Σάββατο 19 Μαρτίου, 2022

First Landing Resort, Vuda Point, Fiji

Αχ! Η βροχή στους Τροπικούς!  Βουλιάζω στην  πολυθρόνα  και παρατηρώ  την  μεταξένια, υδάτινη κουρτίνα που πέφτει, τις χοντρές σταγόνες που μαστιγώνουν τα πυκνά φύλλα  κάνοντας τα να  αστράφτουν και να χορεύουν. Μυριάδες μικροί καταρράκτες  κυλούν από τα  κλαδιά και τις φυλλωσιές. Γκρίζα η αντανάκλαση του ουρανού πάνω στους  νερόλακκους, ο ουρανός βαρύς. Πίσω από την εκκωφαντική συναυλία της βροχής,  ακούγονται αχνά οι τρίλιες και το  κελάηδισμα των πουλιών. Σιγά-σιγά,  η βροχή αραιώνει κι η ένταση του ήχου της χαμηλώνει.  Η φύση έξω από το bure που μένουμε (bure: σπίτι/καλύβα)  είναι πανέμορφη, οργιώδης. Παχύ φυσικό γρασίδι  σκεπάζει το χώμα και πάνω του διάσπαρτα λουλούδια, πεσμένα απ΄τα δένδρα.  Τα λουλούδια βρίσκονται παντού, εξωτικά και  πανέμορφα, βελούδινα mοngοοste tails (φωτο)

ιβίσκοι  σε διάφορα χρώματα,  υπέροχες μπουκαμβίλιες,  λευκοκίτρινα ή frangipani (φούλι) που  αποπνέουν  μεθυστικό άρωμα, τα αγαπημένα μου, φυτά  με φύλλα πράσινα, κίτρινα, κόκκινα. Τα φρούτα παντού και αυτά.

Έξω από την πόρτα μας υπάρχουν δέντρα παπάγια (paw paw) γεμάτα πράσινους καρπούς που ανυπομονώ να ωριμάσουν. Πιο πέρα μπανανιές, μεγάλα δένδρα μάνγκο και  ψηλόλιγνα φοινικόδεντρα φορτωμένα με  ζουμερές καρύδες. Πάνω από όλα τα δένδρα  στέκουν ψηλοί πύργοι  τα αιωνόβια  «δένδρα της βροχής» (rain trees) γεμάτα  με  ροζ λουλούδια. Ένας υπέροχος  κήπος της Εδέμ!

Αυτή  η εγγύτητα με την φύση μας είχε λείψει πολύ. Τεντώνω τα γυμνά, πόδια μου, που μου φαίνονται  τόσο αδύναμα. Ένα άτυχο παραπάτημα  στις 3 Ιανουαρίου στην Αίγινα μου κόστισε  πολύ. Έπεσα και ο αριστερός μου ώμος βγήκε αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιατί είχα πολλές δουλειές. Τελικά,  είχα ένα κάταγμα στο βραχιόνιο οστό  και ρήξη στον επιχείλιο χόνδρο. Στους 2,5 μήνες που πέρασαν  από τότε η μόνη άσκηση που έκανα ήταν οι  φυσιοθεραπείες. Πρέπει οπωσδήποτε να δυναμώσω αφού σχεδιάζουμε να  συνεχίσουμε το  ταξίδι  με το Φιλίζι σε μαγικά νησιά, τώρα που τα σύνορα των χωρών του Ειρηνικού ανοίγουν. Η θερμοκρασία αυτές τις μέρες είναι ιδανική,  επανένταξη στο καλοκαίρι με 27°C  την ημέρα, 22° C το βράδυ. Στην Αθήνα χιονίζει μας είπαν. Η  καρδιά μου σφίγγεται, η παγωνιά κι  ο πόλεμος είναι ακόμα μαζί μας.

Φοράω το μαγιό μου και πάω να κολυμπήσω. Το νερό λειτουργεί  θεραπευτικά. Μετά από μερικές διαδρομές ο ώμος μου κινείται  πιο ελεύθερα και οι σκέψεις γαληνεύουν. Χρειάζομαι  χρόνο.

Φτάσαμε πριν δυο μέρες από την Ελλάδα και είμαστε σε τριήμερη «καραντίνα»  στο ξενοδοχείο First Landing Resort,  δίπλα στην Vuda μαρίνα όπου είναι το Φιλίζι. Κλειστό σχεδόν 1,5  χρόνο, λόγω Covid19, το ξενοδοχείο άρχισε να λειτουργεί ξανά τον  περασμένο Δεκέμβριο (2021), όταν άνοιξαν τα σύνορα της χώρας. Αυτή την ώρα  μοιάζει  να είναι άδειο. Η αβεβαιότητα που έχει φέρει η πανδημία  και το γεγονός ότι εδώ είναι ακόμη cyclone season –  εποχή κυκλώνων,  αποτρέπει φαίνεται τους Αυστραλούς και Νεο Ζηλανδούς  τουρίστες  να έρθουν διακοπές.  Ίσως για αυτό μας δίνουν ακόμα τιμές lockdown.

Τα  Φίτζι είναι  μια μικρή νησιωτική χώρα  της Μελανησίας στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, στα 1.000 ΝΜ βορειοανατολικά από την Νέα Ζηλανδία και στα 1.400 από την Αυστραλία, που   αποτελείται από 300 περίπου ηφαιστειογενή νησιά.  Ο πληθυσμός των Φίτζι είναι  περίπου  900.000 άνθρωποι, τα 2/3 εκ των οποίων  ζουν στα δυο μεγαλύτερα  νησιά της χώρας, το  Viti Levu & το Vanua Levu.

Τα νησιά κατοικήθηκαν πριν από 2.000 χρόνια , αρχικά από Αυστρονήσιους και μετά από Μελανήσιους. Ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τα νησιά ήταν ο Abel Tasman  το 1643, κι ο δεύτερος ήταν ο captain Cook  το 1774. Πριν από την πανδημία, η χώρα υποδεχόταν περίπου 1 εκατομμύριο τουρίστες τον χρόνο, οι περισσότεροι από την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία. Επιστρέφω στο δωμάτιο. Το bure μας είναι φτιαγμένο από ξύλο κι έχει στέγη με απότομη κλίση φτιαγμένη από πάνελ. Η βεράντα  και όλα τα παράθυρα έχουν σήτα για τα κουνούπια, πράγμα σπουδαίο γιατί μας επιτρέπει να έχουμε τα πάντα ανοιχτά χωρίς να ανησυχούμε για επισκέψεις εξωτικών εντόμων. Όλα τα παράθυρα έχουν ανακλινόμενες γυάλινες ή ξύλινες περσίδες, οπότε ο εξαερισμός είναι συνεχής. Οι περσίδες στα παράθυρα είναι απαραίτητες  για να μην σπάνε τα τζάμια από την διαφορά πίεσης που δημιουργείται με τους κυκλώνες. Το εσωτερικό είναι σαν  μικρό διαμέρισμα, κουζίνα, καθιστικό, μπάνιο  και υπνοδωμάτιο. Όλα   έχουν  μια πολυτέλεια  παλιά και λίγο φθαρμένη. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο.

Το ταξίδι Αθήνα – Φίτζι Ξαπλώνω στο king size  κρεββάτι. Νιώθω κουρασμένη. Το ταξίδι του γυρισμού στα Φίτζι ήταν περιπετειώδες. Η πρώτη αναποδιά ήρθε  στις 23/2, όταν ανέβασα πυρετό πέντε μέρες πριν την προγραμματισμένη μας αναχώρηση. Δυο μέρες αργότερα ο πυρετός έπεσε μεν αλλά το self test μου  βγήκε θετικό στον Sars-Cov-2! Τι ατυχία! Μετά από οκτώ μήνες στην Ελλάδα, τρία εμβόλια και  προσοχή  κόλλησα την τελευταία στιγμή.  Ευτυχώς, καταφέραμε να αναβάλλουμε  τα αεροπορικά εισιτήρια  και την κράτηση στο  ξενοδοχείο για 15 ημέρες.  Όπως ήταν αναμενόμενο, από εμένα κόλλησε κι ο Γιώργος που ταλαιπωρήθηκε αρκετά από υψηλό πυρετό και πονόλαιμο. Με την βοήθεια του Ζήση, του  ικανότατου ταξιδιωτικού μας πράκτορα  στην Αυστραλία (Jeoffrey Antoniadis – Andy’s World Travel Group), βρήκαμε νέα εισιτήρια  για  την  Δευτέρα 14/3. Το τελευταίο  Σαββατοκύριακο στην Αθήνα περνά μέσα στην γλυκόπικρη γεύση της προσμονής του ταξιδιού, των αποχαιρετισμών των αγαπημένων μας και  την αγωνία για το αποτέλεσμα των απαραίτητων PCR test που- ευτυχώς- βγήκαν αρνητικά. Την Κυριακή το βράδυ κοιμόμαστε νωρίς για να είμαστε ξεκούραστοι.

