DAY 10 (27/06/17)
07.00 4° 58’ S 110°21’ W Ο καπετάνιος μου  ξυπνά. Τελειώνουμε τις πρωινές διαδικασίες, στίγμα, email κλπ. Ο άνεμος έχει γυρίσει ακόμα πιο πρίμα, όπως τον περιμέναμε, η μαίστρα κλέβει τον αέρα από την τζένοα και αυτή χτυπάει άδεια. Ξεκινάμε να μαζέψουμε την μαίστρα και ευτυχώς όλα πηγαίνουν καλά και το πανί τυλίγεται κανονικά μέσα στο κατάρτι.

Ο Γιώργος πηγαίνει στην πλώρη και βάζει το whisker pole (μικρού μεγέθους σπινακόξυλο) στην genoa και το πανί φουσκώνει ωραία. Μόλις ο άνεμος έρθει ακόμα πιο ανατολικός, όπως είναι το αναμενόμενο στην περιοχή που μπαίνουμε, μπορούμε να σηκώσουμε στο δεύτερο fore stay το working jib, έναν φλόκο 35 μ2. Ετοιμάζω πρωινό, ψωμάκι ταχίνι και μέλι Χανιώτικο, σκουπίζω καθαρίζω με ενέργεια μεγάλη. Μετά κοιμάμαι 10.00-11.00. Αυτό ήταν, βρήκα ξανά την σειρά μου με ύπνο. Όσο κοιμάμαι καλός ανοίγει το ψυγείο για να βρει mozzarella, καθώς έχει κρατήσει λίγο ζυμάρι από χθές για να φτιάξει πίτσα και καταλήγει να ταχτοποιεί και να καταγράφει τα τυριά. Μεγάλη επένδυση κάναμε στον Παναμά, έχουμε τυρί για πέντε μήνες.
11.15 Απίστευτο! Συναντάμε ένα ψαράδικο που σέρνει δύχτια 1 μίλι μακριά μας. Δεν το περιμέναμε αυτό εδώ, τόσο από στεριά. Ανάβουμε την μηχανή για φόρτιση. Το δεξί μου μάτι έχει κοκκινίσει πολύ και δυστυχώς δεν έχω άλλο Tobradex στο φαρμακείο. Ψάχνω και βρίσκω ένα μπουκάλι που πρέπει να είναι ανοιχτό τουλάχιστον ένα μήνα. Αφού δεν έχω άλλο όμως? Δοκιμάζω. Μετά από μισή ώρα το μάτι μου φαίνεται να πηγαίνει καλύτερα.
13.00 Πλέουμε με την genoa σε πρώτη μούδα δεμένη με το whisker pole. Ρεύμα 1,5 kts! Μένουν 1.660 ΝΜ. Προτείνω στον Γιώργο να φτιάξει πεινιρλί αντί για πίτσα (!) άκου τί σκέφτηκα τώρα. Όσο γράφω εκείνος τα ετοιμάζει. Δυο πεινιρλί με γέμιση μπεσαμέλ, βούτυρο, mozzarella και αυγό – κόλαση και πατάτες φούρνου! Μόλις καθόμαστε στο κόκπιτ να φάμε αρχίζει να βρέχει. Γρήγορα μέσα. Το σύννεφο φέρνει και αέρα. Ο ουρανός έχει γίνει πολύ βαρύς, παντού γκρίζα βαριά σύννεφα. Καθόμαστε μέσα να φάμε. Τα κύματα έχουν μεγαλώσει πολύ, το Φιλίζι κουνιέται τρελλά και νιώθουμε σαν να έχουμε μπει μέσα σε πλυντήριο. Μαζεύω και πάω για βάρδια.
