινδός, που ονομάζεται Vir. Φορτώνουμε πολλά τρόφιμα με σκεπτικό πιθανού αποκλεισμού. Οι τιμές των τροφίμων είναι σχεδόν ίδιες με της Ελλάδας, μα οι μισθοί εδώ είναι τρομερά χαμηλοί. Φτάνουμε στο ταμείο και βλέπω με φρίκη το ζευγάρι μπροστά  να πληρώνει δυο  σακούλες με  άθλιο,  κατεψυγμένο και γεμάτο λίπος κρέας.

Περνάμε απέναντι στην αγορά των φρούτων και αγοράζουμε  αβοκάντο, παπάγιες,  τζίντζερ, μπανάνες  και φρέσκιες πιπερίτσες τσίλι. Έχει ελάχιστο κόσμο και είμαστε οι μοναδικοί τουρίστες.

Τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν πολύ. Χθες, ο Π.Ο.Υ. (W.H.O.) ανακήρυξε τον Covid 19 σε πανδημία. Στην Ελλάδα  υπάρχουν ήδη 117 κρούσματα και ένας άνθρωπος νεκρός από τον ιό. Διαβάζουμε τα ελληνικά και τα παγκόσμια νέα μουδιασμένοι. Τα εμπορικά καταστήματα, τα εστιατόρια και οι κινηματογράφοι στην Ελλάδα έκλεισαν.

Κυριακή 15 Μαρτίου

Πρώτη μέρα που βλέπουμε τον ήλιο. Πόσο πιο όμορφος μοιάζει ο κόσμος με το χρυσό φως του! Την ώρα της υψηλής παλίρροιας, περπατάμε ως το διπλανό ξενοδοχείο First Landing και επιτέλους κολυμπάμε στην θάλασσα. Τα νερά είναι θολά βέβαια, μα το κολύμπι  αναζωογονητικό και απολαυστικό. Η παραλία συγκλονιστική

Επιστέφουμε στο Φιλίζι και διαβάζουμε ειδήσεις. 2.500 Αθηναίοι στριμώχτηκαν στην παραλία του  Αστέρα το σαββατοκύριακο! Η Αυστραλία  επιβάλλει 14 ημέρες καραντίνα σε όλους τους επισκέπτες. Μια εβδομάδα αν αργούσαμε, θα είχαμε μπλέξει άσχημα.

Πέμπτη 19 Μαρτίου – Covid free

Βρήκαμε  νερά στον άξονα και ψάχνουμε  να εντοπίσουμε την αιτία. Έχουμε φτιάξει μια μακριά λίστα με δουλειές που πρέπει να γίνουν στο Φιλίζι, μα είμαστε μουδιασμένοι με όσα συμβαίνουν στον κόσμο και δεν ξέρουμε τί να κάνουμε. Το σχέδιο για φέτος ήταν να ταξιδέψουμε δυτικά προς Βανουάτου, Νέα Καληδονία, Παπούα, Ινδονησία με τελικό προορισμό την Σιγκαπούρη μα τώρα πια φαίνεται ανέφικτο. Ο Γιώργος έδωσε στο γραφείο της μαρίνας  αίτηση  για Άδεια Πλόων (Cruising Permit) άν και  είναι ακόμα νωρίς. Η  εποχή των κυκλώνων τελειώνει  επισήμως στα μέσα Μαϊου κι ο καπετάνιος μου θέλει να ρίξουμε το Φιλίζι στο νερό στα μέσα Απριλίου.

Κατεβάζουμε τα ποδήλατα και πηγαίνουμε  στο First Landing για  βουτιά. Κάναμε καλά που ήρθαμε στα Φίτζι, εδώ ευτυχώς είμαστε  Covid free!

Επιστέφοντας σταματάμε για  fish and chips στο εστιατόριο της μαρίνας.

Πάνω από το μπαρ η τηλεόραση είναι αναμένη.

-«Περιμένουμε  διάγγελμα του πρωθυπουργού. Όπως φαίνεται  εμφανίστηκε  κρούσμα Covid 19”, μας λέει ένας γνωστός. Όχι!!