Το ταξίδι είναι μακρύ με τρεις πτήσεις:  Αθήνα –  Abu Dhabi, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με διάρκεια  4,5 ώρες. Μετά αναμονή  3,5 ώρες στο αεροδρόμιο. Η δεύτερη πτήση Abu Dhabi -Μελβούρνη, Αυστραλία έχει  διάρκεια 13,5 ώρες. Μετά από αναμονή  2,5 ώρες  στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης έρχεται η τελευταία πτήση Μελβούρνη –  Φίτζι  με διάρκεια 5 ώρες και  άφιξη  στο αεροδρόμιο Nadi στις 6 το πρωί. Συνολικά 23 ώρες πτήσης και 34 ώρες ταξίδι. Με τις αλλαγές της ζώνης ώρας, ξεκινάμε από Αθήνα Δευτέρα μεσημέρι και φτάνουμε στα Φίτζι Τετάρτη πρωί. Είμαστε πολύ συνηθισμένοι  στα μακρινά ταξίδια, από το 2017 πάμε κι ερχόμαστε στα νησιά του  Ειρηνικού Ωκεανού.

Ο φίλος Ανδρέας μας πάει με το αυτοκίνητο του στο αεροδρόμιο 3,5 ώρες πριν την πτήση, με την ελπίδα να έχουμε χρόνο για ένα καφέ. Φτάνουμε πρώτοι στο  check in counter της αεροπορικής εταιρίας Etihad αλλά η (Ελληνίδα) υπάλληλος  – που ακούει  πρώτη φορά  στην ζωή της ότι υπάρχει πτήση από την Αυστραλία  στα Φίτζι –  αρνείται να μας κάνει check- in  γιατί δεν «ανεβάσαμε» το αποτέλεσμα   του PCR test στο  site  της εταιρίας, κάτι που  δεν ισχύει, γιατί δεν είναι υποχρεωτικό. Μετά λέει πως δεν γίνεται να τσεκάρουμε  τις βαλίτσες μας απευθείας για τα Φίτζι, κάτι που επίσης δεν ισχύει, γιατί το επιτρέπει το ενιαίο εισιτήριο μας  βγαλμένο ακριβώς για αυτόν  τον λόγο από τον ταξιδιωτικό μας πράκτορα. Η υπάλληλος ζητάει  βοήθεια  από την  προϊστάμενη της, η οποία λέει  ότι είναι αδύνατο να πετάξουμε  γιατί  δεν έχουμε VISA  για την Αυστραλία, κάτι που επίσης δεν ισχύει γιατί θα μείνουμε transit  μόνο για 2,5 ώρες στην Μελβούρνη.  Η προϊσταμένη, με ύφος παντογνώστη επιμένει  να κατεβάσουμε στα κινητά μας την ειδική εφαρμογή του Υπουργείου Εσωτερικών της Αυστραλίας, να καταχωρήσουμε τα στοιχεία μας και τις πτήσεις μας για να  μας στείλουν την σχετική visa. Εμείς το προσπαθήσαμε  μα  δεν τα καταφέραμε, πράγμα αναμενόμενο αφού αυτή η εφαρμογή αφορά τους επισκέπτες της Αυστραλίας και όχι τους transit, όπως εμείς.  Περάσαμε  2,5  ώρες αγωνία κι αβεβαιότητα, όρθιοι δίπλα στο  check in counter της Etihad.  Τελικά, με την βοήθεια και την  τηλεφωνική παρέμβαση του  ταξιδιωτικού πράκτορα μας από την Αυστραλία, κατάλαβαν το λάθος τους. Μετά, χωρίς καν να μας ζητήσουν  συγνώμη,  μας έδωσαν   τις κάρτες επιβίβασης  και μπήκαμε στην πτήση.

Mετά από 2 πτήσεις φτάσαμε στην Αυστραλία και  περάσαμε ανενόχλητοι  στον χώρο του  transit. Κανείς δεν μας ζήτησε βίζα, ούτε καν τα διαβατήρια μας δεν έλεγξαν. Το επόμενο πρόβλημα παρουσιάστηκε στο  check in της τρίτης πτήσης Αυστραλία – Φίτζι  όπου οι δυο υπάλληλοι της Fiji Airways αρνούνται να μας δώσουν  κάρτες επιβίβασης επειδή έχουμε εισιτήρια one-way .

-“Αδύνατον να πετάξετε χωρίς εισιτήρια γυρισμού. Αλλιώς, θα πρέπει να έχετε βίζα», επιμένει η Φιτζιανή.

Κανονικά, με την είσοδο τους στη χώρα, οι επισκέπτες παίρνουν 3 μήνες Βίζα που σφραγίζεται πάνω στα διαβατήρια. Tον Σεπτέμβριο του 2019, όταν φτάσαμε στα Φίτζι  με το Φιλίζι  πήραμε την πρώτη βίζα μας.   Τον Μάρτιο του 2020 που ξαναγυρίσαμε πήραμε ξανά 3 μήνες βίζα η οποία κατά το  lockdown  του 2020, ανανεώθηκε σε   temporary resident visa που  έληξε  μαζί με τα διαβατήρια μας, τον Σεπτέμβριο του 2021.Τώρα επιστρέφουμε με νέα διαβατήρια αλλά και τα παλιά  με τις σφραγίδες. Ο Γιώργος   τους τα δείχνει. Η υπάλληλος δεν πείθεται και τηλεφωνεί στο τμήμα Αλλοδαπών στα Φίτζι για συμβουλή. Μόλις κλείνει το τηλέφωνο γυρνά και μας κοιτά με ύφος αυστηρό:

-«Αδύνατον να περάσετε χωρίς εισιτήρια επιστροφής και χωρίς βίζα!», λέει. «Λυπάμαι!»

Στο μυαλό μας έρχονται σενάρια καταστροφής, θα μείνουμε άραγε για πάντα αποκλεισμένοι στον χώρο  transit του αεροδρομίου της Μελβούρνης, όπως ο Tom Hanks  στην ταινία The Terminal? Την ύστατη ώρα, μας έρχεται στο μυαλό η σωτήρια ιδέα: της δείχνουμε το επίσημο κυβερνητικό έγγραφο,  στο όνομα του Γιώργου, που παρατείνει την παραμονή του σκάφους μας στα Φίτζι ως τον Σεπτέμβριο του 2023, έγγραφο με βαριά σφραγίδα και υπογραφή! Την παρακαλούμε να τηλεφωνήσει ξανά στο τμήμα Αλλοδαπών κι εκείνη πείθεται. Η επιβεβαίωση έρχεται, μπορούμε να περάσουμε, είμαστε ΟΚ!! Παίρνουμε τις   κάρτες επιβίβασης και μπαίνουμε σχεδόν τρέχοντας στο αεροπλάνο. Εννοείται ότι από την ταραχή μου, έμεινα άυπνη σε όλη την διάρκεια της πτήσης, όλη  νύχτα. Το διασκέδασα όμως βλέποντας ξανά την ταινία αριστούργημα του Denis Villeneuve,  Dune (2021)

Ήταν   δύσκολο να έρθουμε στα Φίτζι, μα η δυσκολία αυτή δεν  ήταν τίποτα συγκριτικά με την αναχώρηση  από τα Φίτζι για την  Ελλάδα, πριν από 9 μήνες. Για αυτό θα κάνουμε  μια αναδρομή:

Κυριακή 18 Απριλίου 2021 Yasawa island, Namataya bay, Yasawa group, Fiji  (βλέπε άρθρο μας  21/4/2021 Filizi log: Magic Yasawa island and the New Lockdown)

Για τρεις εβδομάδες ταξιδεύουμε στα νησιά Yasawa του δυτικού γκρουπ. Έχουμε ρίξει άγκυρα σε ένα υπέροχο σημείο του νησιού, σ’ έναν μικρό κόλπο απόλυτα απομακρυσμένο από οικισμούς και ανθρώπους, ανάμεσα σε υφάλους με ολοζώντανα, πανέμορφα κοράλλια. Είμαστε ολομόναχοι, ευτυχείς.  Ο ήλιος μόλις έδυσε πίσω από μωβ σύννεφα. Κεραυνοί κι αστραπές φωτίζουν τον ορίζοντα και το φεγγάρι φωτεινό χαμόγελο  σκαρφαλώνει στον ουρανό. Αύριο, θα ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής για την μαρίνα – 2 μέρες : ο Γιώργος έσπασε ένα δόντι και πρέπει να πάει στον οδοντίατρο στην Lautoka. Ξαφνικά βγάζει ένα επιφώνημα κι αφήνει κάτω το κινητό του.

-«Καταστροφή! Εμφανίστηκε  ένα κρούσμα Covid 19! Υπάρχει περίπτωση να γίνει lockdown!”, λέει.

