DAY 7   – 24 Ιουνίου 2017 

Ακόμα 2.100 ναυτικά μίλια ως την Hiva Oa, ο ωκεανός αγριεύει, η γεννήτρια δεν λειτουργεί, όριο στην κατανάλωση νερού

Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ 

09.00 03°44 S   103°10’W

Ξύπνημα, ήλιος, σύννεφα άνεμος δυνατός και γρήγορη πλεύση. Ο καπετάνιος έχει συνδέσει το Iridium, έλαβε και έστειλε email  και τώρα μιλάει με τον Anders από το σκάφος Freja με δορυφορικά sms: ο μεγάλος γιος Victor έπιασε χτες το πρώτο του ψάρι, ένα mahi mahi. Και σήμερα το πρωί  έπιασε έναν τόνο. Βρίσκονται περίπου 350 ναυτικά μίλια πιο μπροστά, καθώς ξεκίνησαν 3 ημέρες νωρίτερα.   Ο Anders και γυναίκα του Merete άφησαν τις δουλειές τους, πούλησαν  σπίτι, αυτοκίνητο και υπάρχοντα και αγόρασαν το Freja (1992 43 feet) μεταχειρισμένο. Μαζί με τα παιδιά τους   Ludvig 8, Anna 11 και Victor 14 ετών ξεκίνησαν για αυτό το  μακρύ ιστιοπλοΙκό ταξίδι – εμπειρία ζωής. Τα παιδιά είναι ήδη  έναν χρόνο μακριά από το σχολείο της πόλης τους,  όμως βρίσκονται στο σημαντικότερο  σχολείο της ζωής τους: κάνουν τον γύρο  του πλανήτη  με τους γονείς τους. Μελτούν κάθε μέρα τα  μαθήματα τους, αφού το αρμόδιο υπουργείο της χώρας τους έχει από πολλές  δεκαετίες ειδικό, επίσημο  πρόγραμμα διδασκαλίας στο σπίτι  (home schooling).

Οι Δανοί είναι  θαλασσοπόροι με  παράδοση. Στα Galapagos την περασμένη εβδομάδα, υπήρχαν 3 σκάφη με Δανέζικη σημαία, ένα με αμερικάνικη και ένα, βεβαίως βεβαίως με σημαία ελληνική. Γνώρισα και μια ακόμη Δανή, μια κούκλα 23 χρονών. Η κοπέλα μαζί  με τον φίλο της έχουν νοικιάσει δυο θέσεις σε ένα ιστιοπλοικό. Το κορίτσι μου είπε  πως η γενιά της μεγάλωσε με ήρωες τους πρωταγωνιστές μιας  δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς, ένα ζευγάρι ιστιοπλόων που  έκαναν τον γύρο του κόσμου μαζί με τα παιδιά τους.

-«Σήμερα η σειρά έχει πρωταγωνιστές τους δυο γιους του ζευγαριού. Και είναι  κούκλοι. Τα περισσότερα κορίτσια και αγόρια της ηλικίας μου, ονειρεύονται να κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι. Ο φίλος μου κι εγώ πήραμε  δυο sabatical (άδεια άνευ αποδοχών) από τις δουλειές μας. Μπήκαμε στο Voyage (ένα Bavaria 50 feet) στον Παναμά. “Είμαστε όλο το πλήρωμα συνολικά 10 άτομα, μαζί με τον καπετάνιο…», μου έλεγε  καθώς περπατούσαμε παρέα στο ηφαίστειο Sierra Negra στο νησί  Isabela.

Κατεβαίνω στην κουζίνα για να κόψω φρούτα. Καθώς δεν υπήρχε ελεύθερος χώρος μέσα  στο ψυγείο μας, τα πορτοκάλια και  τα μανταρίνια που αγοράσαμε από τα Γκαλάπαγκος, τα έχω τυλίξει ένα- ένα μέσα σε χαρτί εφημερίδας  κάπου ξέθαψα μια κινέζικη εφημερίδα που άφησε ο κουμπάρος μας Έντυ στα San Blas. Μετά, τα τοποθέτησα στον αποθηκευτικό χώρο κάτω από το πάτωμα της κουζίνας, όπου είναι  κάπως  δροσερά.  Αυτήν την τεχνική συντήρησης την διάβασα στο βιβλίο του Bernard Moitessier κι ελπίζω να δουλεύει. Είναι τρομερά δύσκολο να διαχειριστούμε την τεράστια ποσότητα τροφίμων που έχουμε πάρει για το ωκεάνειο πέρασμα  χωρίς απώλειες. Χθες είδαμε οτι έληξε η ταραμοσαλάτα, που την κρατούσαμε για τον Ισημερινό. Νόμιζα πως έληγε 4 Ιουλίου, μα τελικά ήταν 4 Ιουνίου. Τραγική απώλεια. Παραδέχομαι, δεν είναι χορτοφαγική η ταραμοσαλάτα. Όμως μου αρέσει πάρα πολύ και κάνω παρασπονδία.