Μετά από λίγο εμφανίζεται ο πρωθυπουργός Vorege Bainimarama και ανακοινώνει οτι το πρώτο κρούσμα βρέθηκε στην κοντινή  πόλη Λαυτόκα. Από αύριο,  η ευρύτερη περιοχή της Λαουτόκα, που περιλαμβάνει και εμάς στην Βούνντα μαρίνα, θα μπει σε καραντίνα για 14 ημέρες, αποκλεισμένη από το υπόλοιπο νησί.  Ανακοινώνει μέτρα και περιορισμούς, τα σχολεία κλείνουν, οι συναθροίσεις πάνω από 20 άτομα απαγορεύονται, πρέπει να κρατάμε κοινωνική απόσταση και να πλένουμε πολύ καλά τα χέρια μας.

Οι τρεις Φιτζιανές που δουλεύουν στο μπαρ χειροκροτούν ενθουσιασμένες. Ίσως να χαίρονται  για την αναπάντεχη  άδεια. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα. Το πρώτο κρούσμα  είναι ένας 27 χρονος συνοδός της Fiji Airlines που φαίνεται να είχε πολλές κοινωνικές επαφές στην Λαουτόκα, πριν διαγνωστεί. Κι εμείς πήγαμε  δυο φορές στην πόλη αυτές τις μέρες.…

Τετάρτη  25 Μαρτίου 

Τρίτη συνεχής ηλιόλουστη ημέρα, μα η καρδιά  μου είναι σκεπασμένη από βαριά συννεφιά. Απο προχθές το πρωί (23 Μαρτίου) οι αγαπημένοι μας και όλη η Ελλάδα,  είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό. Οι άνθρωποι  βιώνουν πρωτόγνωρες, τρομερές καταστάσεις.  Η μεγαλύτερη ανησυχία  μας είναι για την μαμά Μαίρη, που είναι πολύ ευάλωτη και θα περάσει τόσο καιρό ολομόναχη. Αυτές τις ημέρες μιλάω  με ανθρώπους που είχα  καιρό να ακούσω, την ‘Αννα, την Ελένη, την Λίλα, τη Μαρία, τον Γιώργο,  τον Ανδρέα,  νιώθω οτι είναι επείγον να ακούσω τη φωνή τους σήμερα, που είμαστε ακόμη καλά.  Διαβάζουμε καθημερινά όλες τις ειδήσεις, με μανία σχεδόν. Τα βίντεο από τα  νοσοκομεία του Μπέργκαμο της Ιταλίας μας έχουν συγκλονίσει.  Τραγωδία.

Εδώ, η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Υπάρχουν δυο νέα κρούσματα  C19, τρία συνολικά, οι πτήσεις έχουν σταματήσει, οι τουρίστες έχουν σχεδόν όλοι φύγει, τα ξενοδοχεία έκλεισαν, οι επιχειρήσεις απολύουν και οι άνεργοι αυξάνονται μέρα με την μέρα. Αυτά, σε μια  χώρα  όπου το 40-50% του πληθυσμού ζει  κάτω από το όρια της φτώχιας και ο τουρισμός είναι ο σημαντικότερος τομέας της οικονομίας και δίνει το 75% του ΑΕΠ.  Η διοίκηση της μαρίνας αύξησε τις περιπολίες και την φύλαξη των εγκαταστάσεων και απαγορεύεται η είσοδος  μετά τις 8μμ. Στο ραδιόφωνο, οι εκφωνητές διαφημίζουν την δωρεάν προσφορά σπόρων από το υπουργείο γεωργίας και προτρέπουν τους Φιτζιανούς να  φυτέψουν ή να ψαρέψουν για να ταϊσουν  την οικογένεια.

Μόνο η δουλειά μας βοηθά να ξεχαστούμε, ειδικότερα η χειρονακτική δουλειά.

Φροντίζω να είμαι απασχολημένη όλη μέρα. Ο Γιώργος  γυαλίζει το hull  με τον αλοιφαδόρο και τον βοηθώ, είναι μια εργασία θεραπευτική! Τα κουνούπια  με κατασπαράσσουν.

Έρχονται  δυο ένστολοι  και μας καλούν για «τυπικό έλεγχο»  στο γραφείο, μαζί με τους υπόλοιπους ενοίκους της μαρίνας. Μαζευόμαστε όλοι και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας. Προσπαθούμε να κρατήσουμε κοινωνική απόσταση για τον κοροναϊό και περπατάμε ως την θάλασσα να περάσει η ώρα.  Η άδεια παραμονής μας στα Φίτζι έχει διάρκεια 4 μήνες. Οι τελωνειακοί μας διαβεβαιώνουν πως άν εγκλωβιστούμε, θα την παρατείνουν.

