17°29.922’ S 149°29.740’ W
Point Venus, Matavai bay, Tahiti
Τρίτη  19 Ιουνίου, 2018.
05.00 Στροφή και ξανά στροφή. Ο φάρος Te-ara-o-Tahiti κάνει μια περιστροφή κάθε 6’’, στέλνει φωτεινή αναγγελία της βασίλισσας Ταϊτής στους ταξιδευτές του Αρχιπελάγους, χαϊδεύει τα φύλλα των δένδρων της ακτής και πάλι ξανά.
Πάντα με γοήτευαν οι φάροι, αυτοί οι άγγελοι των ναυτικών, μοναχικοί φύλακες ορθοί κόντρα στο κύμα που ατενίζουν αιώνια την θάλασσα. Τα τελευταία άστρα σβήνουν, η αυγή αργοπατά γράφοντας ρόδινα αχνάρια στα σύννεφα. Ουρανός , θάλασσα και γη χωρίζουν, εμφανίζεται η ακτή και το  περίγραμμα των δέντρων. Νέος τόπος, νέες εικόνες. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, ακόμη μας ξαφνιάζει και τους δυο, πως το σπιτάκι μας το πλωτό αλλάζει χώρο και η βεράντα μας αλλάζει θέα από την μια μέρα στην άλλη.
Το Σάββατο το πρωί λικνιζόμασταν στα νερά του Huahine και – παρ’οτι αρχικά σχεδιάζαμε να παραμείνουμε στα Υπήνεμα νησιά (Raiatea ,Bora Bora, Huahine) για την Heiva – αποφασίσαμε την τελευταία στιγμή να εκμεταλλευτούμε το ¨παράθυρο” ευνοϊκού καιρού που ήρθε για να επιστρέψουμε ανατολικά προς Ταϊτή.
Το ίδιο βράδυ ταξιδεύαμε στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό με άνεμο πότε όρτσα και πότε αντίθετο, βαριά συννεφιά, κεραυνούς και πολλή βροχή. Ένα ταξίδι που μόνο βαρετό δεν ήταν.

Την Κυριακή, μετά από 20 ώρες πλεύσης, φτάσαμε στην Mo’orea και κάναμε στάση στο Opunohu,
καθώς ο ανατολικός- νοτιοανατολικός άνεμος δυσκόλευε την πλεύση προς Ταϊτή.

Την Δευτέρα, χθες δηλαδή, είχε απόλυτη μπουνάτσα και αρπάξαμε την ευκαιρία να πλεύσουμε με μηχανή ως το βορειότερο σημείο της Ταϊτής που ονομάζεται Point Venus.
Περάσαμε από ένα μεγάλο άνοιγμα στον ύφαλο και ρίξαμε την άγκυρα στα 5μ καθαρή άμμο σε έναν κόλπο που λέγεται Matavai. Σε αυτό το φιλόξενο αγγυροβόλιο, που τώρα βρίσκεται το Φιλίζι μας, έγιναν σπουδαία ιστορικά γεγονότα.