Από την αρχή της πανδημίας,  τα κρούσματα στα Φίτζι είχαν εντοπιστεί μέσα στους χώρους καραντίνας. Αυτό σήμερα είναι το πρώτο κρούσμα στην κοινότητα  μετά από έναν ολόκληρο χρόνο!! Ένα ζευγάρι Ινδο – Φιτζιανοί επιστρέφουν με  covid από την Ινδία, το μεταδίδουν στον στρατιώτη  που είναι ασφάλεια στο δωμάτιο καραντίνας τους, ο στρατιώτης το μεταδίδει σε μια από τις  καθαρίστριες. Η καθαρίστρια  μαζί με όλη την οικογένεια της ταξιδεύει με  mini bus  ως την Lautoka, όπου παρευρίσκεται σε τριήμερη κηδεία. Κι έτσι, με καθυστέρηση 13 μηνών από τον υπόλοιπο κόσμο η πανδημία του Covid19  φτάνει στα νησιά Φίτζι.

Τρίτη 20  Απριλίου – Ψάχνοντας για  τρόφιμα.  Blue Lagoon, Nanuya island, Yasawa group

Εννοείται ότι δεν επιστρέφουμε στην Lautoka, ούτε στην Vuda marina που βρίσκονται μέσα στην ζώνη του  lockdown. Τηλεφωνήσαμε στον οδοντίατρο κι ακυρώσαμε το ραντεβού. Καλύτερα με το δόντι σπασμένο, παρά κλεισμένοι στην μαρίνα  σε lockdown!.  Μετά από 3 εβδομάδες εν πλω, τα  τρόφιμα μας έχουν σχεδόν  τελειώσει.

Βιράρουμε την άγκυρα κι αποπλέουμε από το νησί Yasawa.  Με απολαυστική και  γρήγορη ιστιοπλοΐα δευτερόπριμα φτάνουμε νότια στο νησί Nanuya και  φουντάρουμε μπροστά στο ομόνυμο resort  όπου υπάρχει mini market όπου ελπίζουμε  να βρούμε προμήθειες.  Βγαίνουμε  κωπηλατώντας

Φτάνουμε έξω από το μαγαζί. Ένας γιγάντιος άνδρας με σκοτεινό βλέμμα, μάσκα και γάντια μας ελέγχει με ηλεκτρονικό θερμόμετρο και  σημειώνει σε ένα έντυπο την θερμοκρασία – είναι δυνατόν να έχω  34°C?

-“Πώς ονομάζεται το σκάφος σας? Από ποια χώρα ήρθατε ? Πότε φτάσατε στα Φίτζι?”

Του απαντάμε πως είμαστε στην χώρα πολλούς μήνες και καθησυχάζει. Πόσο τραγικό! Μετά από τόσους μήνες ελευθερίας,  ο Φόβος έφτασε στα Φίτζι κι έχει κατακλύσει τα πάντα.

Επιστρέφουμε στο Φιλίζι  με καταπληκτικές προμήθειες:  μπισκότα και instant noodles για κέρασμα στα ντόπια πιτσιρίκια και για εμάς μερικές κονσέρβες, κράκερς, φυστικοβούτυρο, γάλα,  παπάγιες, καρότα, bok tsoy, μήλα, ανανάδες, κρεμμύδια, μελιτζάνες κι αγγούρια, πολλά από αυτά από το μποστάνι  του Ιβάν, του ιδιοκτήτη του Nanuya resort.  Με τις προμήθειες αυτές μπορούμε να μείνουμε μακριά από την μαρίνα για αρκετές μέρες.

Παρασκευή 23 Απρίλίου

Περπατώντας στην αμμουδιά, μετά το πρωινό κολύμπι  βρήκα ένα υπέροχο γιγάντιο κοχύλι, το μεγαλύτερο που έχουμε δει ως τώρα.  Μα γιατί βγήκε έξω?  Το φωτογραφίζουμε και το πηγαίνουμε στα πιο βαθιά νερά. Δεν θέλουμε το σπάνιο κοχύλι να γίνει διακοσμητικό σε κάποιο σπίτι, σωστά?

Κυριακή 25 Απριλίου

Το Φιλίζι λικνίζεται απαλά στα ήσυχα, ρηχά νερά. Η  Αφροδίτη  στέκεται λαμπρή   δίπλα σε μισό, κίτρινο φεγγάρι. Δυο δυνατές αστραπές φωτίζουν σαν μέρα τον  ασυννέφιαστο ουρανό, την χαμηλή κορυφογραμμή του νησιού και την κατάλευκη δαντέλα της αμμουδιάς,  απίστευτο θέαμα!

Εδώ,  στο  Blue Lagoon,  γυρίστηκε το 1980 η ομώνυμη ταινία  που συγκλόνισε  εμάς τους έφηβους της εποχής. Τα νησάκια  Nanuya Levu (Μεγάλο Νανούγια) και Nanuya Lailai (μικρό Νανούγια) μαζί με  τα νησάκια απέναντι  σχηματίζουν  ένα  εξαιρετικό αγκυροβόλιο, το   μοναδικό χωρίς ενοχλητικό swell στα  Yasawas.

Τις προηγούμενες ημέρες ήρθαν κι άλλα σκάφη εδώ, όλοι  φίλοι μας ή γνωστοί  από καιρό: το s/y Ora  (Katalina Morgan 45) των νεοζηλανδών Karen & Greg, το  s/y Sawadiva (Dufour Grand Large 485)  του Erwin με  την φίλη του Regine, το αλουμινένιο  custom made καταμαράν s/y Vava’u του  γερμανού Martin μαζί με την κόρη του Korina,  και το s/y TabuSoro (Hans Christian 387)  των Αμερικανών John  & Diane.

Χθες πήγαμε όλοι μαζί  με τις βάρκες στο Nasomo bay, στο απέναντι νησί για εξερεύνηση. Σήμερα το πρωί μαζευτήκαμε με kayak και sup  και κάναμε μια υπέροχη βόλτα,  2 ώρες σχεδόν και κολύμπι στον ύφαλο.

Το απόγευμα, μια ώρα πριν την δύση (κι αφού πήραμε το ΟΚ  από τον ιδιοκτήτη Ivan)  βγήκαμε όλοι στην  παραλία  στην άκρη του νησιού και αφού την καθαρίσαμε μαζεύοντας τα  αμέτρητα σκουπίδια, ανάψαμε μια μεγάλη φωτιά και τα κάψαμε. Μετά βάλαμε  μουσική  και  απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα κουβεντιάζοντας και  πίνοντας τα ποτά που φέραμε μαζί μας (εδώ τα λένε «sundowners»). Μια υπέροχη μέρα

Τρίτη 27 Απριλίου 2021 – Ο Γόρδιος Δεσμός

Ένα – ένα τα φιλικά σκάφη  αποπλέουν για άλλα νησιά και μένουμε μόνοι με το Φιλίζι στο αγκυροβόλιο Nanuya. Οι μέρες περνούν τα κρούσματα του Covid 19 αυξάνονται και εξαπλώνονται γεωγραφικά. Η κυβέρνηση ανακοινώνει  μέτρα κι άλλα μέτρα,  νέες περιοχές  σε lockdown κι απαγόρευση κυκλοφορίας. Το διεθνές αεροδρόμιο Nadi  έκλεισε, όλες οι πτήσεις έχουν ακυρωθεί.  Όλες οι μετακινήσεις περιορίζονται. Οι ιστιοπλόοι μπορούν μεν να επισκέπτονται τα νησιά αλλά απαγορεύεται να βγαίνουν στην στεριά  και να έχουν  επαφή με τους νησιώτες. Ο κύκλος στενεύει και η κατάσταση ζορίζει.

Εμείς, στον όμορφο μικρόκοσμο μας έχουμε τα δικά μας σοβαρά προβλήματα.  Τα διαβατήρια  μας λήγουν σε τέσσερις μήνες, στις 3 Σεπτεμβρίου 2021 και μαζί λήγει η βίζα παραμονής μας. Πώς θα  τα ανανεώσουμε? Ελληνική πρεσβεία δεν υπάρχει στα Φίτζι. Η κοντινότερη Πρεσβεία βρίσκεται στην  Αυστραλία, αλλά τα σύνορα της  είναι κλειστά. Πριν  από τέσσερις μήνες καταθέσαμε  ηλεκτρονική αίτηση για  να πάμε στην Αυστραλία με το Φιλίζι, μια πολύπλοκη διαδικασία, για την οποία περάσαμε από ειδικές ιατρικές εξετάσεις. Απάντηση δεν έχουμε πάρει ακόμα.  Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε  με το Υπουργείο Εσωτερικών αλλά φαίνεται κλειστό για το κοινό.

