Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019
18˚36’S  173˚58 W   Neiafu, Vava’u island, Tonga

Σήμερα θα αποπλεύσουμε  για τα Fiji, ένα ταξίδι 400 ναυτικών μιλίων, μετά από ένα μήνα  παραμονής στα νησιά Vavau της Tonga. Το ασφαλές λιμάνι του Neiafu και τα  κοντινά νησιά  ήταν ότι έπρεπε για να ξεκουραστούμε από το ταξίδι  (Bora Bora- Tonga 1.400NM) και, το σημαντικότερο, για να γίνει καλά το  πλευρό του Γιώργου, που έσπασε κατά την διάσωση του πληρώματος του Gwendoline. Αυτόν τον μήνα έκανα  τα πάντα για να αποφύγει ο καπετάνιος μου την κίνηση και να δέσει το οστό. Ευτυχώς τις τελευταίες ημέρες ο πόνος  έχει υποχωρήσει αισθητά.

09.00 Αφήνουμε το mooring στο αγκυροβόλιο και προσεγγίζουμε την προβλήτα  του εμπορικού λιμανιού για τις διατυπώσεις εξόδου από την χώρα.  Η μικρή προβλήτα είναι γεμάτη. Δένουμε  πάνω σε ένα  ιστιοπλοϊκό που είναι δεμένο  σε ένα ψαροκάικο και είμαστε τυχεροί γιατί  τα επόμενα   σκάφη που έρχονται μένουν να περιμένουν. Ο Γιώργος παίρνει τα έγγραφά μας πηγαίνει στο Τελωνείο απέναντι  κι επιστρέφει έτοιμος μετά από 15 λεπτά. Η διαδικασία Εξόδου ήταν πολύ πιο γρήγορη από την διαδικασία Εισόδου.

11.00 Συνολικά, πέντε σκάφη θα αποπλεύσουμε σήμερα για τα Φίτζι, στοιχείο που επιβεβαιώνει την κρίση του καπετάνιου μου οτι το παράθυρο καιρού (weather window), είναι κατάλληλο  για το πέρασμα. Όσο περιμένουμε  το βυτιοφόρο για  να βάλουμε καύσιμα,  κουβεντιάζουμε με τον  καπετάνιο από το διπλανό σκάφος.
-«Ο καιρός φαίνεται καλός. Εύχομαι να κρατήσει έτσι. Πριν από 15 ημέρες, όταν ερχόμασταν από την Samoa (ταξιδεύει με την γυναίκα του και τα δυο μικρά παιδιά τους), είχαμε άνεμο 50 κόμβους για 3 συνεχόμενα εικοσιτετράωρα! Τα κύματα ήταν  τεράστια,  ξεπερνούσαν σε ύψος τα ηλιακά panelsτου σκάφους μας! Η γυναίκα μου έχει φρικάρει  και θέλει να γυρίσει σπίτι.»

Είναι πολύ σημαντική η σωστή επιλογή του κατάλληλου καιρού. Το ταξίδι ως το νησί Vanua Levu των Fiji υπολογίζουμε να κρατήσει  τρία εικοσιτετράωρα.
14.30 Ο ουρανός καθάρισε εντελώς και  ο ήλιος  λάμπει, πρώτη φορά μετά από αρκετές ημέρες με συννεφιά και βροχή.  Διασχίζουμε το πέρασμα Faihava, ανάμεσα σε  Vava’u και Hungaκαι μόλις βγαίνουμε στον  ωκεανό ο άνεμος έρχεται νότιος – νοτιοδυτικός  με ένταση 15-17 κόμβων και  κύμα  2- 2,5 μέτρα. Βάζουμε πορεία στις 265˚, τριμάρουμε τα πανιά, ρυθμίζουμε το ανεμοτίμονο (Hydrovane) και ταξιδεύουμε με full genoa και 1 reef  στην μαίστρα.

18.30 Μετά το  δειλινό, κατεβαίνουμε και  αδειάζουμε τα νερά που μαζεύτηκαν κάτω από κρεββάτι στην πλωριά καμπίνα και από τον άξονα της μηχανής. Για καλό και για κακό θα ελέγχουμε  και θα στεγνώνουμε τα δυο σημεία  δυο φορές κάθε εικοσιτετράωρο.
Ο ουρανός σκοτεινιάζει. Μαζεύω το bimini (τέντα) και το cockpit λούζεται στο φως των άστρων και  του  όμορφου μισού φεγγαριού.
-“Είναι το πρώτο τέταρτο του φεγγαριού  απόψε και θα έχουμε το φως του συντροφιά τα επόμενα βράδια, ”, λέει ο Γιώργος
21.00 – 23.00 Όσο περνά η ώρα,  ο άνεμος γίνεται όλο και  πιο ασταθής.  Περνάω την βάρδια μου τριμάροντας συνέχεια τα πανιά.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2019
13.30 Ταξιδεύουμε γρήγορα με ευνοϊκό ρεύμα. Διανύσαμε 133 ναυτικά μίλια στο πρώτο εικοσιτετράωρο, δηλαδή Μ.Ο ταχύτητας 5,5 κόμβοι
Πριν την δύση του ήλιου βάζουμε το whisker στη genoa,  πανεύκολο  όταν το κάνουμε   μαζί.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου
02.30 Ο άνεμος έχει δυναμώσει 20 kts και ταξιδεύουμε  με ful lμαΐστρα και δεύτερη μούδα στην genoa. Το φεγγαράκι βυθίζεται και τώρα ο ωκεανός φωτίζεται  από  τα ολόλαμπρα αστέρια.
08.30 Ο ουρανός καθαρίζει από την πρωινή συννεφιά  και ο ήλιος λάμπει. Αρμενίζουμε    με γρήγορη, ονειρεμένη πλεύση, με την genoa σε πρώτη μούδα και την μαϊστρα σε δεύτερη. Ο Γιώργος έχει ξαπλώσει στην καμπίνα, μετά από τρίωρη πρωϊνή βάρδια. Κοιτάζω μπροστά από την πλώρη,  η στεριά δεν είναι πια μακριά. Μια γκριζογάλανη  φιγούρα διακρίνεται στο βάθος. Πιάνω τα κυάλια και ναι! Πρόκειται για το νησί Tuvuka, που έχει κορυφή 240 μέτρα και για αυτό διακρίνεται από 20 ΝΜ μακριά. Φτάνουμε λοιπόν στα Fijiκαι θα περάσουμε πρώτα από το ανατολικό σύμπλεγμα νησιών που ονομάζεται Lau.   Είμαι πολύ χαρούμενη, χορεύω  και να χοροπηδώ σε …silent mode, για να μην ξυπνήσω τον καλό μου.