16.00 Πηγαίνουμε με τα ποδήλατα προς το Saweni, μια διαδρομή  5,5 χλμ,  ανηφορική σε δρόμο  από άσφαλτο. Γύρω σχεδόν ερημιά, η φύση μαγευτική, ο αέρας πάλεται  από τιτιβίσματα και φτερουγίσματα  αμέτρητων μικρών μάινα (myna)  και μεθυστική ευωδιά  λουλουδιών.

Στο Σαουένι αγοράζουμε φρούτα από τους υπαίθριους πωλητές. Απέναντι ακριβώς βρίσκεται  η Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας και το ορφανοτροφείο.

Η καγκελόπορτα της εισόδου είναι κλειδωμένη με αλυσίδα. Στέλνουμε μήνυμα στην αδερφή Μελανία, την μοναχή από την ιεραποστολή του Κογκό που γνωρίσαμε εδώ τον Νοέμβριο.

Ο Γιώργος  έφερε το λιβάνι που του ζήτησε,  το αγόρασε στο Άγιον Όρος. Η αδερφή Μελανία απαντά, δυστυχώς λείπει αυτή την ώρα. Τα μηνύματα που ανταλλάσουμε είναι στα ελληνικά!

Φτάνοντας πίσω  στην μαρίνα σταματάμε έξω από το σκάφος Zahir και γνωριζόμαστε με την Ίνγκρι, μια νέα γυναίκα  από την  Κολομβία. Μιλώντας μισά ισπανικά, μισά ιταλικά, η Ίνγκρι μας διηγείται την περιπέτεια του ιταλού μνηστήρα της. Αυτός προσπαθώντας να επιστρέψει από την Ιταλία στο σκάφος του εδώ στην Vuda, πήρε μια  πτήση και έφτασε στην Ταϋλάνδη. Από εκεί, αφού έμεινε  14 ημέρες σε καραντίνα, βρήκε πτήση και έφτασε στα Φίτζι, όμως καθώς είμαστε αποκλεισμένοι, δεν του επιτρέπουν να έρθει. Θα μείνει σε ένα ξενοδοχείο, για 14 ημέρες τουλάχιστον.  Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και κουράγιο!

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ταξιδευτές  είναι πρωτόγνωρες. Οι  ιστιοπλόοι που απέπλευσαν τον Φεβρουάριο από τον Παναμά για την Πολυνησία,  έφτασαν στο νησί Nuku Hiva στις Μαρκίζες, όπου φυσικά δεν τους επέτρεψαν  να βγούν αφού τα νησιά είναι σε περιορισμό!  Μετά από ξεκούραση και επισκευές στο αγκυροβόλιο, τα σκάφη αναγκάστηκαν να παρακάμψουν τα συναρπαστικά Τουαμότους και  να συνεχίσουν για την Ταϊτή, όπου μάλλον θα τους επιτρέψουν την είσοδο. Πόσο άτυχοι! Να ξεκινούν ένα ταξίδι όνειρο ζωής και να πέφτουν πάνω στην Πανδημία.

Τρίτη 31 Μαρτίου, 2020

Τελειώσαμε με το γυάλισμα του hull, κουραστήκαμε μα ομόρφυνε πολύ το Φιλιζάκι!  Έτοιμη  και  η καδένα της άγκυρας, μια φορά το χρόνο ξαναβάφουμε    σημάδια στα 15, 30, 45 κλπ μέτρα, που είναι απαραίτητα για την σωστή αγκυροβολία.  Στην 1μμ, που είναι σήμερα το high tide (υψηλή παλίρροια) κολυμπάμε  μπροστά στο Φιλίζι, στην θαλασσινή «θολή πισίνα» μας. Αλλωστε είναι ήσυχα πια, οι χωματουργικές εργασίες έχουν σταματήσει με την καραντίνα και τα εσκαφικά μηχανήματα έχουν φύγει. Βοηθάμε τον Ντάγκλας από το διπλανό σκάφος Gelean, να ανεβάσει  και να βάλει την μάτσα  στην θέση της.

Ο Γιώργος μελετά τον καιρό στο Weather Track.  Στα ανατολικά της Παπούα Νέα Γουινέα δημιουργείται  ένα χαμηλό βαρομετρικό σύστημα που φαίνεται πως θα εξελιχθεί σε ισχυρό κυκλώνα. Η πορεία δείχνει πως θα κινηθεί νοτιοδυτικά  προς την Νέα Καληδονία.  Δεν θα ήθελα καθόλου να ήμουν εκεί.

Παρασκευή 3 Απριλίου

Είμαστε ξύπνιοι από τις 5 πμ.  Τα νέα δεν είναι καλά. Το χαμηλό σύστημα έχει πράγματι εξελιχθεί και η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Αυστραλίας  το ονόμασε κυκλώνα Χάρολντ.  Το χειρότερο  όμως είναι οτι άλλαξε πορεία και έρχεται ανατολικά προς  Βανουάτου και  Φίτζι!

Ο κυκλώνας έφτασε σήμερα  στα νησιά του Σολομώντα (Solomon islands). Σε αυτά τα νησιά δεν υπάρχουν κρούσματα Covid 19, μα σαν προληπτικό μέτρο προστασίας δώθηκε εντολή στους κατοίκους να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα Χονιάρα. Ένα πλοίο, αψηφώντας τον καιρό, ξεκινά να μεταφέρει ανθρώπους πίσω στα νησιά τους. Η καταιγίδα τους προφταίνει, τα κύματα  κατακλύουν το κατάστρωμα και παρασύρουν στον χαμό 27 άτομα. Μια εφιαλτική τραγωδία.

Ο κυκλώνας Χάρολντ κινείται τώρα προς τα νησιά Βανουάτου, όπου θα κάνει άμεσο χτύπημα. Σκέφτομαι τους κατοίκους και με πιάνει τρόμος. Πώς  νιώθουν  περιμένοντας αυτό το Τέρας?  Σε πέντε μέρες θα φτάσει κοντά σε εμάς στα Φίτζι και μάλλον θα περάσει δυτικά, νοτιοδυτικά από το νησί μας.  Αν αλλάξει ξανά πορεία? Φοβάμαι.

Κουβεντιάζουμε, με τον γείτονα ιστιοπλόο Ντάγκλας. Ο Ντάγκλας  βρισκόταν εδώ, όταν πέρασε ο κυκλώνας Sarai, τον Δεκέμβριο.  Tι έκανε? Έριξε τις δυο άγκυρες  του, για την περίπτωση πλημμύρας, μάζεψε τα πάντα από το κατάστρωμα και διανυκτέρευσε στο First Landing, το ξενοδοχείο δίπλα. Γιατί να μείνει άγρυπνος, μέσα σε ένα σκάφος που κουνιέται  σαν σέικερ? Καλή ιδέα, όμως το ξενοδοχείο   είναι  τώρα κλειστό.

Το απόγευμα, καβαλάμε τα ποδήλατα και φεύγουμε για το ξενοδοχείο Nila, ένα χιλιόμετρο μακριά.  Περνώντας έξω από το First Landing μας έρχεται έμπνευση και ρωτάμε τον φύλακα. Μέσα σε λίγα λεπτά, μιλάμε με την μάνατζερ του ξενοδοχείου.  Λέει να μείνουμε ήσυχοι, θα μας δώσει ένα δωμάτιο για την νύχτα του κυκλώνα. Ήσυχοι? Δύσκολο!

Και όσο εμείς σε τούτη την όμορφη άκρη του πλανήτη φοβόμαστε  τον κυκλώνα που έρχεται, στον υπόλοιπο κόσμο χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στα νοσοκομεία αντιμέτωποι με τον αόρατο εχθρό SARS-COV-2, τα σύνορα των χωρών έχουν κλείσει,  οι πόρτες των σπιτιών έχουν κλείσει  και οι δρόμοι των πόλεων έχουν ερημώσει.  Τί ζούμε…

Τρίτη 7 Απριλίου – 24 ώρες πριν

09.00 Ο  Χάρολντ, χτύπησε το νησί Espiritu Santo του Vanuatu σαν ισχυρός κυκλώνας 5ης κατηγορίας (άνεμοι 235 χλμ/ώρα), καταστρέφοντας καλλιέργειες,  υποδομές και ισοπεδώνοντας την πόλη Luganville,.

Αυτή την ώρα   διασχίζει   500 ναυτικά μίλια  ωκεανού  κι έρχεται προς το νησί μας, ευτυχώς αποδυναμωμένος σε κατηγορία 4.