Ψάχνουμε στο ίντερνετ αεροπορικά  εισιτήρια  για την Ελλάδα, τρελή κατάσταση,  πτήσεις δεν υπάρχουν κι όσες υπάρχουν είναι πανάκριβες. Ζητάω πληροφορίες  από την φίλη ιστιοπλόο Ophelia  που πέταξε  από  Φίτζι  στην Σιγκαπούρη, για να δει την κόρη της.  Μας λέει οτι έχει αποκλειστεί, η Σιγκαπούρη έχει  σκληρό lockdown. Η  πτήση επιστροφής της στα Φίτζι αναβλήθηκε  για άγνωστη ημερομηνία, αφού το αεροδρόμιο εδώ έκλεισε. Η  απ’ευθείας πτήση Φίτζι – Σιγκαπούρη Φίτζι  κόστιζει ένα αστρονομικό ποσό.

-«Πώς θα πάτε στην Ελλάδα, Καρίνα?»,  ρωτάει.   Πραγματικά δεν ξέρουμε πώς.   Τηλεφωνούμε μέσω skype στο ελληνικό προξενικό γραφείο της Canberra:

-«Δεν μπορείτε να βοηθήσετε δυο  Έλληνες ιστιοπλόους που κάνουν τον γύρο του κόσμου  και θα βρεθούν χωρίς διαβατήρια?», λέμε μήπως τους συγκινήσουμε με το σοβαρό πρόβλημα μας.

-«Γνωρίζετε ότι  αυτή την στιγμή λόγω  κλειστών συνόρων και  Πανδημίας, περίπου  4.000   Έλληνες  ζουν κι εργάζονται στην Νέα Ζηλανδία  με ληγμένα διαβατήρια και  ληγμένες άδειες εργασίας?»,  απαντούν.

Δεν το βάζουμε κάτω όμως και μετά από μακριά συζήτηση, κάποιος στο γραφείο  του προξενείου της Canberra μας δίνει μια σημαντική πληροφορία, το κινητό τηλέφωνο ενός ανθρώπου που μπορεί να μας βοηθήσει να γυρίσουμε στην Ελλάδα!  Του τηλεφωνούμε αμέσως με WhatsApp. Είναι ο Ζήσης (Jeoffrey Antoniadis, Ελληνο – Αυστραλός δεύτερης γενιάς, μιλά άπταιστα ελληνικά, έχει το  ταξιδιωτικό γραφείο  Andy’s World Travel Group, είναι επίτιμος Πρόξενος (Honorary Consul) στο Newcastle του New South Wales  και είναι ένας τύπος καταπληκτικός.

Μετά από μια ώρα, έχουμε  κράτηση για  εισιτήρια Nadi (Fiji)– Auckland (NZ) – Dubai – Athens σε καλή τιμή! Η αναχώρηση μας είναι στις  17 Μαΐου, ημέρα που θα ανοίξει το αεροδρόμιο Nadi για πτήσεις επαναπατρισμού, σύμφωνα με  ανακοίνωση της  Fiji Airways.  Τώρα μένει να βρούμε πώς θα κάνουμε test PCR για να μας επιτρέψουν να ταξιδέψουμε.

Παρασκευή 30 Απριλίου 2021 – 

Με άνεμο δυνατό και swell μεγάλο αρμενίζουμε βόρεια. Στις 1 μμ φτάνουμε στο αγκυροβόλιο στα νoτιοδυτικά του νησιού Yasawa  κοντά στο μικρό νησί Sawa – I -Lau, που φημίζεται για τις σπηλιές του, Ρίχνουμε άγκυρα ανάμεσα στα σκάφη Vava’u  και Sawadiva.

Βγαίνουμε  όλοι μαζί έξω στο χωριό Nabukeru για  βόλρα, sevu sevu  δεν κάνουμε αφού ήμασταν εδώ μόλις πριν 2 εβδομάδες.  Οι κάτοικοι μας υποδέχονται με χαρά. Εδώ, τόσο μακριά από το μεγάλο νησί,  είμαστε όλοι  απομονωμένοι σαν σε καραντίνα και οι απαγορεύσεις δεν ισχύουν. Μοιράζουμε  στα παιδιά  γλυφιτζούρια και μπισκότα.

Το απόγευμα κωπηλατούμε με το sup και το καγιάκ ως τις σπηλιές, τοπίο συγκλονιστικό, μαζί με την Corina.  Μετά βουτάμε με τις μάσκες στα ρηχά με τα κοράλια, όπου συναντάμε ένα μεγαλοπρεπές  lion fish

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και  μαγειρεύουμε σούπα από κίτρινη κολοκύθα.

Δευτέρα 3 Μαΐου 2021 – Ο μύθος του Άσπρου Βράχου

09.00 Με παρέα τους Erwin, Regina, s/y Sawadiva και  Martin, Korina s/y Vava’U  και  οδηγό  μας τον  Ruba  από το χωριό, βγαίνουμε με τις βάρκες στο νησί Sawa- I -Lau  για μια εύκολη όπως μας είπαν, αναρρίχηση ως τον παράξενο βράχο που βρίσκεται στην κορυφή, έναν βράχο  λευκό σε ένα νησί από γκριζόμαυρη πέτρα, τόσο παράταιρο που από μακριά μοιάζει  με ανθρώπινο κτίσμα.

Ξεκινάμε άνετοι και χαλαροί μα όσο ανεβαίνουμε οι βράχοι γίνονται απότομοι και η ανάβαση δυσκολεύει. Σκαρφαλώνουμε. Το  νησί μοιάζει να μην έχει χώμα, μοιάζει σαν ένας  γιγάντιος, μαύρος, κατακερματισμένος βράχος.  Από  κάθε  σχισμή της  πέτρας  ξεφυτρώνουν θάμνοι.

Τροπικά δένδρα υψώνονται πάνω μας, οι  κορμοί τους περιπλεγμένοι από αμέτρητες εξωτερικές ρίζες, μακριές σαν σχοινιά.  Μετά από μια ώρα φτάνουμε ιδρωμένοι στη κορυφή. Η θέα από εδώ ψηλά είναι εκπληκτική, στα ανατολικά το πέρασμα   Bligh Water, που πήρε το όνομά του από τον Captain Bligh, καπετάνιο του πλοίου  Bounty, από το οποίο  εκδιώχθηκε  όταν έγινε η γνωστή ανταρσία, στα βόρεια  το νησί Yawawa, στα νότια το νησί Nacula (Ναδούλα) κι ανάμεσα τους ένας κόλπος διάσπαρτος με  κοραλλιογενείς υφάλους  με τυρκουάζ νερά.

Μια ξαφνική δυνατή βροχή μας κάνει μούσκεμα, ευπρόσδεκτη η δροσιά  της. Μετά από δευτερόλεπτα σταματά και βγαίνει ήλιος.

-«Θέλετε να ακούσετε τι λένε οι αρχαίοι  μύθοι  για αυτόν τον λευκό βράχο?», ρωτά ο Ruba. Βέβαια ναι, απαντάμε όλοι. Ο Ruba ακουμπά σε ένα βράχο και ξεκινά την διήγηση:

-«Πριν από χιλιάδες χρόνια, στους παλιούς καιρούς, τότε που  τα τρία νησιά μας ήταν όλα ενωμένα, εδώ στις σπηλιές του Sawa-I Lau  ζούσε ένας   παντοδύναμος θεός με μορφή γιγάντιου αετογέρακου.  Σε ένα από τα ταξίδια του,  καθώς πετούσε πάνω από το  βασίλειο Bua στο Vanua Levu, είδε μια πανέμορφη πριγκίπισσα και την ερωτεύτηκε. Ο θεός – αετογέρακο κατέβηκε στην γη κι αφού μεταμορφώθηκε σε νεαρό πρίγκιπα πλησίασε την κοπέλα, και την πήρε μαζί του πίσω στις σπηλιές μας. Όταν ο  πατέρας της πριγκίπισσας, ο θεός με τα δέκα κεφάλια, έμαθε ότι η κόρη του χάθηκε, άρχισε να την ψάχνει απεγνωσμένα. Μετά από λίγο καιρό Θεός – πατέρας  έφτασε   στο Sawa-i-Lau και κάλεσε τον Θεό – αετογέρακο σε μονομαχία. Η πάλη τους ήταν φοβερή, τρομακτική. Ο θεός αετογέρακο ήταν τόσο παντοδύναμος που πέταξε τον πατέρα – θεό με τα δέκα κεφάλια  από εδώ ψηλά στην  κορυφή κάτω στον ύφαλο. Η πτώση ήταν τόσο φοβερή που το νησί σείστηκε, έσπασε  και χωρίστηκε στα τρία. -«Η πριγκίπισσα με αγαπά, δεν θα γυρίσει ποτέ κοντά σου. Φύγε!»,   φώναξε ο θεός-αετογέρακο. Απαρηγόρητος ο πατέρας πέταξε ψηλά, κι όπως περνούσε, τα πικρά δάκρυα της λύπης του έπεσαν πάνω σε τούτη εδώ την κορυφή,  βάφοντας τον βράχο  λευκό, για πάντα»

Αλήθεια πόσο μοιάζουν οι  μύθοι από όλους τους τόπους του πλανήτη. Ξεκινάμε, κι αρχίζουμε να κατεβαίνουμε.