09.30 Ο Γιώργος έρχεται έξω και μοιραζόμαστε την χαρά, το Φιλιζάκι μας έφερε στα νησιά Φίτζι, ένα όνειρο! Σε λίγο διακρίνονται περισσότερα νησιά.  Καθόμαστε πλάι – πλάι και κοιτάζουμε τον χάρτη και τα νησιά, προσπαθώντας να καταλάβουμε ποιό είναι ποιό. Ξαφνικά ο Γιώργος  γυρνά το βλέμμα προς την θάλασσα πίσω μου και  πετάγεται επάνω.
-«Πρόσεχε!», λέει και με τραβά.
Ακούγεται ένας γδούπος κι ένα τρελό κύμα σκάει,  πρώτα πάνω στο bimini και μετά μέσα στο κόκπιτ κάνοντας εμάς και τα πάντα μούσκεμα…
Φτάνουμε στο πρώτο waypoint  που έχει σημειώσει ο Γιώργος στον χάρτη, το μικρό νησί Katafangaπου γύρω του έχει έναν τεράστιο ύφαλο και συνεχίζουμε με προσοχή τεταμένη προς το  Vanua Balavu Passage,  ένα πέρασμα ανάμεσα σε άπειρους υφάλους και νησάκια.  Πολύ επικίνδυνα τα νερά των Φίτζι. Ευτυχώς, η μέρα είναι καθαρή και η ορατότητα τέλεια.  Αλλάζουμε την ώρα στα ρολόγια, μία ώρα πίσω, από 12.00 σε 11.00 πμ.

12.30 Αφήνουμε αριστερά το νησί Mango, (ιδιωτικό νησί του MelGibson), περνάμε νότια από το νησιά Munia, Susui και Vanua Balavu, όλα από την ομάδα νησιών που ονομάζεται Lau. Για να εξερευνήσουμε τα Φίτζι χρειάζεται πολύ διάβασμα. Ευτυχώς, ο Γιώργος έχει εξελιχθεί σε πολύ μελετηρό μαθητή, οπότε εγώ μπορώ να κάνω και καμιά κοπάνα. Ανοίγω το περιοδικό A Mariner’s Guide to Fiji και διαβάζω μεγαλόφωνα το κεφάλαιο Cruising Lau Group:

“Tο απομακρυσμένα ανατολικά νησιά Lau, είναι ένας από τους  πιο απολαυστικούς  προορισμούς στο θαλασσινό ταξίδι γύρω από τον κόσμο.  Μέχρι πρόσφατα, ήταν  δύσκολο για τους ξένους να επισκεφθούν τα νησιά, χρειαζόταν ειδική άδεια και η διαδικασία ήταν χρονοβόρα.  Στα Lau δεν υπάρχει τουρισμός,  ξενοδοχεία, μαρίνες ή super market για προμήθειες και η ζωή των κατοίκων ελάχιστα έχει αλλάξει από τον καιρό των προγόνων τους. Όμως, ενώ είναι φτωχοί σε υλικά αγαθά είναι πλούσιοι σε πολλά άλλα!
Ο ανοιχτός ωκεανός και ο ανατολικός άνεμος  κάνουν το πέρασμα προς τα Lau (δυτικά προς ανατολικά)  δύσκολο, όμως αν πάτε  θα ανταμειφθείτε από τις αμέτρητες ομορφιές των νησιών και την θερμή υποδοχή των κατοίκων τους. Θα πρέπει να είσαστε προσεκτικοί στην συμπεριφορά σας, να σεβαστείτε τις παραδόσεις της καθημερινότητας των κατοίκων και την ευαισθησία του οικοσυστήματος των νησιών. Πριν αποπλεύσετε για τα Lau, μην λησμονήσετε να προμηθευτείτε την κατάλληλη ποσότητα από yaqona (yaqonaή kava: η ρίζα του φυτού piper methysticum από την οποία οι νησιώτες του Ειρηνικού Ωκεανού φτιάχνουν ένα χαλαρωτικό ποτό).  Για να επισκεφθείτε τα αγγυροβόλια των νησιών, θα πρέπει πρώτα να περάσετε απ’το κοντινότερο χωριό και να  προσφέρετε  την kava σαν ένδειξη σεβασμού στον αρχηγό του χωριού, μέσω του εκπροσώπου του, του Turanga ni Koro. Η  τελετή που θα ακολουθήσει ονομάζεται  «sevu sevu», είναι μια τελετή πολύ σημαντική στην κουλτούρα των Φίτζι και  θα πρέπει να είστε κατάλληλα ντυμένοι:  τα κεφάλια  χωρίς καπέλο ή γιαλιά ηλίου, οι άνδρες πρέπει να φορούν sulu (παραδοσιακή φούστα) και  οι γυναίκες να έχουν  καλυμένουςτους ώμους. Μετά το sevusevu, ο αρχηγός θα δώσει άδεια για να επισκεφθείτε το νησί…..».
Πόσα  έχουμε να μάθουμε!
Πόσο κρίμα. Είμαστε δίπλα,  5 ναυτικά μίλια από το νησί Vanua Balavu μα απαγορεύεται να σταματήσουμε πριν κάνουμε το Clearance. Δυστυχώς, οι αρμόδιες υπηρεσίες βρίσκονται πολύ μακριά και όπως έχουμε μάθει, το πρόστιμο αν σταματήσουμε χωρίς άδεια είναι μεγάλο.