Στην μαρίνα, όλοι εργάζονται πυρετωδώς. Το προσωπικό της μαρίνας και τα ελάχιστα πληρώματα που βρίσκονται εδώ προσπαθούν να ασφαλίσουν τα σκάφη από τον κυκλώνα, ακολουθώντας μια διαδικασία που γνωρίζουν πολύ καλά, μιας και  την κάνουν  συχνά. Όσα σκάφη βρίσκονται έξω, σε cyclon pit (τρύπες) ή σε hardstand (σχάρες), τα δένουν σφιχτά με ιμάντες στο έδαφος. Όσα είναι στο νερό,  τα γυρνούν με την πρύμνη, τα δένουν με αλυσίδες σε  απόσταση 3 μέτρων από την προβλήτα, βγάζουν τις άγκυρες τους και ενώνουντις καδένες με ναυτικά κλειδιά  πάνω σε ένα ισχυρό, κεντρικό  ρεμέτζο, ένα σύστημα αποτελεσματικό και δοκιμασμένο χρόνια. Η είσοδος της μαρίνας που ήταν κλειστή από την αρχή της καραντίνας τώρα έχει ανοίξει και  σκάφη από τα γύρω νησιά μπαίνουν μέσα για να προφυλαχτούν.

10.00 Εμείς προετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο. Πριν αφήσουμε το Φιλίζι, το Νοέμβριο, είχαμε βγάλει τα πανιά, είχαμε κατεβάσει τη μάτσα και δέσει τα ηλιακά. Τώρα ακολουθούμε μια λίστα εργασιών που σκεφτήκαμε τις προηγούμενες ημέρες :

1. Μαντάρια έλεγχος
2. Ιμάντες εδάφους σφίξιμο ξανά
3. Cyclon pit  σκάψιμο για να έχει χώρο το τιμόνι
4. Ηλιακά πάνελ, δέσιμο ξανά
5. Καγιάκ κρύψιμο μέσα
6. Άγκυρα ρίξιμο στη θάλασσα μπροστά μας
7. Γκάζι κλείσιμο
8. Ηλεκτρικό ρεύμα αποσύνδεση, μάζεμα καλώδια
9. Καλύματα  bimini & sprayhood βγάλσιμο
10. Όργανα  έξω σκέπασμα
11. Σκίαστρα παραθύρων, βγάλσιμο
12. Whisker pole (σπινακόξυλο) κρύψιμο μέσα
13. Παράθυρα έλεγχος
14. Βάνες κλείσιμο
15. Κινητά  & ipad φόρτιση
16. 

Τα ετοιμάζουμε ένα- ένα προσεκτικά, βγάζουμε τα καλύματα του κόκπιτ, δένουμε τα ηλιακά, ασφαλίζουμε ότι μένει έξω. Ρίχνουμε  την  άγκυρα  για την περίπτωση που η στάθμη της θάλασσας ανέβει και πλημμυρίσει το pit. Αύριο δυστυχώς είναι πανσέληνος και η υψηλή παλλίρροια θα ανέβει ως τα 2,2 μέτρα.  H πρόγνωση δίνει κύματα ως 12 μέτρα ύψος στον ανοιχτό ωκεανό. Πολύ κακό timing o Χάρολντ.

Η αποψινή νύχτα θα είναι δύσκολη.  Ετοιμάζουμε τα back pack, παίρνουμε μαζί διαβατήρια, μια αλλαξιά ρούχα, φάρμακα ανάγκης, φορτιστές, τηλέφωνα, laptop φακό και ηλιακό φωτάκι γιατί μάλλον θα γίνει  διακοπή ρεύματος. Μαγειρεύω μια μακαρονάδα για  σήμερα και αύριο, μαζί λίγα κράκερς,  φρούτα και καφέ. Κλείνουμε το Φιλίζι και φεύγουμε. Το στομάχι μου έχει σφιχτεί. Μακάρι να πάνε όλα καλά!

16.00 Ωραίο το δωμάτιο, ευχάριστη αλλαγή  μετά από ένα μήνα στο καρνάγιο. Κολυμπάμε και περπατάμε στην  υπέροχη παραλία. Γύρω γαλήνη ακούγονται μόνο τα πουλιά. Λίγα μίλια μακριά στα ανατολικά,  απλώνονται στην σειρά τα μικρά νησιά Μαμανούδα (Mamanuca) και πιο βόρεια τα τόσο όμορφα Γιασάουα (Yasawa), νησιά γνώριμα και αγαπημένα. Μακάρι να μην πάθουν κακό…

17.00 Ο αέρας δυνάμωσε  ξαφνικά. Βρέχει. Δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιμένουμε να περάσει. Ψυχραιμία! Αν όλα πάνε σύμφωνα με την πρόβλεψη, το “μάτι” του κυκλώνα θα περάσει στο κοντινότερο σημείο αύριο  στις 11  το πρωί.