Ο  Ruba  εξαφανίζεται κι όταν επιστρέφει έχει στην αγκαλιά του ένα γλυκύτατο μωρό κατσίκι, που θέλει να  το πάρει μαζί του στο χωριό. Η Corina κι εγώ σκεφτόμαστε το κατσίκι σφαγμένο και ψητό  κι έχουμε φρίξει. Φτάνοντας κοντά στην θάλασσα, ο Ruba χάνει τον δρόμο και κάνουμε κύκλους για μια ολόκληρη ώρα.

Στο μεταξύ, τα  Keen παπούτσια μου  αρχίζουν να διαλύονται, ξεκόλλησαν οι σόλες τους, πρώτα η μια και μετά η άλλη. Περπατάω με δυσκολία. Ευτυχώς, βρίσκουμε  πέρασμα ανάμεσα στους απότομους, κοφτερούς βράχους και  κατεβαίνουμε στην ακτή..

Ο Ruba ίσως νιώθει  ενοχές  για την ταλαιπωρία μας  κι αποφασίζει να ελευθερώσει  το κατσίκι, ευτυχώς!

Πηγαίνουμε όλοι μαζί στο  Vava-u

Κυριακή 9 Μαΐου  – Musket Cove, Malolo island

Από τα νησιά Yasawa κατεβήκαμε νότια στα νησιά Mamanuca. Έχουμε ρίξει άγκυρα έξω από το αγαπημένο Musket Cove,  δημοφιλές σημείο συνάντησης στα Φίτζι – με  14 σκάφη  αυτή την ώρα – που απέχει  μόλις 15 ναυτικά μίλια  από την Vuda marina.

Έχουμε ένα καλό κι ένα  κακό νέο σήμερα. Το καλό νέο είναι ότι επισκευάσαμε την γεννήτρια, έφταιγε το impeller,  αυτά τα  Johnson χαλάνε πολύ εύκολα, αλλά ο καπετάνιος μου είναι αστέρι, κι εγώ ο βοηθός δεν πάω πίσω, 22 φορές ανεβοκατέβηκα για να φέρω το ένα ή το άλλο. Το κακό νέο το είδα μόλις στο  facebook: η Fiji Airways ανακοίνωσε ότι όλες οι πτήσεις ακυρώνονται ως τις 18/5. Τηλεφωνούμε στον ταξιδιωτικό πράκτορα μας τον  Ζήση κι αυτός  αλλάζει ξαναπ   τα εισιτήρια μας για  Τρίτη 25/5.

Βγαίνουμε έξω. Στο μπαρ του Musket γνωριζόμαστε με την μια πολύ ενδιαφέρουσα κοπέλα  με Ελληνικές ρίζες την Brooke. Γνωριζόμαστε  και με ένα ζευγάρι την Michelle και τον Rob,  εκείνη Ιρλανδή skipper  ανοιχτής θαλάσσης κι αυτός ο  Αμερικάνος φίλος της ιστιοπλόος. Ο Rob και η Michelle   έφτασαν πριν λίγες ημέρες  από την Γαλλική Πολυνησία. Έκαναν  ένα πολύ κουραστικό,  ταξίδι χωρίς αυτόματο πιλότο !!!!!!  γιατί χάλασε τις πρώτες μέρες του περάσματος και χωρίς δορυφορικό Iridium, γιατί τους έπεσε στη θάλασσα και χωρίς να μπορούν να σταματήσουν στα υπέροχα νησιά που σταματήσαμε εμείς, Palmerston( Cook islands),  Niue, Vava’u Tonga islands, αφού τα σύνορα τους είναι κλειστά λόγω Covid.  Πόσο κρίμα…

Πηγαίνουμε μαζί στο  εστιατόριο  Dick’s place  για να φάμε το  Mother’s day brunch.  Στο διπλανό μας τραπέζι τρώει η όμορφη οικογένεια  από το s/y Renegade,  ο πατέρας  Bryan, η μητέρα Robyn και οι κόρες τους Isla & Malia. Μας λένε ότι έβγαλαν το σκάφος τους για πώληση, θα επιστρέψουν πίσω στην Καλιφόρνια για να ξαναχτίσουν το σπίτι τους που κάηκε στις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού.

-«Είδαμε το σπίτι μας να καίγεται σε ένα βίντεο στο YouTube!», λέει η  Robyn.  Την κοιτάζω σοκαρισμένη. «Τα σπίτια ξαναχτίζονται αν η οικογένεια μας  είναι καλά.  Ευτυχώς,  ήταν  ασφαλισμένο!»

Παρασκευή 14 Μαΐου Musket Cove, Malolo isl.

Κάνω  yoga στην πλώρη, είναι πολύ όμορφα  σήμερα που έχει συννεφιά. Ο Γιώργος κάνει γυμναστική μέσα. Όταν τελειώνουμε, ανεβαίνουμε  στο καγιάκ και το SUP και φεύγουμε κωπηλατώντας. Διασχίζουμε  το στενό πέρασμα  ανάμεσα στα δυο μικρά νησιά, το Malolo  και το Malolo Lailai, δηλαδή  μικρό Μαλόλο. Η διαδρομή είναι  πραγματική απόλαυση, ειδικότερα πάνω  στο SUP αφού λόγω της  όρθιας στάσης  απολαμβάνουμε καλύτερα την θέα  υφάλων, κοραλλιών και ψαριών.  Το τοπίο στα  Φίτζι αλλάζει δραματικά  κάθε 6 ώρες, λόγω  άμπωτης (Low tide) και  παλίρροιας (high tide). Η στάθμη του νερού  ανεβαίνει και κατεβαίνει ως και  δύο μέτρα (!), ανάλογα με την φάση του φεγγαριού, την εποχή και άλλους παράγοντες.

Τα νερά έχουν κατέβει τόσο πολύ αυτή την ώρα που θα μπορούσαμε να πάμε  περπατώντας από το ένα νησί στο άλλο.  Ένας ντόπιος  άνδρας  ψαρεύει όστρακα. Τον πλησιάζουμε και αυτός μας χαιρετά εγκάρδια

-“Bula!”. Οι Φιτζιανοί είναι πάρα πολύ  φιλικοί άνθρωποι, κι αρχίζουμε να κουβεντιάζουμε.  Ο άνδρας μας λέει οτι  ζει με την οικογένεια του στο χωριό Solevu, στο  μεγάλο Malolo.

-«Τα νησιά Malolo  δεν ήταν πάντα χωρισμένα»,  εξηγεί ο άνδρας. «Οι παλιός μύθος λέει πως  ήταν ένα ενιαίο νησί ώσπου μια μέρα ο Degei, ο παντοδύναμος θεός-φίδι  χτύπησε με  δύναμη το ραβδί του πάνω στην γη και το νησί  κόπηκε στα δυο”.

Μας δείχνει τα παράξενα όστρακα που έχει μαζέψει,

-«Για το Κυριακάτικο γεύμα της οικογένειας», λέει.

Το βράδυ πηγαίνουμε για δείπνο στο Island Bar του Musket. Η οικογένεια, ιδιοκτήτες του Musket Cove resort, λειτουργούν  τα  όμορφα  μπαρ του και το εστιατόριο κάποιες ημέρες, για εμάς τους λιγοστούς ιστιοπλόους, που βρίσκονται στην χώρα και για τους ελάχιστους επισκέπτες. Στην μοναξιά και την ερημιά  του τελευταίου έτους, το Musket ήταν σαν μια όαση. Απόψε Ινδικό curry στο μενού και παίρνω το vegetarian, που είναι τρομερά νόστιμο. Τιμή κατ΄άτομο 8 ευρώ! Respect!

Μιλάμε με φίλους ιστιοπλόους, κυκλοφορούν φήμες για ολικό lockdown. Η πρωτεύουσα Suva έχει απαγόρευση κυκλοφορίας για 72 ώρες. Νέα ανακοίνωση, ακυρώνονται όλες  πτήσεις  έως τις 30 Μαΐου, άκυρα ξανά τα  εισιτήρια μας! Τηλεφωνώ στην εξυπηρέτηση πελατών  της Fiji Airways και μιλάω με μια  ευγενέστατη κοπέλα, την Μέλε,  η οποία λέει ότι θα γίνουν κάποιες έκτακτες πτήσεις επαναπατρισμού αλλά  χρειαζόμαστε  ειδική άδεια για να μας επιτρέψουν να φύγουμε από την χώρα, κάτι που μας φαίνεται σοκαριστικό! Μιλάω με την Sascia, φίλη Γερμανίδα πιλότο της FijiAirways, που έχει μείνει άνεργη  λόγω Covid. Την ρωτάω άν έχει ακούσει κάτι για τις   πτήσεις επαναπατρισμού και μου απαντά  ότι ψάχνει τρόπο για να γυρίσει στην Γερμανία. Της δίνω όλες τις πληροφορίες που έχουμε και αποφασίζουμε να ταξιδέψουμε μαζί.