Συνεχίζουμε με πορεία για το Savusavu, στα  120 ναυτικά μίλια μακριά, το κεντρικό  λιμάνι του νησιού  Vanua Levu, του  δεύτερου σε μέγεθος νησιού της χώρας μετά το Viti Levu, όπου βρίσκεται η πρωτεύουσα της χώρας, η Suva. Πόσα ονόματα και πόσο παράξενα και φαίνεται  αδύνατο αυτή την στιγμή, μα θα τα μάθουμε, όπως γίνεται πάντα, στα πέντε χρόνια που αρμενίζουμε στον κόσμο. Βγαίνω στο κατάστρωμα, κατεβάζω την σημαία της Tonga και ανεβάζω την σημαία (curtesy flag) των Fiji μαζί με την κίτρινη σημαία καραντίνας (Q flag). Είναι πολύ όμορφη η νέα μας σημαία!

Διανύσαμε 153 ΝΜ το δεύτερο εικοσιτετράωρο.
21.00 Περνάμε στα 2 ΝΜ ανοιχτά από τον φάρο των υφάλων νότια από το νησί Yacata. Από εδώ και ώς τον φάρο του Savusavu, η πορεία είναι θα καθαρή οπότε μπορούμε να απολαύσουμε την πλεύση χωρίς άγχος. Υγρασία μηδέν κι απόψε, σπάνιο και πολύτιμο δώρο για το πέρασμα. Μαζεύουμε το bimini και ταξιδεύουμε κάτω από το φως της σελήνης. Μαγεία!

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019 – Πέρασμα στο Δυτικό Γεωγραφικό Μήκος
02.00 Ενώ το φεγγάρι κάνει βουτιά  στον ωκεανό και πέφτει σκοτάδι βαθύ, εμείς αδημονούμε για την λαμπρή στιγμή: από λεπτό σε λεπτό  θα περάσουμε τον 180^ομεσημβρινό της Γης! Τον Αύγουστο του 2014, ξεκινήσαμε από την Αθήνα (23˚ Ανατολικό Γεωγραφικό Μήκος), διασχίσαμε την Μεσόγειο  και στις 25 Σεπτεμβρίου του 2014, φτάσαμε στον Μεσημβρινό 0 του Greenwich, περνώντας στο Δυτικό Γεωγραφικό Μήκος, όπου  και ταξιδεύουμε για πέντε χρόνια. Παρακολουθούμε στην οθόνη του  iPad τις συντεταγμένες   που αλλάζουν με κάθε δευτερόλεπτο

     17˚10.66’S 179˚59.99’ W
-> 17˚10.66’S 179˚60.00’ W     
-> 17˚10.65’S   179˚60.00’ E            
-> 17˚10.65’S    179˚59.99’ Ε
Γιούπι!!!!
04.30 Ξυπνώ μετά από δίωρο ύπνο. Ο άνεμος έχει πέσει πολύ και ταξιδεύουμε  με την μηχανή σε χαμηλές στροφές και την genoaδεμένη με  whisker σε πρώτη μούδα, για να μην χτυπά στην άπνοια. Ετοιμάζω  διπλό ελληνικό καφέ και ο Γιώργος ξαπλώνει.
Μελετώ το app Sail Fiji που αγοράσαμε για το iPad , στην αρχική οθόνη γράφει Sail with Confidence, αρμένισε με αυτοπεποίθηση.  Μακάρι!!  Οι χαρτογράφηση των Φίτζι στο Navionics είναι υποτυπώδης και οι φωτογραφίες του GoogleEarth(Ovitalmaps) σε πολλά σημεία είναι  καλυμμένες από σύννεφα, άχρηστες σχεδόν. Ο ουρανός ξανοίγει και σύντομα ο ήλιος ανατέλλει πίσω από την πρύμνη.
11.00 Μπουνάτσα, η θάλασσα λάδι, δροσιά, συννεφιά . Σε 10 μίλια φτάνουμε στο λιμάνι και για να μην βαριόμαστε καθαρίζουμε  το σκάφος μέσα – έξω. Ωραία! Το Φιλίζι είναι έτοιμο να υποδεχθεί τις Αρχές για τις διαδικασίες εισόδου στην χώρα που δυστυχώς μάλλον δεν θα έρθουν σήμερα γιατί σήμερα είναι  αργία στην χώρα, μας το είπε ο Bjorn από το s/yKatta. Βρέχει πολύ!
13.13 «Waitui marina, Waitui marina, this is sailyacht Filizi, over”, επαναλαμβάνω ξανά και ξανά στο κανάλι 16 του VHF,  μα κανείς δεν  απαντά.

Μπαίνουμε στον αγγυροβόλιο του Savusavu, δένουμε σε ένα mooring, μας βοηθά  ο EdΑμερικάνος από syAkaπου είναι αραγμένο δίπλα. Σύντομα έρχεται με την βάρκα ο Bill, ο υπεύθυνος της μαρίνας. Ο Bill τα οργανώνει όλα, οι αρμόδιοι από Customs, Biosecurity & Immigration θα έρθουν αύριο το πρωί για το Clearance. Τους ζυγούς λύσατε! Πάμε για σιέστα, από την κούραση δεν βλέπω μπροστά μου.