14.30 SOG 6,8 Boat Speed 5,5 άνεμος 17 SE από τις 140°. Τεράστια κύματα μας ακολουθούν. Δοκιμάζω να διαβάσω το βιβλίο μου μα δεν νιώθω άνετα. Στέκομαι πίσω από το τιμόνι παρακολουθώντας την γωνία του ανέμου και την πυξίδα. Να είμαι σε εγρήγορση, άν έρθει ξανά κάποιο τεράστιο κύμα, όπως έγινε νωρίτερα, να μας ορτσάρει. Φοβάμαι λίγο, πρέπει να συνηθίσω το θέαμα της άγριας θάλασσας, που δεν είναι θάλασσα μα ο Ειρηνικός Ωκεανός και μάλιστα 1.600 ναυτικά μίλια μακριά από στεριά. Πλησιάζει ένα μεγάλο, μαύρο σύννεφο. SOG 7,4 καλύτερα να μην πάμε πιο γρήγορα. Βάζω την μανέλα να μουδάρω την genoa, ο Γιώργος έχει ξαπλώσει στον καναπέ, με βλέπει και έρχεται να δει τι γίνεται. Το μπουρίνι περνά δίπλα μας. Ο καλός μου ξαπλώνει στον καναπέ, λέγοντας πως είναι το καλύτερο κρεββάτι στο Φιλίζι για πλεύσεις αριστερήνεμες (όταν γέρνουμε δεξιά). Μετά από τόσα χρόνια. Για φαντάσου…
18.00 Ο ήλιος δύει μα εμείς δεν βλέπουμε παρά μια απειροελάχιστη ανταύγεια, πίσω από τα σύννεφα. Σκοτεινιάζει, ένα ίχνος του φεγγαριού και δυο άστρα, μόνο αυτά φαίνονται στον σκοτεινό ουράνιο θόλο. Το κούνημα είναι πολύ βίαιο και κάπου κάπου μας ορτσάρουν μεγάλα κύματα.
19.00 Ετοιμάζω μια μεγάλη σαλάτα, ούτε ξέρω πώς τα κατάφερα με τέτοιες συνθήκες.
20.45 Ο καλός μου ξαπλώνει. Φτιάχνω τσάι και πάω έξω για βάρδια. Τρώω δυο βροχές καλές, στην πρώτη μούσκεψα την “στολή” μου, το μπλε παντελόνι που φοράω συνέχεια. Στην δεύτερη φόρεσα το αδιάβροχο παντελόνι του ψαρά. Πρέπει να ψωνίσω κάτι καλύτερο. Στις 22.45 κατεβαίνω, ξυπνάω τον Γιώργο να με σκατζάρει. Τα μάτια μου κλείνουν και πέφτω στον υπέροχο καναπέ.

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017
02.00 Ξεκινάω την δίωρη βάρδια μου. Δύσκολα ξύπνησα. Μένω όρθια πίσω από το τιμόνι να παρακολουθώ την πλεύση. Σύννεφα έρχονται και φεύγουν, αλλάζοντας τον άνεμο συνεχώς και όλο διορθώνω την πορεία στην Hydrovane. Βέβαια βρισκόμαστε στον ωκεανό, οι αποστάσεις είναι τεράστιες και αυτές οι αλλαγές ίσως δεν έχουν τόση σημασία εδώ. Αλλά εγώ κάνω το καλύτερο που μπορώ. Ταχύτητα 6,5. – 8,0 kts. Πετάμε μέσα στο σκοτάδι…
04.00 Με τρελλή χαρά ξαπλώνω στον καναπέ και κοιμάμαι στο δευτερόλεπτο. Ο καπετάν Γιώργος μένει βάρδια. Αλλεπάλληλα μπουρίνια, έντασης 6 μποφώρ και μερικά έντασης 7. Σε ένα μπουρίνι ο άνεμος ανέβηκε στα 35 kts και η θάλασσα άσπρισε μες στο σκοτάδι.
07.00 Διανύσαμε 153ΝΜ στο 10^ο εικοσιτετράωρο. Ξοδέψαμε 9 lt νερό
‘Ωρες ύπνου Καρίνα 3,00’+3,00=6,00’ Γιώργος 1,20’+2,00’+1,40’+1,00’=6,00’

DAY 11 (28/06/17)
07.00 5°16’ S 112°50’ W Τρεις ώρες ύπνος, αγάπη αληθινή!. Η θάλασσα μοιάζει ασημένια, έτσι όπως την φωτίζει ο ήλιος μέσα από τα σύννεφα, τα κύματα είναι ωκεάνεια και ο καπετάνιος μου υπέροχος. Απολαμβάνω μια ψημένη φέτα ψωμί με βούτυρο και μοτσαρέλλα που βρήκα στο ταψί, καταπληκτική λιχουδιά που έφτιαξε την νύχτα. Ασχολούμαστε με διάφορα email στο δορυφορικό.