Δευτέρα 17 Μαΐου Musket Cove, Malolo isl.

Ο Ζήσης  ο ταξιδιωτικός πράκτορας μας βρίσκει  πτήσεις  για 31 Μαΐου.  Για να μας επιτρέψουν να μπούμε στην Ελλάδα όμως χρειαζόμαστε  PCR test αρνητικά στον Sars-Cov-2, βγαλμένα λιγότερες από 72 ώρες πριν την αναχώρηση. Πού θα το κάνουμε? Τηλεφωνώ στο  VanMedLab  στην Lautoka, ένα ιδιωτικό εργαστήριο όπου κάναμε αιματολογικές εξετάσεις, αλλά εκεί δεν   κάνουν PCR. Tο τεστ  θα μπορούσε να γίνει στο νοσοκομείο της Lautoka, μα το νοσοκομείο θα μείνει σε καραντίνα για τουλάχιστον 1 μήνα. Τηλεφωνούμε στο νοσοκομείο του Nadi,  τίποτα! Ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει ένα κέντρο υγείας, το Viseisei Health Center. Τηλεφωνώ εκεί και με συνδέουν με τον  γιατρό Dr Byron. Ο DrByron είναι ένας  ευγενέστατος άνθρωπος που θέλει πραγματικά να μας βοηθήσει. Λέει ότι για κάνουμε PCR τεστ και για να φύγουμε από την χώρα χρειαζόμαστε  ειδική άδεια από τον Υπουργό Υγείας Dr James Fong. Ο Dr Fong είναι διάσημος, τον ακούμε κάθε μέρα στο ραδιόφωνο και στο facebook!

Ο  Dr. Byron  μας δίνει τις δυο διευθύνσεις emailτου  υπουργού, του γραφείου του και την προσωπική του  και μαζί το κινητό και τα 2  email του  συνεργάτη του υπουργού Dr Emosi Koroi. Λέει ακόμα να επικοινωνήσουμε  με την γιατρό Dr Lavenia, στο Subdivisional Medical Offices  στη  Lautoka για περισσότερες πληροφορίες.   Μιλάω με την Dr Lavenia  που εξηγεί ότι  πρέπει να γράψουμε ένα γράμμα (email) προς τον  Υπουργό Υγείας Dr Fong, όπου θα αναφέρουμε  τον λόγο γιατί πρέπει να φύγουμε  από την χώρα και θα  ζητάμε την έγκριση (approval)  του για το ταξίδι μας. Η Dr Lavenia λέει να προωθήσουμε το γράμμα και  στις 2 διευθύνσεις  email του υπουργού και του βοηθού του Dr Emosi. Και άν δεν  απαντήσουν  σε μια ή δυο μέρες, να τηλεφωνήσουμε στο κινητό του Dr Emosi. Κλείνω το τηλέφωνο και τα λέω όλα  στον Γιώργο. Κατάσταση  εξωπραγματική! Σαν να ήμασταν στην Ελλάδα  και έπρεπε να στείλουμε  email στον Τσιόδρα ή τον Πλεύρη. Τρέλα!

Τετάρτη 19 Μαΐου Musket Cove, Malolo isl.

Ξύπνημα στις 06.00, γιόγκα στην πλώρη και κολύμπι γύρω από τον ύφαλο. Μιλάμε με τον  Timo   στην Vuda marina και κάνουμε κράτηση για το ίδιο cyclon pit (μια τρύπα στο έδαφος όπου μπαίνουν τα σκάφη για ασφάλεια σε περίπτωση κυκλώνα) που είχαμε πέρυσι,  όπου θα αφήσουμε το Φιλίζι τους επόμενους μήνες. Μετά, γράφουμε την αίτηση στον Dr Fong και την στέλνουμε σε όλα τα email.

Πέμπτη 20 Μαΐου

Κάνω γιόγκα στην πλώρη με το ξημέρωμα. Μετά, κολυμπάμε  ως τον μακρινό ύφαλο. Καμιά απάντηση ακόμα από τον Dr Fong. Τηλεφωνώ στην Marica (προφέρεται Μαρίδα) στα εξωτερικά ιατρεία Covidστην Lautoka,  που λέει μην περιμένω και να τηλεφωνήσω στον  Dr Emosi, τον βοηθό του υπουργού.  Του τηλεφωνώ και  του εξηγώ πόσο απαραίτητο είναι να φύγουμε. Με ακούει ευγενικά και λέει πως θα το κοιτάξει. Μετά από δυο ώρες έρχεται απάντηση, το ταξίδι και το τεστ εγκρίνονται μα οι ημερομηνίες στο σχετικό έγγραφο που στέλνει είναι όλες γραμμένες λάθος! Μιλάω ξανά με τον Dr Emosi, που λέει μην ανησυχούμε, δεν υπάρχει πρόβλημα.  Στέλνω την αίτηση στην Sascia, σαν πρότυπο.

Παρασκευή 21 Μαΐου Musket Cove, Malolo island

Ξύπνημα 05.30, γιόγκα στην πλώρη μαζί με τον Γιώργο και  μετά κολύμπι  super. Η σωματική άσκηση βοηθά να διαχειριστούμε το  άγχος. Στις 10 πμ η Fiji Airways ανακοινώνει ότι οι πτήσεις ακυρώνονται ως τις 7 Ιουνίου. Χτύπα μας κι άλλο.!

Η κατάσταση είναι αγχωτική, μα  το άγχος ποτέ δεν στεριώνει στη ζωή τη θαλασσινή. Απόψε η φίλη μας Anna Manah, καπετάνισσα και σπουδαία yacht broker,  γιορτάζει τα  γενέθλια της  και κάνει  πάρτυ!

Σάββατο 22 Μαΐου Musket Cove

Σήμερα γιορτάζουμε τα δικά μου γενέθλια και μαζί  την επέτειο 20 χρόνων σχέσης με τον Γιώργο μου, 20 χρόνια αγάπης. Απίστευτο & υπέροχο.  Το βράδυ πάμε στο island Bar  για ποτό αλλά δεν κατεβαίνει. Το κάψαμε χτες βράδυ και είμαστε πολύ ασυνήθιστοι στο αλκοόλ. Πού είναι οι παλιές μας δόξες…

Κυριακή 23 Μαΐου

Πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε θέση σε μια από τις πτήσεις επαναπατρισμού. Τηλεφωνώ στον Adam, τον manager της Vuda Marina, ο οποίος μου δίνει το κινητό τηλέφωνο του General Manager  της Fiji Airways. Τον καλώ και τον βρίσκω στη ουρά για το πρώτο του εμβόλιο Astra Zeneka. Μετά από λίγη ώρα μας τηλεφωνεί ο βοηθός του Krish και  μας διαβεβαιώνει ότι  θα γίνει πτήση επαναπατρισμού μέσα στον Μάιο. Πρέπει να βιαστούμε!

Δευτέρα 24 Μαΐου Musket Cove, Malolo isl

06.00 Πρωινή yoga στην πλώρη με 360° ανοιχτό ορίζοντα. Κάνω τις ασκήσεις μου κι η ψυχή μου πλημμυρίζει ευγνωμοσύνη για το πολύτιμο δώρο της Φύσης. Tηλεφωνεί ξανά ο Krish της Fiji Airways: η πτήση επαναπατρισμού 29/5 είναι πολύ πιθανή! Ειδοποιούμε τον Ζήση κι αυτός  αλλάζει τις πτήσεις μας για πολλοστή  φορά. Θα περάσουμε  transit από το αεροδρόμιο του Auckland,  οπότε  θα χρειαστούμε visa Νέας Ζηλανδίας. Ρωτάω τον “θείο Google”  και βρίσκω το τηλέφωνο του Επίτιμου Πρόξενου  της Ελλάδας στην Ν.Ζ. κ. Γιώργου Νεονάκη και του τηλεφωνώ. Ο κ. Νεονάκης μας μιλά εγκάρδια, χαίρεται για  την γνωριμία  με Ελληνες ιστιοπλόους, θα μας βοηθήσει σε ότι χρειαστούμε. Σήμερα η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Η λαχτάρα μου να γυρίσω στην Ελλάδα και τους αγαπημένους μου με έχει συνεπάρει. Λείπουμε 15 ολόκληρους μήνες.

17.00 Στέλνει sms ο  Krish  της Fiji Airways: η επόμενη πτήση επαναπατρισμού θα γίνει σε πέντε μέρες,  το Σάββατο 29 Μαΐου και πρέπει  να κλείσουμε  αμέσως εισιτήρια!  Γιούπιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!! Ο Ζήσης μας λέει οτι υπάρχει ειδικό app  για visa από Νέα Ζηλανδία. Το κατεβάζουμε στα κινητά μας και σε 30 λεπτά έχουμε τις βίζες μας ! Τόσο εύκολο? Μπαίνουμε στο travel.gov  της Ελλάδας και συμπληρώνουμε τα έγγραφα PLF (Passenger Locator Form). Η απάντησηέγκριση έρχεται, μεγάλη η χαρά:

«Dear Aikaterini Sandri…..We are looking forward to welcoming you in Greece” Εμείς  να δείτε  πόσο “We are  looking forward…»

Τρίτη 25 Μαΐου Από το  Musket στην  Vuda

Ανεβάζουμε  την  βάρκα στην πλώρη, την αφήνουμε να ξεπλυθεί στην βροχή. Μόλις στεγνώνει την ξεφουσκώνουμε και την κρύβουμε στην καμπίνα. Γεμίζουμε τον μεγάλο  κουβά με βρόχινο νερό, τον βάζουμε κάτω από την προπέλα της εξωλέμβιας Yamaha  και βάζουμε σε λειτουργία την μηχανή  για να φύγει το αλάτι. Ξεφουσκώνουμε το SUP  και το κατεβάζουμε  στην καμπίνα. Αποπλέουμε για την Vuda με απόλυτη μπουνάτσα. Πέφτει ψιλή βροχή και κάνει δροσιά.

-«Επιτέλους να πάμε στην Ελλάδα, στο  καλοκαιράκι!», γελάμε.

Ανοίγουμε την μαΐστρα για σταθερότητα στην πλεύση. Παρατηρώ γύρω, τους γνωστούς υφάλους, τα νησιά,  μια διαδρομή που κάναμε δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια και μας είναι  τόσο, μα τόσο οικεία. Ακούγεται απίθανο μα  νιώθουμε τα  Φίτζι, σαν δεύτερο σπίτι μας.

16.00 Μπαίνουμε στην Vuda marina και δένουμε το Φιλίζι στο κεντρικό ρεμέτζο. Κατεβάζουμε την τζένοα- η άπνοια βοηθά – και την διπλώνουμε όσο καλύτερα γίνεται πάνω στο κατάστρωμα, δύσκολη δουλειά  αλλά έχουμε βρει τεχνική πια. Δένουμε την τζένοα με ένα σχοινί, γίνεται ένα βαρύ δέμα και την μεταφέρουμε  κάτω  στην αριστερή καμπίνα, που γέμισε και φαίνεται σαν αποθήκη πια, όπως κι η δεξιά. Ο ουρανός καθαρίζει, τα σύννεφα χρωματίζονται από το μωβ φως του δειλινού. Καθόμαστε στο cockpit κι απολαμβάνουμε. Ο κύβος ερρίφθη, αύριο το πρωί το Φιλίζι θα κάνει haul out, δηλαδή θα βγει από το νερό.

Τετάρτη 26 Μαΐου – Haul out Vuda Marina

07.00 Ο Γιώργος κάνει storage service στον αφαλατωτή με  ειδικό υγρό. 09.00 Ο Timo  μας καλεί στο VHF να πάμε το Φιλίζι στη γλύστρα. Ο Μο, ο  αριστοτέχνης χειριστής οδηγεί το Travel- Lift(ειδικός γερανός για μεταφορά σκαφών) στην κατάλληλη θέση και ο καπετάνιος μου  φέρνει προσεκτικά το Φιλίζι στην γλύστρα. Ο Τimo κι ο Lulu περνούν τους ιμάντες από κάτω. O Μο σηκώνει το  σκάφος έξω από το νερό αργά και προσεκτικά και το μεταφέρει στο σημείο του  power wash.  Εκεί   αναλαμβάνει ο Lulu  να  καθαρίσει με πιεστικό νερού την   στριδώνα από τα ύφαλα, δουλειά για γερά μπράτσα.

Ο  Dr Emosi   στέλνει με email  την  διορθωμένη Έγκριση  κι ένα  μήνυμα στο viber να του τηλεφωνήσω αύριο στις 7 πμ για του υπενθυμίσω να  κανονίσει τα PCR test. Κολλητοί έχουμε γίνει!   Εδώ στα Φίτζι, τα  PCR test είναι δυσεύρετα  και κοστίζουν πολύ ακριβά, 300 fj$  (130 ευρώ) το ένα. Η μικρή χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτήν την αναπάντεχη  έκρηξη  κρουσμάτων.

Μιλάμε με την Sascia, την γερμανίδα πιλότο, που είναι φρικαρισμένη γιατί δεν έχει πάρει ακόμα ούτε απάντηση/ έγκριση  για το ταξίδι, ούτε για  PCR. Λέει  ότι εκτό από όλα τα άλλα, χρειαζόμαστε  και ContainmentZone Pass, μια ειδική κι επίσημη άδεια για να μας επιτρέψουν την διέλευση  από το μπλόκο του στρατού προς το αεροδρόμιο! Ποιος θα μας το δώσει?????? Όλα είναι στον αέρα και η αγωνία μας μεγαλώνει. Ετοιμάζουμε  τις βαλίτσες μας, άκεφοι και μουδιασμένοι. Κοιμάμαι ελάχιστα με ύπνο ανήσυχο. Νιώθω εξαντλημένη.

Πέμπτη 27 Μαΐου  – Vuda Marina

04.00 Σηκώνομαι πριν καν χαράξει.

07.00 Τηλεφωνώ στον Dr Emosi με viber –  δεν απαντά

07.30 Του τηλεφωνώ ξανά, δεν απαντά αλλά μου στέλνει μήνυμα «Call me later»

08.00 Μιλάμε με Dr Emosi  που λέει οτι θα  στείλει  σήμερα ένα κλιμάκιο γιατρών  εδώ στην Vuda μαρίνα  για τα swab(δειγματοληψία για Covid Test)!! Το κανόνισε έτσι για  να μην χρειαστεί να βγούμε από το ασφαλές μας bubble  κι εκτεθούμε σε κίνδυνο μόλυνσης. Του ζητάω να βοηθήσει  και  την Sascia  και  του στέλνω τα στοιχεία της με μήνυμα. Να μην ανησυχεί η Sascia, απαντά,   θα φροντίσει  και για αυτήν! Τον ευχαριστώ εγκάρδια για την πολύτιμη βοήθεια. Τηλεφωνώ στην Sascia  που είναι τόσο πολύ απελπισμένη ώστε δεν μπορεί  να χαρεί για τα καλά νέα. Έχει ζήσει δύσκολα η Sascia,  12 μήνες σε ανάσχεση εργασίας και 6 μήνες απολυμένη με όλες τις αεροπορικές εταιρίες του πλανήτη να μην πετούν. Της λέω να έρθει  στις 9.30 πμ  στο καφέ της μαρίνας για το test  και να μην ανησυχεί γιατί όλα θα πάνε καλά!

10.00 Το κλιμάκιο των γιατρών έρχεται, τα swab   του Γιώργου, της Sascia και το δικό μου έγιναν. Τα δείγματα   θα φύγουν οδικώς για την πρωτεύουσα Suva 190 χλμ μακριά, 3,5 ως 5 ώρες ταξίδι – γιατί οι δρόμοι δεν είναι σε τέλεια κατάσταση. Για τα  αποτελέσματα, λόγω του τεράστιου φόρτου εργασίας στα εργαστήρια, θα χρειαστούν 48 ώρες. Θα  πάρουμε τα αποτελέσματα στην ώρα τους? Εδώ στα Φίτζι όλα δουλεύουν σε “fiji time”, δηλαδή αργά και χαλαρά… Μένουν 48 ώρες ως την πτήση μας Συνεχίζουμε την προετοιμασία του σκάφους, καθαρίζουμε τα ψυγεία, τις τουαλέτες,  ξεπλένουμε με  γλυκό νερό το  saltwater pump, βάζουμε τα λευκά καλύμματα έξω από τα παράθυρα για προστασία. Δεν έχουμε βρει λύση  στο  πρόβλημα της άδειας διέλευσης από το οδόφραγμα  του αεροδρομίου και ζητάμε  την βοήθεια της Jashinta (Vuda Marina administrative manager) στο γραφείο, που όλα τα γνωρίζει και όλα τα καταφέρνει. Υπάρχει ακόμα ελπίδα. Μεταφέρουμε τις βαλίτσες και τα πράγματα μας σε ένα από τα μπανγκαλόου της μαρίνας όπου θα μείνουμε τις δυο βραδιές που μένουν.   Επιστρέφουμε  στο Φιλίζι κι αφού τρώμε δείπνο, πιάνω  την κιθάρα μου και τραγουδάω. Είναι μαγευτική η βραδιά απόψε, έχει  πανσέληνο  κι έκλειψη σελήνης μαζί, ένα αληθινά συγκλονιστικό  σκηνικό αποχαιρετισμού. “Μην στεναχωριέσαι αγαπημένο Φιλιζάκι Σύντομα θα είμαστε ξανά μαζί…”

Παρασκευή 28 Μαΐου Vuda Marina

05.00 Ξυπνάω ανήσυχη. Σε 24 ώρες θα πρέπει να είμαστε  στο αεροδρόμιο κι ακόμη  δεν έχουμε πάσο για το οδόφραγμα και αποτελέσματα.