14.00 Είμαι σε βάρδια  και γράφω ημερολόγιο έξω στο κόκπιτ πίνοντας  καφέ decaf. Ο ουρανός είναι σκεπασμένος από σύννεφα όμως  σε κάποια ανοίγματα, φαίνεται τυρκουάζ. Στον ορίζοντα μπροστά υπάρχουν βαριά  σύννεφα, cumulonimbus και το δελτίο έχει δώσει βροχές. Αντιλαμβάνομαι κάποια  αλλαγή στον  ήχο του κύματος και σηκώνομαι. Βλέπω στο plotter οτι η κατεύθυνση του ανέμου άλλαξε από τις  90° πλαγιοδρομία στις 60° όρτσα Η ένταση του 9 kts. Καπρίτσια. Τριμάρω τα πανιά και εύχομαι να μην ξυπνήσει ο καλός μου. Μαζεύω το laptop, το σημειωματάριο, κάθομαι στο κάθισμα του καπετάνιου και ακούω την θάλασσα. Το Φιλίζι ανεβοκατεβαίνει κύματα και κυματάκια, γέρνει, στρίβει, σερφάρει. Το σώμα μου ακολουθεί απόλυτα την κίνησή του,  σαν να είμαι καβαλάρης σε ροντέο σε αργή κίνηση. Ο άνεμος ξαναγυρνάει  από  τις 80   90 μοίρες με  ένταση 12 kts. Οδεύουμε ολοταχώς  πάνω  στα βαριά σύννεφα. Τα χελιδονόψαρα πετούν κοπαδιαστά,  να τα τρόμαξε το Φιλίζι άραγε? Καημενάκια. Το πρωί μαζέψαμε μια δεκαρία ψόφια στο κατάστρωμα, πέφτουν πάνω στο Φιλίζι, στο σκοτάδι. Σήμερα καλαμάρια  δεν υπήρχαν καθόλου, ίσως τα αφάνισε ο τρομερός κιννέζικος στόλος από  ψαράδικα.

18.00 Πίνουμε τσάι, μαλωτήρα από τα Σφακιά της Κρήτης και τρώμε μπισκότα. Μετά πρόγραμμα κιθάρα με φουλ ρεπερτόριο. Αναρρωτιέμαι τί μου έχει συμβεί, νομίζω παίζω καλύτερα από ποτέ. Ίσως απλά μου ταιριάζει ο Πασιφικός Ωκεανός. Για βραδινό ετοιμάζουμε noodles με λαχανικά από λαχανικά κονσέρβα, τα φρέσκα τα φυλάω για σαλάτες. Ταξιδευτές original!
22.00 Βάρδια ζόρικη. Πλέουμε  γρήγορα με φαινομενικό άνεμο 18-20 kts   κάτω από ένα τεράστιο σύννεφο. Αστέρι κανένα στον ουρανό. Μέσα στο σχετικό σκοτάδι τεράστια κύματα σπάζουν γύρω μας σκορπίζοντας σπρευ και αφρό με φωσφωρισμούς. Η ανεμογεννήτρια σφυρίζει μανιασμένα. Αγριεύομαι. Τριμάρω πανιά και κάνω ότι μπορώ να είμαι απασχολημένη και μόλις φτάνουν μεσάνυχτα ξυπνάω τον καπετάνιο και χώνομαι στην ασφαλή θαλπωρή του υπνόσακου. Κανονική στρουθοκάμηλος.

