Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου, 2018
17°31.39 S  149°46.62 W
Moorea, Society islands, French Polynesia
 04.15  Κοιτάζω την ώρα και σηκώνομαι, αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο, αναμενόμενο αφού έχω ακόμη jetlag.
Το αεροπορικό ταξίδι ήταν  μακρύ, 43 ώρες  door to door  Αθήνα- Paris – San Fransisco – Tahiti και μετά  με το ferry ως την Moorea στο Φιλίζι. Time travel.  Ευτυχώς, βρήκαμε το σκάφος σε πολύ καλή κατάσταση, να’ναι καλά ο Jacques που  το πρόσεχε.  

Μόλις φτάσαμε άρχισε να βρέχει δυνατά, και εμείς θεότρελλοι και ενθουσιασμένοι πάντα, φορέσαμε  μαγιώ, πιάσαμε σκούπες και  τρίβοντας ξεπλύναμε το ντεκ και μαζί κούραση και ιδρώτα με  το νερό του ουρανού.
Την επόμενη μέρα που ο ήλιος έλαμπε,  πήγαμε βόλτα με τα ποδήλατα ως την αγαπημένη μας κοντινή   παραλία και κολυμπήσαμε ώσπου ο ηλιος μας τσουρούφλησε.   
Ετοιμάζω καφέ  και βγαίνω έξω στο cockpit. Ο ουρανός στα ανατολικά  αρχίζει να φωτίζεται, το περίγραμμα των βουνών  της Ταιτής εμφανίζεται  κάτω απ’τα σύννεφα. 

Μια ανάσα ανέμου έρχεται από τον ωκεανό και  ανασαίνω  πολύτιμη η δροσιά πριν βγει ο ήλιος. Η μέρα χθες ήταν αβάσταχτα ζεστή, με άπνοια και υγρασία. Μέσα στην απόλυτη ησυχία ξεκινά η καθημερινή, πρωινή συναυλία με τα κοκκόρια να ξελαρρυγγιάζονται  εναλλάξ. Κοκκόρια και κότες κυκλοφορούν παντού ελεύθερα, στα νησιά της Πολυνησίας,
γιατι  είναι πολύτιμα για τους ντόπιους αφού  είναι τα μόνα πτηνά που τρώνε τις επικίνδυνες «χιλιοποδαρούσες»,  τα  milles pieds ή cent pâtes όπως τα λένε εδώ. Η χιλιοποδαρούσα είναι το μόνο  επικίνδυνο πλάσμα σε αυτά τα μέρη, και το δάγκωμά της μπορεί να σκοτώσει.  Όπως είχαμε ακούσει στα νησιά Μαρκίζες,  τον παλιό καιρό οι πολεμιστές έκαναν τατουάζ με το σχήμα των milles pieds στο σώμα τους, για να δείχνουν  τρομεροί και ανίκητοι… 

Γνώριμοι ήχοι και εικόνες. Ο παφλασμός ενός ψαριού, το απαλό τρίξιμο των σχοινιών, η καρύδα που επιπλέει, το αναμεπαίσθητο λίκνισμα του Φιλίζι, τα πουλάκια αρχίζουν το πρωινό τραγούδι τους. Γυρίσαμε.
Σαν ψέμματα μοιάζει η γαλήνια μοναξιά  του Vaiare μετά από την  ζωή στην Αθήνα. Ήταν  4 μήνες κοντά στους αγαπημένους μας που μας λείπουν πολύ, μήνες έντονοι που μαζί  με τις χαρές έφεραν και δοκιμασίες,  λύπες  και αγωνίες. Την υγεία μας να έχουμε, γιατί αυτό είναι το πιό σημαντικό! 
Να’μαστε πίσω στην Moorea μας ξανά, για να ζήσουμε στο Φιλίζι όσο περισσότερο μας επιτρέψουν οι συνθήκες- ως τον Μάρτιο, άραγε; – και σιγά σιγά, μέρα μέρα , θα  ξαναβρούμε τους θαλασσινούς εαυτούς μας.
Μια γουλιά καφέ ακόμα και θα ξαναρχίσω  με το πλυντήριο,  9  πλύσεις χτες και ποιος ξέρει πόσες ακόμη σήμερα, για να μοσχοβολησουν  τα ρούχα και να φύγει η μυρωδιά της υγρασίας απο τα ντουλάπια. 
04.45 Βγάζω τις πετσέτες, τις ρίχνω σε μια μεγάλη τσάντα μαζι με το απορρυπαντικό και φεύγω για το πλυσταριό. Θέλω να τελειώσω νωρίς, περιμένουμε επίσκεψη για lunch από τους  φίλους μας Linda & Chuck από το sy Jacaranda. Και έχουμε πολλά να πούμε.
Εκείνοι θα φύγουν για να περάσουν το καλοκαίρι του Νότιου Ειρηνικού και την επικίνδυνη εποχή των κυκλώνων στην Mangareva, στα  Gambier. Τα Gambier βρίσκονται έξω από την ζώνη κινδύνου των κυκλώνων στον 23,7  νότιο παράλληλο . Εμείς θα μείνουμε εδώ κι ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά.