February 17, 2025

Uligan island, Maldives, Indian Ocean

7°04’N – 72°55’E

Το Φιλίζι επιπλέει ακίνητο σαν να αιωρείται. Ο ήλιος ανατέλει  πίσω από το μικροσκοπικό νησί Uligan, Μια  ανάσα  ανέμου χαϊδεύει την επιφάνεια του νερού που έχει το βαθύ μπλε του κοβαλτίου. Γαλήνη! Κοιμηθήκαμε 9 ολόκληρες ώρες,  με ύπνο  βαθύ, θεραπευτικό, απαραίτητο.

H θάλασσα εδώ είναι γεμάτη ζωή, κοπάδια  ψάρια πηδούν, δελφίνια κολυμπούν, μια θαλάσσια χελώνα μας κοιτά με περιέργεια, μοιάζει σαν να έχουμε διακτινιστεί χρόνια πίσω,  στα  αγαπημένα  νησιά του Ειρηνικού. Ετοιμάζω ελληνικό καφέ που τον έχουμε επιθυμήσει πάρα πολύ, στα περάσματα  πίνουμε μόνο λίγο  decaf. Νιώθω τα πόδια μου βαριά κι αδύναμα.  Δώδεκα μερόνυχτα με  δίωρα, τρίωρα,  σπάνια τετράωρα υπνάκια, μέσα στο σκάφος που κουνιόταν πάνω στα κύματα, δεν ήταν λίγο. Ο Γιώργος πίνει μια γουλιά καφέ και χαμογελά με απόλαυση.

Μοιάζει απίστευτο, μετά από όσα περάσαμε τους  τρεις προηγούμενους μήνες στη Μαλαισία. Ζημιές, απανωτές αρρώστιες και δυσκολίες  μια συνεχής  δοκιμασία για τις αντοχές μας, μας ταλαιπώρησαν και μας καθυστέρησαν τόσο που  δεν προλάβαμε να ξαναπάμε στην Ταϊλάνδη, ούτε να σταματήσουμε στην Sri Lanka. Στο τέλος  πήραμε τη μεγάλη απόφαση κι αποπλεύσαμε για το μεγάλο ταξίδι  επιστροφής στην Ελλάδα, 5.000 ναυτικά μίλια!

Στις 4 Φεβρουαρίου 2025  ξεκινάμε από το  Langkawi  της Μαλαισίας με πορεία  δυτική. Με την βοήθεια της εφαρμογής Marine Traffic και του AIS,  φροντίζουμε να μένουμε  τουλάχιστον τρια μίλια βόρεια από την ρότα των εμπορικών πλοίων, που στην περιοχή είναι πάρα πολλά    Τα δυο πρώτα εικοσιτετράωρα  δεν είναι εύκολα, άπνοια την ημέρα  και τη νύχτα βροχή, μπουρίνια, κούνημα κι αϋπνία.  Μετά  έρχεται ο άνεμος. Διασχίζουμε το Στενό της Malacca, περνάμε βόρεια από τη Sumatra,  νότια από τα νησιά Andaman και Nicobar και βγαίνουμε στον κόλπο της Βεγκάζης. Εκεί συναντάμε το ευνοϊκό ωκεάνιο ρεύμα 0,5-2 κόμβους, που βοηθά την πορεία μας.

Με τον βορειοανατολικό μουσώνα στα πανιά, ταξιδεύουμε  στον Ινδικό Ωκεανό, μόνοι στην απεραντοσύνη. Κάθε μέρα, απλώνεται ορίζοντας 360° γύρω  από το Φιλίζι, κύματα,  σύννεφα, δελφίνια  και  χελιδονόψαρα.  Ο ήλιος ταξιδεύει στο ουράνιο άρμα του κι ορίζει  το αόριστο του χρόνου.

Στις νυχτερινές πλεύσεις έχουμε άλλη συντροφιά, ο Σταυρός του Νότου  στα αριστερά μας,  η Μεγάλη Άρκτος στα δεξιά μας, η λαμπρή Αφροδίτη,  ο αστερισμός του Ωρίωνα στολίδι, ο Δίας, ο Άρης. Νύχτα με τη νύχτα το φεγγάρι μεγαλώνει ώσπου γίνεται   λαμπρή πανσέληνος, ολόφωτη κι  αγαπημένη.

Καθώς οι ημέρες περνούν, το σώμα μπαίνει στο ρυθμό του ωκεανού. Το Φιλίζι ταξιδεύει με τιμονιέρη την Hydrovane, με  λευκά πανιά, μαΐστρα και τζένοα,  κι αν  ο άνεμος σπάει  πολύ κι η ταχύτητα  πέφτει  κάτω από 3,5 κόμβους,  βοηθά η  μηχανή. Σε όλο το ταξίδι, πλεύση μαζί  και  φόρτιση  μπαταριών, όταν είχε  συννεφιά και δεν απέδιδαν   τα ηλιακά, η Yanmar μηχανή μας κατέγραψε 100  ώρες συνολικά.

Ο  καιρός είναι  καλός, χωρίς πολλές βροχές ή μπουρίνια. Ο καπετάν Γιώργος – εξαιρετικός  στο passage planning – διάλεξε σωστό  παράθυρο καιρού. Η ασφαλής εποχή για το πέρασμα του Ινδικού Ωκεανού είναι από Δεκεμβριο έως  Απρίλιο, εποχή  βορειοανατολικών μουσώνων, που η πιθανότητα για καταιγίδες και κυκλώνες μειώνεται πολύ, αν και δεν αποκλείεται. Από το Μάιο ξεκινούν οι νοτιοδυτικοί μουσώνες, οι άνεμοι δυναμώνουν κι  ο ωκεανός  αγριεύει Φιλικά μας σκάφη που πέρασαν νωρίτερα από εμάς συνάντησαν αντίξοες συνθήκες, δυνατές βροχές και  ηλεκτρικές καταιγίδες, μπουρίνια με 50 kts  άνεμο. Κάποιοι  έπαθαν ζημιές, σκισμένα πανιά (Sea Horse), κομμένα μαντάρια (Beluga) ως και  ένα ολοκαίνουργιο dinghyHighfield, που το πήρε η  καταιγίδα πάνω από το κατάστρωμα (Swiss Lady).  Βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με άλλα  σκάφη, μέσα από το  «Indian Ocean & Red Sea Crossing», ένα  WhatsApp  group, που έφτιαξε ο ελληνικής καταγωγής Steven (SY KEA), τον οποίο γνωρίσαμε στο Langkawi.  Σε μαραθώνια ταξίδια, όπως αυτό,  5.000 ναυτικά μίλια  από τη Μαλαισία ως  την Ελλάδα,  το σημαντικότερο  είναι να είμαστε ασφαλείς  και να μην πάθει ζημιά το σκάφος.

Φτάνοντας στη Sri Lanka αναγκαζόμαστε να δασχίσουμε το shipping lane, μια διαδικασία που μας γέμισε στρες

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

16:15 Μετά από   1.650 ναυτικά μίλια  στον Ινδικό ωκεανό, 12 ημέρες και 6 ώρες,  294 ώρες συνολικά,φτάνουμε στο  Uligan. Mέσω whatsapp & Starlink στέλνουμε μήνυμα στον  Asad, τον τοπικό πράκτορά μας (Asadulla Mohamed), φτάσαμε!

Φουντάρουμε  στα 22 μέτρα βάθος, έξω από τον ύφαλο, ανεβάζουμε την σημαία καραντίνας  και την σημαία της χώρας  και βουτάμε στην θάλασσα. Σαν όνειρο! Το νερό είναι  εκπληκτικά διαυγές, διακρίνεται ξεκάθαρα  η άγκυρα κάτω στο βυθό, συγκλονιστική αλλαγή μετά από τα  θολά νερά της Μαλαισίας  και της Ταϊλάνδης.

Ίσα ίσα που προλάβαμε να ταχτοποιηθούμε  και να ντυθούμε ευπρεπώς, όταν φτάνουν οι  αξιωματούχοι, για την διαδικασία του  Clearance: Customs, Immigration, Coast Guard. Ο Asad μας  καλωσορίζει με ένα οικογενειακό παγωτό, σοκολάτα, φράουλα, φυστίκι, τι ωραία!  Ο Γιώργος φέρνει τα απαραίτητα διαβατήρια, έγγραφο εθνικότητας, το Clearance από τη Μαλαισία και την σφραγίδα του σκάφους.

Η διαδικασία είναι άνετη, οι αξιωματούχοι ευγενικοί, χαμογελαστοί και μιλούν καλά αγγλικά. Σε 30 λεπτά   έχουν τελειώσει. Πριν  φύγουν με τη βάρκα τους,   ο mr. customs  λέει χαμογελώντας:

-«Αυτήν μπορείτε να την κατεβάσετε!» και δείχνει  τη σημαία καραντίνας. Σωστά!

Είμαστε  εξαντλημένοι. Κάνουμε μια δροσιστική  βουτιά, τρώμε κάτι ελαφρύ και πέφτουμε για ύπνο  στις 8 μμ.

17 Φεβρουαρίου

 Καθαρίζουμε  το Φιλίζι και  τακτοποιούμε. Έρχεται να μας καλωσορίσει  ο Nick του SY Danser (ΝΖ), μας λέει πως θα αποπλεύσει μεθαύριο προς  το νησί Σοκότρα της Υεμένης, με πλήρωμα έναν φίλο Αυστραλό, η γυναίκα του δεν ήθελε να κάνει το πέρασμα στην Ερυθρά Θάλασσα. Θα πάμε κι εμείς στη Σοκότρα, οι φίλοι που πήγαν είπαν πως είναι νησί σπάνιας φυσικής ομορφιάς.

Κατεβάζουμε το dinghy και πάμε για  snorkeling στο  νότιο κάβο του νησιού, σημείο που  πρότεινε το πλήρωμα του Danser. Τα νερά είναι  ζεστά  και υπέροχα διαυγή, τα ψάρια είναι  πολλά κι τόσο ατρόμητα που … ποζάρουν  στην κάμερα. Δυστυχώς,  δεν κολυμπήσαμε ανάμεσα σε κοπάδι δελφίνια όπως  ο Αυστραλός.

Το απόγευμα βγαίνουμε στο νησί, πατάμε ξανά σε στέρεο έδαφος, σε απαλή, λευκή  άμμο. Κάτω από τη σκιερό  υπόστεγο του λιμανιού συναντάμε τον Asad  μαζί με ιστιοπλόους από άλλα σκάφη. Ο Asadμας δίνει μια τοπική  sim card  με 25 GB  και λίγα τοπικά χαρτονομίσματα, γιατί στο νησί δεν υπάρχει ATM.  Οι ιστιοπλόοι φεύγουν με μια βάρκα για κάποια εκδρομή κι εμείς με τον Asad &  τον βοηθό του Ali περπατάμε ως το «καφέ» του Uligan, ένα μικρό οίκημα, με μια πέργκολα και 3 τραπέζια και καρέκλες.  Η σερβιτόρα μας φέρνει milkshake φράουλα και καφέ. Κουβεντιάζουμε με τον Asad που είναι συνέχεια απασχολημένος,  το κινητό δεν σταματά να δονείται

«Με πόσα σκάφη επικοινωνείς ?», τον ρωτάμε

-«Εχω 48 σκάφη αυτή τη στιγμή!», απαντά.

 Το Uligan  είναι  μικροσκοπικό, 1,4 ΝΜ μήκος και 0,4 ΝΜ πλάτος και  το μεγαλύτερο «υψόμετρο» του   είναι 2,5μ! Είναι το βορειότερο κατοικημένο νησί της χώρας και ένα από τα δεκαέξι μικρά, κοραλλιογενή νησιά της ατόλης Ηaa Alif, μια από τις 19 ατόλες που απαρτίζουν τη νησιωτική χώρα Μαλδίβες.

Το νησί έχει 500 κατοίκους, μα οι περισσότεροι ζουν κι εργάζονται στην πυκνοκατοικημένη πρωτεύουσα Male.  Ο ήσυχος οικισμός του βρισκεται στη δυτική, υπήνεμη ακτή. Οι «δρόμοι» χαραγμένοι σε απαλή λευκή άμμο, τα παλιότερα  σπίτια  είναι φτιαγμένα απο  κομμάτια κοραλιού, τα  νεότερα, χτισμένα με τσιμεντόλιθους  και τσίγκο περικλείονται  από ψηλες μάντρες , «για ιδιωτικότητα», εξηγεί ο Asad. Οι άνδρες  είναι φιλικοί, ευγενικοί και μιλούν άνετα  αγγλικά. Οι γυναίκες και τα κορίτσια φορούν μακριά φορέματα και μαντήλες  και κρατούν απόσταση.

Χρειαζόμαστε κάποιες προμήθειες και  ο Ali μας συνοδεύει ως ένα  μαγαζί τροφίμων, το οποίο απ’έξω  δεν φαινόταν καν  σαν  μαγαζί τροφίμων.

-“Μήπως έχετε χυμό κράνμπερι?”, ρωτάει ο Γιώργος τον άνδρα στο ταμείο. Από μέσα μου γελάω, σιγά μην έχουν εδώ χυμό κράνμπερι, με δυσκολία βρήκαμε  4 λίτρα στο  Langawi.

-“Φυσικά!”, απαντάει ο άνδρας. Σηκώνεται και του δείχνει ένα ράφι με Ελληνικούς χυμούς Αγρός (Agros). Αντε γεια…

Μετά πάμε από  το σπίτι του Asad  για να πάρουμε κάποια έγγραφα.

-«Μπορείτε να περιμένετε δέκα λεπτά να πάω μέσα για προσευχή?», μας ρωτά.

Χάνεται πίσω από μια πόρτα. Εμείς καθόμαστε στον αναπαυτικό καναπέ κι απολαμβάνουμε τη δροσιά του A/C.  Στον πλαϊνό τοίχο υπάρχει μια  τηλεόραση 50’ και δίπλα της μεγάλα ηχεία. Στον  απέναντι   τοίχο κρέμεται μια ζωγραφιά  που δείχνει ένα  καταπράσινο τοπίο με δυο πυροσβεστικά οχήματα, ένα περιπολικό, ένα αεροπλάνο, ένα ελικόπτερο,  αναμνηστικό από   την  τελετή περιτομής των Yuman & Yumar, Yumar   o είναι ο εξάχρονος γιος του Asad. Το σπίτι είναι πολύ καθαρό και τακτοποιημένο. Τα λεπτά περνούν και ο Asad επιστρέφει.

-« Έχουμε κάτι για το γιο σου»

Ο Asad μιλάει στην γυναίκα του, που στέκεται χαμογελαστή έξω στην αυλή κι εκείνη πάει στο απέναντι οίκημα. Μετά από δευτερόλεπτα,εμφανίζεται σαν σίφουνας ένας στρουμπουλός μπόμπιρας.

 Του δίνουμε  ένα δίχτυ με γυάλινους βόλους, παιδικά γυαλάκια  κολύμβησης  κι ένα μπαλάκι- υδρόγειο. Παίζουμε  λίγο με τους βόλους, ώσπου ο Yumar  πετάγεται έξω τρέχοντας  κι  επιστρέφει χαμογελαστός, κρατώντας  ένα δίσκο,  brownies  και  τηγανητά spicy  γλυκάκια. Αμέσως ξαναφεύγει … πετώντας και  γυρνά  με 2 ποτήρια δροσερό νερό. Στην αυλή  μαμά γιαγιά και παππούς  κοιτάζουν  τον μικρό χαμογελώντας με καμάρι.   Μια οικογένεια γλύκα!

18 Φεβρουαρίου

07.00 Ενημερώνω το αρχείο excel  με το ταξίδι του Φιλίζι:  από τον Αύγουστο  2014  έως σήμερα έχουμε διανύσει 32.100 ναυτικά μίλια!

Περνάω τις χθεσινές υποβρύχιες φωτογραφίες  από το micro SD  στο external disc και μόλις βάζω την κάμερα να φορτίσει κάτι παθαίνει και βραχυκυκλώνει. Η GoPro καταστράφηκε! Πάω να φορτίσω την πιο παλιά, τίποτα. Αυτό ήταν! Οι τελευταίες μας υποβρύχιες φωτογραφίες. Τί ατυχία!

Μετά την μεσημεριανή προσευχή, περιμένουμε να μας φέρουν   καύσιμα. Πλησιάζει  μια  πλαστική βάρκα φορτωμένη με δυο ντουζίνες μπιτόνια των 25 λίτρων. Κρεμάμε στα ρέλια δυο  fenders και δένουμε τη βάρκα  πάνω μας.

Πώς θα γίνει άραγε η μετάγγιση?  Η βάρκα  στέκεται δυο μέτρα πιο χαμηλά από το Φιλίζι! Ο  άντρας ανοίγει  ένα από τα μπιτόνια και πιάνει  μια παράξενη αντλία.  Βάζει τη μια σωλήνα της αντλίας  στο μπιτόνι, την  άλλη σωλήνα  στο ντεπόζιτο του Φιλίζι κι αρχίζει να γυρνάει ένα πεντάλ, σα να κάνει ποδήλατο με τα χέρια! Το σύστημα είναι απλό και ευφυές, γιατί  δίνει  απόλυτο έλεγχο στη  ροή του καυσίμου. Σε 15 λεπτά έχουν τελειώσει κι έχουμε γεμίσει. Νομίζω ήταν η πιο εύκολη πετρελαίευση  του Φιλίζι.