Κυριακή 25 Ιουνίου, 2017.
Ο Γιώργος είναι όρθιος  σε επιφυλακή.  Βρισκόμαστε μέσα σε ένα σύννεφο που φέρνει άνεμο 25-30 kts και σερφάρουμε στα κύματα με ταχύτητα 7,0 – 8,0 kts για δυο ώρες. Εγώ να πω οτι κοιμάμαι θα ήταν ψέμα. Το σκάφος γέρνει τόσο απότομα που νομίζω πως θα φύγω μέσα στη θάλασσα. Ζητάω στον καλό μου να  δέσει από πάνω μου ένα σχοινί ασφαλείας.
-«Και εγώ το σκεφτόμουν», λέει και δένει ένα σχοινί από το ρέλι  στο τραπέζι. Γύρω τα κύματα αφρίζουν και οι φωσφορισμοί τους αστράφτουν σαν χιλιάδες αστέρια. Ο άνεμος μπαίνει μέσα στο sleeping bag, και με παγώνει. Τυλίγομαι σφιχτά, προσπαθώ να του ξεφύγω. Κοιμάμαι ξυπνάω, ξανακοιμάμαι.

02.40  Το σύννεφο έφυγε και είδαμε ξανά τ’ άστρα. Ταξιδεύουμε με 2 μούδες (reefs)  στην (τραυματισμένη) μαίστρα μας και 3 reefs στην  genoa. Ο άνεμος έπεσε στα 22 kts. Τώρα είναι όμορφα, έτσι μάλιστα!
03.00 Ο καλός μου πέφτει να ξεκουραστεί. Ο άνεμος πέφτει σε ένταση και ξεμουδάρω. Μετά από 15 λεπτά, άλλο σύνεφο φέρνει φρέσκο άνεμο από κατεύθυνση 60°!! Ο Γιώργος σηκώνεται να δει τί γίνεται.  Όλα καλά! Ξαπλώνει πάλι.

05.00 Ο άνεμος σταθεροποιείται στα 12-17 kts. Ηρεμία.  Αγναντεύω τα άστρα και γράφω νοερά ένα τραγούδι για την ανηψιά μου που μου λείπει τόσο που λιώνω, «Μελίνα μέλι τα ματάκια σου να δω…». Πλέουμε με τον αγαπημένο αστερισμό του Σκορπιού για πιλότο. Και όταν αυτός δύει έχουμε  το Triangulum Australis,  τον σταυρό του Νότου
06.00 Ωραία ιστιοπλοία. Εντυπωσιακό  το πως η θάλασσα που είχε φουσκώσει τόσο πολύ, ησύχασε τόσο γρήγορα.

07.30  Ένα στρώμα χαμηλών νεφών καλύπτει τον ουρανό,  ο ήλιος ανατέλει ανάμεσα  στο αιθέριο γκρί βελούδο  και τον ορίζονται. Θάλασσα, ουρανός, σύνννεφα  βάφονται χρυσά. Υπερθέαμα!  Σιγά σιγά η  θάλασσα αγριεύει, να   λοιπόν κι αυτό το πρόσωπο του Ωκεανού που δεν  είχαμε δει τις πρώτες μέρες. Το swell έχει το χρώμα του ατσαλιού, τα κύματα υψώνονται,  οι κορφές τους διάφανες για λίγο, μετά  αφρός και ξανά θάλασσα. Κάθομαι μισή έξω μισή μέσα στο κόκπιτ και απολαμβάνω την άγρια ομορφιά της πλάσης. Δυο storm petrels πετούν πιο πέρα. Κοιτάζω μαγνητισμένη ένα κοπάδι χελιδονόψαρα σε μια συγχρονισμένη  μακριά  πτήση, εντυπωσιακή απόσταση που μπορούνν να πετάξουν για να γλτώσουν από τους θηρευτές τους, . Ένα κύμα με κάνει μούσκεμα, πριν προλάβω να κρυφτώ.

08.00 Διανύσαμε 154 ναυτικά μίλια στο 7ο εικοσιτετράωρο (DAY 7), η μεγαλύτερη απόσταση που έχουμε διανύσει ως τώρα στο ταξίδι αυτό, ρεκόρ ταχύτητας δηλαδή.
Ώρες ύπνου
Καρίνα 1,15’+2.00’+1,00’=4,15’
Γιώργος 2,00’+2,00’+1,30’+0,30’=7,00’

DAY 8  – (25/6/17)  ΑΛΛΑΓΗ ΩΡΑΣ   ΚΑΙ  ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ   – ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ 1.823 ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΙΛΙΑ  

08.00 4° 05’ S  105°40’W  Σήμερα κάνουμε την πρώτη αλλαγή της ώρας, πάμε τα ρολόγια  μία ώρα πίσω, καθώς μπήκαμε στον 105ο δυτικό παράλληλο. Έχουμε διασχίσει 15 παράλληλους από τις 90°W  της Santa Cruz.