Τα πιτσιρίκια στο Freja έχουν βαρεθεί και τσακώνωνται. Οι γονείς τους όμως δεν θα προλαβαίνουν την ημέρα. Μένουν ακόμη 70 ναυτικά μίλια έως το μέσον της διαδρομής! Ο Γιώργος βάζει στο στέρεο κολομβιάνικη μουσική τον Diomedes Dias που είναι σαν γιορτή από μόνος του. Πρωινός χορός με πολύ γέλιο. Ο ωκεανός λάμπει κάτω από το πρωινό φώς. Μαγεία!
12.00 Είμαι βάρδια από τις 11 πμ Ο άνεμος έχει γυρίσει πάλι από τις 120° και πλέουμε με 6,5 – 8,0 κόμβους όπου 1,5 κόμβος είναι ρεύμα! Ο καπετάνιος μου ξεκουράζεται στον καναπέ και μ’αρέσει που είναι εκεί γιατί μπορώ να τον βλέπω. Έβρεξε λίγο, τώρα πάλι στεγνά. Ο ουρανός είναι σκεπασμένος από βαριά σύννεφα, πάρα πολύ βαριά στα ανατολικά, μα σε ένα μικρό κομμάτι που είναι καθαρός, το χρώμα του είναι απίστευτα έντονο γαλανό. Ποδίζω. Ένα κοπάδι μικροσκοπικά θαλασσοπούλια ψαρεύουν γύρω μας, μαζί και ένας μικρούλης storm petrel. Επισκευάζω το σχοινάκι της Hydrovane που κόπηκε χθές, το ράβω με γερή UV κλωστή. Τέλεια. SPEED SOG 8,4 BOAT SPEED 6,1. Κάνουμε surf πάνω στα κύματα!!!
13.00 Μένουν ακόμα 1.536 ΝΜ για την Hiva Oa, πλησιάζουμε στο μέσον της διαδρομής. Μια κυματάρα τεράστια μας ορτσάρει, το Φιλίζι γέρνει αριστερά και στρίβει προς τα κύματα, πολύ επικίνδυνο πράγμα. Στρίβω το τιμόνι γρήγορα και το σκάφος ακούει – επανέρχεται αμέσως. Όλα καλά. Ο ουρανός στα νότια αρχίζει να ξανοίγει, μαγική εικόνα, αριστερά η θάλασσα έχει χρώμα βαθύ μπλέ, στα δεξιά ασημί. Βγήκε ήλιος! Σαν να έγινε άλλη μέρα.
Ένα πολύ βαρύ σύννεφο πλησιάζει και είμαι σε κατάσταση ετοιμότητας. Ακούγεται ένα νταπ, νταπ και βλέπω κάτι να πέφτει από το bimini, την τέντα του κόκπιτ, ένα χελιδονόψαρο! Ανεβαίνω στο κάθισμα και βλέπω λέπια πάνω από την τέντα και κάτι κόκκινο καφέ (?). Πρέπει να πήρε μεγάλη λαχτάρα το απρόσεχτο μα υπερτυχερό ψαράκι… Ο καπετάνιος ξυπνά στην 1.30, ακριβώς στην ώρα γιατί πεινάωωωω. Το γεύμα είναι καγιανάς, αυγά στραπατσάδα με ντομάτα, αναγκαστικά θα έλεγα, αφού το Φιλίζι χτυπιέται από τα τεράστια κύματα, πλυντήριο κανονικό. Με ακροβατικά κόβουμε αβοκάντο για σαλάτα καιυπέροχα μανταρίνια και πορτοκάλια γκαλαπαγκένια. Τρώμε με υπομονή.
       M   I   D   W   A   Y
18.10 5°25’ S 114°06’ W   Φτάσαμε στο μέσον και προχωράμε! 1.499 ΝΜ to go. Το κύμα σπάει κάπως και η κατάσταση είναι λίγο πιο ανεκτή.