Εδώ στο Matavai, έφτασε σαν σήμερα πριν 251 χρόνια, στις 19 Ιουνίου 1767, o Samuel Wallis, αξιωματικός του Βρετανικού ναυτικού και εξερευνητής με το πλοίο HMS Dolphin. Προς τιμήν του τότε βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου του 3ου, ονόμασε το πανέμορφο νησί «King George’s Island”. Ο Wallis και οι άνδρες του έμειναν στο σημείο για έξι εβδομάδες και καλλιέργησαν καλή σχέση με τους ιθαγενείς. Αυτή ήταν η πρώτη επαφή των Ταϊτινών με τους Ευρωπαίους!
Έναν χρόνο περίπου αργότερα, στις 2 Απρίλίου 1768 έφθασε στο Matavai ο Γάλλος ναύαρχος και εξερευνητής Louis -Antoine de Bougainville με το πλοίο του Boudeuse και το συνοδευτικό πλοίο Etoile. Ηταν τόση η γλυκύτητα της ζωής των ιθαγενών και τόσο θερμή η φιλοξενεία που προσέφεραν στους Γάλλους, που ο Bougainville ονόμασε το νησί «Nouvelle Cythère” δηλαδή «Νέα Κύθηρα», από το Ελληνικό νησί της θεάς Αφροδίτης.
Στις 13 Απριλίου του 1769, δώδεκα μήνες αργότερα, αγκυροβόλησε στο ίδιο σημείο ο θρυλικός captain James Cook με το HMS Endeavour, αποσταλμένοι από την Royal Society για να παρατηρήσουν το πέρασμα της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο, ένα φαινόμενο που θα ήταν ορατό από την Γη στις 3 Ιουνίου 1769. Σε αυτήν την ακτή όπου τώρα βρίσκεται απέναντι από το Φιλίζι, ο Cook και οι άνδρες του κατασκεύασαν ένα παρατηρητήριο- φρούριο και έμειναν αρκετό διάστημα ώστε να μελετήσουν εκτός από το πέρασμα της Αφροδίτης, τον τόπο, την φύση, τους κατοίκους και βέβαια να μάθουν το πραγματικό όνομα του νησιού: “Otaheite”.
Στις 26 Οκτωβρίου 1788, είκοσι χρόνια αργότερα, κατέπλευσε εδώ στο Matavai και το πλοίο του captain William Bligh το περίφημο HMS Bounty. Σκοπός της επίσκεψης του Bounty ήταν να πάρει uru, ταϊτινά δένδρα που βγάζουν τον καρπό «ψωμό-φρουτο» -breadfruit, βασικότατο συστατικό της ταϊτινής διατροφής, και να τα μεταφέρει πίσω στις Δυτικές Ινδίες δηλαδή στην Καραϊβική, για να τραφούν με χαμηλό κόστος οι σκλάβοι στις φυτείες. Το πλήρωμα του Bounty παρέμεινε στην Ταϊτή για πέντε μήνες, όσο χρόνο χρειαζόταν ώσπου να μεγαλώσουν τα δενδύλια που χρειαζόταν η αποστολή και σε αυτό το διάστημα οι άνδρες του Bounty ανέπτυξαν πολύ στενές σχέσεις με τις γοητευτικές Ταϊτινές. Τρείς εβδομάδες μετά τον απόπλου του Bounty από την Ταϊτή, στις 28 Απριλίου 1789, το πλήρωμα έκανε ανταρσία με αρχηγό τον Fletcher Christian. Οι στασιαστές έβαλαν τον καπετάνιο και τα 19 πιστά σε αυτόν μέλη του πληρώματος σε μια βάρκα (!!) και τους έδιωξαν στον ωκεανό. Μέτα από σκληρές δοκιμασίες, ο captain Bligh και οι άνδρες του έφτασαν 3.618 ναυτικά μίλια μακριά στο Timor. Η ανταρσία του Bounty ενέπνευσε πολλούς, σύγχρονους και μελλοντικούς. Γράφτηκαν άρθρα, βιβλία και αργότερα γυρίστηκαν ταινίες κινηματογραφικές. Σε όλες τις εκδοχές ο captain Bligh παρουσιάζεται ως τύρανος και ο Flecher Christian ως το θύμα του. Αυτό εξηγεί γιατί στις ταινίες τον ρόλο του Christian έπαιξαν μεταξύ άλλων ο Errol Flynn, Clark Gable, Marlon Brando & Mel Gibson. Στο πάρκο γύρω από τον φάρο υπάρχει τώρα ένα μνημείο προς τιμήν των στασιαστών, κατασκευασμένο από τους απογόνους τους που γεννήθηκαν και ζουν εδώ ….

Στις 5 Μαρτίου του 1797, έφτασαν στο ίδιο αγγυροβόλιο οι ιεραπόστολοι του London Missionary Society με το πλοίο Duff, με σκοπό τους να εκχριστιανίσουν τους ιθαγενείς και να δημιουργήσουν ένα ενιαίο κράτος από τις εως τότε μαχόμενες φυλές του νησιού. Μετά από χρόνια προσπάθειας και διπλωματίας, η μεγάλη αλλαγή ξεκίνησε όταν ο ισχυρός βασιλιάς Pomare ΙΙ, βαφτίστηκε χριστιανός.
Το φώς κάνει ακόμα έναν κύκλο, είναι ο πρώτος φάρος στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Κατασκευάστηκε το 1866 από τον Thomas Stevenson, πατέρα του διάσημου σκωτσέζου Robert Louis Stevenson, συγγραφέα των βιβλίων Το νησί των θησαυρών (Treasure Island), Strange case of Doctor Jekyll & Mr Hyde, Kidnapped κ.α..
Ο Γιώργος ξύπνησε και ετοιμάζω κρύο στιγμιαίο καφέ – ο ελληνικός μας έχει τελειώσει από καιρό. Καθόμαστε στο cockpit και διαβάζουμε αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο «Captain James Cook a Biography του Richard Hough:

«….. and on the 13th, we made the island of Otaheite, called by the Dolphin’s people George’s island…We entered in Royal Harbour (Matavai) and anchored in nine fathoms (16m) of water, within half a mile of the shore. The land appeared as uneven as a piece of crumpled paper, being divided irregularly into hills and valleys;but what a beautiful verdure covered both, even to the top of the highiest peaks. A great number of natives came off tο us in canoes, and brought with them bananas, cocoas, breadfruit…..». Κοιτάζω την Ταϊτή και θαυμάζω την ακρίβεια της περιγραφής του νεαρού ζωγράφου Sydney Parkinson: τα υψώματα, οι κοιλάδες, οι κορυφές, ένα πανέμορφο ανάγλυφο, τόσο ακανόνιστο όσο ένα κομμάτι τσαλακωμένο χαρτί.
09.00 Καθώς διαβάζουμε πλησιάζει το φουσκωτό από το μοναδικό άλλο σκάφος αγκυροβολημένο στην περιοχή.

-«Bonjour Filizi!”, λέει ο άνδρας. Ο Γιώργος αναγνωρίζει αμέσως τον Guy που γνωρίσαμε τον Οκτώβριο 2017 στην Marina Papeete. Τί σύμπτωση, είναι ο ηλεκτρολόγος!
-«Είχατε καλό ταξίδι? Πόσες μέρες κάνετε από την Νέα Ζηλανδία?», τον ρωτάμε. Ο Guy και η γυναίκα του ζουν και εργάζονται στην Ταϊτή εδώ και χρόνια. Φεύγουν για την περίοδο των κυκλώνων στην Νέα Ζηλανδία και επιστρέφουν τον Ιούνιο, ταξιδεύοντας με τους δυτικούς ανέμους που φυσούν στα 40°S, μια απόσταση περίπου 2.500 ναυτικά μίλια. Ζόρικο ταξίδι. Ο Γιώργος πιάνει το σχοινί από το φουσκωτό και ο άνδρας έρχεται στο Φιλίζι να κουβεντιάσουμε.
-«Ήταν πιο δύσκολα αυτή την φορά», απαντά ο Guy. «Κάναμε 28 ημέρες για να έρθουμε. Παρακολουθούσα τον καιρό καθημερινά, με όλους τους δυνατούς τρόπους. Προχωρήσαμε ανατολικά και όταν φτάσαμε στο μήκος των Australes, πήραμε πορεία βόρεια προς Tahiti…..»
10.00 Σηκώνουμε άγκυρα. Πλέουμε με κατεύθυνση δυτική, κοντά την ακτή. Βλέπουμε μια μεγάλη χελώνα να κολυμπά. Εκείνη μόλις μας αντιλαμβάνεται, παίρνει ανάσα, βουτά στο νερό κι εξαφανίζεται. Κοπάδια από μικροσκοπικά ασημόχρωμα ψάρια πηδούν από το νερό. Πιο πέρα κάτι μεγάλο κάνει βουτιά με δυνατό παφλασμό. Μπουνάτσα απόλυτη. Η θάλασσα “ψύχραιμη και ασύσπαστη λές κι απ’τις άκρες της σφιχτά την έπιασε η στεριά και την τεντώνει”. Ο ήλιος λάμπει στον ασυνέφιαστο ουρανό, μα δεν κάνει πολύ ζέστη, ο χειμώνας του Νοτίου Ημισφαιρίου έχει φτάσει και η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά.
-“Κοίτα!”, λέει ο καπετάνιος μου. Η θάλασσα είναι αναστατωμένη από παφλασμούς. Ενα δελφίνι πηδά ψηλά, κάνει 2-3 περιστροφές και ξαναβουτά στο νερό. Μετά από λίγο πηδά κι άλλο δελφίνι, πιο περα κι άλλα. Απίθανα ακροβατικά!