Τρώμε πρωινό, μούσλι και  κινόα με γάλα απολαμβάνοντας τα κύματα και την ομορφιά γύρω μας. Είμαστε κουρασμένοι γιατί δεν κοιμόμαστε αρκετά, μα  η διάθεσή μας είναι καταπληκτική.  Μετά ελέγχουμε τον χώρο  κάτω από το κρεββάτι  της πλωριάς καμπίνας για νερά: dυστυχώς υπάρχουν αρκετά. Ποτέ δεν καταφέραμε να βρούμε από που μπαίνει  η θάλασσα για να το επισκευάσουμε. Πάντως το bow thruster που βρίσκεται κάτω από το κρεββάτι είδαμε σήμερα οτι δεν δουλεύει.

08.30 Μόλις περάσαμε το 1.000 ναυτικό μίλι του ταξιδιού από τα Galapagos προς Marquesas.  Μένουν ακόμη 2.000 χορταστικά μίλια.. Στέλνουμε email στον Gaetan της Caraibe marine στην Martinique, τον άνθρωπο που μας επισκεύασε το in -mast furling πριν λίγους μήνες. Του ζητάμε το ανταλλακτικό clevis pin για την επισκευή της ζημιάς στην μαϊστρα. Μπορεί να μας βοηθήσει?
Φτιάχνω χαλβά σιμιγδαλένιο για να γιορτάσουμε το 1/3 της διαδρομής και φακές με ρύζι για μεσημεριανό.

13.00 Ξαπλώνω  να κοιμηθώ μα δεν με παίρνει ύπνος, παρ’ όλο που έχω κοιμηθεί ελαχιστα. Και δεν είναι το κούνημα, είναι η υπερένταση. Είμαι υπερβολικά κουρασμένη για να κοιμηθώ. Βγαίνω στο κόκπιτ και βρίσκω τον καπετάνιο μου προβληματισμένο.  Σκέφτεται την ζημιά της μαϊστρας και  το καγιάκ που δεν μπορέσαμε να  μετακινήσουμε – επειδή πονούσε η μέση του –  και έχει μείνει στην πλώρη,  στα ταξίδια το βάζουμε πάντα πίσω, στην πλατφόρμα της πρύμνης. Νομίζω πως άδικα ανησυχεί.  Μερικές φορές ανησυχεί υπερβολικά και αγχώνεται άδικα. Μετά γράφει κάποια email για δουλειές στην Αθήνα. Το πρόσωπό του είναι αλλαγμένο. Τώρα κατάλαβα γιατί είναι τόσο ανήσυχος σήμερα. Έχει φέρει την Αθήνα εδώ…

14.30 Ο καπετάν Γιώργος πάει να γεμίσει τις μπαταρίες του  ξαπλωτός. Μένω για βάρδια μαζί με τον captain Stubby, (έτσι λέμε τον πιλότο του ανέμου Hydrovane, γιατί το μοντέλο της λέγεται Stubby Vane,  κοντό πτερύγιο  και μας θύμισε τον captain Stubby πρωταγωνιστή στην  παλιά  τηλεοπτική σειρά «Το Πλοίο της Αγάπης» – «Love Boat» που θα θυμούνται οι παλιοί). Ο άνεμος πνέει 15 κόμβους S από τις 120°-130° και ταξιδεύουμε υπέροχα με 6,5  7,5 kts ταχύτητα. Παίζω κιθάρα, τραγουδάω και είμαι πραγματικά χαρούμενη.
18.00 Το αγόρι μου ξυπνά την ώρα που δύει ο ήλιος. Με μαλώνει που δεν τον ξύπνησα να δει το ηλιοβασίλεμα. Του ετοιμάζω τσάι μαλωτήρα. Ο άνεμος φυσά με 12-18 kts και η πλεύση είναι ονειρεμένη.

Η νέα σελήνη λάμπει πάνω από τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Μαγεία. Μόλις σκοτεινιάζει μελετάμε τους αστερισμούς με τις εφαρμογές Sky View στο ipad και το samsung του Γιώργου.
-«Είδες? Το πρώτα αστέρια που φαίνονται μετά την δύση του ήλιου είναι ο Rigil του Κενταύρου και ο Σταυρός του Νότου»  μου λέει
20.00 Μαγειρεύω λαχανικά με σόγια sauce μαζί με το ρύζι από χθες, χρησιμοποιώντας ξανά λαχανικά από κονσέρβα και το φαγητό βγήκε πολύ νόστιμο. Είναι απίστευτο το θαύματα που κάνει ένα ελαφρύ τσιγάρισμα με κρεμμύδι και λίγη σάλτσα σόγιας. Μετά το φαγητό ο καπετάνιος ξαπλώνει και εγώ του τραγουδώ με την κιθάρα μου στο σκοτάδι. Practice makes better.