19.00 Εορτασμός για το πρώτο μισό που διανύσαμε με ταινία και ποπ κορν και σούπα, το κόλπο απο τα Γκαλάπαγκος. Βλέπουμε την ταινία Trans του Danny Boyle με συνεχείς διακοπές, να ελέγξουμε, να μουδάρουμε… Η ταινία κράτησε με τις διακοπές 2,5 ώρες. Νομίζω πως δεν θέλω να δω άλλη ταινία, ως το τέλος του ταξιδιού, είναι πιο όμορφα έξω. Έχει βγει και το φεγγάρι, ¼ σήμερα και η θάλασσα λάμπει. Παρ’ όλα τα 5 μποφόρ (beaufort) η νύχτα είναι υπέροχη.
21.50 Ξεκινάω βάρδια και ο Γιώργος ξαπλώνει στο κόκπιτ – ο ουρανός είναι καθαρός απόψε, το πιθανότερο είναι να μην βρέξει. Νυστάζω πολύ όμως. Έχουμε μουδάρει την genoa και πάμε με 6,5 – 7,5kts με το ρεύμα συνέχεια μαζί μας. Ευτυχώς που δεν υπάρχουν μπουρίνια σήμερα. Μας ακολουθούν κύματα τεράστια. Νυστάζω. Το φεγγαράκι φόρεσε τα πορτοκαλί του ρούχα και βούτηξε στην θάλασσα. Ο ουρανός είναι ακόμη φωτεινός, από άπειρα, άπειρα άστρα.
23.00 Ξυπνάω τον καπετάνιο, σκατζάρουμε και ξαπλώνω στο ζεστό sleeping bag. Αποκοιμιέμαι κοιτάζοντας τα άστρα.

Πέμπτη 29 Ιουνίου, 2017
03.00 Ο καπετάνιος με ξυπνάει για την βάρδια μου.
-«Πήρα δυό βόλτες την σκότα – μείωσα το πανί να κοιμηθούμε ήσυχα» λέει και ξαπλώνει.
-« Πόσο ήσυχα? Μπορώ λές να φέρω την κιθάρα μου?»
-«’Ανετα» απαντά. Χαίρομαι γιατί με το κούνημα των τελευταίων δυο ημερών, δεν κατάφερα να παίξω καθόλου. Ανάβοντας κάπου κάπου το κόκκινο φωτάκι κεφαλής παίζω τα τραγούδια που έχω γράψει Γαύδος, Σαρακήνικο, Enemy, Sail, Coming Home, Lie, Lullaby, Ocean Winds, If you don’t come, Music to my ears, τα παιδιά μου. Παιδιά που γεννήθηκαν πλέοντας στο Αιγαίο και τώρα ήρθαν στον Ειρηνικό Ωκεανό να ταξιδέψουμε μαζί. Μαζί και το καινούργιο το Let’s sail west. Μου φαίνεται απίστευτο. Τους τελευταίους μήνες σπάνια έπαιζα κιθάρα. Όταν κάποιο μεγάλο κύμα μας γέρνει πολύ, στηρίζω κόντρα με το πόδι στο τραπέζι. Η Αφροδίτη έχει ανατείλει και το φώς της πλυμμυρίζει την θάλασσα μ’ ένα ποτάμι από φως. Η αυγή δεν αργεί.
05.00 Η πλεύση είναι γρήγορη και η ώρα περνά. Άνεμος 17-23 kts ταχύτητα σταθερά καλή, το ταχύμετρο δείχνει 6,8, 7,7, 8,1. Το ΧΤΕ έχει μειωθεί στα 0,02 ΝΜ, ξαναβρεθήκαμε στο rumbline, την ευθεία πορεία Galapagos – Hiva Oa. Σε ένα τέταρτο θα ξυπνήσω τον Γιώργο. Νυστάζω και κουράστηκα, πάω την κιθάρα στην καμπίνα. Ένας αστερισμός μου κινεί την περιέργεια και παίρνω το ipad να βρω ποιός είναι. Μένω να ψάχνω τον ουρανό. Μαγεύτηκα, πάει η κούραση χάθηκε. Θα αφήσω τον καλό μου να κοιμηθεί ως τις έξι το πρωί.
07.00 Στο 11o εικοσιτετράωρο διανύσαμε 168 ναυτικά μίλια, δηλαδή ταξιδεύαμε με ταχύτητα 7 kts κατά μέσο όρο. Ρεκόρ! Απομένουν 1.408 ΝΜ.
Ώρες ύπνου Καρίνα 3,00’+1,15’=4,15’ Γιώργος 1,30’2,00’+2,30’=6,00

DAY 12
07.00 5°37’S 105°36’W Η θερμοκρασία της θάλασσα έχει ανέβει 25,3C°. Φαίνεται πως βρισκόμαστε πια μακριά από τα Γκαλάπαγκος όπου η θάλασσα είχε θερμοκρασία 21,5 C°, μακριά ακόμα και με το μέτρο του τεράστιου ωκεανού. Ξοδέψαμε 8 λίτρα νερό χτες, σύνολο στις 3 ημέρες 24, άρα έχουμε ήδη οικονομία 6 λίτρα. Οι μπαταρίες είναι πεσμένες, οι καινούργιες μπαταρίες που αγοράσαμε πριν πέντε μήνες από την Budget Marine της Γαλλικού Saint Martin. Αύριο πρέπει να τις ελέγξουμε μία – μία. Ουφ πια! Η λίστα με τις δουλειές- επισκευές είναι πάντα ατέλειωτη.
08.20 1400 ΝΜ to go. Ταξιδεύουμε γρήγορα μα το ρεύμα έχει μειωθεί. Άνεμος 18 kts, speed 7,4 + surf. Ο Γιώργος κάνει τον πρωινό έλεγχο στο κατάστρωμα γύρω στο σκάφος και είναι όλα εντάξει. Έξω πάμε καλά…
10.30 Η ημέρα είναι υπέροχη, καταγάλανος, ασυννέφιαστος ουρανός, ήλιος και καταπληκτική θερμοκρασία. Ο καπετάνιος ετοιμάζει brunch αυγά τηγανητά και ψητά ψωμάκια με βούτυρο και mozzarella. Νοστιμιά και ποσότητα φαγητού στο ζενίθ. Αν συνεχίσω έτσι θα είμαι πολύ ταιριαστή με τους γιγάντιους Πολυνήσιους. Ζεσταίνομαι με το t shirt και φοράω μαγιώ. Επιτέλους.
12.00 Κόλλημα της τουαλέττας που έσπασε για τρίτη φορά. Αναρρωτιέμαι πού υπάρχουν spare parts στον Ειρηνικό. Στην Ταιτή ή θα πρέπει να φτάσουμε στην Νέα Ζηλανδία? Ο Γιώργος πηγαίνει να ξαπλώσει και βγαίνω στο κόκπιτ να διαβάσω το βιβλίο μου και να παρακολουθώ τί γίνεται. Ένας shearwater πετάει αριστοτεχνικά πάνω από τα κύματα. Μερικά μαύρα θαλασσοπούλια ψαρεύουν πιο πέρα. Χελιδονόψαρα πετούν γύρω, να και δυο ακόμη πάνω στο κατάστρωμα.