19 Φεβρουαρίου   Uligan – Rashfushi 25 NM 2025 

Τα σκάφη Swiss Lady, Infinity, Danser  & Sea Moon αποπλέουν προς Socotra (1.200 ΝΜ)  και μετά   Djibouti (650 ΝΜ).

Βιράρουμε  κι εμείς και παίρνουμε κατεύθυνση νότια. Το Φιλίζι διαπλέει  μικροσκοπικά νησιά της ατόλης, κάποια είναι ακατοίκητα, σκεπασμένα με πυκνή, τροπική βλάστηση και τριγυρισμένα από   αμμουδιές με λευκή άμμο, κοραλλιογενείς υφάλους και τυρκουάζ νερά.

Στο βάθος διακρίνουμε ένα νησί resortμε  bungalows σε στύλους . Το ψάχνουμε στο google maps, εντυπωσιακό και πανάκριβο,  τιμή διανυκτέρευσης  50.000 USD !!! Όπως λέμε πάντα, στα πιο όμορφα νησιά του πλανήτη μπορούν να  πάνε μόνο οι πολύ πλούσιοι και οι  ιστιοπλόοι!¨-)

Με μεγάλη προσοχή περνάμε ανάμεσα στα επικίνδυνα ρηχά του υφάλου Rashfushi.   Φουντάρουμε στα 18μ  σε άμμο και πάμε για snorkeling στον ύφαλο. Δυστυχώς χωρίς κάμερα GoPro… Το μέρος είναι μαγικό!

20 Φεβρουαρίου

Ο Γιώργος ξυπνά με πυρετό 37,5°. Πριν από δυόμισι μήνες, στις αρχές Δεκεμβρίου έπαθε μια άσχημη ουρολοίμωξη, πήρε απανωτές αντιβιώσεις και  ταλαιπωρήθηκε πολύ. Στο Langkawi  δεν ήταν εύκολα τα πράγματα,  δεν υπήρχαν πολλά φάρμακα και γιατροί.  Χρειάστηκε να ταξιδέψουμε δυο φορές ως το mainland με το πλοίο, τέσσερις ώρες  πήγαιν’έλα, για να αγοράσουμε αντιβιοτικά από το νοσοκομείο. Νομίσαμε ότι το είχε ξεπεράσει, ώσπου, την  τελευταία ημέρα του περάσματος,  η  ύπουλη ουρολοίμωξη  εμφανίστηκε ξανά. Ξεκίνησε μια αντιβίωση αλλά το φάρμακο αυτό    δεν βοηθά. Μιλάμε με φίλους  στην   Αθήνα  και κανονίζουμε να μας στείλουν αντιβιοτικά   με DHL.  O Asad  προτείνει να πάμε στο  κοντινό νησί Kulhudhuffushi , όπου υπάρχει ένα νοσοκομείο.

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου

Rashfushi reef – Kulhudhuffushi island 12 NM

Μετά από 2 ωρες πλεύση προσεγγίζουμε το μικρό λιμάνι του νησιού Kulhudufushi. Την ώρα που διασχίζουμε τον ύφαλο περνά  δίπλα μας ένα τεράστιο manta ray, τα μεγαλειώδη πτερύγια του μοιάζουν απλωμένα φτερά σε υποβρύχια πτήση! Ακολουθώντας  πληροφορίες από το πολύτιμο Noforeignland, φουντάρουμε στα 4 μ βάθος. Τα νερά έχουν  όμορφο  τυρκουάζ χρώμα, μα είναι θολά.

Ο  Asad στέλνει μήνυμα ότι έχει ειδοποιήσει τον λιμενάρχη, ο άνθρωπος είναι πολύ καλός στη δουλειά του! Παίρνουμε  τα διαβατήρια  μας και το  cruising permit και βγαίνουμε έξω με τη βάρκα. Ο  ντόκος είναι πολύ ψηλός,  έχει low-tide και σκάλα στο λιμάνι δεν υπάρχει. Σπρώχνω τον κάβουρα που έχει αράξει σε μια τρύπα του λαστιχένιου  φέντερ  της προβλήτας και σκαρφαλώνω. Ένας αξιωματικός με πολύ μακριά μαλλιά μας καλεί να περάσουμε στο γραφείο, τρεις άλλοι μας χαιρετούν, hello.  Καταγράφουν τα στοιχεία μας.

-«Ποιος ο σκοπός της επίσκεψης σας?», ρωτά ένας χαμογελαστός άνδρας που φορά μπλούζα με σήμα Customs.