22.00 Ο άνεμος έχει πέσει και έχουν μαζευτεί σύννεφα στον ουρανό. Ο καλός μου ξυπνάει. Τον ενημερώνω οτι οι μπαταρίες είναι πεσμένες.  Δοκιμάζουμε να ανάψουμε την γεννήτρια για να φορτίσουμε  και με την ευκαιρία να φτιάξουμε  νερό με τον αφαλατωτή. Η γεννήτρια  κάνει έναν περίεργο ήχο, ίσως επειδή γέρνουμε αρκετά και την σβήνουμε αμέσως!  Θα ξαναδοκιμάσουμε αύριο, άν ο άνεμος πέσει και το Φιλίζι  δεν γέρνει τόσο πολύ. Το ίδιο είχε συμβεί στο πέρασμα του Ατλαντικού, η γεννήτρια έκανε και τότε παράξενο ήχο, σαν να έχει πρόβλημα τροφοδοσίας και ο Γιώργος πίστεψε οτι είχε πάθει ζημιά. Όταν όμως φτάσαμε στην San Lucia και την δοκιμάσαμε, λειτουργούσε μια χαρά χωρίς πρόβλημα. Ξαπλώνω στις 22.30 στο sleeping bag  και αποκοιμιέμαι αμέσως.

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017
01.30 Ανοίγω τα μάτια. Προσπαθώ να εντοπίσω τον Γιώργο μέσα στο σκοτάδι μα δεν τον βλέπω.
-«Πού είσαι?» λέω  και νιώθω ότι η καρδιά μου  έχασε έναν χτύπο, όπως  κάθε φορά που  ψάχνω  να τον  βρω  στο  ωκεάνιο ταξίδι.
-«Εδώ είμαι! Ξεκουράστηκες?», απαντά. Κάθεται στο  το κάθισμα απέναντι.
-«Πολύ! Κοιμήθηκα βαθιά και είδα όνειρα»
-«Έχουμε κάνει τέλεια ιστιοπλοΐα αυτές τις τρεις ώρες που κοιμάσαι. Πλεύση ταχύτατη πάνω σε βελούδινη θάλασσα!», λέει.   Ακούγεται  πολύ ευχαριστημένος. Τα μάτια μου συνήθισαν στο σκοτάδι,  τώρα μπορώ να διακρίνω το προφίλ του που διαγράφεται με φόντο τα αστέρια.
-«Είναι η σειρά σου  να ξεκουραστείς. Αναλαμβάνω!» λέω. Κατεβαίνω στην καμπίνα, ντύνομαι και  φοράω το σωσίβιό μου.

02.00 Ταξιδεύουμε ωραία μα μετά από λίγη ώρα, ο άνεμος σπάει. Κάνω γυμναστική και κρατάω πορεία με τον αστερισμό του Σκορπιού.
03.15 Πλέουμε όλο και πιο αργά, πάμε με 4,5 kts και οι μπαταρίες του σκάφους έχουν πέσει πολύ στο 12,25. Όταν πια το ταχύμετρο δείχνει 3,8  κόμββους SOG (speed over ground),  ανάβω την μηχανή. Ο Γιώργος ξυπνά και σηκώνεται έτοιμος για βάρδια,
-«Ξάπλωσε», λέει
Ξαπλώνω μα  δεν κοιμάμαι. Κάθε λίγο του  λέω κάτι, μιλάμε, γελάμε και η ώρα περνά.
-«Κοιμήσου εσύ τουλάχιστον» ,του λέω  μετά από μια ώρα. Ας ξεκουραστεί ένας από τους δυο μας

04.30 Ορθια η Καρίνα, ξάπλα ο καπετάνιος. Κάνουμε motoring με 1.300 rpm . Διαβάζω  το Long Way  του Moitessier, ένα συναρπαστικό βιβλίο, και  μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο να το διαβάσω μονορούφι  και που μόλις το τελειώσω θα ήθελα  να το ξαναρχίσω από την αρχή:

«Life is wonderful when you can really live it as animals do, when only the present instant counts.» (Moitessier -The long way).