17.00 Καθόμαστε στο κόκπιτ και μελετάμε τους χάρτες της Πολυνησίας στο βιβλίο Charlie’s Charts of Polynesia, east of 165°W, Longitude, του Charles Wood. Στο εξώφυλλο έχει μια φωτογραφία από το εξωτικό αγγυροβόλιο baie de Opunohu, στην ξακουστή Moorea δίπλα στην Tahiti. Τότε θυμάμαι μια υπέροχη νύχτα στο μαγαζί της Ζοe στο Union Island, με τον αξέχαστο καπετάν Γιάννη Πουρνάρα και τον αγαπητό του φίλο Steven, που είχε βρεθεί στην Moorea όταν ήταν είκοσι χρονών. Ο Steven μας μίλησε για το νησί με τον πιο γοητευτικό τρόπο με την υπέροχη εγγλέζικη προφορά του. Τόσο μου άρεσε που τον μαγνητοφώνησα στο κινητό:
“I remember that I sent a post card to a friend from Moorea, saying “Dear God, please get me off this island or I shall never leave”. So, there is this laggon that you go out, you can just swim out or take a small canoo. It is huge (the lagoon) and you just look down and the water is like glass, absolutely like glass, and you don’t need a mask or gogles or anything. And you look down and you see these beautiful coral and these fish and there are these giant clamps, which have irridescent lips that curl out over their bluish bodies. And then on the shore – you see Karina I was in my twenties at the time – in the shore you could see these young Tahitian girls, sitting and sort of wringing out their hair, barebrested. Just wringing out their hair and they looked like mermaids. It was just stunning. And at the bar, these three or four Americans, who arrived when they were in their twenties and they never left. They are now in their sixties…”
“Εστειλα θυμάμαι μια καρτ ποσταλ σε έναν φίλο μου από την Moorea και έγραφα «Καλέ μου θεε, πάρε με από αυτό το νησί γιατί αλλιώς δεν θα φύγω ποτέ» Υπάρχει εκεί μια λιμνοθάλασσα, όπου πας κολυμπώντας, ή με κανό και είναι τεράστια. Κοιτάζεις κάτω και το νερό είναι σαν γυαλί, δεν χρειάζεται ούτε μάσκα για να δεις. Κοιτάζεις κάτω και βλέπεις αυτά τα πανέμορφα κοράλια και ψάρια μα και γιγάντια όστρακα με ιριδίζοντα χείλη που βγαίνουν σαν έλικες από το μπλέ σώμα τους. Και στην ακτή έβλεπες τις νεαρές Ταιτινές– ήμουν και εγώ στα 20 και κάτι τότε – νεαρά κορίτσια με γυμνά στήθη να χαιδεύουν τα μακριά μαλλιά τους, ίδιες γοργόνες. Ήταν συγκλονιστικό, συγκλονιστικό. Και στο μπαρ ήταν δυο-τρεις Αμερικάνοι που ήρθαν στην Moorea στα εικοσικάτι τους και δεν έφυγαν ποτέ. Τώρα θα είναι στα εξήντα τους…» Σαράντα χρόνια μετά, αναρωτιέμαι τί θα έχει απομείνει από τα κοράλια και τα γιγάντια όστρακα που περιέγραψε ο αγαπητός Steven. Θα επανέλθω, όταν τα δούμε ιδίοις όμμασι. Έτσι όπως κρατά ο κάπταιν το βιβλίο, βλέπω στο οπισθόφυλλο φωτογραφία από το αγγυροβόλιο Tiputa στο νησί Rangiroa.
-“Κοίτα Γιώργο! Tiputa pass, αυτό που μας έλεγαν ο Jaques και η Chantal στα Χανιά. Πού να βρίσκονται άραγε? Να τους γράψουμε ένα email, οτι πηγαίνουμε στα μέρη τους».
17.00 Ένα κοπάδι μικρόσωμα δελφίνια πηδούν στα κύματα γύρω μας. Ο ήλιος έχει χαμηλώσει στον ορίζοντα και η θάλασσα στα δυτικά λάμπει σαν υγρό ασήμι. Τα δελφινάκια παίζουν για λίγη ώρα κοντά μας και μετά χάνονται στον ορίζοντα. Μικρά θαλασσοπούλια κάνουν χαμηλές πτήσεις πάνω απ’ τα κύματα. Καθόμαστε στην πλώρη, πάνω στο life raft και αγναντεύουμε τον όμορφο γαλάζιο πλανήτη γύρω μας.
18.40 Ετοιμάζω noodles με λαχανικά, τζίντζερ και γάλα καρύδας. Ο ήλιος δύει έξω από το παράθυρο της κουζίνας του ονείρου. Άργησε η δύση, σύντομα θα πρέπει να αλλάξουμε και πάλι την ώρα στα ρολόγια μας
19.30 Ο καπετάνιος ξαπλώνει. Η βραδιά είναι ήσυχη, μόνο που το κούνημα κάποιες στιγμές είναι απότομο. Ο άνεμος έχει σπάσει. Πηγαίνω για βάρδια με την κιθάρα μου – το σκηνικό είναι υπέροχο, φεγγαράδα και έναστρος ουρανός. Μια καινούργια μελωδία, κάποιοι στίχοι έρχονται και παίζω στον Γιώργο
-«Μου αρέσει πολύ…» λέει και αποκοιμιέται. Λίγο μετά, πλησιάζει ένα σύννεφο και αρχίζει να ψιχαλίζει. Σηκώνω το sprayhood για να μην βραχεί ο καπετάνιος μου. Το σύννεφο φεύγει, κατεβάζω το spray hood. Το ρεύμα έχει μειωθεί, μας δίνει μόνο 0,8 kts πια. Πλέουμε αργά.