07.30 Στο Φιλίζι και συνεχίζουμε τις δουλειές, δένουμε με σχοινιά τα ηλιακά panels  και την ανεμογεννήτρια,  σκεπάζουμε με  ειδικά καλύμματα τα 4 βιτζιρέλα και το τιμόνι, αποθηκεύουμε  το kayak και το whisker pole  στην πλωριά καμπίνα. Αδειάζουμε και καθαρίζουμε τις  δεξαμενές νερού, τα ψυγεία, κλείνουμε όλες τις βάνες. Μαζεύουμε όλα τα φρέσκα τρόφιμα και τα δίνουμε στην φίλη Cheryl από τον Καναδά, ιδιοκτήτρια και καπετάνισσα  του s/yInterlude. Της δίνουμε κλειδιά του Φιλίζι και σχετικές οδηγίες. Η  Cheryl θα ανοίγει το Φιλίζι  μια φορά κάθε 15 ημέρες  για εξαερισμό, θα κοιτάζει τις μπαταρίες κι αν όλα είναι εντάξει. Νιώθουμε πιο ασφαλείς αν ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης  προσέχει  το Φιλιζάκι μας που θα μείνει μόνο του τόσο καιρό. Δεν ξέρουμε πότε θα  επιστρέψουμε στα Φίτζι, ίσως γυρίσουμε τον Σεπτέμβριο μόλις πάρουμε τα νέα μας διαβατήρια,  ίσως επιστρέψουμε το 2022. Το Φιλίζι πρέπει να είναι προετοιμασμένο σε  περίπτωση που έρθει κυκλώνας. Οι κυκλώνες δημιουργούνται από την υπερθέρμανση του νερού του ωκεανού  κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στα νησιά του Νότιου Ειρηνικού όπως τα Φίτζι, στο νότιο ημισφαίριο της γης,  το καλοκαίρι και η επικίνδυνη εποχή για  κυκλώνες διαρκεί  από 1^η Νοέμβριου ως 1 Μαΐου.  Η ασφαλής εποχή για ιστιοπλοϊκά ταξίδια στα Φίτζι  μόλις άρχισε μα  εμείς ονειρευόμαστε να  περάσουμε αυτό το καλοκαίρι στα υπέροχα  νησιά της Ελλάδας.

17.00 Όλος ο κόσμος της μαρίνας έχει μαζευτεί  ξύλινο ντεκ έξω από το Cafe και το γραφείο για να μας αποχαιρετήσουν, μα εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε  χαλαρώσουμε και να χαρούμε πραγματικά.  Η Jashinta μιλάει ξανά με τον γνωστό της υπεύθυνο, μα η άδεια διέλευσης μας δεν είναι έτοιμη. Η Sascia πίνει μπύρες, ακόμα δεν έχει λάβει ούτε καν την έγκριση για το ταξίδι.  Έχει μεγάλη αγωνία. Σε 12 ώρες φεύγουμε για το αεροδρόμιο.

20.00 Η Jashinta στέλνει   με email  την άδεια διέλευσης για το αεροδρόμιο Nadi Containment Zone Pass. Tην προωθώ στην  Sascia που περιμένει με αγωνία.  Τώρα μένει να πάρουμε και τα αποτελέσματα του PCR Μένουμε στο δωμάτιο. Κοιμάμαι με διακοπές, ξυπνάω κι ελέγχω το email

Σάββατο 29 Μαΐου, 2021- Η μεγάλη ημέρα έφτασε!!

04.00 Επιτέλους! Τα αποτελέσματα των PCR μόλιας ήρθαν στο email!! Τώρα μένει να τα εκτυπώσουμε. Προωθώ τα μηνύματα στην Sascia που είναι ξύπνια όλη τη νύχτα, προσπαθώντας να μαζέψει το διαμέρισμα της στο AnchorageBeach Resort  όπου έζησε  για 4 ολόκληρα χρόνια. Εκείνη  πάει στην reception που μένει ανοιχτή 24 ώρες   και  εκτυπώνει τα έγγραφα μας.

05.30 Το ταξί του Vir, του αγαπητού μας οδηγού ταξί της Vuda που μας μεταφέρει πάντα παρκάρει έξω από το δωμάτιο. H   Cheryl  έρχεται να μας αποχαιρετήσει. Φορτώνουμε το αμάξι, φοράμε τις μάσκες μας και ξεκινάμε. Παραλαμβάνουμε την  Sascia από το Anchorage και συνεχίζουμε  για το αεροδρόμιο Nadi.  Είναι ακόμα σκοτάδι, ο δρόμος άδειος. Μισή ώρα αργότερα  φτάνουμε στο φωτισμένο οδόφραγμα. Πλησιάζουν τέσσερις στρατιώτες με μάσκες στα πρόσωπα κι όπλα στα χέρια. Ο  ένας  ζητά κι ελέγχει  τα χαρτιά μας.

-«Περάστε!», λέει. «Καλό σας ταξίδι».

Ο Vir παρκάρει έξω από τις  αναχωρήσεις. Το  μικρό και εντελώς …καλοκαιρινό (ανοιχτό από παντού) αεροδρόμιο Nadiείναι άδειο αυτή την ώρα, φτάσαμε πρώτοι.

10.30 Οι πτήση μας  της Fiji Airways απογειώνεται  και είναι σχεδόν άδεια.  Φτάνουμε στο Auckland μετά από 3 ώρες και 10’. Μετά από 4 ώρες στο transit, απογειωνόμαστε με πτήση Emirates. Φτάνουμε στην  Kuala Lumpur της Μαλαισίας μετά από  10 ώρες πτήση όπου  σταματάμε  1,5 ώρα για ανεφοδιασμό, χωρίς να βγούμε από το αεροπλάνο.   Αναχωρούμε  για Dubai όπου φτάνουμε μετά από 8 ώρες πτήση, στις 4.45 πμ τοπική ώρα,  30 Μαΐου.   Εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας με την Sascia, εκείνη θα πάρει την πτήση για Φρανκφούρτη. Το αεροδρόμιο του Dubai  είναι γεμάτο από κόσμο, όλα τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Καθόμαστε στο Hard Rock Café  που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην πύλη επιβίβασης της πτήσης για Φρανκφούρτη  και  βγάζουμε τα απωθημένα μας: η Sascia  πίνει  3 ποτήρια Tiger Beer, αγαπημένη της μπύρα από τότε που δούλευε στην Singapore Airlines,  ο Γιώργος τρώει  το καλύτερο hamburger της ζωής του κι εγώ απολαμβάνω ένα τέλειο cappuccino και ένα ακόμη πιο τέλειο  κρουασάν βουτύρου! Καλοί οι τροπικοί, αλλά…

Αποχαιρετιζόμαστε εγκάρδια κι η Sascia μπαίνει στην ουρά για επιβίβαση στην πύλη απέναντι. Ξαφνικά την βλέπω να μιλάει έντονα με το πλήρωμα του check in. Βλέπω τον  πανικό και τρέχω κοντά της. Ξέχασε να κάνει δήλωση PLF και δεν την αφήνουν να επιβιβαστεί. -«Θα χάσω την πτήση! Σίγουρα θα την χάσω»,  λέει ταραγμένη. Τα μάτια της έχουν δακρύσει. -“Μήπως ξέρετε πως εκδίδεται το PLF?”, ρωτάω μια νεαρή Γερμανίδα  που περιμένει στην σειρά . Η κοπέλα ξέρει και προθυμοποιείται να βοηθήσει  με το κινητό της. Το PLF  έρχεται. Η Sascia παίρνει κάρτα επιβίβασης.

-«Καλό ταξίδι!»

Κυριακή 30 Μαΐου 2021

15.00 Ακτογραμμή σαν δαντέλα στεφανώνει τη γαλανή θάλασσα που λάμπει στο  φως του απομεσήμερου. Λόφοι γεμάτοι ελαιόδεντρα, τα υπέροχα Μεσόγεια. Το αεροπλάνο μας κάνει κύκλο για να προσγειωθεί. Ρουφάμε αχόρταγα την ομορφιά της πατρίδας μας. Η χαρά μας δεν περιγράφεται. Μετά από σχεδόν 15 μήνες, γυρνάμε πίσω  στην Ελλάδα,  στους αγαπημένους μας!