05.30 Ξημερώνει. Ένα μεγάλο σύννεφο μας πλησιάζει και μόλις φτάνει  πάνω μας, ο άνεμος δυναμώνει από τα 8 στα 20 kts. Σβήνω την μηχανή. Ο Γιώργος πετάγεται όρθιος και έρχεται  αμέσως για δράση.
-«Ας ακολουθήσουμε το σύννεφο με τον ωραίο άνεμο. Μας πάει λίγο πιο νότια από την πορεία μας μα δεν πειράζει»

06.20 Ο ήλιος ανατέλλει. Μια σχισμή χρυσού φωτός ανοίγει κάτω από τα γκρίζα σύννεφα. Ο ουρανός γεμίζει χρώματα συγκλονιστικά, κόκκινες και χρυσές αχτίδες  αντανακλώνται πάνω στα κύματα. Ο Γιώργος φωτογραφίζει με την κάμερα NIKON. Πως να χωρέσει ο απέραντος ορίζοντας  σε ένα τόσο μικρό κάδρο?  H απέραντη ομορφιά  σε λίγα megabyte?

07.00 4°35 S 108°09W  Διανύσαμε 152ΝΜ στο 8ο εικοσιτετράωρο,  με μέσο όρο ταχύτητας 6,3 κόμβους (1 κόμβος knot =1 ναυτικό μίλι =1.852 μέτρα).
Ώρες  ύπνου
Καρίνα 0,30’+ 3,00’= 3,30’
Γιώργος 2,00’+1,30’+1,20+1,00’=5,50’

DAY 9  26/6/17     ΜΕΝΟΥΝ 1.823 ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΙΛΙΑ – Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ

07.00 Ξημερώνει. Ένα μεγάλο σύννοφο μας πλησιάζει και μόλις φτάνει πάνω μας ο άνεμος δυναμώνει στα 20 kts. Το σύννεφο απομακρύνεται ο άνεμος πέφτει, γίνεται ξανά νοτιοανατολικός και πηγαίνουμε πιο αργά. Ο Γιώργος δοκιμάζει ξανά να ανάψει την γεννήτρια, χωρίς επιτυχία. Οι μπαταρίες φορτίζονταιαπο το δυναμό (alternator),  όταν  η μηχανή λειτουργει, φορτίζονται και από τα ηλιακά panels. Όμως χωρίς  γεννήτρια δεν έχουμε αφαλατωτή.  Θεωρώντας οτι μπορεί να μην μπορέσουμε να ξαναφτιάξουμε νερό ως τις Μαρκίζες,  υπολογίζουμε τα αποθέματα νερού.  Μετράμε το νερό σε μπουκάλια, έχουμε 107 λίτρα. Μετά ανοίγουμε τα δυο ντεπόσιτα νερού, avant και central και υπολογίζουμε οτι περιέχουν κατά προσέγγιση 50 και 150 λίτρα αντίστοιχα. Σύνολο 307 λίτρα. Θεωρητικά μένουν 15 ημέρες  ταξιδιού για την Hiva Oa, μα για να είμαστε σίγουροι υπολογίζουμε 20 ημέρες ακόμα. Ο καπετάνιος λέει να καταναλώσουμε πρώτα το νερό στα ντεπόσιτα (επειδή είναι ποσότητα κατά προσέγγιση) και μετά να πάμε στα μπουκάλια. Και οπωσδήποτε πρέπει να βάλουμε ένα όριο ασφαλείας για να μην μείνουμε χωρίς νερό. Το ορίζουμε στα 10 λίτρα την ημέρα, πόσιμο, μαγείρεμα και service.
10 λίτρα Χ 20 ημέρες = 200 λίτρα  Έτσι θα μείνουν άλλα 100 λίτρα, δια παν ενδεχόμενον.  Μηδενίζουμε τον δείκτη και αρχίζουμε οικονομία στο νερό. Δέκα λίτρα είναι σχετικά εύκολος στόχος, γιατί στo service, πλύσιμο των πιάτων  και στις τουαλέττες χρησιμοποιούμε  νερό θαλασσινό. Λούσιμο και μπάνιο είναι πολυτέλεια στα ωκεάνεια ταξίδια

09.00 Απλώνουμε στο τραπέζι  τον μεγάλο χάρτη του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού που αγοράσαμε από το Islamorada του Παναμά. Ο χάρτης ξεκινά από την δυτική ακτή της Αμερικής και σταματά στην δυτική ακτή της Αυστραλίας. Τα νησιά Γκαλάπαγκος, τα Marquesas, η Γαλλική Πολυνησία φαίνονται σαν μικρές κουκίδες. Διαβάζω τις συντεταγμένες από το στίγμα της κάθε ημέρας, ο καπετάνιος  σημειώνει μικρούς σταυρούς και σιγά -σιγά σχηματίζεται πάνω στον χάρτη η πορεία μας, το rumbline: Παναμάς  Γκαλάπαγκος, Γκαλάπαγκος  Μαρκίζες. Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πριν την μέση της απόστασης.

Τρεις μέρες ακόμα ως το μέσον της διαδρομής
-«Πόσο μου αρέσουν οι χάρτες! Θυμάσαι στο σχολείο που μας έβαζαν να ζωγραφίζουμε χάρτες στην γεωγραφία? Τελεία, παύλα, τελεία, παύλα, τελεία… και ζωγραφίζαμε τα σύνορα» λέω και χαμογελάω με την ανάμνηση της τρυφερής ηλικίας.
Ανοίγουμε τον δεύτερο καταπληκτικό χάρτη, από την Αυστραλία έως τον Ατλαντικό.  Συζητάμε πιθανές πορείες, Papoua, Bali, Thailand, Adamant islands. Τα Adamant τα ονειρεύομαι από παλιά. Και μετά τί? Κοιτάζουμε την Ερυθρά Θάλασσα, τόσο δίπλα στην Ινδία, (δίπλα??)  στα Adamant. Άραγε θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε έτσι στην Ελλάδα? Ο θρυλικός γάλλος ιστιοπλόος Philippe Poupon και η γυναίκα του Geraldine, μας είχαν πει όταν συναντηθήκαμε στο St Barth,  οτι αισθάνοντας σχετικά ασφαλής και θα έκαναν αυτή την διαδρομή μαζί με τα παιδιά τους, κατεβαίνοντας από την Μεσόγειο προς τον Ινδικό με το σκάφος τους Fleur Australe (Southern Flower at sea,  Ένα λουλούδι στο πέλαγος- Στην Ερυθρά Θάλασσα) . Το έχουν κάνει  ήδη και όλα πήγαν καλά. Είχα διαβάσει στο ημερολόγιο τους,  οτι κάποια φορά τους επιτέθηκαν πειρατές. Η Geraldine δεν ήθελε να το συζητήσει, ήταν πολύ τραυματική εμπειρία.

Αν δεν γυρίσουμε  από την Ερυθρά Θάλασσα, η  διαδρομή μας θα πρέπει να είναι Μαδαγασκάρη, Cape Town, Cape of Good Hope, Santa Helena, μετά Βραζιλία, Καραιβική και πίσω προς Ευρώπη, Φαίνεται παράξενο αλλά έτσι δουλεύουν τα trade winds, οι αληγείς άνεμοι.  Αυτή η ιδέα του γυρισμού από την Ερυθρά Θάλασσα μας άρεσε τόσο πολύ. Το Αιγαίο Πέλαγος φάνηκε σαν να είναι δίπλα μας. Κοιτάζω την Αφρική και το ακρωτήριο της  Καλής Ελπίδας που ξέρουμε οτι δύσκολα περνιέται. Ένα από τα Μεγάλα Ακρωτήρια της Γης, Cape Horn, Cape of Good Hope, Cape Leeuwin.
-«Πρέπει να σχεδιάσουμε την πορεία μας με μαρκαδόρο πάνω στην φουσκωτή μας υδρόγειο» λέω στον Γιώργο.

11.00 Ο καπετάνιος ζυμώνει ψωμί και το Φιλίζι μοσχοβολά από την βουτυρένια μυρωδιά του ζυμαριού. Όσο ζυμώνει, εγώ καθαρίζω πατάτες έξω στο κόκπιτ, θα τις ψήσω μόλις βγει το ψωμί, να εκμεταλλευτούμε τον ζεστό φούρνο. Η ημέρα είναι υπέροχη, ο ουρανός καταγάλανος και δεν υπάρχει ούτε ένα σύννεφο. Ουρανός Ελληνικός.
-«Δεν έχω καθαρίσει ποτέ πατάτες σε πιο απίστευτο μέρος!»

Αφήνει το ζυμάρι να φουσκώσει . Κατεβαίνω στην κουζίνα και μαγειρεύω ρεβύθια και φασολάκια με σάλτσα ντομάτας, τζίντζερ και curry, αγαπημένο φαγητό μας που ταιριάζει με το ρύζι που έμεινε  από χθες.