18.00 Ο ήλιος πλησιάζει την δύση και το φώς του κάνει  το τοπίο μαγικό. Βρισκόμαστε στην είσοδο του  Nakama Creek (creek: ποταμάκι), έτσι ονομάζεται ο κόλπος που δημιουργείται από το νησάκι Nawi και τον μακρύ  κοραλιογενή ύφαλο δίπλα του. Έχουμε διαβάσει οτι το αγγυροβόλιο είναι τόσο καλό που θεωρείται  “hurricane hole”,   ασφαλές ακόμα και σε περίπτωση κυκλώνα. Καταπράσινοι χαμηλοί λόφοι στεφανώνουν την πόλη και στο βάθος υψώνονται βουνά, καλυμένα από σύννεφα. Ανυπομονούμε να βγούμε έξω.

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019
16˚46’S   179˚19’ E  Savusavu, VanuaLevuFiji
10.30 Το πρώτο στάδιο του Clearance, τέλειωσε, οι αρμόδιοι ήρθαν κι έφυγαν. Τώρα πρέπει  να περάσουμε από  τις διάφορες υπηρεσίες για να πληρώσουμε  και μετά να κάνουμε αίτηση για το Cruising Permit,  άδεια για να ταξιδέψουμε στα διάφορα νησιά των Fiji.  Ο Γιώργος κατεβάζει την Q-Flag, καραντίνα τέλος! Βγαίνουμε με το  βαρκάκι, το δένουμε στην ετοιμόρροπη προβλήτα της «μαρίνας Waitui” και βγαίνουμε στον δρόμο.

-«Bula!”, μας χαιρετά χαμογελώντας πλατιά μια κοπέλα. Bula είναι ο χαιρετισμός στα Fiji, λέξη που σε απόλυτη μετάφραση σημαίνει «Ζωή».
-«Bula!”, της απαντάμε. Περπατάμε κατά μήκος της  μικρής παραθαλάσσιας πόλης με τα χαμηλά κτίρια και τα αμέτρητα, μικρά  μαγαζιά.  Σε δυο λεπτά, φθάνουμε στον σταθμό  λεωφορείων όπου υπάρχει πολύς κόσμος. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων στα Φίτζι είναι Μελανήσιοι, με δέρμα σκούρο και αφρικάνικα χαρακτηριστικά. Υπάρχει όμως και   μεγάλο ποσοστό ινδών στα Φίτζι και βλέπουμε ήδη πολλούς.  Επιτέλους! Θα ευχαριστηθούμε κάρρυ.

  
Μπαίνουμε στην πολύβουη αγορά όπου ανταλλάσουμε χαμόγελα και bula! Το δολλάριο του Φίτζι είναι 0,43 €και οι τιμές στα  φρούτα και τα λαχανικά  πολύ καλές.  Μετά την Γαλλική Πολυνησία, όλα τα  μέρη  φαίνονται φτηνά.

-«Ώπα!», λέει ο  Γιώργος βλέποντας ένα μωρό κοριτσάκι να σκοντάφτει  κάτω και σκύβει να  το βοηθήσει. Εκείνη την στιγμή έρχεται η μαμά του
-«Vinaka! Where are you from?”, ρωτάη νέα γυναίκα.
-«We are from Greece”
-“Isaste apo Ellada? Akousa ipes OPA! Kalimera!”, λέει κοιτάζοντάς μας έκπληκτη με τα μεγάλα της μάτια.

-«Καλημέρα!», απαντάμε σαστισμένοι. Απίθανο! Η πρώτη φιτζιανή που συναντάμε μιλά ελληνικά!  Η γυναίκα, ονομάζεται Σοφρωνία (!)  Μας διηγείται οτι πριν πολλά  χρόνια ήρθε στα Φίτζι ένας άνθρωπος άγιος, ο Αμφιλόχιος, τότε μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας. Ο Αμφιλόχιος βοήθησε πολλούς με τον λόγο έργο του. Η Σοφρωνία και η οικογένειά της τον αγάπησαν  και βαφτίστηκαν χριστιανοί ορθόδοξοι, στην μικρή  ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, κοντά στην πόλη Labasa, δυο ώρες μακριά από το Savusavu!!! Μετά μας λέει για το ταξίδι που έκανε στην Ελλάδα, στην Ρόδο. Η Σοφρωνία και ο άνδρας της ο Σωτήρης έχουν  ένα πάγκο  εδώ στην αγορά, μετα – πωλούν φρούτα και λαχανικά που αγοράζουν από τις φάρμες της περιοχής. Δουλεύουν από το πρωί ως τις 5μμ  που η αγορά κλείνει και όταν δεν ξεπουλούν την πραμάτια τους, τα στήνουν στο πεζοδρόμιο απέναντι ώσπου να νυχτώσει. Αγοράζουμε λαχανικά από την γλυκειά Σοφρωνία και, συνεχίζουμε για να πάρουμε φρούτα.  Σταματάμε λίγο πιο πέρα, μπροστά σε έναν πάγκο γεμάτο ανανάδες.
-“Καταπληκτική η αγορά του Savusavu!”, λέω στον Γιώργο. “Βρίσκεις τα πάντα και σε καλές τιμές!”. Δίπλα μας στέκεται ένα νεαρό ζευγάρι, ένας  κατάξανθος νεαρός με μαλλιά ράστα και μια κοπελίτσα γύρω στα 25. Η κοπέλα γυρνά και μας κοιτά.
-“Είσαστε Ελληνες?”, ρωτάει με τέλεια ελληνικά. Αυτό πια είναι απίστευτο! Η Κλαρίσα και ο Simon, ο άγγλος φίλος της είναι ιστιοπλόοι, γνωρίστηκαν στο Καλαμάκι, όπου  δούλευαν σε ιστιοπλοϊκά σε μια  εταιρία.  Πριν από έναν χρόνο  ήρθαν στα Φίτζι να δουλέψουν στα  καταμαράν και τώρα αγόρασαν το δικό τους σκάφος. Καμαρώνουμε το ερωτευμένο ζευγάρι, δείχνουν πολύ ευτυχισμένοι. Αύριο θα αποπλεύσουν για τα νησιά Wallis & Futuna, μετά πίσω στα Φίτζι και μετά  στην Νέα Ζηλανδία. Νιάτα και ωκεανός, μαγικός συνδυασμός. Μπράβο τους!

13.00 Πηγαίνουμε για φαγητό απέναντι,  στο  ινδικό  Mum’sCountryKitchen, που μας σύστησε ο Billαπό την μαρίνα, ένα  εστιατόριο με έξι τραπέζια και  μια μικρή κουζίνα.  Είμαστε οι μόνοι λευκοί, όλοι είναι ντόπιοι, ινδοί και όλοι τρώνε το κάρρυ τους με τα χέρια, όπως συνηθίζεται στην Ινδία, γι’ αυτό στην γωνιά του τοίχου υπάρχει ένας μικρός νιπτήρας και σαπούνι και όλοι σηκώνονται και πλένουν τα χέρια τους. Το φαγητό  είναι πολύ νόστιμο και πάρα πολύ φθηνό.  Το ποσοστό κατοίκων  ινδικής καταγωγής στον πληθυσμό των Fiji είναι  περίπου 37% !!

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου
08.30 Περνάμε από τις υπηρεσίες HealthDepartmentκαι  Biosecurityκαι πληρώνουμε.  Τώρα μένει μόνο να παραλάβουμε το CruisingPermitώστε να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε στα νησιά. Όχι οτι βιαζόμαστε, το Savusavu είναι μια γλύκα, οι κάτοικοί του  πολύ συμπαθητικοί άνθρωποι και το νησί είναι πολύ μεγάλο. Σήμερα, έχουμε πλάνο να πάμε μια μεγάλη βόλτα με λεωφορείο για  να γνωρίσουμε καλύτερα το νησί (VanuaLevu), να επισκευτούμε την πόλη Labasa (προφέρεται Lambassa)  και να κάνουμε επίσκεψη στην  ελληνορθόδοξη εκκλησία που βρίσκεται εκεί κοντά. Στα μέρη που επισκεπτόμαστε προτιμάμε να χρησιμοποιούμε τις δημόσιες συγκοινωνίες, γιατί  βοηθά να νιώσουμε  τους ανθρώπους την καθημερινότητά τους.  Το λεωφορείο που θα πάρουμε κάνει έναν μεγάλο κύκλο στο εσωτερικό του νησιού και καταλήγει στην Labasa (προφέρεται Λαμ μπάσα)

09.30 Το λεωφορείο ξεκινά στην ώρα του και είναι γεμάτο. Μπροστά μας κάθεται ένας  άνδρας που κάθε τόσο γυρνά, μας κοιτά και χαμογελά, ίσως του φαίνεται αστεία η γλώσσα μας. Πιάνουμε κουβέντα. Μας λέει οτι στο χωριό του  βρίσκεται η ελληνική εκκλησία, θα μας πει  σε ποια στάση να κατέβουμε. Ευτυχώς.
Δύο ώρες διαδρομή,  το τοπίο εναλλάσεται, βαθιες  κοιλάδες και ψηλά βουνά, πυκνή βλάστηση,  μικροί, φτωχικοί αγροτικοί οικισμοί,  μαθητές που πηγαίνουν στο σχολείο ντυμένοι με καθαρές σχολικές στολές, και  τα αγόρια όλα φορούν σούλου, παραδοσιακή φούστα. Το  νησί  είναι όμορφο πολύ.

Ο άνδρας που κάθεται  μπροστά μας σηκώνεται.
-«Come!”, λέει και προχωρά προς την έξοδο. Μια γυναίκα (η γυναίκα του?) που καθόταν στο απέναντι κάθισμα, κατεβαίνει  μαζί. Ανοίγουν τον χώρο των αποσκευών  ξεφορτώνουν  δυο τεράστια, βαριά σακιά και τα ακουμπούν στην άκρη του δρόμου. Ο άνδρας κάτι της λέει έρχεται προς εμάς. Η γυναίκα κάθεται πάνω στα σακιά.
-«Θα σας δείξω τον δρόμο», λέει και προχωρά μπροστά. Μπαίνουμε σε έναν χωματόδρομο. Γύρω χωράφια και σκόρπια αγροτόσπιτα. Αισθανόμαστε άβολα να απασχολούμε τον άνθρωπο τόση ώρα και η γυναίκα του να περιμένει,
-«Vinakavakalevu!”, τον ευχαριστούμε  και συνεχίζουμε μόνοι. Αυτή  την καλοσύνη  θα την συναντήσουμε πολλές φορές στα Φίτζι.
Στην επόμενη στροφή, βλέπουμε την επιγραφή:

CHRISTIAN GREEK ORTHODOX CHURCH  of St NICOLAS and St AΤΗΑNASIOS
Χτυπάμε το καμπανάκι έξω από την πόρτα και βγαίνει  ένας άνδρας με χαμογελαστά μάτια και λευκή γενειάδα. Το πρόσωπό του μαρτυρά  ινδική καταγωγή.  Φορά μαύρα ράσα, καλυμαύκι και στο στήθος του κρέμεται ιερατικός χρυσός σταυρός. Του λέμε οτι είμαστε Έλληνες. Το όνομά του είναι πάτερ Βαρνάβας, είναι ο ιερέας της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Vanua Levu και μας υποδέχεται με μεγάλο ενθουσιασμό, μαζί με την (ινδή) γυναίκα του,  πρεσβυτέρα Μαρία.

Περνάμε μέσα στο  σπίτι, στους τοίχους είναι καρφωμένες χάρτινες εικόνες αγίων και φωτογραφίες, καρέκλες και ένα τραπέζι και στην άλλη πλευρά του δωματίου δυο τεράστιες σημαίες η μια Ελληνική και η άλλη του Πατριαρχείου, απίστευτο! Καθόμαστε, η Πρεσβυτέρα Μαρία μας προσφέρει καρπούζι και δροσερό νερό  και ο πάτερ Βαρνάβας μας μιλά για την ενορία του, την Ελλάδα, τον Άγιο μητροπολίτη  Αμβρόσιο Ρόδου, εμπνευστή και ιδρυτή της εκκλησίας τους και  για τις άλλες ελληνικές εκκλησίες και τα   Ελληνικά Ορθόδοξα Ορφανοτροφεία που βρίσκονται στο μεγάλο νησί, το Viti Levu.

Ο Γιώργος του χαρίζει ένα κομποσχοίνι που έχει φέρει από το Άγιο ¨Ορος. Το μεσημέρι, στην ανοιχτή κουζίνα πίσω από το σπίτι, η πρεσβυτέρα Μαρία μαγειρεύει κάρρυ με λαχανικά από τον λαχανόκηπο τους, φτιαγμένο παραδοσιακά σε κουζίνα με ξύλα – ένα καταπληκτικό μάθημα μαγειρικής για μένα. Μας κάνουν το τραπέζι και το φαγητό πεντανόστιμο

Μετά το φαγητό πηγαίνουμε με ταξί ως το κέντρο της Labasa, 20 λεπτά μακριά. Όσο περπατάμε στον πολυσύχναστο δρόμο, άνθρωποι πολλοί σταματούν για να χαιρετήσουν και να μιλήσουν με τον πάτερ Βαρνάβα.
Στην μεγάλη αγορά της πόλης, πολύ πιο μεγάλη από την αγορά του Savu Savu,  όπου οι  αγρότες πουλούν τα προϊόντα τους, αγοράζω σε καλή τιμή tabaco τοπικής παραγωγής. Στρίβω τσιγάρο να τον δοκιμάσω, στρίβονται δύσκολα τα χοντροκομμένα φύλλα.

Ο καπνός έχει πολύ δυνατή γεύση, είναι ακόμα πιο δυνατός από τον τοπικό tobaco της Tonga. Στα μέρη αυτά όπου τα τσιγάρα του εμπορίου είναι πολύ ακριβά, οι περισσότεροι καπνίζουν τοπικό tobaco.  Κακή συνήθεια το κάπνισμα, πλησιάζει ο καιρός  να το κόψω.  Ξανά…

15.30 Το λεωφορείο για το Savusavu φεύγει στις  4μμ.  Ο πάτερ Βαρνάβας και η Μαρία μας συνοδεύουν στον σταθμό. Αποχαιρετιόμαστε με αγκαλιές με την ευχή να ξανασυναντηθούμε κάποια μέρα. Στον σταθμό έχει πάρα πολύ κόσμο, κυρίως μαθητές που επιστρέφουν στα χωριά τους από το σχολείο, καταπληκτικό σκηνικό! Φοβερή εμπειρία το λεωφορείο.


Πέμπτη 12/9/19
Έρχεται επίσκεψη ο Εd,  από το σκάφος Aka, ένα παλιό σκάφος 39 πόδια. OEdκαι η γυναίκα του Frances είναι Αμερικανοί, συνταξιούχοι και στα νησιά Φίτζι έρχονται κάθε χρόνο από το  1987. Η κουβέντα με τον Edείναι  τρομερά ενδιαφέρουσα, γνωρίζει πάρα πολλά για την συντήρηση των σκαφών, αυτή ήταν η δουλειά του και μας συμβουλεύει για κάποιες επισκευές που θέλουμε να κάνουμε. Ο Ed και η Frances έχουν κάνει το δύσκολο πέρασμα Fiji–New Zealand 37 φορές !!! Εμείς  δεν έχουμε αποφασίσει τί θα κάνουμε, άν θα πάμε στην Αυστραλία, στην Νέα Ζηλανδία ή αν θα μείνουμε στα Φίτζι. Το σημαντικό,  λέει, είναι να διαλέξουμε το κατάλληλο παράθυρο καιρού για το πέρασμα, ώστε να μην βρεθούμε μέσα σε  «χαμηλό σύστημα»  με πολύ άσχημο καιρό. Δύσκολο αυτό και θέλει πολλή μελέτη.
Στον δρόμο προς το supermarket συναντάμε μια νεαρή ινδή  ντυμένη, σαν πριγκίπισσα! Της ζητάω να την φωτογραφίσω και εκείνη δέχεται, αν και κάπως ντροπαλά. Μας λέει οτι πηγαίνει στον ινδουιστικό ναό, σήμερα, είναι η τελευταία μέρα του πενθήμερου εορτασμού  του θεού Ganesh.

Κοιτάζω τον Γιώργο, αυτός κοιτά εμένα, και συμφωνούμε σιωπηρά οτι οι προμήθειες μπορούν να περιμένουν. Ακολουθούμε την κοπέλα, εκείνη στρίβει σε έναν δρόμο και σύντομα ανηφορίζουμε τον λόφο που στεφανώνει   μικρή πόλη, παρέα με ένα  πολύχρωμο πλήθος από άνδρες γυναίκες και παιδιά.

Μετά από λίγη ώρα, φτάνουμε στα σκαλιά που οδηγούν ψηλά στον ναό, μια γυναίκα μας βλέπει να διστάζουμε και μας προσκαλεί εγκάρδια  να ανέβουμε. Μένουμε έξω από τον ναό για αρκετή ώρα, παρακολουθώντας  την πρωτόγνωρη  ιεροτελεστία,  μοναδικοί ξένοι επισκέπτες όμως με έναν διακριτικό τρόπο μας δείχνουν  πως τους δίνει χαρά η παρουσία μας. Μια γλύκα..

.
Το απόγευμα μετά την γιορτή στον ναό και το φαγητό  όλη η ινδική κοινότητα ξεχύνεται στον δρόμο και το ήσυχο Savusavu γεμίζει χρώματα, ρυθμό από τύμπανα και κόσμο που χορεύει. Τα μικρά εμπορικά μαγαζιά του κεντρικού δρόμου είναι στολισμένα,  οι υπάλληλοι έξω – πολλοί ινδοί – να περιμένουν την παρέλαση. Η πομπή συνεχίζει για    ώρες και φτάνει μακριά, ως κάποιο ιερό σημείο έξω από την πόλη.