-“Είναι spinners! Αμέτρητα”, λέω μην ξέροντας πού να πρωτοκοιτάξω.. Μερικά απ’ αυτά πλησιάζουν και κολυμπούν δίπλα στην πλώρη μας. Σκύβω από πάνω τους και παίρνω βίντεο με το κινητό. Εκείνα γυρνούν στο πλάι κάθε τόσο για να με κοιτάξουν. Αν ήταν εδώ η Περκάν θα γαύγιζε ξετρελλαμένη. Τα δελφίνια φεύγουν και συνεχίζουμε ακόμα ένα μίλι, περνάμε το Tahiti Pearl Beach και φτάνουμε στο πέρασμα του Arue. Παρ’ότι είναι πολύ κτισμένη, η ομορφιά της Ταϊτής είναι αδιαμφισβήτητη.
11.00 Φτάνουμε στο στενό πέρασμα του υφάλου του Arue κι ο καπετάνιος μου κόβει ταχύτητα. Περνάμε με προσοχή ανάμεσα απ’τους ειδικούς φάρους και πλησιάζουμε το Yacht Club de Tahiti. Ο Γιώργος στρίβει το τιμόνι για να μην ενοχλήσει τα παιδάκια που κάνουν προπόνηση με ιστιοπλοϊκά optimist. Κάνουμε έναν κύκλο και τελικά φουντάρουμε σε 15 μέτρα βάθος λάσπη, δίπλα σ’ένα μικρό νησάκι (motu). Δίπλα μας περνάνε πιρόγες με βοηθητικό πλωτήρα των έξι κωπηλατών σε δυναμική προπόνηση. Ο Ιούλιος έφτασε σχεδόν. Οι αγώνες πλησιάζουν!!

12.00 Φορτώνουμε τα ποδήλατα στο βαρκάκι και βγαίνουμε έξω. Το Yacht Club de Tahiti βρίσκεται στην υπήνεμη, δυτική πλευρά του μικρού motu που βρίσκεται τόσο κοντά στην στεριά ώστε ενώνεται με ένα γεφυράκι. Κάνουμε τον γύρο του νησιού και μπαίνουμε στην μαρίνα. Περνάμε ανάμεσα σε δυο πλωτές προβλήτες γεμάτες ιστιοπλοϊκά και φτάνουμε στο dinghy dock, όπου βρίσκονται κάμποσα βαρκάκια. Δένουμε το συρματόσχοινο μας σε μια αλυσίδα, κλειδώνουμε το λουκέτο και ασφαλίζουμε το βαρκάκι. Ξεφορτώνουμε τα ποδήλατα. Στα αριστερά βρίσκονται οι χώροι του yacht club και εδώ μπροστά ένα caffé – snack, γεμάτο κόσμο που τρώει μεσημεριανό φαγητό. Δίπλα ακριβώς, πάνω σε μια προβλήτα βρίσκονται αντλίες καυσίμων για τα σκάφη.
Προχωράμε με τα ποδήλατα προς την κατεύθυνση του δρόμου. Ο ανοιχτός χώρος της μαρίνας είναι γεμάτος από σκαφάκια: ιστιοπλοϊκά dinghy, καταμαράν νέα γενιά Hobbycat , optimist, laser.
Πάμε δυτικά στην παραλιακή λεωφόρο και, ακολουθώντας ένα άλλο ποδήλατο, ανεβαίνουμε και πάμε απ’το πεζοδρόμιο.
Σε 15’ είμαστε στην μαρίνα Papeete και συνεχίζουμε προς το Grand Theatre όπου αγοράζουμε εισητήρια για την  Heiva, το συναρπαστικό, ετήσιο φεστιβάλ της πολυνησιακής κουλτούρας .
Η Heiva στην Ταϊτή θεωρείται κορυφαία και δεν θα πρέπει να λυπάμαι που δεν θα δούμε το φεστιβάλ στην Bora Bora, την Raiatea και στο Huahine όπως αρχικά ονειρευόμασταν.