14.00 Πλεύση του ονείρου γρήγορη και χωρίς κούνημα από τον σπουδαίο captain Stubby. Είμαστε ακόμα στην κουζίνα. Το ζυμάρι φούσκωσε και ο Γιώργος ετοιμάζει την φρατζόλα, ψωμί ολικής άλεσης με καρύδια και λιναρόσπορο. Το ψωμί μπαίνει στον φούρνο. Το ταψί με τις πατάτες περιμένει για να μπει μετά.  Ο  ωκεανός ευωδιάζει.

16.00 Ωραία τα καταφέραμε, ψωμί και πατάτες είναι έτοιμα, κι εγώ ξεκινάω την  βάρδια μου πτώμα από την κούραση. Ο καλός μου ξάπλωσε. Παίρνω το laptop,  κάθομαι στο cockpit και γράφω. Ο ουρανός ασυννέφιαστος ακόμη, πόσο σπάνιο φαινόμενο στους Τροπικούς. Ψήθηκα! Ο ήλιος καίει.

18.00 Ο καπετάνιος ξυπνά και απολαμβάνουμε ένα ηλιοβασίλεμα συγκλονιστικό, με τον ήλιο κατακόκκινη σφαίρα να βουτά μέσα στην χρυσή θάλασσα. Και μετά δείπνο, με ψωμάκι φρέσκο, ρεβυθονοστιμιά και πατάτες. Το Φιλίζι πλέει γλυκά μέσα στην έναστρη νύχτα. Μαζεύω, πλένω, ταχτοποιώ. Ξαπλώνω στο κόκπιτ στις 20.00 και ο Γιώργος με αφήνει να κοιμηθώ μέχρι τις 03.30!!!
Η νύχτα είναι καθαρή, η σελήνη  2 ημερών  δύει νωρίς. Ο άνεμος σταθερός  SE 12 , η ταχύτητά μας 5,5 kts, current 0,7 και το ΧΤΕ 16,4.  Μένουν ακόμη 1.747 ΝΜ. Πλεύση σαν όνειρο!!

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
03.30 Ξυπνάω με την αίσθηση πως κοιμήθηκα  1-2 ώρες, όμως έχουν περάσει 7,5 ώρες! Μάλλον ήμουν  κουρασμένη. Ο αγαπημένος μου είναι αραγμένος στο απέναντι κάθισμα. Μου χαμογελά και  λέει πόσο υπέροχη βραδιά ήταν και πόσο χάρηκε που ξεκουράστηκα. Ετοιμάζω τσάι. Ανάβουμε την μηχανή για 15’ να φορτίσουμε, οι μπαταρίες έχουν πέσει πολύ μα δεν έβαλε την μηχανή για  να  μην ξυπνήσω
04.00 Αναλαμβάνω βάρδια με συνθήκες υπέροχες, μα δυστυχώς δεν μένουν έτσι. για πολύ Ο άνεμος πέφτει και γυρνάει πιο νότιος, η πλεύση στην πορεία μας αλλάζει από 100° στις 120° . Η genoa αδειάζει από αέρα και χτυπάει. Ορτσάρω  λίγο για να πάρουν αέρα τα πανιά. Ο καπετάνιος  ξυπνάει ξανά και ξανά και δίνει οδηγίες, ξαπλωτός.

06.00 Ξημέρωσε και ο άνεμος παραμένει πεσμένος. Ο καπετάνιος  μου ακούει μέσα στον ύπνο του  το πανί  που χτυπάει ξανά και ρωτάει  τί συμβαίνει. Στις 06.30 ο ήλιος ανατέλει μέσα από την θάλασσα, μεγαλόπρεπος κόκκινος. Παρακολουθώ ευλαβικά την πρωινή τελετουργία, το θαύμα της φύσης που ξετυλίγεται μπροστά μου.  Στιγμές σαν αυτή νιώθω μια αίσθηση μέσα μου βαθιά, νιώθω ότι βρίσκομαι ακριβώς εδώ που θέλω να είμαι κι ότι δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά, μα πουθενά αλλού…

07.00 Διανύσαμε 133  ναυτικά μίλια στο 9ο  εικοσιτετράωρο. Μένουν  ακόμα 1.660 ναυτικά μίλια ως την Hiva Oa
΄Ωρες ύπνου
Καρίνα 7,40’+1,00’=8,40’ 
Γιώργος 2,15’+3,00’=5,15’