16˚46’ S 179˚19 ESavusavu, VanuaLevuisland, Fiji
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019
Απόπλους για το νησί VanuaBalavu, Northern Lau Group

Έχει ήδη περάσει μια εβδομάδα από την άφιξη μας στο Savusavu, του Vanua Levu, του δεύτερου σε μέγεθος νησιού των  Φίτζι.  Είμαστε γοητευμένοι από αυτή την μικρή πόλη, τους αξιαγάπητους,  ευγενικούς ανθρώπους, την αγορά, από  όλα, όμως πήραμε το cruising permit, άδεια ναυσιπλοίας  και ήρθε ώρα να φύγουμε για να γνωρίσουμε κάποια  από τα αμέτρητα νησιά αυτής της χώρας. Διαβάσαμε πολύ, μελετάμε τους χάρτες κάθε μέρα και αγοράσαμε μια εφαρμογή  για το iPad, το Sail Fiji App, που έχει αναλυτικές πληροφορίες για διαδρομές, way-points και χάρτες.

Η ναυσιπλοϊα στα Fijiείναι  δύσκολη και επικίνδυνη. Τα νησιά είναι πάρα πολλά, οι αποστάσεις μεγάλες, πολλές διαδρομές έχουν πλεύσεις στον ανοιχτό ωκεανό, τα νερά γεμάτα παγίδες,  γιατί υπάρχουν αμέτρητοι σκόπελοι παντού. Οι επιλογές είναι τόσο πολλές,  χρειάζονται μήνες, χρόνια για να δούμε όλα νησιά. Και τώρα τί? Να πάμε νοτιοδυτικά προς τα νησιά Yasawas και Mamanucasόπου σε λίγες μέρες ξεκινάη Fiji regatta και είναι μαζεμένα πολλά φιλικά σκάφη? Να εξερευνήσουμε τα νησιά γύρω από το νησί εδώ (VanuaLevu)και το να κολυμπήσουμε στο περίφημο Rainbow Reef? Ή μήπως να πάμε πίσω ανατολικά, για να γνωρίσουμε τα  παρθένα νησιά  Lau και τους κατοίκους τους? Το δελτίο καιρού μας δείχνει τον δρόμο, θα έχει μπουνάτσα αύριο, κάτι σπάνιο για την εποχή και είναι μεγάλη ευκαιρία για να κινηθούμε ανατολικά προς το Vanua Balavu, στα νησιά Lau, 100 ΝΜ μακριά,  πορεία που συνήθως γίνεται κόντρα στον καιρό.
10.30 Λύνουμε τα σχοινιά και αποπλέουμε. Περνάμε ανοιχτά από τον ύφαλο και κάνουμε στάση στο αγκυροβόλιο του Κουστώ. Ψάχνουμε πού να ρίξουμε την άγκυρα, η διαύγεια μηδαμινή, ο βυθός έχει κοράλι και φοβόμαστε μην μπλέξει. Ρωτάμε τον άνδρα απ’το  μοναδικό άλλο ιστιοπλοϊκό s/y Chiquita, και λέει να φουντάρουμε είναι ΟΚ. Ο άνδρας μόλις επέστρεψε από τα νησιά Lau– τον προορισμό μας! – και μας καλεί στο σκάφος του να μας δώσει πληροφορίες. Ο άνδρας ονομάζεται Ding, είναι άγγλος και ταξιδεύει μόνος αυτή την εποχή. Μας δείχνει στον χάρτη διαδρομές και βίντεο από το BayofIslandsστο νησι Vanua Balavu και από το νησί Vulaga στα νότια Lau όπου ήταν υπέροχα και έμεινε 3 εβδομάδες. Τον καλούμε για μεσημεριανό φαγητό στο Φιλίζι, μαγείρεψα σπανακόρυζο, τηγανητά ταρό και γλυκοπατάτες.
15.30 Αποπλέουμε με πορεία ανατολική. Το δελτίο δίνει ελαφρύ βόρειο άνεμο, μοναδική ευκαιρία για να ταξιδέψουμε  ανατολικά
18.45 Ένα τεράστιο, ολόγιομο φεγγάρι ανατέλει  κατακόκκινο μέσα από τον ωκεανό, μπροστά από την πλώρη. Ο Γιώργος σβήνει την μηχανή. Ο χρόνος περνά, το φεγγάρι ψηλώνει στον ουρανό και το Φιλίζι πλέει  αργά πάνω σε ένα ασημένιο, υδάτινο  μονοπάτι φωτός. Όταν, ο ελάχιστος άνεμος χάνεται εντελώς, ανάβουμε ξανά την μηχανή. Όμορφη νύχτα! Μακάρι να μπορούσα να αντέξω, και να μείνω ξύπνια ως το πρωί….
Κοιμάμαι 21.30 00.30

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου

01.00 Κάνω βάρδια διαβάζωντας το βιβλίο μου στο kindleκι ο Γιώργος κοιμάται δίπλα μου στο κοκπιτ. Μετά από λίγο  «ακούω» τον άνεμο να δυναμώνει. Ανοίγω την μαϊστρα όλη και σβήνω την μηχανή.

06.00 Η σελήνη ακόμα λάμπει στον μωβ ουρανό. Στην  άλλη  άκρη του ορίζοντα   ο ήλιος ξεκινά την συγκλονιστική πρωινή του μεταμόρφωση. Η  γαλήνεια στιγμή δεν κρατά πολύ,  στον βορρά μαζεύονται  μαύρα, βαριά σύννεφα,  και  αυτό  δημιουργεί  πρόβλημα σοβαρό, αφού χρειαζόμαστε καλό φως ήλιο  για να περάσουμε με ασφάλεια από την είσοδο του ύφαλου του Vanua Balavu.