21.50 Ο καλός μου ξυπνά και με σκατζάρει. Και με αφήνει να κοιμηθώ πολύ!!

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017
02.45 Ανοίγω τα μάτια μου μετά από έναν απίθανο ύπνο 4,45’! Μαγευτική βραδιά, φυσάει αεράκι 10 kts, και σπρώχνει το Φιλιζάκι πάνω σε μια βελούδινη θάλασσα, γεμάτη φωσφωρισμούς και αντανακλάσεις άστρων. Ένα κοπάδι δελφίνια περνάει δίπλα μας μέσα στο σκοτάδι. Ο καλός μου είναι δίπλα με το iridium και ασχολείται με e-mail. Έχει διάφορες δουλειές να ταχτοποιήσει που δυστυχώς δεν παίρνουν αναβολή.
-“’Εγραψα στον Jacques και την Chantal, θέλεις να το ακούσεις?» με ρωτάει.
Θαυμάζω την δύναμη και το κέφι του μετά από τόσες ώρες άγρυπνος.
04.00 Έχω αναλάβει βάρδια και ο καπετάνιος ξάπλωσε πριν από 15 λεπτά. Ο άνεμος έχει πέσει πολύ, η genoa χτυπάει, το whisker την κρατάει όμως και δεν κινδυνεύει να τραυματιστεί πάνω στα συρματόσχοινα. Ένα μαύρο σύννεφο σκεπάζει τον ουρανό και μας φέρνει φρέσκο άερα. Η Αφροδίτη ανατέλει πίσω από την πρύμνη μας. Ταξιδεύουμε με 5,0 – 5,5 kts. Διαβάζω το βιβλίο του Moitessier. Κρυώνω και τυλίγομαι με μια κουβέρτα.
05.00 Όρθια πίσω από το τιμόνι και κάνω ασκήσεις. Μου είναι απαραίτητη η γυμναστική στα περάσματα, αφού η κίνηση είναι περιορισμένη και το σώμα λέγεται πως ατροφεί. Στηρίζω τα πόδια στα κάτω ρέλια και κάνω κοιλιακούς, σήμερα οπωσδήποτε τριακόσιους. Ο Γιώργος ανοίγει τα μάτια, με βλέπει και λέει:
-“Ούτε φαντάρος, αξημέρωτα πια…¨λέει και ξανακοιμάται.
Δεν έχει άδικο. Να μου έλεγαν πριν από χρόνια πως κάποτε θα κάνω κοιλιακούς στις 5 το πρωί στην μέση του Ειρηνικού, δεν θα το πίστευα…
06.50 Πλεύση στις 270° με τον άνεμο να έχει γυρίσει ανατολικός. Είναι ακόμα σκοτάδι, έχουμε φτάσει στις 117°W. Στα ανατολικά ο ουρανός αρχίζει να ξανοίγει.
06.00 «Τί ώρα είναι? Ο καλός μου ξυπνά και με στέλνει για ύπνο χωρίς καθυστέρηση. Νομίζω έχει καταλάβει καλύτερα τον οργανισμό μου από εμένα την ίδια.
-«Σαν τα μωρά είσαι», μου λέει, «άν χάσεις την σειρά σου στον ύπνο, χαθήκαμε»

07.00 Διανύσαμε 140 ΝΜ το 12^ο εικοσιτετράωρο. Κατανάλωση νερού 11 λίτρα (1 παραπάνω). Οι μπαταρίες έχουν πέσει πάλι στα 12,26 V . Πρέπει να βρούμε το γιατί.
Ώρες ύπνου Καρίνα 1,00’+4,45’+2,20’=8,00’   Γιώργος 1,30’+2,00’+2,30’=6,00’