Τετάρτη 8 Απριλίου

02.00 Ο άνεμος έχει δυναμώσει πολύ και βρέχει καταρρακτωδώς. Το ρεύμα συνέχεια κόβεται, επανέρχεται, ξανακόβεται. Καρύδες και κλαδιά πέφτουν με ορμή πάνω στην σκεπή, κίνδυνος θάνατος για όποιον βρίσκεται έξω. Ανησυχούμε φοβερά για το Φιλίζι

Κοιμόμαστε ελάχιστα με σκέψεις φριχτές, πως τα κύματα του κυκλώνα και θα παρασύρουν το Φιλίζι, πως θα πλημμυρίσει το δωμάτιο, θα φύγει η στέγη  και άλλα φοβερά. Κι ας επαναλαμβάνω μέσα μου οτι θα πάνε όλα καλά. Καθε λίγο ελέγχουμε  τις εφαρμογές και τα  δελτίο καιρού του Φίτζι. Ο κυκλώνας πλησιάζει, τώρα απέχει από εμάς περίπου 200 μίλια.Το μάτι του κυκλώνα θα περάσει  80 μίλια δυτικά-νοτιοδυτικά. Ας ελπίσουμε να μην αλλάξει πορεία.

04.30. Ο άνεμος ουρλιάζει, οι καρύδες πέφτουν, το ρεύμα είναι κομμένο. Τα πανύψηλα φοινικόδεντρα λυγίζουν και χορεύουν σε τρελλό ρυθμό. Περιμένουμε να ξημερώσει, για να βγούμε έξω. Ευτυχώς το ίντερνετ δουλεύει ακόμη. Καθησυχάζουμε τους φίλους, προς το παρόν, όλα καλά.

07.00  Βγαίνουμε από το δωμάτιο και τρέχουμε γρήγορα να μπούμε κάτω απ’οτο υπόστεγο. Το χώμα  γύρω είναι σκεπασμένο από ένα παχύ στρώμα πεσμένα κλαδιά και φύλλα. Προχωράμε κάτω από το υπόστεγο  και φτάνουμε στην ακτή. Έχει περάσει 1,5 ώρα από την υψηλή παλίρροια (6πμ), μα  η στάθμη της θάλασσας είναι ακόμα ψηλά, σχεδόν σκεπάζει τον λιμενοβραχίονα.

Ο ύφαλος μπροστά έχει χαθεί εντελώς κάτω από τα αφρισμένα κύματα που  σπάζουν με ορμή. Σε 4 ώρες, το μάτι του κυκλώνα θα περάσει στο κοντινότερο σημείο. Ευτυχώς, τα νερά αρχίζουν να υποχωρούν.

13:00 Το ιντερνετ δεν λειτουργει, το ρεύμα είναι κομένο, μα ο μεγάλος κίνδυνος φαίνεται να έχει  περάσει!

Ξεκινάμε για να πάμε στο Φιλίζι,  περπατώνας προσεκτικά και σε απόσταση ασφαλείας  από δέντρα και καρύδες που πέφτουν.

Στην Vuda  marina, έχουν ξεριζωθεί δέντρα, το χώμα έχει σκεπαστεί από κλαδιά και φύλλα αλλά τα σκάφη είναι όλα ΟΚ, εκτός από κάποιες μικρές ζημιές. Το Φιλίζι  είναι  εντάξει, ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα. Η ανακούφιση μας είναι τεράστια.

Ο κυκλώνας Χάρολντ  έφυγε και  κατευθύνεται προς το νησί Kadavu, μετά προς τα απομονωμένα Lau  (Φίτζι) και ύστερα θα βγει ξανά στον ωκεανό  με κατεύθυνση την γειτονική χώρα Τόνγα,  συνεχίζοντας   μια πορεία καταστροφής στα νησιά του Ειρηνικού.

Η σκέψη μας είναι σε όλους όσους επλήγησαν ή θα πληγούν από τον κυκλώνα.   Ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να μείνουν όλοι δυνατοί και ασφαλείς.