Βρέχει τόσο δυνατά που η ορατότητα μειώνεται στα 5 μέτρα! Σηκώνουμε το sprayhoodκαι κόβουμε ταχύτητα, για ασφάλεια. Μετά από 30 λεπτά  η βροχή κοπάζει και ξαναπαίρνουμε πορεία.
Ο Γιώργος είναι κάτω και γράφει στο logbook, κι εγώ είμαι  στο cockpit. Ξαφνικά βλέπω στο πλάι, πολύ κοντά μας νερά ρηχά! Ύφαλος? Αποσυνδέω τον αυτόματο πιλότο και στρίβω το τιμόνι 90˚.
-“Γιώργο, έλα!”,  φωνάζω τρομαγμένη.
-“Τί είναι αυτό?”, λέει.  Μοιάζει  να είμαστε περικυκλωμένοι από υφάλους, ενώ ο χάρτης δείχνει πως τα νερά είναι καθαρά. Σκύβω να δω μπροστά, παντού ρηχά.. Ο Γιώργος στίβει ξανά και ξανά το τιμόνι, δεν ξέρουμε προς τα πού να πάμε.
Τα σύννεφα αραιώνουν, ο ήλιος εμφανίζεται από τα ανοίγματα του ουρανού.  Ο καπετάνιος μου ψάχνει εναγωνίως να βρει εναλλακτική πορεία, πώς θα ταξιδέψουμε σε  επικίνδυνα νερά χωρίς εμπιστοσύνη στον χάρτη?  Καθώς ο ουρανός καθαρίζει και η θάλασσα φωτίζεται,  βλέπουμε οτι η επιφάνεια της  είναι καλυμένη με κίτρινη σκόνη. Μετά από λίγο βλέπουμε γύρω παντού  μικροσκοπικές ελαφρόπετρες που επιπλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας, που σε κάποια σημεία τόσο πολλές που μοιάζουν συμπαγείς σαν βράχοι. Ωστε αυτό ήταν ο «ύφαλος» που είδαμε μέσα στην μπόρα και μας τρόμαξε τόσο πολύ? Είναι  το “pumicefield” (στρώμα ελαφρόπετρας) που ακούμε τόσον καιρό, αποτέλεσμα μιας υποθαλάσσιας ηφαιστειακής έκρηξης που έγινε στις αρχές Αυγούστου, κοντά στην Tonga!! Ανασαίνουμε με ανακούφιση. Ο Γιώργος  σβήνει την  μηχανή ώσπου να απομακρυνθούμε από την κηλίδα, γιατί  υπάρχει κίνδυνος να φράξουν  τα φίλτρα από τις μικροσκοπικές πέτρες.
Κοιτάζω με τα κυάλια τα κύματα που σπάζουν πάνω στον ύφαλο,  δυο μίλια μακρύτερα, χωρίς τον χάρτη και το GPS, δύσκολα θα τολμούσαμε να πλησιάσουμε το νησί με αυτόν τον καιρό.

12.30 Ανεβαίνω στο κατάρτι για να βλέπω καλύτερα. Ο καπετάνιος προχωρά  χρησιμοποιώντας για οδηγό την νοητή ευθεία που ορίζουν οι  δυο λευκοί φάροι έξω στην στεριά.

Ακολουθούμε την διαδρομή που προτείνει το Sail Fiji App, μια διαδρομή  δαιδαλώδης,  μαγική ανάμεσα σε αμέτρητα νησάκια και υφάλους. Υπάρχουν πολλά σημεία πολύ προστατευμένα για να αγκυροβολήσουμε, μα προχωράμε  για το σημείο που μας υπέδειξε ο Ding.

Το τοπίο είναι συγκλονιστικό! Ο καπετάνιος κόβει ταχύτητα, ενώ εγώ ανεβαίνω και κάθομαι πάνω στον πρώτο σταυρό του καταρτιού για καλύτερη οπτική. Φτάνουμε σε ένα στενό πέρασμα όπου το βάθος – τώρα που το tide είναι χαμηλό –  είναι μόνο 2,5 μέτρα, ίσα που περνάμε!  Το Φιλίζι περνά πάνω από τα ρηχά νερά, ο βυθός κάτω  πρέπει να είναι κατάλευκη άμμος γιατί έχει ένα εκτυφλωτικό  τυρκουάζ. Περνάμε, ουφ! Ξαφνικά βρισκόμαστε   – ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ – στο αγγυροβόλιο των ονείρων μας,  σμαραγδένια νερά, κάτω καθαρή άμμος 6-8 μέτρα βάθος και γύρω  βράχοι σαν τεράστια μανιτάρια που ξεφυτρώνουν μέσα από το νερό. Αυτό το μέρος, οι ξένοι το λένε  “Bay of Islands”(ο κόλπος τω νησιών) μα   το  πραγματικό του όνομα είναι Quilaquila (προφέρεται νγκίλανγκίλα), δύσκολο πολύ. Είμαστε άυπνοι και κουρασμένοι.

Ρίχνουμε άγκυρα, κάνουμε ένα σύντομο κολύμπι, να ελέγξουμε την άγκυρα και την περιοχή μας. Το νερό είναι δροσερό, σχεδόν κρύο. Λίγο πριν δύσει ο ήλιος  ουρανός γεμίζει πουλιά. Ο Γιώργος κοιτάει με τα κυάλια,  είναι γιγάντιες νυχτερίδες, θέαμα δυνατό και μοναδικό!!!

Αύριο θα πάμε στο κοντινό χωριό Daliconi (προφέρεται Νταλιδόνι), 3 μίλια μακριά,  για να κάνουμε  το πρώτο μας sevusevu, να προσφέρουμε  δηλαδή  kava στον αρχηγό του χωριού και να ζητήσουμε την άδειά του για να μείνουμε μερικές μέρες σε αυτόν τον παράδεισο….