Απαντάμε ότι πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο κι αυτός προσφέρεται να μας συνοδέψει, η γυναίκα του εργάζεται εκεί ως νοσοκόμα. Το όνομα του είναι Adam και χωρίς τη βοήθεια του δεν θα τα καταφέρναμε.  Περπατάμε  500 μέτρα ως το νοσοκομείο, ένα μικρό, μοντέρνο και καθαρό κτίριο που ομολογουμένως μας εντυπωσιάζει.  Πάμε στα επείγοντα, γιατί είναι  Παρασκευή σήμερα, δηλαδή αργία. Μετά από λίγη ώρα μας δέχεται η γιατρός dr Ghadeer, μια Παλαιστίνια νέα & ευγενική. Μέσα σε μισή ώρα είναι όλα  έτοιμα, εξέταση, αιματολογικές, κλπ κοστίζουν περίπου 80 ευρώ.

-«Ακριβά!»,

-«Για εμάς είναι όλα δωρεάν!», λέει με καμάρι.

Μένουμε για μέρες στο  Kulhudhuffushi, ένα νησί με πληθισμό 18.000 κατοίκων, όπου οι μόνοι ξένοι τουρίστες είμαστε εμείς.  Ο Adam γίνεται ο καλός άγγελος μας. Mας βοηθά με το νοσοκομείο, τις εξετάσεις, βάζει τον αδερφό του να ψάξει όλα τα φαρμακεία του Μάλε ώσπου βρίσκει τα αντιβιοτικά που ψάχναμε.

Mας μιλάει  για  τη κουλτούρα τους, τη  χώρα, τη ζωή τους  και για  την Πίστη τους στον Αλλάχ. Μας λέει πολλά, ασήμαντα και σημαντικά, ενδιαφέροντα και παράξενα:

«Η βασική πηγή εισοδήματος της χώρας μας είναι οι φόροι από τα resort και η εξαγωγή ψαριών»

«Η κυβέρνηση μας εισπράττει  τα χρήματα  από τα ξενοδοχεία και  μας προσφέρει ιατρική περίθαλψη, παιδεία, έργα υποδομής, στέγη  κλπ.»

– «Αν έχεις  μισθό 3000  rufias (MVR)  το μήνα (1850 ευρώ), δεν πληρώνεις καθόλου φόρο. Αν αυξηθεί ο μισθός, θα πληρώσεις φόρο 2%!!!»

-«Η χώρα μας δεν παράγει τίποτα αλλά έχει τα πάντα! Το ρύζι στις Μαλδίβες  κοστίζει φθηνότερα από ότι στην Ινδία !»

«Η καθημερινή προσευχή πρέπει να τηρείται από όλους, αλλά υπάρχουν εναλλακτικές. Αν  πχ κάποιος δεν μπορεί να πάει στην πρωινή προσευχή γιατί έχει δουλειά, πχ ένας γιατρός όταν κάνει χειρουργείο, θα πάει στην απογευματινή προσευχή και θα ενώσει τις δυο προσευχές σε μια»

«Κανένας πατέρας δεν υποχρεώνει τον γιο του να πάει στο τζαμί για να προσευχηθεί. Απλά  του υπενθυμίζει  καθημερινά»

«Ένας άνδρας μουσουλμάνος μπορεί να παντρευτεί  γυναίκα πίστης της Βίβλου,  Εβραία ή Χριστιανή, αλλά όχι Βουδίστρια. Άνδρας Χριστιανός  δεν μπορεί να παντρευτεί γυναίκα Μουσουλμάνα»

«Η κατανάλωση αλκοόλ και χοιρινού  στα νησιά που κατοικούν ντόπιοι απαγορεύεται. Στα νησιά που είναι resort, επιτρέπονται»

«Στην χώρα μας δεν υπάρχει ούτε ένα σκυλί , γιατί τα σκυλιά θεωρούνται βρώμικα. Αν ένας πιστός αγγίξει κατά λάθος το σάλιο ενός σκύλου, θα πρέπει να πλύνει τα χέρια του επτά φορές! Παρόλα αυτά, στο τελωνείο του Male υπάρχει ειδικός εκπαιδευμένος αστυνομικός σκύλος. Ο εκπαιδευτής του είναι από την Sri Lanka»

Ο Γιώργος ξεκίνησε αγωγή με το  νέο αντιβιοτικό κι ελπίζουμε. Χρειάζεται υπομονή κι αισιοδοξία.  Ένα το  σίγουρο, η  υγεία είναι το παν!